DAŞ YUXULAR 32
düzü, o bu dünyanın adamı deyil. Xәyalı buludlardadır.
Xasiyyәti dә uşaq kimidir. Uşaq olanda kәnddә kimsә
onun gözünün qabağında bir tulkünü güllәlәyib, hәlә,
indiyәcәn o tülkünün halina yanır. Azından otuz dәfә bunu
danışıb. Gözünün yaşı qurumur. Bax belә adamdır.
- Deyirsәn, hәm dә yaxşı aktyordu, hә?
Söhbәt bu yerә çatanda Nuvariş Qarabağlı kükrәyib
daşdı:
- Allaha and olsun, doktor, o dahidir! O Abbas Mirzә,
Ülvi Rәcәb qüdrәtdә sәnәtkardır. Savadı alim savadıdır.
Elә bir kitab qalmayıb oxumasın, amma xaraktercә
düzgünlüyünün quludur, şeytan kimi. Bildiyini dәdәsinә dә
vermәz. O, hәlә neçә il bundan qabaq Xalq artisti adını
almalı idi. İndiyәcәn әmәkdar qalıb. 79-cu ildә onu, әlavә
üç artisti "Xalq"a tәqdim etmişdilәr. Hәmәn әrәfәdә hamı
ona gözaydınlığı verirdi. Sәhәri gün qazet tәltif olunanların
adını çap elәdi, o birilәr vardı, bu yox. Sәn demә hәmin
axşam gedib kimnәnsә oturub möhkәm vurub, dilinә
yiyәlik elәmәyib. Guya deyib: mәnә lazım deyil sizin
Xozeyinin sola-sağa sәpәlәdiyi ad, mәnә adı xalq verib.
Artist bir xeyli cibini eşәlәdi, sonra nә düşündusә elә
cibindәcә qutudan bir әdәd siqaret çıxartdı, yalvarişlı
gözlәrlә Fәrzaniyә baxdı.
- Üzürlü sayın siz Allah, siqaretdәn ötrü ciyәrim yanır.
Dolktor stolun siyirmәsindәn balaca şüşә külqabı
çıxarıb artıstın qarşısında stola qoydu.
- Ürәyin nә qәdәr istәyir çәk. Mәn iyirmi yaşımdan
başlayıb qırx il sәrasәr çәkdim. Beş il olar tәrgitmişәm. -
O, yenә qrafindәn araq süzdü. - Hә, deyilәn sağlığa içәk
vә daha bәsdi. Әladı, tәmiz şeydi, heç vaxt ziyan elәmir.