Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
110
Ne mendin tavahhum, ne eldin uyot,
Bu g‘oyatqa sharh etgay andin sifot.
Aning daf’i asbobin eng tuzay,
Anga ul kim erkonligin ko‘rguzay.
Beray go‘shmoleki,
har badsigol,
Tuzalgay chu yod etgay ul go‘shmol»
20
.
Zabonovare avval istatti chust,
Demakta daleru adosi durust.
Anga so‘zlar aytib itik dosdek,
Itik dosdek yo‘qki, olmosdek.
Yana berdi chavgonu go‘e anga,
21
Qilib munda ham guftugo‘e anga.
Yana bir idish kunjudi behisob
Berib, anda ham qildi so‘zlar xitob.
Uzotib ani tikti yo‘lig‘a ko‘z
Ki, to ne keturgay javobig‘a so‘z.
Chu ul yetti qat’i
masofat qilib,
Qizil tilni boshig‘a ofat qilib.
Skandarga arz etti ahli vusul
Ki: «Doro qoshidin kelibdur rasul».
Dedi shahki, qosidni kelturdilar,
Qaro yerni gardung‘a yetkurdilar.
Skandarga chun tushti qosid ko‘zi,
Unut bo‘ldi og‘zida aytur so‘zi.
Shukuhi aning jismidin oldi tob,
Viqori solib ko‘ngliga iztirob.
Yer o‘ptiyu
arzi duo ayladi,
Risolat tariqin ado ayladi.
Dedi shahki: «Arz et so‘zung borini,
Bayon qil, xayoling namudorini!»
Dedi homili roz aylab sujud
Ki: «Joningg‘a Haqdin tuman ming durud
22
.
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: