DAŞ YUXULAR 39
Fәrzanidәn ömürlük aralandı. O, tezliklә mәhkәmәyә
gedib boşandı, şәhәrin mәrkәzindәki üçotaqlını müxtәlif
rayonlarda iki dәnә ikiotaqlıya çevirdi. Bir neçә il ailәsiz
qalan Fәrid Fәrzani 1986-cı ildә mәnzilini bakılı rusla
dәyişib Bakıya köçdü vә elә ilk gündәncә bağışlanılmaz
sәhvә yol verdiyini anladı. İndi Fәrzaninin oğlu 20
yaşındadır. O, atasının yadında nә az, nә çox, elәcә on iki
yaşında qalıb. Oğlunun günahsız, çaşqın gözlәrini uzun
müddәt unuda bilmәdi, ürәyini göynәtdi. Әn dәhşәtlisi dә
bu idi ki, әvvәldәn axıra çınqırını çıxarmayan oğlan
әmәliyyat bitәn anda atasına elә nifrәtlә baxdı ki, o cürә
baxmağı unutmaq mümkünsüz idi. O baxmaq ayrı bir
baxmaq idi vә Fәrzaniyә deyirdi ki, sәnin bu hәrәkәtin
ömür billah bağışlanmayacaq. Doktor günahının nә
olduğun çox-çox sonralar anladı. Anladı ki, o yaşda uşağın
düşüncәsinә görә heç bir fәrqi yox idi ki, onun şeyinin
ucundan bir tikә pülük kәsilib, yoxsa әl barmaqlarından
biri, Moskva kimi bir şәhәrdә böyüyüb on iki yaşa çatan
oğlan atanın hansı haqla doğma balasına qarşı belә
vәhşilik elәdiyini sadәcә ağlına yerlәşdirә bilmirdi. O sәhәr
doktor canı-qanı qәdәr istәdiyi әziz vә sevimli oğlunun
gözlәrindәn oxudu ki, o bu uşaq üçün tamamilә yaddır. O,
bu yadlığın, oğlunun gözündә әbәdi yurd salan nifrәtin nә
zamansa әriyib itәcәyinә inamında, әlbәttә, yanılırdı. Bu
nifrәtin qarşısında duruş gәrirmәk, onu aradan qaldırmaq
atanın gücündә deyildi, oğul tәrәfdәn isә iynәnin ucu
qәdәr bağışlama cәhdi yox idi. Doktor Fәrzaninin Bakıda
yaşadığı müddәt әrzindә qızı iki dәfә yanına gәlmişdi. İndi
dә heç olmasa hәftәdә bir yol telefon açırdı, sәhhәtiylә
maraqlanır, necә yaşadığını soruşurdu.