dagilarni yozadi: “Kishi suxandon, suxango'y (notiq) bo'lishi kerak. Amm o, ey farzand, sen suxango'y bo'lg'il va lekin durug'go'y (yolg'onchi) bo'lm ag'il. Rostgo'ylikda o'zing shuhrat qozong'il, tokim biror vaqt zarurat yuzidin yolg'on so'z desang qabul qil- 53
g'aylar. Har so'z desang ham rost degil va lekin yolg'onga o'xsh- ag'on rostni demag'ilkim, rostga o'xshagan durug' durug'ga o'xsha- gan rostdin yaxshidur, nedinkim ul durug' maqbul bo'lur, ammo ul rost maqbul bo'lm as. Demak, nomaqbul rostni aytishdan parhez qil, toki mening bila Abu Suvor Shopur binni Abu al-Fazlning orasidag'i voqea sening boshingda sodir bo'lm asin. Ey farzand bilg'ilki, so'z to'rt nav bo'lur, undoqkim xaloyiq ham to'rt nav bo'lg'ondek. Biri ulkim, bilur va bilg'onin ham bilur. U l olimdur, unga tobe bo'lm oq kerakdur. Biri uldurkim, bilmas va bilm ag'onin bilur, ul qobildur, unga o'rgatmoq kerak. Biri uldurkim, bilur va bilg'onin bilmas, ul uyqudadur, uni bedor qilmoq kerakdur. Biri uldirkim, bilmas va bilm ag'onin ham bilmas, u johildur, undan qochmoq kerakdur. Ammo deb erdimki, so'z ham to'rt navdur: biri bilinmayturg'on va aytilmayturg'on; ikkinchisi, aytilaturg'on va bilinaturg'on: uchinchisi, ham bilanturg'on va ham bilishga zarurat- siz, ammo aytsa bo'laturg'on, to'rtinchisi bilaturg'on va aytilmay turg'on. Ammo aytilmayturg'on va bilinmay turg'on undoq so'zdur- ki.... dunyoning salohi unga bog'liqdir. U l so'zdin aytuvchiga ham, eshituvchiga ham ko'p naf etar. Amm o bilinaturg'on, biroq aytil mayturg'on undoq so'zdirkim, bir muhtasham odamning aybi senga ma'lum bo'lur. Lekin aql tariqidin xayolga kelsang uni aytmoq
