Ramazan, bir neçə dəqiqə bundan əvvəl başı hərlənib, ürəyi xarab otaraq yıxılmış sarı saçlı rus balasına döndü: - Andryuşa, sən necə? Bir saat ac qalsan, təcili yardım çağırmalı olacağıq. O da bu tufanda gəlib çıxa bilməyəcok. 284 O V
Andrey əlini qaldırıb-saldı: A nu eqo.., - deyə o, bu sözlərdən qabaq yalnız cavanlar arasında işlətdiyi yağlı söyüşü udub cavab verdi... - Deməli razı deyilsən? - Yox, Ramazan İsgəndəroviç. Axı a da adamdır. Necə olar? Lazım deyil. Mən aclığı unutmuşam. “Bəs bu şikayəti eləyən kimdir?” - deyo usta zahirən çox biganə bir halda, amma diqqətlə yoldaşlarına göz gəzdirdi. - Tahir, yemək göndərsinlər, ya yox? - Yox, usta, - deyə Tahir az qala Ramazanın sözünü kosərek dil ləndi. - Niyə ki? Ac deyilsən? - Doğrusu... - Tahir duruxdu, - usta düz deyir. Gözümə qaranlıq çökür,,, tək mənim yox, hamının... amma lazım deyil... - N iyə ki? - Yox usta, lazım deyil. Çünki bizə yemək gətirməyi hər halda İgid oğlana tapşırarlar. Axı bile-bile onu niyə həlak eləyək? Dözmək yax şıdır, Dözərik, usta! Kim isə yan tərəfdə dodağının altında deyindi: - Bəlkə dözməyənlər var? - Mən öz adımdan deyirəm, - Tahir, gil məhluluna bulaşmış ə llə rini ovxaladı, - yox, elə hamının admdan deyirəm. Kim gəlsə, o da bizim adamdır. Mən razı deyiləm! Ramazan Tahirə etiraz edən oğlan haqqmda düşünürdü, “o zəng eləməz. Bir həftə ac qaldığı vaxtlar olub, dinməyib...” - Deməli, heç birinə razı deyilsiniz, hə? Bos Qüdrətə kim zəng eləyib? Təəccüb dolu gözlər Ramazana zilləndi. Onlar birdən küləyin vıyıltısı ilo qanşıq bir səs eşitdilər. Ə vvəlcə buna tikir verən olmadı. Belə vaxtda kim cəsarət eləyib buruğa gelə
