Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

tışar dışar. tişər. dişər. tışqar. 1. dışarı. iyavar. xarici. biruni. 2. içərin qarşıtı. mihit. - dişər dəniz: bəhri mihit. 3. tuvalet. müstərah. xaric. - dışar çıxmaq: eşiyə çıxmaq. əl suya yetirmək. { dışar (dışarı) getmək: eşiyə getmək. gəzməyə çıxmaq. yabançı ölkə gedmək}.

tışarı tış. tışraq. tışqarı. taşraq. taşqarı. dışra. dışraq. dışqarı. daşra. daşraq. daşqarı. bir nəyin içində olmayıb, qırağında olan. - dış sözü buraxan, iç sözün tutar. - dış sözün içi nədi: qırağ söz içərdə gəzməz. - dış baxan, dış görər: yandan baxan, yandan görər. - dış buraxan, içə alar: eşiyə buraxılan, içəri alınır.

tişər dişər. tışar. dışar. tışqar. 1. dışarı. yavar. xarici. biruni. 2. içərin qarşıtı. tışıq. mihit. - dişər dəniz: bəhri mihit.

tişi dişi. yumşaq. mülayim.
- dişi dəmir. dişi söz.
- su sığırı dişisi: tombay.
- dişi qopça: dişi kilid: dəlikli.
- dişi dəvə: inğən. inğan.
- dişi qulluqçu: qomaq. kilfət. kəniz.
- geyik dişisi: burçın.

tışıq 1. dışar. tişər. mihit. 2. tişli. dişli. tışlı. dışlı. xarici. - içli dışlı: içik tışıq. içi eşiyi birlikdə. daxilən xaricən. məhrəm. təklifsiz.

tış tışarı. tışraq. tışqarı. taşraq. taşqarı. dışra. dışraq. dışqarı. daşra. daşraq. daşqarı. bir nəyin içində olmayıb, qırağında olan. - dış sözü buraxan, iç sözün tutar. - dış sözün içi nədi: qırağ söz içərdə gəzməz. - dış baxan, dış görər: yandan baxan, yandan görər. - dış buraxan, içə alar: eşiyə buraxılan, içəri alınır.

tışqar tışar. dışar. tişər. dişər. 1. dışarı. iyavar. xarici. biruni. 2. içərin qarşıtı. mihit. - dişər dəniz: bəhri mihit.

tışqarı tışra. tışraq. taşraq. taşqarı. dışra. dışraq. dışqarı. daşra. daşraq. daşqarı. 1. tış. tışarı. bir nəyin içində olmayıb, qırağında olan. - dış sözü buraxan, iç sözün tutar. - dış sözün içi nədi: qırağ söz içərdə gəzməz. - dış baxan, dış görər: yandan baxan, yandan görər. - dış buraxan, içə alar: eşiyə buraxılan, içəri alınır. 2. astananın, başkəndin qırağından gələn. başkənddən olmayıb, qırağdan olan.

tışqarmaq dışqarmaq. yəstəkləmək. pisləmək. eşiyə gedmək. sıçmaq.

tışlamaq dışlamaq. daşlamaq. bırakmaq. taşlamaq.

tişləmək dişləmək. diş keçirmək. ısırmaq. kərtdirmək. kərtik, çəntik, gədik yapmaq. çəntikləmək. çəntdirmək. - çitləyi kərtiklətmək.
- dişləyib qoparmaq. ısırmaq. talamaq. dalamaq.- ayı dalamış.

tişli dişli. tışlı. dışlı. tışıq. xarici. - içli dışlı: içik tışıq. içi eşiyi birlikdə. daxilən xaricən. məhrəm. təklifsiz.

tışlı dışlı. tişli. dişli. tışıq. xarici. - içli dışlı: içik tışıq. içi eşiyi birlikdə. daxilən xaricən. məhrəm. təklifsiz.

tişlik dişlik. 1. dincək. dinlik. qaşan. rahatlıq. istirahatlıq. 2. gədik. çəntik.

tışra tışraq. tışqarı. taşraq. taşqarı. dışra. dışraq. dışqarı. daşra. daşraq. daşqarı. 1. tış. tışarı. bir nəyin içində olmayıb, qırağında olan. - dış sözü buraxan, iç sözün tutar. - dış sözün içi nədi: qırağ söz içərdə gəzməz. - dış baxan, dış görər: yandan baxan, yandan görər. - dış buraxan, içə alar: eşiyə buraxılan, içəri alınır. 2. astananın, başkəndin qırağından gələn. başkənddən olmayıb, qırağdan olan.

tışraq tışra. tışqarı. taşraq. taşqarı. dışra. dışraq. dışqarı. daşra. daşraq. daşqarı. 1. tış. tışarı. bir nəyin içində olmayıb, qırağında olan. - dış sözü buraxan, iç sözün tutar. - dış sözün içi nədi: qırağ söz içərdə gəzməz. - dış baxan, dış görər: yandan baxan, yandan görər. - dış buraxan, içə alar: eşiyə buraxılan, içəri alınır. 2. astananın, başkəndin qırağından gələn. başkənddən olmayıb, qırağdan olan.

tışralı dışralı. başkənddən qıraqda doğulub, böyüyən. - tışralılığı ağızlığından bəllidir. - tışralı ağız: başkəndin ağızlığı olmayan.

tışralıq dışralıq. başkənddən qıraq yerlər. - dışralıqın havası çox arın sağındır: açıq təmiz. - dışralıqda gəzib gözə çarpınmır.

titdirmək ditdirmək. yoldurmaq. çəkdirib qopartmaq. sökdürmək.

titər - didər didərlənmək: didişmək. titişmək. açılışmaq.

titik apuq. apqu. yapuq. çalağ. iti.

titikləmək didikləmək. tartaqlamaq. dartıb çəkərək xırpalamaq.

titinmək didinmək. tirtinmək. usanmaq. bezginmək. bezikmək. bıkınmaq. gicişmək. qaşınmaq. gədilmək. gədiklənmək. (< gədik. kərdik < kər).

titiş titriş. sallaş. silgiş. silkiş. silki. sıçraş. diksinmə. təhrik.

titişmək didişmək. didər didərlənmək. açılışmaq.

titmək ditmək. didmək. 1. (yun. pambıq) daramaq. atmaq. 2. lif lif edmək. parça parça edmək. parçalamaq. çəkib qoparmaq. sökmək. yolmaq. bütün, toplu nərsəni açıb saçmaq, ayırmaq.- qoyunun yapıqın (yunun) yoldu.

titrək ditrək. sarsaq. sarsıq. sarsılan. mürtəiş. saqır. səyir. səyrə. - saqır saqır titrəmək.
- titrək oti: bir çeşit dağ otu.

titrəmə ditrəmə. titrəyiş. sarsılma. irti'aş. sarsılış. sallanma. lərzə. rə'şə.

titrəmək ditrəmək. çox oynaqlamaq. incikmək. duyqusu gedmək. bayılmaq. büzülmək. sarsımaq. oynadmaq. təhrik edmək. incikmək. duyqusu gedmək. bayılmaq. büzülmək. kitrəmək. tırıllamaq. çılpaqlanmaq. yalınmaq. zayıflamaq. (qorxudan, soyuqsan). saqırdamaq. səyirmək. səyrəmək. - yaman tırıllamısan. - titrəməyin yansısı. - tırıl tırıl titrəmək.
- üzərinə titrəmək: çox özləmək. çox arzulamaq. - yer göy titrəmək: qorxunc, ürkək bir durum olmaq.
- qayqıdan titrəmək: irilmək. kəndi kəndini yermək. arılmaq. - yavaşca titrəmək: bınğıldamaq.
- quyruğu titrəmək: ölmək.

titrənmək sarsılmaq. oynadılmaq. təhrik olunmaq.

titrər tırıl. çıplaq. yalın. - yaman tırıl qaldıq. - tırıl qalan canıva qurban. - tırılın biri tırıl: parasız olana deyilir.

titrəş qorxuş. dehşət. qorxu. qorxunc. vəhşət.

titrəşmək qıstaşmaq. sılaşmaq. qasnaşmaq.

titrətmək ditrətmək. qorxutmaq. salqıtmaq. sarsıtmaq. sirkmək. silkmək. sallamaq. təhrik edmək. - sərtlikilə hər kəsi titrətmişdir.

titrəyiş titrəmə. ditrəmə. rə'şə. lərzə.

titriş titiş. sallaş. silgiş. silkiş. silki. sıçraş. diksinmə. təhrik.

tittirmək dittirmək. minğditmək:

tivan divan. qurultay.: - divan durmaq: ayaqda durub, əllərini aşağı uzatma komandası.

tiyan diyan. dayan. sərin. səbir.

tiyəcək - diyəcək yox: söz götürməz.

tiyərək diyərək. deyu. deyibən. sanki. quya. - çarşı qapalı deyu, dışarı çıxmadım. iddəası ilə. - pisdi deyu, saymadı.

tıyıq tıxanmış. tutqun. məsdud. - tutqun su yolu.

tıymaq tıqmaq. tıqmaq. yasaqlamaq. abamaq. ablamaq. avamaq. avlamaq. qapamaq. yapamaq. mən' edmək.

tıynaz təpələnmiş ot yığını.

tiz diz.
- diz üzərində. diz üstündə: dizlər yerə qoyaraq.
- diz bağı: dizgə: patavanı, səğəli corabı qıçda saxlamaq üçün dizin altından, yada yuxarsından bağlanan bağ.
- diz çürütmək: bir işi görməkdə candan çalışmaq.
- diz dizə: yan yana.
- diz qapağı: diz ağırşağı: dizin öndə olan kasası.
- çörəyi diz üstündə olmaq: bəfasızlığ edmək. yasıya, qanuna uymamaq, riayət edməmək.
- dizlər qapanmaq: ayaqlarına sarılmaq. yalvarmaq.
- dizlərinə qapanmaq: heç nə düməmək. əlsiz, aciz qalmaq.
- dizi dibində: götü dibində. dayima birlikdə. bərabər. - cocuğu dizi dibində böyütdü.

tizdirmək dizdirmək. 1. düzdürmək. sıralatmaq. sıraya qoymaq. - çırağları hovzun qırağına dizdirdilər. 2. yazı biçikləri (hərfləri) birbiri yanına düzüb kitabı çapa hazırlamaq. - bu il ondana kitab dizdirib.

tizgə dizgə. - diz bağı: patavanı, səğəli corabı qıçda saxlamaq üçün dizin altından, yada yuxarsından bağlanan bağ.

tizgin dizgin. 1. atın ağzına keçirilən, gəmə bağlı qayış ki onunla minici heyvanı dolandırar, idarə edər. cilov. inan. gəm. oyan. dizgin. ovsar. yular. yolar.2. idarə. - dolu dizgin: tam sürətlə.
- dizginini çəkmək: cilovun yığmaq, qıvırmaq. çox ilər gedənləri önləmək.
- tək dizgin: ağzı pozuq at.
- dolu dizgin: atı ala bildiğinə, bacardıına qaçdırmaq.
- dolu dizginə: dörd nal:- dörd nala gedirdi.

tizi dizi. dizim. dizmə. düzüm. rişdə. ərişdə. əriş. ip. nəzm. silk. - nə dizidə bir kişidi. - məni sevən girsin mənim dizimə.

tizik - tizik yerinmək: tələsmək. qoşılmaq. qaçınmaq. ivilmək. çaqqanmaq. çaqlanmaq. - böylə qoşılmaz. - qoşılmağında çəki, həddi var.
- tizik yeritmək: ivdirmək.tələsik çatdırmaq. qoşdırmaq.

tizili dizili. sıralı. düzənli. müntəzəm. sıra. səf. düzülmüş nə. - bir sıra inci. - ağacları var sıra sıra. - sıralı işlər qolay görünür.

tiziliş diziliş. düzülüş. sıralalış. sıranış.

tizim dizim. dizmə. düzüm. dizi. rişdə. ərişdə. əriş. ip.

tiziş diziş. dizmə. düzmə.

tizqur dizqur. dizbağı, quşağı.

tızlaq dızlaq. dazlaq. taslaq. çıplaq.

tizlik dizlik. dizəcən olan don.

tizmə dizmə. 1. sıralama. dizim. düzüm. dizi. rişdə. ərişdə. əriş. ip.- inci dizmə. 2. təsnif. 3. diziş. düzmə.

tizmək dizmək. düzmək. tarmaq. dərmək.

tob kömək. kümək. kuma. yığıntı. yığın. koma.

tobaç qopal. kopal. kupal. küp kimi. qunt. biçimsiz. qıssa.

tobix təpik. danlaq. qalay. yerik. əzmə. tə'ziz. atış. sökə. sərzəniş. məzzəmət. tərsləmə. paylama. azarlama.- qalay atmaq, basmaq: paylamaq.

tobixləmək söküb saymaq. söküb qoşmaq. atışdırmaq. sökəmək. sərzəniş edmək. təpikləmək. qalaylamaq. danlamaq. paylamaq. yermək. əzmək. tə'ziz edmək. sərzəniş edmək. məzzəmət edmək.

tobixlənmək sərzəniş olmaq. təpələnmək.

tob " tob" ilə başlayan kəbir₈ (bə'zi) sözlərin başına gəlib vurqulayan sözcük. - tob toğru.

tobra tumaç. kisə. balış.

tobraçı allaq. aldaq. kələkçi.

tobra > torba. 1. böyük kisə. dağarcıq. dağar. 2. gövddə oluşan sarqıq şiş, ur. 3. daşşağın duran kisəsi, torbası. - torbası şişmiş.
- qıldan yoğurt tobrası: köynük.
- arpa tobrası: köynük.

tobralamaq torbalamaq. kisələmək. aldatmaq.

tobralanmaq kisələnmək. aldanmaq.

todaq tudaq. hər nəyin qırağı. - dəniz dodağı.
- dodağını ısırmaq: şaşı qalmaq. heyrət edmək.
- dodaq bükmək: ağlamsımaq.
- dodaq çatlamaq: qussələnmək.
- dodaq çuxuru: üst dodağın oluğu (oyuğu).
- dodaq yarılmaq: birdən birə bərk qorxmaq.
- dodağından qan damlar: gilas dodaq. al qırmızı gözəl dodaqlı.
- dodaq dodağa öpüşmək.
- dodaq sarqıtmaq: dodaq sallamaq. somurtmaq.

toğru - doğru bütün olmayan: yalan yanlış. qırıq quruq. xətalı səhvili olan.

toxtər_fars doxtər_fars. < duktər ( duk. tuq: bağlı, qapalı olan). qız.

toqa toqqa. (< tuq). qayışı, ipi, bağı içinə keçirildib, nərsəni bağlamağa yarar, öz çevrəsin çörəklənmiş, çevrələnmiş, içi boş tikə. həlqə.

toqac çırpıcı toxmağı.

toqaq tuqaq. toqqa. tuq. həlqə.

toqa tuqa. toqqa. toxa. 1. qovuşduracaq güclü bağ. 2. avuc kimi toplu yer. dərə içi. 3. qurşaq, qayış kimi nərsələri bağlamağa özəl, dilli başlı böyük qopca. qolan toqası. - quşaq toqası. - qılıc qayışı toqası. 4. qavuşdurma. - toqa edmək: qovuşdurmaq. 5. ayaqlar (gilas) birbirinə çırpmaq. - toqalım!: toxuşduralım. 6. öylə_cığa. öğlə. iş. güc. məşquliyyət. 7. xəstəlik. iğ. qəm. kəmkə. kefsizlik. mun. iç ağırlığı.

toqal doğal. doğru. doğurdan. qalaysız. özdək. içdən. yalansız.

toqamaq 1. toxuşdurmaq. birbirinə vurmaq. 2. bağdaşamaq. birbirinə bağlamaq.
- toqalım!: toxuşduralım!.

toqan Doğan. Qızıl Quş. Şunqur. Köğön. Şahin. Şunqar. Al Quş. - bir çeşit doğan. səksək.

toqan doğan. toğan. doğan. (< doğmaq). 1. toyğan. 2. bəxt. şans. tale'. - doğanı dönmüş: taleyi çönmüş. - ağ doğan: çaqır doğrul. toğan. 3. soy. əsil. 4. çaqır. - ağ doğan. - boz doğan. - ala doğan. - çaqır doğan. - sarı doğan. - boz doğan: armud çeşiti.
- qara doğan: sunğur qara.
- ağ doğan: sunğur. şunğar.
- qanatları açıq olan "doğana" verilən ad: toğra.
- çox doğan: doğurğan.
- toplu köstək ki doğanın ayağına vurulur: tomağa.

toqanaq toğanaq. girdab. əqrim. əkrim. iqrik_cığa.

toqançı doğançı. yeniçəri ocağında, turnaçı kimi, əsgər cərgələrindən.

toqanlı doğanlı. bəxtli. şanslı. tale'li.

toqansız doğansız. bəxtsiz. şanssız. doğanı dönmüş. taleyi çönmüş. tale'siz.

toqat şaplaq. çaplaq. şapalaq. çapalaq. silli.

toqbasar toxbasar. soğuqluq. deser. yeməkdən sonra yeyilən soyuq yemək. (dondurma, yemiş kimi).

toqdama iyiləşmə. əsənlik. şəfa.

toqdamaq toxdamaq. arımaq. arınmaq. kəsəldən qalxmaq.

toqdamaz toxdamaz. geçməz. düzəlməz. onmadıq. onqmadıq. onmadıq. onmaz. sağalmaz. - geçməz xəstəliyə tutulmaq, düşmək.

toqdatmaq toxdatmaq.önqürtmək. onqurtmaq. dirsətmək. düzəltmək.

toqımaq toxumaq. (adam. dəmir) dövmək. vurmaq. çarpmaq. toxunmaq.

toq tox. toyuq. 1. doymuş. 2. dolqun. qalın. sıx. - tox qumaş. 3. tuq. sıq. tutaş. toquz. sıx. - toquz qumaş. 4. qalın. gobut. gobult. qalın. qaba. kəsif. zəxim. qəliz. koloft_fars. 5. saqın. pərhizkar. təqvalı. - saqın kişi.

toqqa toqa. (< tuq). qayışı, ipi, bağı içinə keçirildib, nərsəni bağlamağa yarar, öz çevrəsin çörəklənmiş, çevrələnmiş, içi boş tikə. həlqə.

toqqa tuqa. tuqa. 1. qovuşduracaq güclü bağ. 2. avuc kimi toplu yer. dərə içi. 3. qurşaq, qayış kimi nərsələri bağlamağa özəl, dilli başlı böyük qopca. qolan toqası. - quşaq toqası. - qılıc qayışı toqası. 4. qavuşdurma. - toqa edmək: qovuşdurmaq. 5. toqaq. tuqaq. tuq. həlqə.

toqquz - doqquz doğurmaq: çox tələsmk. səbirsizliklə gözətləmək. çox maraqlaşmaq.

toqlaq toğlaq. aldanqıc. aldaq. iğfal.

toqluq toxluq. - toxluq: toxbasar: son yemək (deser).{açıq yemək: giriş (antirə) yeməyi. - yoğur yemək: quyuq (əsl) yemək}.

toqlu toxlu. 1. bir yaşına girmiş qoyun. 1. boynunda küpə kimi sarqan dənələri olan qoyun, keçi.

toqluq toxluq. toyuqluq. 1. doymuşluq. 2. dolqunluq. qalınlıq. sıxlıq. - qumaşın toxluğu.
- göz toqluğu: soğum. soğuma. doyma. qənaət.
- qarın toxluğuna: yalnız yeyib içmə qarşıtı çalışmaq.

toqluluq - gözü toqluluq. soğumluq. soğuma durumu. doyumluq. qane'lik.

toqma doğma. 1. təvəllüd. viladət. - doğma tarixi. 2. çırıl çıplaq.
- doğma böyümə: doğmuş böyümüş, yerli. - doğma böyümə kəndlidi. 3. zihur. hidus. sinux. sidur. tilu'.

toqmaq 1. <> toğramaq ( < doğ. döğ. oğ: oğuntu. bala). 2. toxmaq. döğüc. döqəc. döğəc. döqdi. 3. yakın. yakır (< yaxmaq). verimsiz. qısır. əqim. toymaq. doymaq. doyulmaq. qanmaq.
- əksik doğmaq: cocuq çağı gəlmədən doğmaq.
- içə doğmaq: ürəyə doğmaq: içinə qonmaq. sinux edmək.
- doğduğuna peşman: təmbəl.
- dəmir toxmaq: güpüz. qabaş. qəbəş.
- döğüş araclarında zəncirli, toplu bir çeşit toxmaq: salaq. salıq.
- geyim yumaqda işlənən yassı toxmaq: taqtaq
- çırpıcı toxmağı: toqac.
- toxmaq kimi: gürbüz, ətli cocuq.

