T TABIIY HUQUQ — davlat va huquq nazariyasida insonning tabiatidan kelib
chiqadigan va shu tufayli muayyan davlatda ularning qonuniy tan olinishi yoki
olinmasligiga bog‗liq bo‗lmaydigan prinsiplar, qoidalar, huquq va qadriyatlar yig‗indisini
anglatuvchi tushuncha. T.h. g‗oyasi Yunoniston va qadimgi Rimda paydo bo‗lib, Suqrot,
Aristotel, Sitseron va boshqa Rim yuristlarining nomlari bilan bog‗liqdir.
TABU — (polinez) 1) biror narsa, harakat, so‗z va boshqaga solinadigan diniy
taqiq. Uni buzish go‗yo faloqatga olib kelishi mumkin; 2) taqiqlangan narsalar, savollar,
fikrlar, so‗zlar va hokazo.
TADBIQIY POLITOLOGIYA — siyosiy fanning yo‗nalishlaridan biri. U
bevosita siyosiy jarayonlarni o‗rganish, ular to‗g‗risida hukm yuritish va aniq xulosalar
asosida tavsiyalar ishlab chiqish bilan shug‗ullanadi. T.p. bixevioristik yo‗nalish asosida
Ikkinchi Jahon urushidan so‗ng vujudga keldi va u asosan siyosiy tahlilning empirik
usullariga tayanadi.
TAFAKKUR —inson aqliy faoliyatining yuksak shakli; ob‘ektiv voqelikning ongda
aks etish jarayoni.
TAHLIL TARKIBIY — funksional. E.Dyurkgeym, V.Pareto va boshqalar
tomonidan bayon etilgan yondashuv. U ikki qismdan iborat: 1) tarkibiy - turli tuzilmalar
tahlilidan ular bajarayotgan funksiyalarni aniqlashga o‗tuvchi; 2) funksional - funksional
talablarning muayyan birligidan kelib chiqib, bu funksiyalarni bajaruvchi muayyan
tuzilmalarni aniqlashga o‗tadigan yondoshuvlar. Ularning barchasi uchun me‘yoriylik,
ya‘ni ijtimoiy muhit va inson hulq-atvorining me‘yoriy ko‗rsatmalari va qadriyatlar bilan
belgilanganligidan kelib chiqish xos.
TAJRIBA — voqelikni amaliy jihatdan hissiy-empirik bilish jarayoni.
TAKFIR — vahhobiylar (aqidapast va ekstremistik oqimlar vakillari) fikriga
qo‗shilmaydigan hamma musilmonlarni dinsizlikda ayblash.
