45
heykəltəraşlığın bir sıra əlamətləri özünü aydın surətdə
göstərir. Gil
heykəlciklər kiçik həcmli olub, əsasən
qadınlara məxsusdur. Onların üzərində qadının saçı, baş
örtüyü, kəməri, boyun bəzəkləri məharətlə verilmişdir.
Daş insan və heyvan heykəlləri iri həcmli olub, əsasən
sxematik halda hazırlanmışdır.
Azərbaycanda antik dövrə aid albanlara məxsus
memarlıq baxımından səciyyəvi olan salamat qalmış heç
bir abidəyə təsadüf olunmamışdır. Lakin bəzən abidələrin
aşkar edilmiş qalıqları, tikinti materialları
alban
memarlığının öyrənilməsinə qismən imkan verir.
Alban tayfalarının dünyagörüşündə din mühüm yer
tutmuşdu.
Albaniyada
çoxallahlılıq
mövcud
idi.
Albaniyada səma cismlərinə sitayiş yayılmışdı. Strabon
qeyd edir ki, albanlar Zeva (Gey), Selena (Ay), Helios
(Günəş) allahlarına pərəstiş edirlər. Selena allahı
albanlar arasında daha böyük nüfuza malik olmuşdur.
Lakin onun şərəfinə tikilmiş məbəd Iberiya ilə sərhəddə
yerləşirdi. Bu məbədin baş kahini ölkədə hökmdardan
sonra ikinci nüfuzlu şəxs hesab edilirdi.
Güman ki,
Albaniyanın hər bir vilayətində və böyük şəhərlərində
allahların şərəfinə tikilmiş məbədlər olmuşdu. Albanlar
arasında allahların şərəfinə qurban-hətta insan qurban
vermək adəti mövcud olmuşdu.
Strabon qeyd edir ki,
albanlar qocalara hörmət
edir, ölmüş şəxslərin əmlakları meyidlə bərabər qəbrə
qoyulur, özləri isə çox kasıb yaşayırdılar. Qəbir
abidələrində çoxlu gil qablara (bəzilərində onların sayı
40-45-
ə çatır), əmək alətlərinə, silahlara,
bəzək
əşyalarına və heyvan sümüyü və skletlərinə təsadüf
edilir. Bu axirət dünyasına inamla bağlı olmuşdu.
Qəbir abidələrinin öyrənilməsi albanların dəfn
mərasimləri haqqında fikir söyləməyə imkan verir. Onlar
ölülərini torpaq, küp, kərpic, taxta qutu, saxsı təknə,
46
katakob qəbirlərdə basdırmışlar. Bu qəbir abidələri
içərisində torpaq və küp qəbirlər daha geniş yayılmışdı.
Albanlarda dəfn mərasimi dəbdəbəli şəraitdə keçirilirdi.
Mey
id
qəbrə bükülü vəziyyətdə, sağ və sol böyrü üstə
əsasən gündoğan istiqamətdə qoyulmuşdur. Meyid qəbrə
qoyulmamışdan əvvəl onun içərisində ocaq qalanmış,
qəbrin baş tərəfindən tonqal yandırılmışdı. Arxeoloji
qazıntılar zamanı qəbirlərdə gül izlərinə və gül topalarına
təsadüf edilir. Bu, oda sitayiş və atəşpərəstliklə əlaqədar
olmuşdu. Küp qəbrin ağzı möhkəm örtülmüş, oturacağına
yaxın hissədə kiçik deşik qoyulmuşdur. Bu isə insan
öldükdən sonra ruhun yaşamasına inamla bağlı olmuşdu.
Strabon qeyd edir ki, ka
spi tayfası arasında
digər
mərasim mövcud idi. Kaspilər ölmüş meyidin xüsusi
yerdə (sükut qülləsində) qoyur, vəhşi heyvanlar və
quşlar meyidin ətini yedikdən sonra, onun sümükləri
yığılıb basdırılır.
Dostları ilə paylaş: