Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

əbə hey. mirə. mürə. vərə. bərə. mərə. əyə. yansıma sözlər. - əbə demədimmi. - əbə qardaş.

əbləq ablaq. < albağ. rəhbərəh.

əbrişəm < yaprışım. yaprılmış. bükülmüş ip. ipik yipliyi. yapıq yapılığı.

əbus çatıq, əkşi üz.

əbusluq - qapsunmaq. qapusluq, əbusluq edmək: qaş gözsünmək. qaş çatmaq.

əbzar avsar. yapsar.

əclaf alçaq. üzqün. zəhləgedməli. bolağan. açıq. yalluz. yelpənək. cıf.

əçi əkə. əxi. əxəvi. dadaş. böyük qardaş.

əda ifa. qılma

ədalı yosmalı. işvəli. zərafətli.

əxlaq ba əxlaq: onat.

əq ək. 1. arta. artıq. əlavə. izafə. 2. təmdid. 3. məks. təvəqquf. 4. rəbt. - bu sözün kimə əki var: rəbti var. - mənə əki nə: rəbti nə. 5. iz. nişan. qalıq. əsər. - yaranın əki. - əksiz cərrahlıq. - əkli yanaq: nərsədən qalmış iz. - ək bəlli yama. - əki bəlirsiz. 6. yama. rufu. - əkli: yamalı. 7. ək yeri: vəsl. fəsl: { 1. - ək yeri görünür. 2. oynaq yeri. boğum. məfsəl.}.

əqdi əğdi_ka. 1. alışıq. mö'tad. 2. çağrışsız girən qonaq. qonaq. dalqavuq. tüfeyli. 3. sallaqxana. heyvanların kəsildiği yer.

əqdi əkdi. pərvəri. becərilmiş. tərbiyəli. ədəbli. mürəttəb. - əkdi su: pərvəri su. - əkdi uşaq: tərbiyəli. becərilmiş uşaq.

əqdilik əkdilik. dalqavuqluq. qonqaqlıq.

əqdində edmək almış olmaq. tutmaq.- onun böyük qızın kim tutur. - o qıza elçi göndəri, tutula tutulmuya bəlli deyil.

əqdirmək əğdirmək. ulıtmaq. bükdürmək.

əqdiş əkdiş. iqdiş.

əqə 1. əğə ( r <> ğ ) əğə. əkə. ərə. əğik, ufaq, incə dişli, yontmaq üçün kəsici arac. əgü. qabırqa gəmiyi. 2. əçi. əxi. əxəvi. dadaş. böyük qardaş.

əqəc əğəc. çəngəl. bal pətəyindən bal götürməyə, xəmir tağarı kimi qabları qaşımağa yarar.

əqəç əkəç.ağıllı. bilkəs. bilqeys.

əqəq əkək. əşək. (əşlənmiş, əklənmiş nərsə). yəhər.

əqəl əkəl. əklə. ilək. alonj. simi rabit.

əqələ əkələ. obur. qaınpa.

əqələmək əğələmək. igəşmək. tıraşlamaq. yontmaq. kəsmək. yonmaq. çaldırmaq. - daşdan heykəl çaldırdım.

əqəmək əkəmək. qərtik.

əqənmək əkənmək. məks, təvəqquf edmək

əqər <> əkər <> yəhər. əqir <> əkər. 1. əgər. { "əgər" sözü "-isə"nin yerinə, yaxud onla birlikdə işlənən sözdür. "isə" gələn yerdə "əgər"sözünün işlənmək yersiz çıxır}. gərəkirsə. vardi gəldi. vurdi gəldi. bardı gəldi₈. - əgər ölsəmisə: ölsəmisə - əgər versənsə alaram. 2. yəhər (< əkmək). - yəhər boşaltmaq: at öğrəşində yəhərdə yanqılış oturuş.

əqəvi əxəvi. əkə. əxi. əçi. dadaş. böyük qardaş.

əqi 1. əği. əgi. qabırqanın onurqaya bağlı olmayan, ən altda olan gəmiklər. 2. əxi. əkə. əxəvi. əçi. dadaş. böyük qardaş.

əqic əğic. qança. ağacın baş dallarını əğmək üçün, başı əğri arac.

əqik əğik. yatba. yamat. mayil. iştahlı. - içkiyə yatbalı kişi. - yuxuya yatbalı: yuxuçul. - {yatba qıran: 1. təvəccühi, meyli, iştahı çevirən. 2. iğrənc}.

əqiq əkik. əğik. əğlənmə. boşuq. boşluq. şuxluq.

əqilic əgilic. əğilic. əriğic. əğilib, dolaşıb, sarşan sarmaşıq.

əqilmək əğilmək. 1. çarpılmaq. çarpazmaq. meyillənmək. çevrilmək. bükülmək. {(k <> ğ ) əkilmək: yapşınmaq # (k <> ğ ) əğilmək: ayrılmaq}. 2. sərinmək. sarqımaq. uzanmaq. aslanmq.- pencərədən sarqımaq. 3. əğilim. meyl. 4. abanmaq. yapanmaq. salqınmaq. sarqınmaq. 5. ərimək. arınmaq. utanmaq.

əqilmək əğilmək. əğlənmək. yönəlmək. meyillənmək. qatlanmaq.

əqilməz əğilməz. əriməz. arınmaz. utanmaz.

əqilmiş əğilmiş. yatıq. yatılmış.

əqim əkim. 1. sifət. 2. qırac. - qırac yer. 3. yakın. yakır (< yaxmaq). verimsiz. qısır. doğmaz. doğurmaz.

əqimək əğimək. ərimək. açılmaq. açılıb tölelmək, axmaq.

əqin əgin. əkin. əğin. 1. bel gəmiyi. əmud fəqəri. 2. əğin. onğur. dal. dalı. arxa. sırt. 3. çiqin. çiyin. arxa gəmiyinin əğilmiş, bükülmüş yeri. (echine_fırans. schiena_italyan). - birinin əqninə minmək. 4. bitiş. məzru.
- əğnivə bir şey sal. - əkinləri sarartan bir xəstəlik: sanğ.
- neçə dəmir qazığı, çəngəli olub, əkin araclarından daraq çeşiti. tarlada sapanla qazılmış toprağı ufalatmaq üçün heyvanla sürülür: tımırıq. tırmıq. dımırıq ( < dırnaq).
- əkinə düşən sarılıq xəstəliyi: savak.
- əkiləcək yeri, sapan sürüldükdən sonra, toprağın qırpıçların, engəbəliyin qaldırmaq üçün sürülən yuvarlaq kötük, daş: sürgi. sürgü.

əqinc əğinc. (< əğmək. əğrilmiş nərsə. bir yerdən əğilib qopuqmuş duran nərsə). ur. siqil. səqil. ziqil. ziyil. şişəc. səkpil < _met > səpgil.

əqinçi əkinçi. cütçi. tarıqçıka. tarıdaçı.

əqindirik əğindirik. çiqindirik. çiyindirik. arxa gəmiyinin əğilmiş, bükülmüş yerini örtən bölüm. yaxa. (echine_fırans. schiena_italyan). - birinin əqninə minmək. - əğnivə bir şey sal.

əqinlik əkinlik. əkməyə əlverişli olan.

əqinmək əkinmək. qapanıb oturmaq.

əqinti əğinti. ərinti. ərədən (əğədən) çıxan incə talaş. pox₈. - dəmir əğintisi toprağ gübrələr: gücləndirər. - yarmaq (para) can əğintisidir.

əqir əkər <> əqər <> əkər <> yəhər. iqdə. əkir. əkmir. 1. tünd. əsmir. boğuq. - əkmir qanı: tünd boyalı, qaramtıl qan rəngi. 2. pozuq. bədəxlaq. iti xuylu.
- əqirlə bükülmək: əqirilmək: iqdələmək: ipliyin əqirə çəkilib, ip yapılması.

əqirçi əğirən.

əqirən əqirçi.

əqirilmək iqdələmək: əqirlə bükülmək. ipliyin əqirə çəkilib, ip yapılması.

əqirmə - əğirmə çarxı: qullab.

əqirmək əğirmək. qıvırmaq. bükmək. qırıtmaq. qatlatmaq. devşirib yumaq yapmaq. sarmaq_. sap sap, fitil fitil etmək. bükmək. - pambığı büküb ip yapmaq.
.- bu ipliyi sarmalı. - saçını, saqqalını qıvırmaq. - keçəl saç istər, onda qıvrığından. - bunu qırağın qıvırın.

əqirtmək əğirtmək. iqilə iplik büktürmək. ip çəkmək.

əqit əkit. əqti. əgti. 1. kəkrə. gəs. acımtıraq. - əkti yemiş. 2. üzü sarxıq, turşa. turş kişi. əkşi üzlü. - əktinin biridir. 3. tərs. acı. ətacı. - əkti söz. 4. əkit. əkilmiş (< əkmək: dayaqlamaq). 5. vurqulu. çitik. bərk. sərt. dönməz. sağlam. 2. güclü. möhkəm. 3. mətin.

əqitin əkitin. əkidən. əkilmiş yolda (< əkmək: dayaqlamaq). vurqulanmış, çitik, bərkinmiş üzdə. bətər bətər. sıx sıx.

əqitlik əkitlik. əqtilik. kəkrəs. gəsis. acıqlıq.

əqiz əkiz. bərabər.

əqqu əğku. əyku. zil'. pəhlu.

əql bilik. - sağ bilik bilin. - bilik (hikmət. mə’rifət. ağıl) öğrənin. - sivir ağıl: ağlı dar.
- ağıl qoymaq: uslatmaq. huş qoymaq. öğrətmək. bilik. aqahlıq öğrətmək. tərbiyətləndirmək.
- ağıllanmaq: bilkənmək. uslanmaq. huşlanmaq. öğrəşinmək. tərbiyətlənmək.
- ağıllı: uslu. ussal. arqana. anğlı. bilincli. anlayışlı. anğlayışlı. ağıllaşdırmaq: ussaşdırmaq. usaldırmaq. yuslamaq. oyumlu₁₁. düşüncəli. ussaq. uslaq. mətin.
- ağılsız: suvbaşqamus. qafasız.

əqlə əğlə. əklə. əkəl. ilək. alonj. simi rabit. adət. rəsm.

əqləm əkləm. əkləmə. 1. əkləmə. yamaq. 2. arta. nərsənin olduğuna artırılmış nərsə. - qəzetə artası, əkləməsi: vijə namə.

əqləmə əkləmə. əkləm. 1. uzadı. ulama. uzanan sim, nərsə. alonj. rabit. 2. yamaq. rufu. 3. arta. nərsənin olduğuna artırılmış nərsə. - qəzetə artası, əkləməsi: vijə namə.

əqləmək əkləmək. 1. uzatmaq. təmdid edmək. - kağızımı beş illik əkləttim. 2. saxlamaq. qaldırmaq. durdurmaq. oturtmaq. 3. saxlamaq. yubatmaq. dayandırmaq. alıqoymaq.

əqlən əğlən. əklən. adətən. rəsmən.

əqləncə əğləncə < əkləncə (< ək). (yapışıb oturma işi). 1. yapışan, dinləndirən, xoş gəlir, sıxıntısız nərsə. - sağlam əğləncə. - könül əğləncəsi: sevgi. dilbər. 2. önəmi, asısı, faydası təməlli olmayan, az olan nərsə. yubatsı. oyuncaq. - cocuq əğləncəsi. çox qolay, rahat nərsə. - bu iş ona əğləncədir. 3. mıtçıl. dəbəh. alayçı. məsqərə. 1. gülcə. cok. lətifə. saraqa. sərimə. alay. məsxərə. - saraqıya almaq: ələ salmaq.

əqlənci əğlənci.qınamsıq. istehzaçı. məsxərəçi.

əqləndirmək əkləndirmək. əyləndirmək. (< ək). 1. geri, qırağ buraxmaq. yubaltmaq. mə'təlləmək. tə'viq edmək. - boşuna məni orda əyləndirdi. 2. avutmaq. sevindirmək. dadlatmaq. kef vermək. həzz vermək. - bu xəbər iyicə əyləndirdi bizi. - uşağı əylədirmək.

əqlənən - hər kəslə oturub əğlənən: alayçı.

əqlənilmək əklənilmək. əylənilmək. çağlanmaq. çağ sürmək. vax keçirmək.

əqləniş əkləniş. sikut.

əqlənmə əğlənmə. əylənmə. əkik. əğik. boşuq. boşluq. şuxluq.

əqlənmək əğlənmək. əğilmək. yönəlmək. meyillənmək. əğlənmək. qınamaq. şakalanmaq. kəsinmək. şuxluğ edmək. istehza edmək. məsxərə edmək.

əqlənmiş əklənmiş. əkmə. qoyma. əğrəti. sünni. yapışılmış. doğal, təbiy olmayan. - əğrəti diş: qoyma diş. - əğrəti saç.

əqləşmək əğləşmək. əkləşmək (< ək). 1. oturmaq. sakinmək. dincəlmək. 2. boşuqmaq. boşlanmaq. şuxluq edmək.

əqlətmək əklətmək. artalamaq. arta vurmaq. yamamaq.

əqli əkli. ilşik. yamalı. mərbut. rəbtli. yamalaq. yama vurulmuş yamalaq.
- yarım yamalaq: əksik üksük. naqis. qısurlı. - sənə əkli işlər: mərbut işlər.
- əğli uçmuş: savuruq. abdal. çapıq. səfeh.

əqmə əğmə. əkmə. 1. endirmə. çarpıtma. meyillədirmə. 2. çevirmə. qıvırma. 3. becərilmiş. tərbiyət verilmiş. quduru olmayan. əklənmiş. qoyma. əğrəti. sünni. yapışılmış. doğal, təbiy olmayan. - əğrəti diş: qoyma diş. - əğrəti saç. 4. çevirmə. ətf. - istəyimi ona ətf etdim: əkdim. - göz əkmək: ətfi nəzər edmək. - yuların (cilovun) çevirmək: ətfi inan edmək. 5. əğmə. ərmə. axma. sinəc. ısnac. sıkınc. sikənc (> şekənc_fars). çin.

əqmək əğmək. əkmək. 1. çarpıtmaq. - sürgülər əkmək: yeni dalları çarpıtmaq. 2. bükmək. qıvırmaq. çevirmək. 3. qanıtmaq. razılatmaq. ələ almaq. 4. yanatmaq. yanqatmaq. meyilləndirmək. 5. əkmək. ətmək. çörək. qazaş. məişət. - əkməyini çıxarmaq. 6. görəv. iş. qulluq. xidmək. - məni əkməkdən edəcəksiniz.
- əkməyi dizində: keçəri qulluq, iş, qazaş.
- quru əkmək: yavan əkmək. qatıqsız çörək.
- pənir əkmək: yavan yemək. az qazaş.
- əkməyinə yağ sürmək: istəyindən artığına çatmaq.
- əkməğinə qoç {: 1. əli, qapısı açıq. səxi. 2. çörəyinə, parasına güvənən}.
- kəndivi ək bir az. - əkilmədən iş yerin tutmaz. - nə edirik əkilmir: qanlmır. razı olmur.
- dibinə darı əkmək: çox qurddalamaq. özənlə, diqqətlə nərsəynə uğraşmaq. 5. taldırmaq. bitgi dalın qırıb, kök salmaq üzrə toprağa batırmaq. - ağacın dallaını daldırmalı.
- duz əkmək: duz çörək. ne'mət. ehsan. - duz çörək həqqi.
- yuvarlaq əkmək, ətmək: somi. somun. sumun.
- iplik ələmək: ipliyi ələməgədən keçirərax, sarmaq.
- dibinə darı əkmək: ələmək. ələkləmək- incə ələmək.
- boyun əğmək: boyun vermək: boyun kəsmək. tab' olmaq.

əqmir əkmir. əkir. 1. tünd. əsmir. boğuq. - əkmir qanı: tünd boyalı, qaramtıl qan rəngi. 2. pozuq. bədəxlaq. iti xuylu.

əqrə əğrə. təkəlti keçəsi.

əqrək əğrək. axraq. tarlanın artıq suyunu götürən arx. xəndəq.
- əğrək önü: art qaşı: yəhər qaşı: yəhərin ön arxasında olan belli yüksək yerləri.

əqrəlti əğrəlti. əğri büğrü. qıvrıq dallı budaqlı. dolaşıq. - əğrəlti bacaqlı qarı: dolaşıq qıçlı. - əğrəlti yollar.

əqrəti əğrəti. 1. düz, olduğu yerindən keçit olaraq əğilmiş, bükülmüş nərsə. alınmış borc, ödünc. ariyət. - əğrəti para. - əğrəti geyim. - əğrəti alıb vermək: borc alıb vermək. 2. keçəri. uçarı. müvəqqəti. müəlləq. qoyulub götürülən. qurulmuş olmayan. - uçarı yaşam. uçarı çevrən. - şamdanın tablası əğrətidir. - əğrəti duvar. - əğrəti köprü. - devələt gücü iyəsinə əğrəti sayılır. - dal quşa, əğrəti otraqdır. 3. qoyma. sünni. əkmə. əklənmiş, yapışılmış. 4. doğal, təbiy olmayan. - əğrəti diş: qoyma diş. - əğrəti saç. - əğrətiyə almaq: onarma (tə'mir) üçün, nərsənin himin boşaldıb dirək, dəstək üsdə saxlamaq. 5. ələnti. yerli olmayaraq bir yerdə qalmaq. - əğrəti oturmaq. 6. ödünc. borc. ariyət. - yaya qoymuş kişini əğrəti at, yol yarısı. - əğrəti kitab olmaz: kitab borc verilməz.

əqrətilik qoyma. sünni. - dişlərivin əğrəti olduğu heç bəllənmir.

əqrətin əğrətin. (qumaşın qırağında olan tikinti, çevrinti). qıvırma. qıvrıntı. bükünti. qıyıntı. basdırma. qatlama. - bu yəmşəyin qıvrıntısı qaba düşmüş. - qoşa qıvrıntı: bu tikişin oya (yazı. bəzək) kimi tikilməsi.

əqrətiyə - əğrətiyə almaq: onarma (tə'mir) üçün, nərsənin himin boşaldıb dirək, dəstək üsdə saxlamaq.

əqri əğri. arquri. ərquri. 1. meyilli. çarpıq. qınru. yanğsı. yansı. yanpuri. çarpuq. yan. doğru olmayan. bir yana, bir tərəfə. üğri. əğri üğri. sapa. münhərif. yatqın. yan. doğru olmayan. bir yana, bir tərəfə. - yan baxış. - yan baxmaq. - əğri qılıncı ağzı: gəzlik. - pürüzünü əğrini gidərmək. düzəltmək. - bu ağacı düzəltin.- yan baxış. - yan baxmaq. - qadaş taba. it kimi qınru (əğri) baxar. - arquri kişi. - arquridən gəlmək: əğri davranmaq, mamilə edmək. - əğri odun, əğri yol. 2. büklü. belli. - əğri qılınc. yalan. - əğri kişi. - əğri söz. 3. yanqılıc. - əğri oturmaq. 3. əğəc. çəngəl. bal pətəyindən bal götürməyə, xəmir tağarı kimi qabları qaşımağa yarar. 4. oğri. sapa. uğri. 5. qanbur. kanbur. kambur. (beli) bükük, büklü. (arxası) çıxıq. tümsək. yumru. kəmrik. mühəddəb. qılınc. çapıq. çarpıq. 5. geçməz. tərs. qəlb. - geçməz aqça.
- qılıc bacaq.
- çox işləməkdən kambur olmuş.
- orasında kamburu vardır. - duvar kambur vermiş.
- əğri durmaq: qarşı durmaq.
- əğri, yanlışı doğru yapmaq: toqrultmaq. toğrultmaq. düzətmək. təshih edmək. - onun burasın doğrultmalı.
- əğri üğri: əğri üğri qarqacıq burqacıq davranış, yazı.
- əğri baxmaq {: 1. yan, iti, qınlı kinli baxmaq. 2. şaşı, çeri olmaq}.
- boynu əğri: boynu bükük: yaxzıq.
- əğri üz: turşaq üz.
- çox əğri büğrü, çarpuq. yanğabuc
- əğri bacaq: qılıc bacaq: çarpıq bacaq.
- əğri büğrü: əğrəlti. qıvrıq dallı budaqlı. dolaşıq.
- əğrəlti bacaqlı qarı: dolaşıq qıçlı. - əğrəlti yollar.

əqrib əğrib. əğrilmiş, bükülmüş nərsə, parça, tor, ağ. özəlliklə balığ toru.

əqribüğri əğribüğri. yanbüri. yanpuri. çampuri. çarpuri. yenkəc kimi.

əqribüğri əğribüğri. yanbüri. yanpuri. çampuri. çarpuri. yenkəc kimi.

əqricə az əğri. əğri kimi.

əqrik əğrik. inhiraf. - nərsənin yatmış, əğrik durumu: sərgik. yatım.

əqrilik çarpıqlıq. kələk. hilə. - əğrilik doğru yola vaaz.

əqrilmək əğrilmək. qıvrılmaq. bükülmək. qırtılmaq. qatlanmaq. çəkilib toplanmaq. - iplik, saç, qıl qıvrıldı. - bu kitabın yapraqları qıvrılmış. - qıvrıla qalmaq: gəbərmək.

əqrilmək əğrilmək. sapaşmaq. yolundan çıxmaq. bürkülmək. burulmaq. caymaq. - əlim sapaşdı.

əqrilmək əğrilmək. sapılmaq. dönülmək. yayılmaq. - yol sağa sapılır.

əqrilmək çarpılmaq. - quru ağac əğrilməz.

əqriltmək . əğriltmək büqrilətmək.

əqriltmək əğritmək. əğib bükmək. çarpıtmaq.

əqrim əkrim. iqrik_cığa. 1. yəhər altında keçə qapalı ağac. 2. toğanaq. girdab. 3. hörük. duvar. baru. minarə. 4. qıvrım. bükim. büklüm. qırlım. qatım. qatlım.

əqrin əkrin. (< əkilmiş. tikilmiş) tikin. taxıq. yaxışıq. yapışıq. qovuşuq.

əqritmək əğritmək. əğib bükmək. çarpıtmaq. qanburlatmaq. kamburlatmaq. kanburlatmaq. büklətmək. bükmək. tümsətmək. yumrutmaq. kəmritmək. mühəddəb edmək. əğirmək. bükmək. - üz əğritmək: turşatmaq.

əqritmək əğritmək. əğitmək. sap sap, fitil fitil etdirmək. bükdürmək. - pambığı bükdürüb ip yapdırmaq.

əqritmək əğritmək. sap sap, fitil fitil etdirmək. bükdürmək. - pambığı bükdürüb ip yapdırmaq.

əqrti - əğrti saç: taxma saç. peruk.

əqsək əksək. bax > əqsik.

əqsəksiz əksəksiz. bax > əqsiksiz.

əqsər əksər. əkən, yamayan, tikən nərsə. dəmir civi. mismar.

əqsərçi əksərçi. mıxçı.

əqsərlətmək əksərlətmək. mıxlatmaq.

əqsi əksi. əkşi. 1. tərs. zidd. uğursuz. mənhus. iyi getməyən. - əksi iş. - əkşi durumda. - əkşi görüşlər. 2. bədəxlaq. inad. kimsəyə uymaz. - çox əkşi kişidir.

əqsik əksik. əksək (ək gərəyi olan). (< əksiz). (ək < _met > kə) kəsik. güdük. yarım. naqis. astın. az. kəm. bütün olmayan. az. aqsaq. naqis. qısıq. qasıq. naqis. eybli. qusur. düşük. altına üstünə tutmaz. mə'yub. eyb. nüqsan. gədik. kəm. az. naqis. nüqsan. nüqsan. qusur. qalıq. qalıqut. naqis. natəmam. qısır. naqis. - qısır oyulu (fikirli).
- astın gəlir. - yarım kişi. - bir öğrətmənimiz var oda yarım.
- bu işin əsgiyi nədir. - yazının əsgiklərin çıxarmaq. - bu kitab doludu əksiginən. - ağlı əksik. - sağlamı əksik. itmiş. əksilmiş. yoxa çıxmış. məfqud. - yardıçın əksik olsun. - bizdən əksik ol: bizi burax. bizi qurtar. - işimiz əksikləri doldurmaqdır.
- əksik, gədik tamamlamaq.
- tümlənin (cümlə) orası qalıq görünür.
- əksik doğmaq: cocuq çağı gəlmədən doğmaq.
- əksik olaraq: qala (# geçə). qalmış. qabaq.- bayrama iki qala gəlin. - beşə beş qala geddi.

əqsikinə əksikinə. qısırın. naqisanə.

əqsiklik əksiklik. qalıq. qalıqut. naqislik. - buların qalıqları çoxdur. - qalıqlar düzəltməli: qaldırmalı.

əqsiksiz əksəksiz. 1. bütün. kamil. 2. davamlı. qırıqsız.

əqsiqlik əksilklik. yoxluğ. olmamaq. fuqdan. - onun əksilkliği indi duyulur.

əqsiliq əksilik ( s <> ş ) əkşilik. turşluq. tərslik. sərtlik. pis xuyluq.

əqsilmək əksilmək. qasılmaq. azalmq. yox olmaq. olmamaq.
- gəlirim qasıldı.

əqsiltmək əksiltmək. qasmaq. azaltmq. - gəlirim qasıldı.

əqsitmək əksitmək. əksətmək (ək gərək olduğun yükləmək). azaltmaq. qısaltmaq. qasıtmaq. naqisləmək. mə'yub edmək.

əqsiz əksiz. 1. bəkiz. səbirsiz. 2. əksiz. yamasız. bütün.

əqsü əksü. yəkso. yaksu. (< yaxmaq: yandırmaq). yaxılmışnərsə. köskü. bir yanı yanmış, qaralmış od qarıştıran ağac.

əqsüləmək əksüləmək. yaksulamaq (< yaxdırmaq: yandırmaq). 1. yaxılmış odun qoyub odu alovlarmaq. parlatmaq. 2. qızışdırmaq. azıtmaq. - yamanladıqcan yaxsulandı. 3. özündən çıxarmaq. - icəşib əksüləmə onu.

əqşi əkşi. əksi. 1. tərs. zidd. uğursuz. mənhus. iyi getməyən. - əksi iş. - əkşi durumda. - əkşi görüşlər. 2. bədəxlaq. inad. kimsəyə uymaz. - çox əkşi kişidir. 3. xəmir mayası.
- çatıq, əkşi üz: əbus.
- acımtıraq əkşi: kəkrə. dil burar.
- əkşi aş: turşulu aş.
- əkşi su: qazlı su.
- əkşi üzlü: üzü sarxıq, turşa. turş kişi. ətacı. - əktinin biridir.

əqşicə əkşicə. az əkşi.

əqşik əkşik. - üzü əkşik: üz əkşidən. üzü gülməz.sorıtğan.

əqşilik əkşilik. əkşilik. kəkrəlik. dil burma. acılıq. sərtlik.