O„zbekiston respublikasi oliy va o„rta maxsus ta‟lim vazirligi

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

---

22 
II. bob. Hayot faoliyati xavfsizligi madaniyati (HFXM)ning umumiy tavsifi
 
II.1.
H
ayot faoliyati xavfsizligi madaniyati (HFXM)ning tarixiy, falsafiy, 
ijtimoiy, diniy manbai 
Hayot faoliyati xavfsizligi madaniyati (HFXM) tushunchasi yangi 
bo‗lishiga qaramay, uning o‗zini tarixidan avvalgi davri mavjud. Bu 
ko‗rilayotgan kategoriyaning oyoqqa turishiga va rivojlanishiga o‗ziga yaqin 
fanlarga xos ko‗rinishlar, dunyoqarashning ta‘siri sezilarli darajada ahamiyatga 
egadir.
Hayot faoliyati xavfsizligi madaniyati (HFXM)ning manbaini tavsiflash 
uchun 
tarixan 
transformatsiyalangan 
―xavf‖, ―tazyiq‖, ―xavfsizlik‖ 
tushunchalariga insoniyat tarixi davomida ma‘no beruvchi konsepsiyalarini 
tashxizlash maqsadga muvofiqdir.
Buni turli tarixiy davrlarda yashagan odamlarning ongida falokatlar, 
ularning oqibatlarini alohida xususiyatlarini tafsiflash orqali amalga oshirish 
mumkin. Birinchisi ommaviy qo‗rquv va xavotirlarning jamlanmasini, hamda 
ularni yengib o‗tishning chora-tadbirlarini o‗z ichiga olsa, ikkinchisi tabiiy 
muhitning o‗zgarmas elementi sifatida bo‗lgan insonning dunyoqarashi, o‗zaro 
uzilmas va tig‗iz aloqani tushunishi, tabiiy muxofazalash harakatlarini o‗tkazish 
zaruriyatini anglash darajasidir. Hayot faoliyati xavfsizligi madaniyati 
(HFXM)ning tushunchasini vujudga kelishiga va sezilarli ta‘sir etishiga 
xavfsizlik, shu bilan birga atrof-muhit muammosini aks ettiruvchi turli falsafiy 
va ijtimoiy ta‘limotlari, nazariyalar, konsepsiyalar sabab bo‗ldi.
Nihoyat, sivilizatsiya, etnoslar, xalqlar, alohida odamlar, ilm, madaniyat, 
turli inson faoliyati soxalarining rivojlanishiga, turli jamoat formatsiyalarining 
ijtimoiy tuzilishiga va funksiyalariga sezilarli faktorlardan biri - diniy 
dunyoqarashdir. Shu sababli, dunyo dinlarining mavqe‘i, aqidasi, me‘yorlari va 
odatlari hayot faoliyati xavfsizligini ta‘minlash muammolari bilan jipslikda olib 
borish alohida qiziqish yuzaga keltiradi.
6
Qadimiy dunyo uchun ―falokatli anglash‖ni shakllantirishga ta‘sir etuvchi
6
Дурнев Р.А. Культура безопасности – культура разума и просвещения. Журнал «Основы безопасности жизни», вып. 5, 2006.

---

23 
asosiy faktori bo‗lib, atrofda ro‗y berayotgan tabiiy va antropogen hodisalar (yil 
faslining o‗zgarishi, insonlarning tug‗ilishi va vafoti, davlatlarning gurkirashi va 
vayron bo‗lishi)ning davriyligi va bu anglashni tashqi dunyoga (tabiiy ofatlar, 
dushmanlarni bostirib kelishi va x.k.) yo‗naltirishlari hisoblangan.
Qadimgi odamlarning o‗ziga, yaqinlariga, oilasiga, qabilasiga, davlatiga
nisbatan havfsizlik xolatini baholash uchun ishlab chiqilgan tushuntirish 
chizmalari, ya‘ni avvaldan xis etish va oldini olish funksiyasiga ham ega 
bo‗lgan. Bu chizmalar asosan falokatlar va ofatlarning sababidan qochish bo‗lsa, 
eng kam darajadagina – bunday jarayonlarni va hodisalarning vayron qiluvchi 
ta‘sirini yumshatish chora-tadbirlarini qo‗llash bo‗lgan. Agar, ro‗y bergan yoki 
berishi mumkin bo‗lgan falokat sababchisi ―xudoning qahri‖ deb tan olinsa, 
bunda aqlli strategiyasi sifatida xudoni qahriga uchramaslikka harakat qilingan.
Insonlarning dunyoqarashini o‗zgarishiga shu davrda o‗zini tabiatga 
bog‗liqligini, u bilan o‗zaro aloqada ekanligini his qilish muhim rol o‗ynagan. 
Bular afsonalarda, miflarda o‗z aksini topgan. Haqiqatni bilish vositalari va 
usullari mukammal bo‗lmaganligidan odamlarni fikricha, mavjud dunyo bilan 
insonlar o‗rtasida vositachi sifatida maxsus, tushunib bo‗lmaydigan, kelajakni 
bashoratlaydigan g‗ayritabiiy kuchlar dunyoni yaratishi turtki bo‗ldi. Aslini 
olganda, g‗ayritabiiy kuchlar o‗zini bevosita tashuvchi o‗simliklar, hayvonlar, 
jonsiz predmetlardan bilan birga, insonlar xarakterini bilish, o‗zini tuta olish
xususiyatlariga ham ega edilar. Bularning barchasi qadimgi dunyo odamlarining 
atrofdagi tabiat bilan qondoshlarcha kechinmalarini asoslar edi. Tabiatni bilish 
jarayonini ilmiy asosga qo‗yishning ilk harakatlarini tartibga solish Misr, Xitoy, 
Osiyo davlatlari, Arabistonning erta sivilizatsiyasi davriga to‗g‗ri keladi. Turli 
tabiiy jarayonlarining kechishi to‗g‗risidagi ma‘lumotlarni yig‗ilishi bir 
tomondan sanoq tizimini rivojlanishiga va mukammalashiga, ikkinchi tomondan 
u yoki bu tabiiy kataklizmalarni (quyosh, oy tutilishi, vulqonni otilishi, suv 
toshqinlari, qurg‗oqchilik va b) bostirib kelishini yuqori aniqlikda aytib berish, 
qishloq xo‗jaligining jarayonini rejali asosga qo‗yish imkonini berdi.
Bunday hodisalardan yolg‗iz xabardor bo‗lgan xukmdorlar, odamlarni 

---

24 
o‗ziga bo‗ysundirish xolatida ushlab turishga, tabiatning tushuntirib 
bo‗lmaydigan, bexabar kuchlarini ―boshqarish‖ imkonini bergan.
Ulug‗ Sharq olimi Abu Rayhon Beruniy (973-1048) ning merosi bilan 
faqat Sharq, jumladan O‗rta Osiyo olimlargina emas, balki Yer yuzini juda ko‗p 
mamlakatlari olimlari shug‗ulanadi. Bizning diyorimiz farzandi Abu Rayhon 
Beruniy o‗z madaniy va ilmiy merosining jahonshumul ahamiyati bilan o‗zbek 
elining yoxud O‗rta Osiyo ellarininggina emas, balki jahon xalqlarining butun 
Yer yuzining manaviy boyligiga aylandi. O‗rta asr Sharq olimlari ichida Abu 
Rayhon Beruniyning ilmiy merosi alohida o‗rin tutadi. U tarixchi, lingvist, 
astronom faylasuf sifatida talay ilmiy meros qoldirgan allomadir. Uning 
geografiya, mineralogiya va farmakalogiya bo‗yicha qoldirgan merosi bu fanlar 
tarkibidan ajib bir durdona sifatida o‗rin oldi. Olimning matematika va 
astronomiya sohasidagi ishlari esa jahon tabiatshunosligining rivojiga ulkan 
hissa bo‗lib qo‗shiladi. Bu davrda Beruniy metallar va qimatbaho minerallar 
bilan bog‗liq talay qiziqarli ilmiy tajribalarni amalga oshiradi. Uning bu 
tajribalari natijalari olimning solishtirma ogirliklar haqidagi "Metallar va 
qimmatbaho ma‘danlarning hajmlari bo‗yicha nisbatlar haqida kitob" risolasidan 
o‗rin olgan. Shuningdek, bu davrda Beruniy qator astronomik kuzatishlarni, 
jumladan, Urganchda ekliptikaning osmon ekvatoriga og‗maligini o‗lchashga 
doir talay kuzatish ishlarini bajaradi. 1016 yili bizgacha yetib kelmagan 
«Quyosh harakatini aniqlash usuliga doir ko‗rsatma» degan risolasini yozdi.
Markaziy Osiyo xalqlari madaniyatini O‗rta asr sharoitida dunyo 
madaniyatining oldingi qatoriga olib chiqqan buyuk mutafakkirlardan biri — 
Abu Ali ibn Sino (980-1037) bo‗lib, u Yevropada Avitsenna nomi bilan 
mashhurdir. Ibn Sino iste‘dodli, xotirasi kuchli, zehri o‗tkir bo‗lganligidan o‗z 
davrida ma‘lum bo‗lgan ilmlarni tezdan egallay boshladi. 10 yoshidayoq Qu‘oni 
karimni boshdan-oyoq yod o‗qir edi. 13 yoshlaridan boshlang‗ich matematika, 
mantiq, fiqh, falsafa ilmlari bilan shug‗ullana boshlaydi. Ibn Sino yosh 
bo‗lishiga qaramay, Abu Abdulloh Notiliy rahbarligida falsafani, Hasan ibn Nuh 
al-qumriydan tibbiyot ilmini har tomonlama o‗rganadi, asta-sekin tabiblik bilan 

---

25 
ham shug‗ullanadi. U o‗zidan avval o‗tgan Sharq mutafakkirlar asarlarini chuqur 
o‗rganish bilan birga, Qadimgi yunon tabiiy-ilmiy, falsafiy merosini, xususan 
Aristotel, Yevklid, Ptolemey, Galen, Gippokrat, Pifagor, Porfiriy asarlarini ham 
qunt bilan o‗rgandi. Real hodisalarni chuqur bilish, fan bilan shug‗ullanish 
insongagina xosdir. Ibn Sino «Risolatun fi taqsim al-mavjudot» asaida butun 
borliqni tarkibiy qismlarga bo‗lib, birma-bir sanaydi va ularga ta‘rif berib o‗tadi. 
Vujudi vojib, vujudi mumkin, substansiya, aksidensiya, materiya, shakl, aql, 
unsur, jism, quvvat, sezish, mineral, hayvon, nutq, lison kabi kategoriyalar bu 
risolada qisqacha ta‘riflanadi. 
Atrofdagi tabiiy haqqoniyatni ilmiy rivojlanish taraqqiyoti (eradan avvalgi 
VIII asr – V asr) antik davrga to‗g‗ri keldi. Shundan boshlab, tabiatga ko‗r-
ko‗rona bo‗ysunishdan voz kechish boshlandi. Bu xolat uni o‗rganishning 
bevosita moddiy foyda ko‗rishga mo‗ljallanmagan yangi yo‗nalishlarini paydo 
bo‗lishida aks etdi. Birinchi o‗ringa insonlarni qarama-qarshisiz dunyoni qayta 
yaratishga intilishi va o‗z o‗rnini his etish qo‗yildi. Qadimiy mutafakkirlar 
aqlini egallagan asosiy muammolardan biri, insonlarni tabiat bilan o‗zaro 
munosabatlarining muammolaridir. Qadimiy grek tarixchisi Gerodot (484–425 
e.a y) insonlarning xarakterini shakllanishi va u yoki bu siyosiy tuzumni 
o‗rnatilish jarayoni tabiiy faktorlarning (ob-havoni o‗zgarishi, yer tuzulishining 
xususiyatlari va x.k ) ta‘siri bilan bog‗langan. Qadimiy grek tabibi Gippokrat 
(460–377 yy) kasalni davolashda organizmni individual xususiyati, tabiat bilan 
o‗zaro munosabati e‘tiborga olinib, davolash kerakligini uqtirgan edi. Uning 
fikricha, tashqi muxitning faktorlari (ob-havoni o‗zgarishi, suv va yer 
tuzulishining xususiyatlari, davlat qonunlari va x.k ) insonlarning tanasi va 
ruxiy xossalarining shakllanishiga sezilarli ta‘sir ko‗rsatadi. Iqlim
Gippokratning fikricha, asosan milliy xarakterning xususiyatlariga ta‘sir 
ko‗rsatadi.
XI asrning mashhur shoiri, faylasufi, matematigi va astronomi Umar 
Xayyom (1048-1124) dunyoga mashxur ruboyilar muallifi olim sifatida 
astronomiya sohasidagi faoliyati diqqatga sazovor bo‗lib, u mazkur sohadagi 

---

26 
yutuqlarni Marv va Isfaxon rasadxonalarida ishlab yurgan paytlarida qo‗lga 
kiritdi. Olim o‗z astronomik kuzatishlari asosida "Malikshohning astronomik 
jadvallari" ("Malikshoh ziji") ni yozdi. "Malikshoh ziji"ning bir nusxasi Parij 
Milliy kutubxonasida saqlanmoqda. Bu "ziji" da Quyosh, Oy va boshqa 
sayyoralarning harakatiga hamda ularga tegishli ma‘lumotlaridan tashqari, yana 
yuzga 
yaqin 
ravshan 
yulduzlarning 
koordinatalari 
keltirilgan. 
Sharq allomalarini ichida qadimgi Xitoy faylaso‗fi Konfusiy aloxida o‗rin 
tutadi. Faylaso‗f ilmini asosiy shavqi odamlar oqimini ta‘na qilishdan, jamiyat
va davlatning ideal (shu jumladan xavfsiz) parametrlarini izlashdan iborat 
bo‗lgan. Uning fikricha, sotsiumni ratsional tuzilmasining asosi bo‗lib, quyidagi 
ahloqiy kategoriyalar va boyliklar bo‗lishi kerak: boshqalarni xuddi o‗zini 
hurmat qilgandek hurmat qilishi uchun ishlash kerak, bizlarga qanday muomala 
qilishlarini xoxlasak, ularga shunday muomala qilish kerak – ana shu hayotning 
to‗g‗ri yo‗li, haqiqiy ahloqi hisoblanadi. Bu kategoriyalar va boyliklar o‗z 
navbatida jamiyat va davlatda hamohanglik topishda umumiy ahloqiy
marosimlarga birlashadi. ―Qachonki istaklar toza va sevgi bilan sug‗orilgan 
bo‗lsa, yuragimiz haqqoniy va to‗g‗ri bo‗ladi. Qachonki yuragimiz haqqoniy va 
to‗g‗ri bo‗lsagina, odam to‗g‗rilanadi va yaxshi bo‗la boshlaydi. Qachonki , 
odam to‗g‗rilansa va yaxshi bo‗la boshlasa, oilada tartib o‗rnatiladi. Qachonki
oilada tartib o‗rnatilsa, unda davlat obodonlashadi. Qachonki davlat 
obodonlashsa, butun bashariyatda tinchlik va totuvlik bo‗ladi‖.
Konfusiy kerakli darajada tabiat bilan o‗zaro munosabatlarni qayta ishlab 
chiqqan. Uning aytishicha, insoniyat uzoq vaqt mavjud bo‗lishi uchun tiriq 
mavjudodlarga, tabiatga, tabiiy boyliklarga jamiyat ratsional munosabatda 
bo‗lishi kerak. O‗sha davrdayoq insoniyatni tabiiy boyliklardan xaddan ziyod
foydalanishdan chegaralanishga ogohlantirgan.
O‗rta asrdagi insonlarning ―falokatli ongi‖ni shakllantiruvchi umrining 
qisqaligi (ko‗p miqdorda epidemiyalar, bolalar o‗limining kattaligi, qaxatchilik, 
ocharchilik, qonto‗kar urushlar oqibatida), o‗sha davridagi diniy aqidaparastlik 
(qiyomat qoyim yaqinligi,) asosiy faktorlar bo‗lib hisoblangan. O‗sha davr 

---

27 
mobaynida ekologik nazariya deyarli rivojlanmadi. Jamiyat bilan tabiatdagi 
o‗zaro munosabat yolg‗iz Quryoni Karim va Injil tomonidan talqin qilinib, unda 
xudo barcha yerlarni undagi mavjudotlar bilan birga odamlarga to‗liq va tanho 
egalik qilishga berganligi aytilgan edi.
Vaziyat qayta yaratilish davrida o‗zgardi, bu xolat o‗rta asr olimlari
Buyuk Albert va Rodjer Bekonlarning asarlarida yozib ko‗rsatilagan. Nemis 
olimi Buyuk Albert (1206–1280) qalamiga tabiiy ilmiy traktatlar mansubdir. 
―Alkimyo‖, ―Metallar va minerallar‖ haqidagi asarlarida iqlimni joylarning 
geografik kengligiga, dengiz sathidan qanday balandlikda joylashganiga, tog‗ va 
vodiylarni yer qimirlashi va toshqinlar natijasida yuzaga kelishi bilan
bog‗liqligi haqida fikrlar keltirgan.
Ingliz faylaso‗fi va tabiatshunos olimi Rodjer Bekon (1214–1294) 
organizmni yashashida quyoshning rolini ta‘kidladi, konkret yashash joylaridagi 
iqlimiy shartlarni va organik jismlarning xolatini o‗zaro bog‗liqligiga e‘tiborini 
qaratdi, shu bilan birga inson ham barcha mavjudotlar singari iqlim ta‘siriga 
moilligini, ya‘ni iqlimning o‗zgarishi inson tanasini va xarakterini o‗zgarishiga 
ta‘sir ko‗rsatishini ta‘kidladi.
Mirzo Ulug‗bek (1394-1449)ning yulduzlar harakatiga oid hisob-kitoblari 
shunchalik aniq va ilmiy isbotlanganki, u asrlar osha astronomiya ilmida 
dasturilamal vazifasini o‗tab keldi. Mirzo Ulug‗bek asarlarida ilm inson 
ma‘naviyatining asosi ekanini ta‘kidladi.