Milli Kitabxana
39
edibdir. Dünya malı bir puç şeydir. Gedər də, gələr də. Ər odur ki, qara gündə
arvadla yoldaş olub, bir-birinə can deyib, can eşidələr.
Ə h m ə d. Ana, bəs sən deyirdin ki, dayın sənə qənfet verəcəkdir, bəs niyə
vermir?
H a c ı M u r a d. Oğlum, qənfet pis şeydir. Adamın boğazını ağrıdır. Sən yekə
oğlansan. Qənfeti neynirsən.
Ə h m ə d. Ana, Gülzar bacımgilin bağçasında elə çox alma var ki, gələndə
gördüm.
H a c ı M u r a d. Yox, oğlum, dəymə, yetişəndə yığıb sənə göndərəcəyəm.
Ə h m ə d. Mənim özüm burada olacağam. Dəyəndə yığaram.
H a c ı M u r a d (kənara). Bunda yaxşı xəbər var. Deyəsən Şərəf çox
qalacaqdır.
Ş ə r ə f x a n ı m. Sizin dərdiniz öz dərdimi də yaddan çıxartdı. Əhməd
böyüyübdür, oxumaq vaxtı keçir, dedim gətirim sizdə qoyum, həm məktəbə getsin,
həm də Gülzara hayan olsun.
H a c ı M u r a d (kənara). Mazandaranda çaqqal az idi, biridə gəmi ilə gəldi.
(Şərəfə) Yox, yox, saxlaya bilmərəm. Özgə uşağını saxlamaq bir xata şeydir.
Bunun korluğu var. Azarlaması var. Ağacdan yıxılması var. Anasız ona kim
baxacaqdır.
Ş ə r ə f x a n ı m. Əhməd dinc uşaqdır. Heç kəsə korluğu olmaz. O ki qaldı
azarlamağı, ondan da arxayın ol. Gülzar ona analıq edər.
G ü l z a r. Bibi, arxayın ol. Onu özümdən yaxşı saxlaram.
H a c ı M u r a d. Yox, yox, Gülzar bilmir. Uşağın tarpına dözmək olmaz.
İmranda görmüşəm. Məni qocaldan o olmuşdur. Evimi dağıdan o olmuşdur.
G ü l z a r (kənara). Allah, xəcalətimdən bibimin üzünə baxa bilmirəm.
Ş ə r ə f x a n ı m.A qardaş, bir uşağın yeməyi, içməyi nə olacaqdır ki, bu sənin
evini dağıda.
H a c ı M u r a d. Xülasə, mən razı deyiləm.
Ş ə r ə f x a n ı m. A qardaş, bacının əli aşağı düşəndə köməyə qardaşı üstə
yüyürər. İndi mən də qardaş adı ilə evimi yiyəsiz qoyub yanına gəlmişəm. Eybi
yoxdur. Uşaq səni incidər, apararam. Ancaq səndən bir təvəqqəm var, məni ondan
naümid qaytarma. Ərimin beş yüz manat borcü var, borc sahibi pis adamın biridir.
Gündə qapımıza gedib-gəlməkdən bizi təngə gətiribdir. Kişiyə dedim ki, qardaşımı
Milli Kitabxana
40
görməyə gedirəm, amma əsil fikrim o idi ki, səndən alıb aparıb verəm. Abrımız
açılmasın.
H a c ı M u r a d. A bacı, sən ki, özgəsi deyilsən, məgər mənim var-yoxumu
bilmirsən? Məndə pul hardandır ki, sənə verim?
Ş ə r ə f x a n ı m. Qardaş, burada xəsislik yeri deyil. Burada bacı namusu var.
Razı olma ki, bacının paltarları bazarlarda tökülüb satılsın və bir də mən səndən
borc istəyirəm. Sən gözləyə bilərsən. Amma özgəsi gözləyə bilmir.
H a c ı M u r a d. Axı nə üçün inanmırsan, sənə deyirəm ki, özüm pul üzünə
həsrətəm.
Ş ə r ə f x a n ı m. Atamdan qalan pul və özün qazandığın pullar necə olmuşdur
ki, mənə beş yüz manat tapılmır. Sandıqların ağzını bərk bağla.
H a c ı M u r a d. A kişi, bu zalım uşaqlarını inandırmaq olmaz ki, buyur, bu
mənim ciblərim, bu da mənim sandığım. (Durub paltar sandığını açır.) Di gəl bax,
gör burada əsgi-üsgüdən başqa nə var. (Qorxa-qorxa o biri sandığa baxır.)
Ş ə r ə f x a n ı m. O biri sandığın ağzını aç.
H a c ı M u r a d. Sən mənim evimə pristav gəlmisən? Asmotr edirsən? Çox da
var, niyə verim. Çöldən tapmışam?
Ş ə r ə f x a n ı m (ayağa galxır.) Daha sənə nə deyim? Qarğış etməyə də yerim
yoxdur, çünki bura mənim atam evidir. Cəfər! Cəfər!
Cəfər daxil olur.
C ə f ə r. Nə buyurursan, xanım?
Ş ə r ə f x a n ı m. Cəfər, bu saat faytonu qoşdur, gedəcəyəm.
C ə f ə r. Xanım, gün keçibdir, gedib çatmaq olmaz.
Ş ə r ə f x a n ı m. Eybi yoxdur, harada gecələrik, orada qalarıq, burada qala
bilmərəm. Gərək gedək.
C ə f ə r. Baş üstə, xanım. Ancaq faytonçunun pulu qalıbdır, istəyir.
Ş ə r ə f x a n ı m. Özündə varsa ver, yox isə ala bu üzüyü apar sat ver.
(Barmağından üzüyünü çıxarıb verir.)
C ə f ə r. Xanım, lazım deyil, məndə var, verərəm. (Çıxır.)
G ü l z a r (ağlaya-ağlaya). Bibi, başına dönüm, bu gecə vaxtı getmə.
Ş ə r ə f
x a n ı m. Yox, Gülzar, qala bilmərəm. Bu ev mənim üçün
cəhənnəmdir. Dur, oğlum, gedək.
|