Mübariz Yusifov
V
birləşdirəndə knyaz Aşina «beş yüz ailə» ilə jujanlann yanına
qaçdı və Altay dağlarının cənubunda məskunlaşaraq jujanlar
üçün dəmir emal etməyə başladı».1
Lev Qumilyovun necə adlandırdığına baxmayaraq «beş
qəbilə tayfa ittifaqı» tarixlərdə əfsanələşərək qalmışdır. Bu
əfsanənin real kökü olmasaydı onun haqqında müxtəlif fikirli
variantlar da peyda olmazdı. Tədqiqatçı Xəlil Əliyev maraqlı
belə bir fikir irəli sürür ki, İran-Turan müharibəsində
turanlıların Daraya göndərdikləri «beş ox» türklərin beş böyük
qəbilə-tayfa birliyinin rəmzi kimi başa düşülməlidir. Eyni
zamanda, türklərdə totem kimi müqəddəsləşmiş qarğa, siçan,
boz qurdu, qoyun beşliyi də rəmzi mənadadır. «Kəlilə və
Dimnə»nin adlarından birinin «Pançatantra» (beş qanun, beş
hissədən ibarət
kitab) adında da türklərin mifik beşlik
təsəvvürü öz ifadəsini tapır.1
2
Beşlik adı əsasında yaranan Beştau, Beşbarmaq,
Beşdəli, Beştalı kimi toponimlik adların formalaşmasında da
güman ki, beşliklə bağlı qədim mifoloji təsəvvürün təsiri
olmamış deyil. Nizami beşlik anlayışını müqəddəsləndirdiyi
üçün, hətta, İskəndərin adında da beşlik əlaməti müəyyən
edir. Onun admın beş hərflə (s, k, n, d, r) yazıldığına işarə edir
və onun səfərlərinin sayının da beş olduğunu göstərir:
İskəndər sözünü yazanda katib
Yalnız beşcə hərflə işarə edib.
Beş hərfə müvafiq etdik beş səfər
Sulan, dağlan keçdiyin yetər.
İ, II, 2004, 184.
Nizami İskəndərin səfərdən qaytımaq hərəkətində də
beşliyi mənalandırır:
1
Lev Qumilyov. Qədim türklər. Bakı, «Gənclik», 1993, s. 30-31.
2
Xəlil Əliyev. «Kəlilə və Dimnə» kimə-hindlilərə, yoxsa türklərə məxsusdur?».
«Kredo» qəzeti, 2011. s. 11.
136
Dostları ilə paylaş: |