Nizamido azorbaycançıhq
ideal cəmiyyəti «xeyirxahlar şəhəri» və bu cəmiyyətdəki
üsul-idarəni «vətəndaşlıq üsul-idarəsi»; «hökmdarsız cəmiy
yət» adlandırsalar da onların təsvirində cəmiyyətin bütün
üzvlərinin bərabərliyi, ümumi rifahı görünmür. Nizaminin
«Ədalət şəhərində» isə əksinə, imtiyazlı hakim sinif, təbəqə
görünmür, bütün əhali bərabərhüquqlu vətəndaşlardır və şairə
görə ədalətli ictimai quruluş belə də olmalıdır».1 Qəzənfər
Əliyev Nizaminin öz əsərlərinə istinad edərək ədəbiyyatda
yazılmış «ədalətli şah», «ideal hökmdar» kimi fikirlərə
münasibətini bildirərək yazır: «Humanist sənətkar tədricən
«ədalətli» hakimlərin də bəşər cəmiyyətinə insanların həmişə
arzulamış olduğu səadəti gətirə biləcəyi fikrindən əl çəkməyə
başlayır və əsərin ikinci hissəsini təşkil edən «İqbalnamə»də
İskəndəri azad cəmiyyət münasibətlərinin hökm sürdüyü
xoşbəxtlər ölkəsinə gətirir və bununla da təsdiq edir ki, bəşər
cəmiyyətinin səadət dolu gələcəyi ədalətli şah konsepsiyası
ilə deyil, ancaq maddi və mənəvi azadlıq ideyaları ilə bağlıdır.
Şairin bu «sosial utopiyası» onun təsvir etdiyi azad cəmiyyət
haqqında görüşləri o zamankı dünya ədəbiyyatında misilsiz
bir hadisə idi».2
Nizamidən sonrakı dövlərdə də utopik cəmiyyət barəsin
dəki fikirlər davam etmişdir. Nizamidən sonrakı dövrdə
Avropada yeni «utopistlər» nəsli meydana gəlmişdi. Bunlann
ən görkəmli nümayəndələri XVI-XVII-XVIII əsrlərdə Tomas
Mor, Tommazo Kampanella, Jan Milye, Morelli, Qrakx Baböf
olmuşdur. Bu utopistlərin hamısının firavan və xoşbəxt
cəmiyyət haqqındakı fikirləri bir-birinin oxşan deyildi. Hər
bir utopist gələcək, xəyali xoşbəxt ölkəni öz təsəvvüründə
canlandırdığı kimi təsvir edirdi. Doğrudur, onlann hər biri
yaratdığı xəyali aləmdə öz cəmiyyətlərinin fıravanlığını
nəzərdə tuturdu. Bunlann əksəriyyəti dövlət quruculuğu
təsəvvüründən çox macəraçılıq təəssüratı yaradırdı. Məsələn,
Tomas Mor (1478-1535) İngiltərədə yüksək dövlət vəzifəsi
1 Məmməd Cəfər Cəfərov. Nizaminin fikir dünyası. Bakı, «Yazıçı», 1982, s. 113.
2 Qəzənfər Əliyev. Qəhrəmanlıq dastanı. Nizami Gəncəvinin «İskəndəmamə»
(«Şərəfnamə») əsərinin əvvəli. Bakı, «Lider nəşriyyat», 2004, s. 10-11.
45
|