197
ravishda muallif tomonidan shaxsning kasbiy mahorati bu parametrlarning
funksiyasi
hisoblanmasligi, aksincha individning kasbiy shakllanishining qaysi
bosqichida ekanligiga qarab aniqlanishini ko‗rsatib bergan. Kasbiy faoliyatni turli
darajada o‗zlashtirgan mutaxassislar haqidagi tasavvurlar, qolaversa, kasbiy
shakllanish mezonlarining tavsifi keltirib o‗tilgan.
Malakali kadrlar tayyorlash tizimini uzluksiz ravishda
rivojlantirish ehtiyoji
va turli ishlab chiqarish sohalarida ko‗p yillik ish staji bilan faoliyat yuritayotgan
shaxsning o‗z imkoniyatlarini to‗liq amalga oshirmasligi shaxsni har tomonlama
kasbiy faoliyatda o‗zini namoyon qilishi muammosini yuzaga keltirdi. Bu
muammolarni hal qilmasdan turib kelgusi kasbiy faoliyatdagi muvaffaqiyatli sifatli
ta‘limini va rejalashtirishni amalga oshirish mumkin emas.
Bu muammoning amaliy ahamiyati uni turli fan doiralar qatorida psixologiya
doirasida ham o‗rganishni muhimligini ko‗rsatib berdi. Kasbiy shakllanish
jarayonini o‗rganishdagi qiyinchiliklar qobiliyatlar va kasbiy qobiliyatlarning ishni
bajarishning
muayyan
bir
usuliga
asoslangan
normativ
faoliyatga
yo‗naltirilganligidadir. SHuning uchun ham kasbiy etuklik darajasi ajratib
ko‗rsatilmaydi, balki faqatgina yosh xususiyati
va mutaxassis sifatida
yuritilayotgan vaqt inobatga olinadi.
SHaxsning kasbiy shakllanishi masalasi ko‗pgina mualliflar tomonidan
tadqiqqilingan. Bu inson taraqqiyotida tez-tez uchraydigan jarayondir. Ko‗pincha
mutaxassis shaxsining to‗la tahlil qilish tushib qoladi, shaxsning kasbiy shakllanish
bosqichi esa hayot yo‗li bosqichi bilan muvofiq tarzda ko‗rib chiqiladi. SHuning
uchun vaqt doirasida qatiy chegaralanib qoladi.
Ijtimoiy sohalarda faoliyat yurituvchi shaxsning kasbiy shakllanishini
o‗rganishda insonning imkoniyatlarini to‗liq ochib beruvchi sub‘ekt va ijtimoiy
muhit orasidagi turli ijtimoiy aloqalar tipiga ahamiyat berish muhimdir.
Har bir ijtimoiy aloqalarning yana odamovilik va muloqotchanlik kabi kichik
tiplarga bo‗linishi biz uchun muhim ahamiyatga egadir. Birinchi tipda sub‘ekt
o‗zini ―topgan‖, o‗zida va faoliyatida o‗zini o‗zgartirishni
hoxlamasligi bilan
xarakterlanadi. Ikkinchi tip esa sub‘ektning o‗zini-o‗zi ―qidirishi‖ bilan
198
tavsiflanadi. Bu o‗tish, oraliq holat hisoblanadi. Individ (yoki jamiyat) bir shaklni
tark etib jamiyatning boshqa yuqori darajasiga erishadi.
Garmonik aloqalar uchun sub‘ekt yaxlit shaxs sifatida namoyon bo‗ladi, u
sub‘ekt-predmet tartibi – rolli niqob sharti bilan belgilanadi. Bu erda inson
―taraqqiyotning absolyut harakati holatida‖ bo‗ladi.
Keyinchalik
shaxsni
kasbiy
shakllanishi
borasidagi
qarashlarga
S.L.Rubinshteyn ishlari asos bo‗lib xizmat qildi. S.L.Rubinshteyn insonning
hayotga munosabatini ifodalovchi ikki usulni ajratib ko‗rsatgan. Birinchi usul – bu
insondagi barcha munosabatlar to‗liq emas, balki alohida hodisalariga munosabat
doirasiga kiruvchi hayotdir. Bunday munosabatda inson hayot sub‘ekti
hisoblanmaydi, shu bilan birga undan alohida ham bo‗lmaydi. Bu erda hayotning
o‗zi ―tabiiy jarayon sifatida‖ namoyon bo‗ladi;
inson hayot tarzi bilan uni
to‗ldiradi. Ijtimoiy hayot insonni o‗rniga sub‘ekt sifatida namoyon bo‗ladi. Bu erda
axloq beayblik, yomonlik qilmaslik, tabiiylik, insonning tabiiy holati sifatida
namoyon bo‗ladi, shu bilan bir qatorda bu erda yaxshilik va yomonlik o‗zaro
bog‗liqdir. Bu usul insonning hayoti o‗zidan o‗zi
kechadigan hayot-avtomat
aloqalariga kiruvchi xususiyat sifatida tavsiflanadi.
Ikkinchi usul ichki refleksiyani namoyon bo‗lishi bilan bog‗liq bo‗lib, u
―hayotning bu uzluksiz jarayonini to‗xtatib qo‗yishi, uzib qo‗yishi mumkin va
insonning g‗oyalar dunyosidan chiqarib yuboradi. Inson g‗oyalar dunyosidan
tashqaridagi pozitsiyani egallaydi...‖. Bunday refleksiyaning namoyon bo‗lishi
hayotiy qadriyatlar tizimini aniqlash bilan bog‗liqdir. S.L.Rubinshteyn aynan shu
holat bilan voqelikning yangi usuliga o‗tish imkoniyatini bog‗laydi. Bevosita
aloqalarni uzish va ularni yangi negizlar asosida tiklash ikkinchi usulga o‗tish bilan
yakunlanadi. Shu vaqtdan boshlab ―ruhiy bo‗shliqqa, negilizmga,
axloqiy
skeptizmga, axloqiy beqarorlikka yoki boshqa – yangi anglangan sharoitda axloqiy
inson hayotini qurishga yo‗l ochila boshlaydi‖.
Sanab o‗tilgan fenomenlar yangi usulning mavjudligini xarakterlamaydi,
balki shaxs ilgarigidek yashash imkoniyati yo‗q bo‗lgan vaziyatda qolganda
o‗zining beqaror ―Men‖ tizimini buzilishlardan saqlab qola olmasligini anglatadi.
Bu vaziyat ba‘zida ―o‗zini safarbar etish‖ holati deb nomlanadi. Biroq bu holatni
199
o‗zining namoyon bo‗lishiga ko‗ra o‗zini-o‗zi safarbar etish deb nomlab
bo‗lmaydi: tabiatdan, boshqalardan alohida tarzda
anglanmagan voqelikni
yo‗qotish mumkin emas. SHunchaki, birinchi usulda turmush tarzining hayot-
avtomatdan ajratilmaganligi hech qachon axloqiy beqarorlikni keltirib
chiqarmaydi.
Hayotiy faoliyat modusi – bu insonning tashqi dunyo bilan o‗zaro
hamkorligini, inson turmush tarzi qanday tuzilganligini aniqlab beruvchi ko‗pgina
munosabatlarning o‗zaro bog‗liqligini to‗liq xarakteridir. Hayotiy faoliyat modusi
faqatgina inson turmush tarzini turli voqeliklarga munosabatini ifodalab
qolmasdan, balki individning turli individual qobiliyatlarini ham faollashtiradi.
Uning ta‘sir
ostida shaxs qadriyatlari, ehtiyojlari sohasi va boshqalar shakllanib
boradi. Turli hayotiy faoliyat moduslaridagi munosabatlar tizimi haqidagi
tushunchalarning mazmuni quyidagi jadvalda keltirilgan.
Dostları ilə paylaş: