72
chiqaruvchi har doim Pareto-samarasi orqali taqsimotga erishishni maqsad qilishadi.
Agar Pareto-dan samarali bo‘lmagan mablag taqsimoti tanlangan bo‘lsa, unda hech
bo‘lmaganda bitta iste’molchining farovonligini boshqasiga zarar bermasdan
oshirish mumkin edi. Har qanday siyosat ishlab chiqaruvchisi nima uchun bunday
yutuqlarni ishlatmasligini tasavvur qilish qiyin. Agar ushbu dalil to‘g‘ri deb taxmin
qilinsa, siyosat ishlab chiqaruvchisi tanlaydigan taqsimot to‘plami Pareto-samarasi
bo‘yicha taqsimotgacha kamayadi.
Aytaylik, siyosat ishlab chiqaruvchining afzal ko‘rgan natijasi sifatida
ma’lum bir Pareto-samarasi bo‘yicha taqsimot tanlangan. Ikkinchi teorema shuni
ko‘rsatadiki, ushbu taqsimotga iqtisodiyotni raqobatbardoshligini oshirish va har bir
iste’molchiga tanlangan taqsimotda tayinlangan iste’mol to‘plamini sotib olish
uchun zarur bo‘lgan daromad darajasini ta’minlash orqali erishish mumkin. Keyin
iste’molchilar savdo qiladi va tanlangan muvozanat raqobatdosh muvozanat sifatida
paydo bo‘ladi. Bu markazsizlashtirish jarayoni. Taqsimotni markazsizlashtirishga
erishishda faqat ikkita siyosat vositalaridan foydalaniladi: raqobatni rag‘batlantirish
va har bir iste’molchi kerakli daromadga ega bo‘lishini ta’minlash uchun bir
martalik soliqlar to‘plami. Agar ushbu yondashuvni amalda qo‘llash mumkin bo‘lsa,
unda iqtisodiy siyosatni tahlil qilish raqobatni kafolatlaydigan bir qator qoidalarni
shakllantirishga va bir martalik soliqlarni hisoblash va qayta taqsimlashga qadar
kamayadi. Keyinchalik davlat iqtisodiyoti va umuman iqtisodiy siyosatning mavzusi
yopiq bo‘lar edi.
Ushbu jarayonni batafsil ko‘rib chiqadigan bo‘lsak, paydo bo‘ladigan birinchi
nuqta - bu eng maqbul ajratmani tanlash masalasi. Buning amalga oshirilishini
tasavvur qilishning bir qancha usullari mavjud. To‘g‘ridan-to‘g‘ri muqobil
ajratmalar bo‘yicha yoki boshqa biron bir organni ("hukumat") saylash uchun tanlov
qilish uchun ovoz berishni ko‘rib chiqish mumkin. Shu bilan bir qatorda,
iste’molchilar uni tasodifiy tanlanishiga rozi bo‘lishlari mumkin, aks holda ular bir
ovozdan, natijada qanday bo‘lishi kerakligi haqida adolatli tushunchalar orqali
qarashlari mumkin. Bu erda ko‘rib chiqiladigan usul - bu ijtimoiy rejalashtiruvchi (u
saylangan hukumat bo‘lishi mumkin) mavjudligini taxmin qilishdir. Ushbu
rejalashtiruvchi iste’molchilarning foydali darajalarini hisobga olgan holda muqobil
ajratmalarga nisbatan ijtimoiy imtiyozlarni shakllantiradi. Ijtimoiy imtiyozlarga
ko‘ra eng ko‘p ajratilgan mablag ’tanlangan hisoblanadi.
Dostları ilə paylaş: