01 tutunamayanlar
Yüklə 1,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Kiralamak için bir günlüğü on kuruşa,
Samanpazarı’na, köylülerle itişe kakışa Giderken birden sağa sapın. Her türlü duyguları okşayan romanlarını, Sus sinemasının Dört basamak altında Vaktiyle Etilerin at oynattığı Şimdiyse sakalı uzamış bir “hemşerim”in sattığı Kitaplardan, Pardayan, Pitigrilli, Arsen Lüpen 217 Macera romanlarını seven (Sonrası karalanmıştır.) ........... Günlüğü beş kuruşa heyecan çekmek için Michel Zevaco, Maurice Leblanc ve Pitigrilli’nin Her türlü duyguları okşayan romanlarını, Sus sinemasındaki korku filmlerinin kahramanlarını Teşhir eden vitrinlerin biraz ötesinde Bulabilirsiniz. Kasketli, kirli satıcının sesinde Kültürlü bir heyecan yoktur. Etilerin At oynatmış olduğu yerlerde, bu gibilerin Yeri yoktur (Mısranın geri kalan kısmı okunmayacak biçimde karalanmıştır.) Sayfanın altına, iki tane pis ve sakalı uzamış erkek başı çizilmiş. Altında şu satırlar var: Bu tatsızlığı manzum anlatmak çok zor. Ben yazarken sı- kılıyorum; okuyan da yazılıştaki tatsızlığa sıkılır herhalde. Ey canını sevdiğimin lisanı Bazen deli edersin insanı Ya da bu pis heriften hiç söz etmesem... öyle bir mısra yazmalı ki, okuyan anlasın herifin pisliğini ve benim çare- sizliğimi... Bazı anlarda öyle dertleniyorum ki Öfkeden kuduruyorum. Bu pis satıcının ne demek oldu- ğunu (benim için) kimse anlayamayacak. Bize ne diyecek- ler. Daha beter olsun. Ben de olayım. Siz de olun (sonrası karalanmıştır.)
Mısra 320 ve sonrası: Siz bana iyisi mi... Selim, sanat kültürünü bir tıp talebesinden aldı. Büyüme- miş üniversite talebesi Saffet’le çocukluğunu yaşamamış or- taokul öğrencisi, bir yerde birleşiyorlardı. Selim, bu birleş- tikleri yerden çok memnundu. Saffet ise herhalde bu birleş- meyi sonradan pek hatırlamadı. (Tanıdığı birçok insan da Selim’i ve ortak yaşantılarını hatırlamamıştı sonradan.) Selim, çok karışık kökleri olan kültür ağacının önemli bir dalı sayılması gereken Saffet’i hiç unutmadı. Ona iyiyi ve kötüyü, güzeli ve çirkini birlikte öğreten Saffet, bu sorum- luluğunun da farkında değildi. Nâzım Hikmet’le Ercüment Ekrem arasında bir fark yoktu onun için; Selim için de ol- madı. “Vatan haini bu Nâzım,” dedi Saffet; Selim de yıllarca öyle sandı. Bununla birlikte, 1940’larda, herkes yiyecek ek- mek peşindeyken, onun Selim’e, A. J. Cronin’i ve Liszt’in rapsodilerini tanıtmasını küçümsememek gerekir. Kitaplar Selim’e, onları kendisine tanıtan insanlarla birlikte etki etti- ği için, Cronin’le Saffet’i hayalinde eşdeğerli görüyordu. Se- lim, Pembe Yıllar’ı okuyordu: Saffet de İstanbul’daki sevgili- sine pembe kâğıda mektuplar yazıyordu. Ne yapalım? Her- kesin hocası Platon olmaz ya! Mısra 345: Dut ağacına çıkıyor... Şarkının ilk karalamalarında şu iki mısra var: Bahçede bir dut ağacı vardı Ben çıkamazdım, kız çıkardı.
Mısra 396: Büyük bir inhiraf oldu gayede “Gayeden” olacak. Selim, bu mısrada, ciddiye alınmamasının nedenlerini özetliyor. Mısra 433 ve sonrası:
Yüklə 1,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|