Milli Kitabxana
208
Şəmsi bəy gedir.
P i r i b a b a. Niyə o səfərki kimi tələsirsiniz?
H ə c ə r x a n ı m. Xalam naxoşdur, Heydərqulu bizim dalımızca göndəribdir.
P i r i b a b a. Allah şəfa versin. Heydərqulu, Züleyxa xanımın naxoşluğu nədir?
H e y d ə r q u l u. Soyuq dəymədir, qorxusu yoxdur. Piri baba, xanım mənə
göyərti tapmışdır.
P i r i b a b a. Get xanıma nə lazımdır yığ.
Heydərqulu gedir.
H ə c ə r x a n ı m. Piri baba, içəri gedək, sizə deməli sözüm var.
Komaya girirlər.
Z ö h r ə (Çingizin əlindən tutub). Çingiz, səni döymək lazımdır.
Ç i n g i z. Döy.
Z ö h r ə. Səni sevmək lazımdır.
Ç i n g i z. Sev.
Z ö h r ə. Bəs sən.
Ç i n g i z. Əfsus ki, mən də sevirəm.
Z ö h r ə. Nə üçün əfsus, Çingiz, məhəbbət bir elə dövlət, bir elə nemətdir ki,
allah onu ən bəyəndiyi dostuna bəxş edər.
Ç i n g i z. Görünür ki, mən onun dostu deyiləm. Dosta bir belə bəla, cəfa
vermək rəvadırmı?
Z ö h r ə. Çingiz, bəlanı, cəfanı özünə, sən özün çəkdirirsən. Nə üçün mənim
kimi ürəyinin dalınca getmirsən?
Ç i n g i z. Çünki mane olan səbəb çoxdur.
Z ö h r ə. Bilirəm, yenə deyəcəksən sən düşmənimiz Şahbaz bəyin qızısan. Sən
bir bəy qızı, mən bir rəiyyət oğlu. Çingiz, məhəbbət aləmində bəy, gəda yoxdur,
mən səni sevirəm, sən də məni. Başqaları bizə nə lazımdır? Mən məhəbbət uğrunda
hər şeydən keçirəm. Mən səninlə haraya istəyirsən getməyə hazıram. Bir başqa
ölkəyə gedək, orada bəxtiyar yaşayaq.
Ç i n g i z. Zöhrə, nə demək istəyirsən?
Z ö h r ə. Onu demək istəyirəm ki, bu gün səni həbs edecəklər, gəlmişəm səni
xəbərdar edəm.
Milli Kitabxana
209
Ç i n g i z. Məni kim həbs edəcəkdir?
Z ö h r ə. Qəza naziri Səfi bəy.
Ç i n g i z. Səfi bəy məni nədə müqəssir edir?
Z ö h r ə. Guya sən hökumətin əleyhinə işləyirsən.
Ç i n g i z. A... bu hiylə ilə Səfi bəy məni tələf etmək istəyir. Sən bunu kimdən
eşitmisən?
Z ö h r ə. Səfi bəy özü dedi. Keçən səfər buraya gəlməyimiz ona məlum
olmuşdur. Məndən və Şəmsidən böyük silist etdi və tapşırdı ki, sənlə əlaqə
etməyək, əks halda bizi də həbs edəcəkdir. İndi gəlmişik səni xəbərdar edib
qaçırdaq.
Ç i n g i z. Zöhrə, sizin bu fədakarlığı ölənə kimi unutmaram. Ələlxüsus Şəmsi
bəyi, onda siz buradan tez gedin, yoxsa fəlakətə düşərsiniz.
Z ö h r ə. Anamgil getsin, mən getməyəcəyəm.
Ç i n g i z. Nə üçün?
Z ö h r ə. Ah, Çingiz... görünür, sən mənim məhəbbətimə inanmırsan,
inansaydın bu sualı mənə verməzdin. Sən fəlakətə düşdükdə, mən kənardanmı
baxım?
Ç i n g i z. Zöhrə, ağıllı ol, elə iş etmə, nahaq yerə özünü bəlaya salma.
Z ö h r ə. Aqil olub qorxaqlartək canımı salamat saxlamaqdan, eşq cünunu olub
sevgilim ilə hebsxanaya düşməyi daha əfzəl bilirəm.
Ç i n g i z. Zöhrəm, ey parlaq ulduzum, sənə and içirəm ki, əgər bu bəladan
xilas olaramsa, sənin arzunu yerinə yetirərəm.
Şəmsi bəy, Qəmər və Yasəmən daxil olurlar. Qəmər
Çingizin boynunu qucaqlayıb
ağlayır.
Ç i n g i z. Ay dəli bacım, nə üçün ağlayırsan?
Q ə m ə r. Ah, səni tutmaq istəyirlər, zindana salmaq istəyirlər. Yox, yox,
qoymaram. Səni heç kəsə vermərəm.
Ç i n g i z. Qəmər, sakit ol, görürsən qardaşını nə tutublar və nə də həbsxanaya
salıblar.
Y a s ə m ə n. Çingiz, əhvalatı bilirsənmi?
Ç i n g i z. Bilirəm, Zöhrə xanım söyləyibdir.
Q ə m ə r (Zöhrə xanımı öpərkən). Zöhrə, bizə etdiyin yaxşılığı ölənə kimi
unutmaram.
|