541
qrafiniya Pattisonlar Neapolda gəmiqayırma sahəsində işlə-
məyə gəlmiş ingilislərin nəslindən idilər. Hər halda, özlərini
qonaqlara belə təqdim elədilər.
Leo-Əsəd bəy havanın saflığından ləzzət ala-ala xeyli ter-
rasda gəzişdi – hələ bütün əzablarının bir daha arxada qaldı-
ğıma inanmırdı. Sonra duruş gətirə bilmədi, bir az gəzmək,
heç olmasa, kilsəni görmək istədi. Cəmi yarım saat sonra ke-
şiş don Servilyo Cinkvayla tanış olmuşdu. Məşhur Əsəd bəylə
ünsiyyətinə sevinən don Servilyo almanca əməlli-başlı danı-
şırdı:
“Bilirsiniz, sinyor, deyilənə görə, dəniz allahı Poseydon
Pazitez adlı bir su pərisinə vurulub, onun adından da bu
şəhər yaranıb. Homerin təsvir elədiyi dəniz pəriləri bax o Li
Qalli adalarında yaşayırlarmış”.
Leo yaxınlığında dayandıqları Santa-Mariya Assunta
kilsəsinin bər-bəzəkli damına, sərasin quldurlarından qorun-
maq üçün tikilən gözətçi qüllələrinə baxıb köksünü ötürdü:
ona bu yerdə rahat yaşamaq qismət olacaqmı, görəsən?
“Burda balet festivalı keçirilib, sinyor, – don Servilya
həmsöhbət tapdığından sevinə-sevinə danışırdı, – Leonid
Myasin Li Qalli adalarını alandan sonra o festivalı keçirdi, qa-
lib bilirsiniz kim oldu? Əlbəttə, Rudolf Nuriyev. O “Qallo
Lunqo” villasını da Myasin tikdirib. Ötən il Lö Karbüzye
həmin villanı yenidən qurdu. Bura kimlər gəlmir, sinyor, –
Sergey Dyagilev, Pablo Pikasso, İqor Stravinski, Jan Kokto,
Franko Zeffirelli... Mişa Semyonov, “Don Covanni” – İvan
Zaqoruyko burda yaşayırlar. Mən onları sizinlə tanış
eləyərəm, don Əsəd bəy...
Keşiş ona xoş təsir bağışladı, savadlıdı, həm də alman dili-
ni yaxşı bilir; amma indi Leo Əsəd bəy getməlidi, sol ayağının
ağrıları yenə başlayıb, yeriməyə çətinlik çəkir...
Əhməd Cəmil doğrudan da bir neçə gündən sonra Roma-
dan gəlib çıxdı, dostunun vəziyyətilə maraqlandı. Xiyabanda
gəzişə-gəzişə, ya da dəniz mənzərəli eyvanda konyak içə-içə
söhbətləşdilər, Əhməd Cəmil Əlcəzair və Misirdə başına
542
gələnlərdən, Əsəd bəy Qafqazdakı və Avropadakı sərgüzəşt-
lərindən danışırdı. Leopold Veysdən, Valter Merinqdən sonra
Leonun, yanında özünü belə rahat hiss elədiyi həmsöhbəti
olmamışdı. Elə o gün də Əhməd Cəmil gələcəyini vəd eləyib
yoxa çıxdı.
Əsəd bəy yeni dostunun yoxluğunu dərhal hiss elədi;
xüsusilə də payızın sıxıntılı günləri özünü bildirəndə, olan-
qalan pulu tükənəndə ona bərk ehtiyac duydu. Nəşriyyatlarla
müqavilə bağlaya, çap olunan kitablarının pulunu ala, “Roma
Dostları ilə paylaş: