43
– Quda, – dedi. – Mana
siz
kelin-kevat ko‘rgan kayvoni xotinsiz.
Mangina
shu
yosh, nodon qizimni
sizga
topshirganmanki, bilmaganini o‘rgatar,
o‘zi
bov-
lab olar deb. Lekin, haligi, ma’rakadagi gapingiz teshib ketdi-da
meni
, quda!
Shunday dedi-yu, ovozi titrab, ko‘ziga yosh keldi. Qurbon kampir kesatig‘i
qudasiga
alam qilganini sezdi-da, ichidan yayrab ketdi. „O‘l-a, achitibdi-ku
gapim“, – deb xayolidan o‘tkazdi va yumshoq ohangda:
– Ha, endi, og‘izning darvozasi yo‘q, bir chiqib ketgandir-da, bunga xafa
bo‘lmang, – dedi. – To‘g‘ri, Ma’sumaxon yaxshi,
mehnatkash, qobil juvon.
Kelinim bor, desa arzigulik. Odobi ham joyida. Ammo... shu, bo‘sh qoldimi,
o‘quvradi-o‘quvradi...
Yuraklarim siqilib ketadi,
shuginaga
qarab! Hoy, dey
-
man, kelin,
siz o‘zingiz
bir kolxozchi bo‘lsangiz, o‘qib, nima,
shahar olib
berarmidingiz eringizga! Undan ko‘ra
kashta tiking, ko‘rpa-yostiq qoplang.
Bekordan
xudo bezor, deb
Dostları ilə paylaş: