Telman Orucov “Dünyanın gizli tarixinin
Yüklə 0,91 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
göstərildikdə, bunu qəbul edirlər ki, “Elohim” sözü burada
“Allah” kimi tərcümə edilsə də, cəm şəkildədir. Bu kəlam mahiyyətcə belə oxunmalıdır ki, “Başlanğıcda” allahlar Göyü və Yeri düzəltdilər. Dünyanın yaranması dramasında ikinci böyük səhnə Günəş allahın Ana Yeri Saturndan xilas etmək üçün gəldiyi vaxta təsadüf edir. Təxəyyül gözündə Günəş gözəl və şüa verən gənc oğlandır. O döyüş arabasında gəzir və musiqi çalır. O çoxlu adlara malikdir – Hindistanda Krişna, Yunanıstanda Apollon öz vücudu ilə tufanın ortasında qalxanda, Saturnun zülmətini arxaya tullayır, Saturn kosmosu dövrəyə alan nəhəng əjdahaya və ya ilana bənzəyənə qədər bu davam edir. Sirli məktəblərin öyrətdiyi kimi Günəşin qələbəsi təmiz mineral kosmosdan, ani olaraq bitki həyatını daşıyan kosmosa keçmək idi. Sehrli ənənəyə əsasən erkən və ən primitiv bitki həyatı formasında sadə rüşeymlər, tora bənzəyən geniş yayılan strukturlarla birləşib, cəm halda bütün kainatı doldurmuşdu. Hindistanın müqəddəs kitabları olan “Vedalar”ın izahında bu yaranma səhnəsi “İndranın toru”, işıqlanmanın nəhayətsiz olaraq işıq verən toru idi. O daim müdaxilə edən təhlükələrdə yaşayırdı, birlikdə işıq dalğası kimi gəlib, sonra yenidən dağılırdı. Vaxt keçirdi və bu təhlükələrdən bəziləri birlikdə daha çox daimi olmaqla dalğalanmağa başlayırdı www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 17 və işıq axını bir-birinə bənzəyən üç formaya bölünürdü. Təxəyyül təəssüratı bunu kiçik uşağa bənzər kimi xatırlayır. Burada rütubətli duman və yaşıl işıq verən günəşli hava vardır. Geniş bitki varlığı kosmosun özəyində idi. Onun yumşaq və işıq verən bədən üzvləri kosmosun bütün dörd guşəsinə yayılırdı, bu Adəm idi. Bura Cənnət idi. Çünki burada hələ kosmosa aid olan heç bir heyvan ünsürü yox idi. Adəmin heç bir arzusu, həmçinin onun hansısa bir qayğısı və ya narazılığı yox idi. Adəm sonsuz bahar mövsümündə olan dünyada yaşayırdı. Təbiət süd şirəsi şəklində olan ardı kəsilməyən qida ehtiyatı məhsulu əmələ gətirirdi, buna bənzərini biz bu gün zəncirotularında tapa bilərik. Belə xoşbəxt boşluğun abidələrini, bizə gəlib çatmış çoxdöşlü Ana İlahənin heykəllərində görürük. Vaxt keçdikcə bitki formaları daha mürəkkəb, daha çox bu günkü bitkilərə oxşayan oldu. Biz güman edə bilərik ki, dünyanın yaranmasının gizli tarixi, yaranmanın elmi tarixi üzərinə mübahisəli yolla kölgə salır. Mövcudluğun təmiz mineral səhnəsinin arxasınca primitiv bitki səhnəsi ilə əvəz olunması gəldi. Bundan sonra daha mürəkkəb bitkilərin erası baş verdi. Gizli tarixdə bu yalnız labüd olaraq bitki səhnəsindən keçməklə insan həyatına daxil olur. Lakin bitki elementi bugünkü bəşər varlığının yenə də ayrılmaz hissəsi olaraq qalır. Bütün dünyadakı ezoterik təlim bədənin bitki hissəsi ətrafında axan www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 18 nazik enerjilərlə və həmçinin bu ağacdakı “çiçəklərlə” maraqlanır. İnsan bədəninin böyük mərkəzi, işıq dalğaları və Günəşin buraxdığı hərarətlə qidalanır. İnsan bədənində bitki elementi barədəki biliklər indiyədək qalır. Çin təbabətində bu bitki həyatı qüvvəsinin enerji axını “chi” adlanır, bədəni canlandırmaq kimi başa düşülür və həmin zərif enerji şəbəkəsi mühasirəyə alındıqda, qapandıqda xəstəlik meydana gəlir. Bu enerjinin axını müasir materialist elm tərəfindən müəyyən edilməmişdir. Lakin bu heç də həmin təbabəti daha az səmərəli etmir. Bunu çox nəsillərdən ibarət olan xəstələr öz fərdi təcrübələrində yoxlamışlar və lazımınca qiymətləndirmişlər. Əgər meditasiya (gərgin düşünmə) edən Buddanın heykəlini seyr etsək, biz öz daxilinə nüfuz edən adamı görərik, meditasiyanın, onun zəka və ruh cazibəsinin mərkəzi isə heykəlin belindən aşağıdadır. Çünki o beynin sərt, ötəri mentallığından geri çəkilmişdir və özünün daxilindəki mərkəzə gömülmüşdür, bəzən onu “hara” adlandırırlar və o bütün həyatla əlaqədardır. Əgər dünyanın yaranması prosesinə dönsək, “Başlanğıc” kitabında kodlaşdırıldığı kimi Adəmin bədəni əvvəlcə çox yumşaq və amorf qaydada idi, onun dərisi zərif olmaqla sonradan bərkiməyə başladı. Sonralar sümüyə çevrilən maddə isə mum kimi idi. Günəşdən hərarət alaraq onun yaşıl bədən üzvləri həmçinin www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 19 çəhrayı çalar olmağa başladı. Müəllif Həvvanın meydana gəlməsində də Bibliyanın irəli sürdüyü mülahizələri qəbul etməyərək, bu törəmənin başqa qaydada baş verdiyini göstərir. Adəm möhkəmləndikcə həmçinin ikiyə bölündü, onun bədənindən Həvvanın törəməsi də bitkiyə bənzər bir əmələ gəlmə metodu idi. Sirli məktəblərdə dünyanın yaranması yenidən baş verdi, bu drama üç səhnədən ibarət olmuşdu. Birinci səhnə Saturnun Ana İlahəni əzməsi kimi təsvir edilir. Bu Saturn erası adlanır. İkinci səhnə Günəşin doğulması və onun Ana Yeri Mühafizə etməsindən ibarət idi. Bu çiçək adamının Cənnəti idi və Günəş erası kimi xatırlanır. Üçüncü səhnədə Yer və Günəş aralanır, Yer soyuq və bərk olur. Bu dövrdəki mənzərədə varlıq Sirrli məktəbin təxəyyülündə nəhayətsiz uzunluqda olan ilan kimi təqdim olunur. O milyon mil uzunluqda olmaqla kosmosun içərisində öz yolunu toxuyur və bu ilan gözəlliyin bir növünə çevrilir. “Ezekiel” kitabının 28.13. cümləsində deyilir ki, “hər bir qiymətli daş sənin üstünü örtmüşdü”. Ağacın ətrafına dolaşan ilan əhvalatı özündə Yerdəki bitki həyatından heyvan həyatına keçilməsini açıq güman edilən təxəyyülündən xəbər verir. Bitki həyatı doğulmalı olacaq heyvan həyatı üçün beşik rolunu oynadı. Bu, Günaha batma adlanan tarixin (Həvva və Adəmin günaha batması) mühüm epizodunun başlanğıcı idi. Bitkilər həmçinin www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 20 partenogenez adlanan metodla da çoxalıb artırlar. Bu cinsi çoxalma formasıdır. Yumurtalıq mayalanmadan inkişaf edir. Bu çox sayda onurğasız heyvanlara, həmçinin xeyli toxumlu və sporlu bitkilərə xas olan törəmə xüsusiyyətidir. Bitkinin bir hissəsi düşür və yeni bitkiyə çevrilir. Yeni bitki köhnənin davamı kimi qəbul olunur, deməli ölmür. Heyvan dünyasının təkamülü və xarakterik törəmə metodu tam fərqli olmaqla, onu ölümə aparır. Necə ki, aclıq və arzu, həmçinin qeyri-məmnunluğun özü də pozulma kimi, kədər və qorxu kimi hiss olunur. Həvvanı şirnikləndirən ilan olmuşdursa, bu ilan nədir ki, dünyanı arzu ilə qürrələndirdi, cuşə gətirdi. Çox sayda adam güman edir ki, xristianlıq yalnız bir Şeytanın – başqa sözlə İblis və ya Lutsifer eyni mahiyyətə malikdir, – mövcudluğuna razılıq verir. İblis – Qaranlığın Sahibi materializmin nümayəndəsidir, yunan və Roma mifologiyasında Saturn planeti ilə eyniləşdirilir. Lutsifer- ilan şirnikləndirməkə, bəşəriyyəti heyvan arzusu ilə coşdururdu. Bibliyada İblis və Lütsifer eyni varlıqlar deyillər, “İsayya” kitabında yazılır ki, “Ey Lutsifer, sübhün oğlu, sən göydən necə düşdün”. Dan ulduzu isə, əlbəttə ki, Venera idi. Ona görə də Bibliya Lutsiferi Venera planeti kimi təqdim edir. Lutsiferin və Veneranın (qədim yunan mifologiyasında Afrodita) hər ikisi www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 21 heyvani arzu ilə bağlı idi. Alma hər ikisini xatırladan meyvə idi. Lutsifer də Həvvanı alma ilə şirnikləndirdi, Paris isə Veneranı alma ilə dəstəkləməklə, Yelenanın qaçırılmasına və qədim dünyada Böyük Müharibənin (Troya müharibəsinin) baş verməsinə yol açdı. Lutsifer və Venera həmçinin iki mənalı şəxsiyyətlərdir. Lutsifer şərdir, ancaq zəruri olan şərdir. Lutsiferin müdaxiləsi olmasaydı, protobəşəriyyət (birinci, ilkin bəşəriyyət) həyatın vegetativ (bitki) formasından uzağa inkişaf edə bilməzdi. Lutsiferin tarixdəki müdaxiləsi nəticəsində insanlar canlandı. Belə bir düşüncədə, biz planetin səthi ilə hərəkət etməyə qadir olduq, həm də başqa bir düşüncədə isə, biz arzu əsasında hərəkət etdik. Heyvan özü haqqında şüurlu qaydada agah olmaya yiyələndi, belə bir xüsusiyyət isə bitkilərə məxsus deyildir. Belə deməyə əsas var ki, Adəm və Həvva “özlərinin çılpaq olduqlarını bildilər” və bu o mənanı verir ki, onlar bədənə malik olmalarından agah olanlara çevrildilər. Bir məsələni də qeyd etmək lazımdır ki, bizə qədim dünyadan Veneranın çox sayda gözəl təmsilçiləri gəlib çatdı, lakin bunların arasında dəhşətli olanlar da var idi. Müqayisə olunmaz bir gözəlliyə malik olan bir qadın barədəki təxəyüllün arxasında həm də dəhşətli ilan qadın gizlənir. Müasir elm, yolu azmanın dünyaya necə gəlib çıxmasına bənzər suallara laqeydliklə yanaşır. Və yaxud, təxəyyül və ya www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 22 iradə gücü barədə susmağa üstünlük verir. Ancaq qədim insanlar üçün yolu azma, illyüziya, təxəyyül və iradə Kainatın ən böyük qüvvələri arasında idi, bizim öz ağlımız kimi, üç ölçülü məkandan kənarda yaşayırdı. Onlar üçün dünyanın yaranması tarixi, bu şeylərin necə olması barədəki haqq-hesabın mərkəzində dayanırdı. Fridrik Nitsşe deyirdi: “Əgər sən öz daxilində xaosa malik deyilsənsə, sən rəqs edən ulduzun doğulmasına nail ola bilməzsən”. İnsanlar heç vaxt sərbəst yaradıcı olmağa çevrilməyə, igid və ya sevməyə qadir ola bilməyəcəkdir, əgər ki, onlar səhv etməyə, cisimləri olduğundan fərqli kimi görməyə, onların göründüyündən fərqli olmağa inanmağa qadir ola bilməyəcəklər. Biz çox vaxt istədiyimiz kimi olana inanırıq. İnsan təbiəti eyni ilə digər qüvvə kimi formalaşmışdır, bəşər övladı düşünür ki, mən özümün heyvani istəklərimə müqavimət göstərməliyəm. Əlbəttə ki, bu, mənim adi heyvana çevrilməyimi dayandırır, qabiliyyətlərim sırasından fikir və düşüncə bacarığımı üzə çıxarır. Venera ənənəvi olaraq əlində güzgü tutan qaydada təsvir olunur, bu heç də indiki dövrdə güman edildiyi kimi əbəs yerə deyildir. Güzgü arzunu müəyyən etmək üçün əks etmə gücünün simvolu idi. Əks etmə allahı Göydə böyük ifadə allahı olmaqla, Ay idi. Bütün qədim mədəniyyətlərdə Ay təkcə məhsuldarlığı deyil, həm də fikiri nizamlayırdı. Faktiki olaraq özünü həsr etmiş keşişlər www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 23 inanırdılar ki, lazımi şərait yaradılması qaydasında insan fikiri mümkün olacaqdır, Kosmos özünü xüsusi qaydada düzəltməli olacaqdır. İnsanın əks etməsinin, düşüncəsinin mümkün olması üçün Günəş və Ay göydə özlərini qaydaya salmalıdırlar ki, Ay Günəşin işığını əks etdirməklə aşağı, Yerə göndərsin. Onlar həmçinin inanırdılar ki, Göydə bu qaydaya salınma insan başının içərisindəki kiçik tərəzidə də təkrar qaydada baş verməlidir. Ay allahı qədim yəhudilərdə Yehovaya (rus dilində Yaxveyə), müsəlmanlar üçün isə Allaha, ən böyük allaha çevrildi. Biz gördük ki, dünyanın yaranması dramasındakı üçüncü böyük səhnədə Ay allahı böyük qələbə çaldı. Beləliklə, Ay erası başlandı. Kosmosun ilk üç epoxası – mineral, bitki və heyvan eraları – Saturn günü, Günəş günü və Ay günü, həftənin ilk üç gününün (şənbə, bazar, bazar ertəsinin) adlarında xatırlanır, bunu biz ingilis dilindəki gün adlarında da müşahidə edirik. Həftənin bu günlərində həmin göy cisimlərinin üçü də təkcə özlərinə məxsus səbəbə görə xüsusi qaydada olduqlarından, sonralar bu günlər belə adlanmışlar. Bibliyada “Allahın oğlanları” ifadəsi mələkləri təqdim etmək üçün işlənir, onlar göylərdən aşağı düşən qasidlər idi. Mələklər aşağı enməklə maddi dünyada da iştirak edirdilər. “İnoks kitabı”nda qadınları sevən mələklər barədə söhbət gedir, qeyd edilir ki, adamların uşaqları çoxaldıqda, www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 24 onların içərisində gözəl, göz oxşayan qızlar da meydana gəldi. Göyün uşaqları olan mələklər onları gördükdə ehtirasa gəldilər və bir-birlərinə dedilər ki, “Gəlin – qoy adamların uşaqları arasından özümüzə arvadlar seçək və onlar bizə uşaq doğsunlar”. Onların hamısı özlərinə arvad götürdü və onlar bu qızları lətafətə və valeh olmağa öyrətdilər və hamilə etdilər. Yer üzərində onlardan olan övladlara bənzəyən uşaqlar əmələ gəldi. Baxmayaraq ki, onlar ruhi varlıq olmaqla əbədi həyat yaşayırdlar, lakin özlərini qadınların qanı ilə pozdular, bədən qanı, həmçinin öləcək və məhv olacaq varlıqların qanını daşıyan uşaqları həyata gətirdilər. Onlar “göydən düşən mələklər” idi. Bütün ənənələrə görə Günəş sisteminin böyük allahlarının sayı yeddidir. Biz yenidən görürük ki, Bibliya hekayətlərində də, yunan və Roma mifologiyalarında olduğu kimi eyni astronomik allahların əhvalatları kodlaşdırılmışdır. İnsan qadınlarını yoldan çıxaran mələklər isə Olimp allahlarından başqa bir şey deyildi. Qədim yunan mifologiyasına görə körpə Yupiter (bu Roma mifologiyasına görə yunanlardakı Zevsin adıdır) atası Saturndan (Kronosdan) gizlədildi. Ana Yer Yupiteri Krit adasında, yeraltı mağarada saxladı. O bilirdi ki, Yupiterin doğulması ilə Saturnun ağalığının sonu gələcəkdir. Saturn həm də öz oğlanları və qızları olan titanlara arxalanırdı. Onlar yeni həyatı udmaq və “Ölüm www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 25 kainatı”nı yaratmaq istəyirdilər. Titanlar daim Yupiterin düşmənləri olmalı idilər. Onlar dustaq edildikdə, Yupiter Olimp dağının qeyd-şərtsiz hökmdarına çevrildi. O, allahların çarı və yeni eranın allahı idi. O, gözəl saçlarını tərpətməklə bütöv yeri silkələyirdi. O, yeganə elə güclü allah idi ki, yerə ildırım göndərə bilirdi. Olimp allahları Yupiter, Apollon, Mars, Merkuri, Diana, Afina və digərləri Saturnun qoyduğu məhdudiyyətlərə qarşı qiyam qaldırdılar. Olimplilər möcüzəli işlər gördülər və dəhşətli monstrları məğlub etdilər. Yupiter vurulduğu qadını ayıya çevirdiyi kimi, digər İo adlı qızı inəyə çevirmişdi. O, canavara çevirdiyi Likaonu kannibalizminə görə cəzalandırmışdı. Appolon şəhvət bəslədiyi gənci çiçəyə metamorfoza etdi, yaxınlıq etdiyi Dafnanı dəfnə koluna çevirdi. Digər bir Saturndan sonra Günəş, Venera, Ay və Yupiter yer üzərindəki həyatın inkişafını mümkün edən əsaslı şəraitləri yaratmaq işində birləşdilər. Qədim insanlar üçün təbiət qüvvələri qış ərzində yatırdı və baharda – yeni təsirini həyata keçirməklə yenidən oyanırdı. Onlar allah kimi təkamül impulsuna inanırdılar. Əgər yer üstündəki primitiv həyat – bu həyat labüd olaraq bəşər həyatına inkişaf edəcəkdi, – balığa bənzər primitiv formanı aldı. Misirdə bu möcüzəli hadisə heyvan həyatının doğulması, Horun anadan olması kimi məlum idi və onun ilkin formaları Yupiter kimi yarıadam, yarıbalıq idi. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 26 Yunanlar və misirlilər, yunanlar və yəhudilər kimi müxtəlif mədəniyyət paltarlarında olan eyni allaha sitayiş edirdilər. Fənər başlı adamlar sonralar tək buynuz at kimi ideallaşdırıldı. Təkbuynuzlu barədəki kollektiv yaddaş əlbəttə ki, ov edilən varlıq barədə idi. İnsanlar Ana Yerin dizləri üstündə özlərinə sığınacaq tapmalı idilər, lakin dünya təhlükəli məkana çevrildi. Protoinsanlar bütünlüklə yer varlıqlarına çevrilən kimi, həm də insanların əlaqə saxlaması üçün yeni vasitələrin yaradılması zərurəti yarandı. Bu Merkurinin təsirinin nəticəsi idi ki, döş qəfəsi inkişaf etdi. Merkuri həmçinin əyilən və yararlı olan bədən üzvlərini qaydaya qoydu, bu insanların birinin digərinə tərəf hərəkət etməsi və birlikdə işləməsi üçün daha yaxşı idi. Əlbəttə, o, qasid idi və allahları yazılı qaydada təsvir edirdi. O, həmçinin aldatmanın və oğurluğun allahı idi. Qədim insanlar reallığı, bəşəriyyətin və dünyanın təkamülünün tarixini bürclərin ardıcıllığında görürdülər, bu, kollektiv qaydada xatırlanır və başa düşülürdü. Onlar üçün dünyanın tarixi ulduzlarda yazılmışdı. XIX əsrdə hinduizmin müqəddəs mətnləri ilk dəfə Avropa dillərinə tərcümə edildikdə, bir çox ezoterik biliklərə əgər əvvəllər ehtiyatla nəzarət olunurdusa, bu vaxt onlar ictimai şüura axmağa başladı. Bu ideyalara aludəçilik Kabalaya və digər Qərb ənənələrinə marağın təzələnməsinə aparıb çıxardı və spiritualizm www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 27 maniyasının alovlanmasına kömək etdi. Həmin dövrün böyük intellektuallarından çoxu spiritual fenomenin araşdırılımasında elmi metodologiyanın tətbiq edilməsinə səy göstərməyə maraqlı oldular. Alimlərin daxil olduğu çox sayda aparıcı intellektuallar inanırdılar ki, ezoterik fəlsəfədə nəsə vardır və elmlə fövqəltəbii hökmən bir yerdə olacaqdır. Növlərin təkamülünün gizli tarixi də hətta elmin nəzərdə tutduğu proqress deyildi. Gizli doktrinaya müvafiq olaraq heyvanlar inkişaf edib, bu gün müşahidə etdiyimiz formalara keçirlər, onlar ulduzların və planetlərin, məsələn, Şir bürcü tərəfindən şirlərin və ya Taurus bürcü tərəfindən öküzlərin təsirinə məruz qalmış olurlar. Kosmik plan belə idi ki, dünyanın bioloji formalarının hamısı tədricən bütün bəşəriyyətlə birləşəcəkdir, bunun da niyyəti bütün yaranmanın tacı olmaqdır. Gizli ənənəyə görə eyni allahlar, eyni yaşayan varlıqlar sonralar klassik yunan mifologiyasında daha inkişaf etmiş formada xatırlanırlar. Qədim mətnlərdə bu era həmçinin nəhənglərə böyük təsir göstərən kimi təsvir edilir. Böyük Aleksandr dövründən adamlar, uzunboylu adamların ölçülərinə şübhə etmək səviyyəsinə yüksəldilər və onlar ikiqat artıq yaşa malik olmaqla ömür sürdülər. Gizli ənənədə Əfqanıstanda bu yaxınlarda taliblərin partlatdıqları nəhəng Bamyan heykəlləri heç də Buddanın nəhəng abidəsi deyildi, müxtəlif hündürlükdəki www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 28 nəhənglərin üç həyat ölçülü heykəlləri idi. İlanlar, hörümçəklər, böcəklər və parazit varlıqlar Ayın Qaranlıq tərəfinin qəzəbli təsiri altında formalaşmışdı. Sonra ötəri eybəcərlər – bir ayaqlı adamlar, yarasa-adamlar, həşərat – adamlar və quyruqlu adamlar gəlirdi. Qədim Misir tarixçisi Maneto (b.e.III əsrində) Mühafizələrin törəmələrinin ənənələri barədə məlumat verərkən bildirir ki, onlar iki qanadlı bəşər məxluqunu, həmçinin dörd qanadlı və iki sifətli digərlərini, bir bədəni və iki başı olan insan məxluqlarını, keçi budları və başında buynuzları olan ilan varlıqlarını həyata gətirirdilər. Burada həmçinin adam başı olan öküzlər və dörd başlı itlər var idi, axırıncıların quyruğu onların kürəyindən balıq quyruğu kimi uzanırdı və əjdahaya bənzər varlıqlar kimi, bütün növlərdən olan digər monstrlar da var idi. Fantastik ədəbiyyat onları həmin dövrün kollektiv xatirəsi kimi təqdim edir. O vaxtlar insanlar yer üzərində nəhənglərlə, əjdahalarla, su pəriləri ilə, kentavrlarla, təkbuynuzlularla, favnlarla, satirlərlə birlikdə yaşayırdılar. Qozbellərin, nimfaların və driadların və digər aşağı ruhi varlıqların orduları allahlara və insanlara xidmət edirdilər, onlarla birlikdə vuruşur və bəzən onları sevməyə başlayırdılar. Gizli tarixdə insanlardan əvvəlki inkarnasiya edən axırıncı məxluqlar insanabənzər meymunlar idi. Buna baxmayaraq, gizli tarixdə insanların meymundan əmələ www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 29 gəlməsinin deyilməsi düzgün hesab edilmir. İnsanabənzər meymunların bəşəriyyətin degenerasiyasını – nəslinin pozulmasını təmsil etdiyi daha çox güman edilir. Allahlar, yarımallahlar və qəhrəmanlar Olimp miflərinin təsvir etdiyi dövrdə allahlar insanlar arasında gəzirdi. Lakin axırıncı allahın yer üzərində hökmran olmasının tarixi yunan ənənəsindən fərqli olaraq, bütöv Misir versiyasında verilir. Misirlilər şübhə etmədən inanırdılar ki, özlərinə məxsus olan daha mühüm allahlar nə vaxtsa məhz onların arasında gəzmişdir, onları döyüşə aparmaqla yanaşı, həm də müdrikliklə və yaxşı idarə etmişdir. Herodot Osirisin deyilənlərə görə dəfn edildiyi bir kiçik kilsəyə getməsini təsvir edir. Hərbi yürüşdən qayıdarkən Osirisi kütlə təbrik alqışları ilə qarşılayırmış, onun hökmranlığı isə qızıl era kimi xatırlanırdı. Onun adı törətmə qabiliyyəti, yaratma xüsusiyyəti ilə bağlıdır. Osiris ölməz idi və Set öz arvadının namusuna toxunduğuna görə ondan qisas almaq istəsə də, onu öldürə bilməyəcəyini də bilirdi. Yeganə çıxış yolu, yaxasını ondan qurtarmaq idi. Lakin Setin özü də sehrli qüvvəyə malik idi. Özü və onun şər kohortası (ümum ideyalarla, məqsədlərlə birləşmiş insan qrupu) ay işığında ov edəndə, Set öz görməsində qəflətən İsidanın Osirisi beşikdə Yüklə 0,91 Mb. Dostları ilə paylaş:
|