ÜÇÜNCÜ
YOL:
KƏŞF
(Mənəvi müşahidə)
İnsan və irfani idrak
İnsan fərdlərinin əksəriyyəti gündəlik tələbatını və
məişət ehtiyaclarını təmin etməklə məşğul olduqları üçün
mənəviyyatla maraqlanmırlar. Halbuki, insanın batinində
“həqiqət görənlik” adlı bir hiss vardır ki, bəzən müəyyən
şəxslərdə fəallaşaraq onları bir sıra mənəvi idraklara
vadar edir.
Hər bir insanın (həqiqətləri və real gerçəklikləri sırf
təsəvvür və xurafat hesab edən şəkkakların əksinə olaraq,)
sabit gerçəkliklərə imanı vardır. O, bəzən saf və aydın bir
zehnlə, pak bir batinlə yaradılış dünyasının sabit
gerçəkliklərinə tamaşa edir, digər tərəfdən dünyanı təşkil
edən zərrəciklərin fani olduğunu başa düşür, dünyanı və
onda olan varlıqları gözəl və sabit gerçəklikləri əks
etdirən bir güzgü hesab edir. Belə ki, bu idrakın ləzzəti
başqa ləzzətləri onun nəzərində çox dəyərsiz və
əhəmiyyətsiz göstərir. Bununla o, təbii olaraq maddi
həyatın müvəqqəti və şirin nümunələrindən əl çəkir.
Bu da məhz irfanda izah olunan “cəzb” halətidir; bu
hal Allahı tanıyan insanı yüksək aləmlərə doğru seyr
etdirir, pak və münəzzəh Rəbbinin höccətini insanın
qəlbinə yerləşdirir, nəticədə ona hər bir şeyi unutdurur;
bu məqam həmin şəxsi öz uzun-uzadı və puç
arzularından birdəfəlik əl çəkməyə vadar edir, onu hər bir
görülməli və eşidilməli şeylərdən uzaqlaşaraq aşkar
125
şəkildə başa düşülən, eyni zamanda gözə görünməz
Allaha sitayişə gətirib çıxarır. Həqiqətdə bəşər aləmində
ilahi dinləri vücuda gətirən də məhz bu batini qüvvədir.
Arif insanlar Allaha savaba nail olmaq, yaxud
cəhənnəm əzabından qorxduğu üçün deyil, Ona
məhəbbət bəslədiyi üçün sitayiş edir.
1
Buradan da aydın
olur ki, irfan sair məzhəblər qarşısında müstəqil bir
məktəb sayılmamalıdır; o, sadəcə olaraq, pərəstiş (ümid,
yaxud qorxu üzündən deyil, məhəbbət əsasında olan
sitayiş) yollarından biridir. Bu yol əqli təfəkkür və dini
zahirlər müqabilində dinlərin həqiqətini dərk etmək üçün
bir yoldur.
Təkallahlı dinlərin hər birinin, hətta bütpərəstliyin
belə, bu yolla seyri-süluk edən ardıcılları vardır.
Bütpərəstlərin, yəhudilərin, məsihilərin, məcusilərin və
islamın həm arifləri, həm də qeyri-arifləri vardır.
1 İmam Sadiq (ə) buyurub: “İbadət üç növdür: Bəziləri
Allaha, cəhənnəm odunun qorxusundan ibadət edir, bu,
qulların ibadətidir. Bəziləri behişt nemətlərinə çatmaq üçün
Allaha pərəstiş edir, bu da muzdurların pərəstişidir. Bir qrup
isə Allaha məhəbbət bəslədikləri üçün Ona ibadət edirlər, bu da
azad insanların ibadəti və pərəstişlərin ən gözəlidir.” “Biharul-
ənvar”, 15-ci cild, səh-208
|