Azərbaycanda elm və onun aktual problemləri
- 120 -
yox, yaradıcı təhsil nümunəsidir.
Lakin təhsil sisteminin tarixən müstəqil təşki-
lati struktur kəsb etməsi alimlikdən uzaq olan, elmi
tədqiqat vərdişlərinə və bəzən ümumən yaradıcı tə-
fəkkürə malik olmayan adamlar içərisindən müəl-
limlər hazırlanmasını adi bir hala çevirmişdir.
Xüsusən icbari təhsil şəraitində, qısa vaxtda
bütün ölkəni başdan-başa maarifləndirmək planı
həyata keçirilərkən, müəllimlər ordusu lazım idi və
yaradıcı şəxsiyyətdən icraçı əsgərlərə keçid də,
müəllim nüfuzunun aşağı düşməsi də ən çox bu-
nunla bağlı idi. İlk baxışda belə görünə bilər ki, orta
məktəb səviyyəsi üçün müəllimdən tədqiqatçılıq tə-
ləb olunmaya da bilər. Lakin müəllim üçün elmdə
doğrudan da nə isə yeni bir şey kəşf etmək vacib
olmadığı halda, heç olmazsa, məlum olanları şagird-
lərin iştirakı ilə hər dəfə yenidən kəşf etmək qa-
biliyyəti olmalıdır.
Ali məktəbdə isə müəllim həm də alim olduğu
kimi, tələbələr də tədqiqatın nəinki şahidi, həm də
iştirakçısı olmalıdırlar.
Tədqiqat institutları ali məktəbdən ayrı salın-
dıqda professor-müəllim heyətinin elmi potensialın-
dan və elmi işçilərin müəllimlik imkanlarından ki-
fayət dərəcədə istifadə olunmur. Məsələn, respubli-
kamızda akademiklərin və elmlər doktorlarının bö-
yük bir qismi elmi tədqiqat institutlarında çalışır, ali
məktəblərdə müvafiq fənləri isə tələbələrə çox vaxt
Elm və təhsil
- 121 -
kvalifikasiya dərəcəsi xeyli aşağı olan adamlar
tədris edirlər. Ali məktəblərə bəzən elmi tədqiqat
sahəsində xüsusi uğur qazana bilməyən adamlar
cəlb olunur ki, bu da tədrisin elmi səviyyəsini aşağı
salır. Bu baxımdan respublikamızda geniş yayılmış
olan və hətta yaxşı hal kimi "əsaslandırılan" özü
üçün kadr hazırlamaq praktikası ali məktəblərdə el-
mi atmosferə böyük ziyan vurur. Ali məktəblər bu
ənənəyə sadiq qalaraq elmi tədqiqat institutlarında
çalışan görkəmli mütəxəssislər əvəzinə öz kadrlarını
– kafedralarda uzun müddət köməkçi heyət kimi
fəaliyyət göstərən adamları müəllim götürürlər. Və
bunu çox vaxt ali məktəbin spesifikası ilə, təhsil
sisteminin elmi müəssisədən fərqi ilə izah etməyə
çalışırlar.
Akademiya, ali məktəb və sahə elmlərindən
danışarkən bir qayda olaraq, elə bil ki, eyni hü-
quqlu, eyni imkanlı adamların müxtəlif idarələrdəki
fəaliyyətindən söhbət gedir. Müqayisə adətən sta-
tistik göstəricilər əsasında aparılır: hansı sahədə ne-
çə elmlər doktoru, neçə elmlər namizədi və s. Var-
dır. Halbuki, həmin sahələrin öz spesifikasından ası-
lı olaraq orada çalışan elm adamlarının fəaliyyəti də
müəyyən spesifikaya malik olmalıdır. Məsələn, sahə
elmində çalışan adamların əsas funksiyası məlum
elmi müddəaları istehsal sahəsinin tələblərinə uy-
ğunlaşdırmaq, yeni tətbiq yolları tapmaqdırsa, Aka-
demiya işçilərinin funksiyası tətbiqdən asılı olma-
|