əksini tapmalıdır. Davranışın bu xırda detalları tələbələrdə müəllimin sakit,
təmkinli,
mehriban, inamlı bir şəxsiyyət olması haqda təsəvvür yaratmalıdır. Müəllimin stola
yayılmış oturuşu, yerə dikilmiş başı, süst qolları, laqeyd baxışları onun daxilən
zəifliyini, özünə inamsızlığını göstərir. Müəllimin mimikası, jestləri danışığın
məzmununa uyğun olmalı, informasiyanın emosional təsirini artırmağa xidmət
etməlidir: xoş bir məsələdən danışanda müəllimin sifəti də xoş ifadə almalı,
gözləri
“gülməli”, səsi mülayim olmalıdır. Ciddi bir məsələdən gülümsəyərək danışmaq
olmaz. Pedaqoji texnika müəllimin öz emosiyalarını, əhvalını idarə etmək bacarığında
da ifadə olunur. Müəllim şən və nikbin olmalı, yeri gəldikcə zarafat etməyi bacarmalı,
yumor hissinə malik olmalıdır. Müxtəlif vəziyyətlərdə (məşğələdə, ünsiyyət
prosesində, sevinc və kədərli hallarda, əsəbi vəziyyətdə) müəllimin öz emosional
halını idarə etməsi vacib şərtdir. Buna görə də müəllim
daim özünə nəzarət etməli,
özünü ələ almağa çalışmalıdır. Pedaqoji ustalığın nəzərdən keçirilən ünsürləri bir-
birilə qarşılıqlı vəhdət təşkil edir. Belə ustalığa nail olmaq üçün müəllim öz
fəaliyyətini
humanist
istiqamətdə
qurmalı, pedaqoji peşə biliklərinə və
qabiliyyətlərinə, pedaqoji texnikaya yiyələnməlidir. Pedaqoji ustalıq hazır
verilmir;
müəllim öz üzərində müntəzəm, sistemli və məqsədyönlü şəkildə işləməklə ona
yiyələnə bilər. A.S.Makarenkonun təbirincə desək, həkimlərə,
musiqiçilərə müvafiq
peşə bacarıqları, ustalıq öyrədildiyi kimi, gələcək müəllimlərə də pedaqoji ustalığı
öyrətmək – xüsusi kurs keçmək lazımdır.
Dostları ilə paylaş: