Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
309
Vale istama muzd podoshig‘a.
Ishingga solib «Akramuz-zayfa» nur,
Tutub mar’i oyini «Xayrul-umur»
6
.
Ziyofat bu nav’ o‘lsa oyin sanga,
Kerak
mizbonliqda tahsin sanga,
Bu yanglig‘ kishi mizbon kamdurur,
Agar bo‘lsa donoi olamdurur.
LIV
Bahromi Go‘r hikoyatikim, uch olachuq eliga mehmon bo‘ldi, ikisi ifrot va tafrit ko‘rguzub, muxotab
va mat’un bo‘ldilar va birisi adolat tariqidin Qorun
Erur naqlkim, shoh Bahromi go‘r
1
,
Magar sayd uchun surdi bir kun sutur.
Ul ov ichra tushti sipahdin yiroq,
Ani bir qulon soldi eldin qiroq.
Chopib erdi ko‘p shohi sahronavard,
Iki-uch olochuq aro yetti fard.
Shahi dashtpaymo base och edi,
Bag‘oyat yemaklikka muhtoj edi.
Ul
uylar qoshida edi bir daraxt,
Tushub soyag‘a shohi farxunda baxt.
Dedi ul xaloyiqqa tushgan zamon,
Ki: «Sizga erurmen bu dam mehmon.
Bo‘lung mohazar birla mehmonnavoz
Ki, andin navo topqay ahli niyoz».
Ul uch uy elidin biri dun edi,
Agarchi tamavvulda Qorun edi.
Nekim
shah dedi, qilmadi iltifot,
Yana birga isrof erdi sifot.
Qazon osturub, qildi qo‘ylar qatil
Ki, molin ziyofatqa qilg‘ay sabil.
Solib ju’ mehmon dimog‘ig‘a dud,
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: