sözlə, sözün və ya şəkilçinin bir tələffüz forması yazı üçün əsas sayılır, qalan
formalar ona tabe edilir, sözün kökü və şəkilçisi vahid bir formada yazılır. Məs: adi
danışıq dilində ayaq-əyaq, qəbul - qabul, kənar-kanar, xəmir-xamır, pencək -
pəncək. bıçaq-pıçaq, bütöv-pütöv və s. kimi iki variantda işlənilən sözlərin birinci
tələffüz forması orfoqrafiyada düzgün sayılır. Yaxud, lar/lər, dar/dər. zar/zər,
nar/nər formalarında işlənən kəmiyyət şəkilçisinin bir şəkli -
lar/lər yazılı dildə
əsas götürülür.
Orfoqrafık qaydaların tərtibində nəzərə alınan başqa bir prinsip tarixi -
Dostları ilə paylaş: 
