işlənməsi, mənasının asan dərk olunması və s. baxımından müəyyənləş-dirilməsi
və ədəbi dilə gətirilməsinə xidmət edir. Bu normalara görə sözlərin ədəbi dildə
a) sözlərin yerli şivə və dialektlərdə işlənən və ümumiyyət tərifindən az
anlaşılan variantları: məs: cəviz (qoz), sərək (ağılsız), soruq (döşək ağı), qəlbi
(hündür), timo (zökəm) və s.
b) köhnəlmiş, ünsiyyətə az işlənən sözlər. Bura tarixizmlər və arxaizmlər
daxildir. Məsələn, çuxa, əba, xış, badya, kəndxuda, suç, cuvar (su cuvarı) və s.
3) loru sözlər və ifadələr. Məsələn, zırpı (böyük), lələş. qağa, fısqırıq,
dürtmək, anqırmaq, bağırmaq, mıxlamaq və s.
Dostları ilə paylaş: 