toqmar toxmar. tuqmar. düğməli. təmrəni yumru olan ox çeşiti.

toqmış doğmış. dünyayə gəlmiş. mütəvəlid. zadə.

toqnaq toxnaq. toqun. 1. pozun. pozma. zərər. ziyan. - bunun bizə toxunu yoxdur. - bundan nə toxun gözlənilir. - bir belə toxnaqın altından çıxmaq olmaz. 2. başa vurma. şəmatət. sərzəniş. - toxnaqa düşdük. 3. işləmə. keçmə. etgi. tə'sir. - onun varından bizə toxun yoxdu. - toxunun azaltmaq. - toxunun güclətmək. 4. lamisə.

toqnaqlı toxnaqlı. toqunlı. 1. pozan. zərərli. ziyanlı. - bunun bizə toxunlusun ayırın. - bundan nə toxunlu söz gözlənilir. - bir belə toxnaqlı işlərin altından çıxmaq olmaz. 2. başa vuran. sərtcə. güclü. - toxnaqlı düşüncə. 3. işlər. keçən. etgili. tə'sirli. - onun varından bizə toxunlı bir nə yoxdu. - toxunlı soyu. - toxunlı söz.

toqra toğra. 1. qanatları açıq olan "doğana" verilən ad. xanlığın, şahlığın qolu, imzası. - toğralı kağız. - toğrasız heç bir nəyə baxılmaz. 2. ataman dövründə aqçaların bir üzünə vurulan doğan şəkli. - yazımı toğra oyunu: şer mi xət oyunu: şer mən xət oyunu. 3. tumar. birlikdə paket yapılmış kağaz. - toğra bəstəmək: tumar yapmaq.

toqra toğra. toğrul. ağ doğan. çaqır doğan.

toqrac toğrac. toğraçı. doğramaçı. dülgər. nəccar.

toqraçı toğraçı. toğrac. 1. doğramaçı. dülgər. nəccar. 2. toğrakəş. toğra çəkən. imçi vəkil. nişançı vəkil.

toqrakəş toğrakəş. toğraçı. toğra çəkən. imçi vəkil. nişançı vəkil.

toqraq doğraq. qavaq ağacı.

toqraqsıq doqramaq haqqı olan.

toqram toğram. 1. kəsim. paralanma. kəsilmə. - bağırsaqlarım toğram toğram kəsilir: doğranır kimi bərk ağrımaq. 2. kəsiş. boreş.

toqrama . doğrama. ufalama. təcziyə.

toqramaçı doğramaçı. qəfəsçi. toğraçı. toğrac. dülgər. nəccar.

toqramaq doğramaq. qırmalamaq. ufalamaq. qıymaq. qırmaq. əsirgəməmək. rəhmisizlik edmək. paralamaq. sanamaq.
- bol doğramaq: yalançı sözlərlə aldatmaq. şişirdib yoluzdurmaq. - saqalına soğan doğramaq: ələ salmaq. - incə incə, rizə rizə doğramaq: qıymaq. qılmaq.

toqramaq toğramaq. - bol doğramaq: 1. geninə xərcləmək. israf edmək. 2. bolunaa söz vermək.

toqranma doğranma. ufalanma. təcəzzü'.

toqranmış - incə incə doğranmış: qıyıq. qıyma. qiymə. - qıyıq ət.

toqrayan doğrayan. qıyıcı. - tütün qıyıcı.

toqri doğri. sadiq.

toqru - nərsənin doğru üzü: uvand. uvat. üz. (# tərs). - bu qumaşın üzü tərsi bəlli deyil.

toqru doğru. 1. düz. gərçək. mühəqqəq. - doğru söz. - doğru iş. 2. sağlam. səhih. - doğru hesab. 3. yön. yan. cəhət. səmt. - doğuya doğru. - hançı yana: hara doğru. - hançı yönə: hara doğru. - hançı səmtə: hara doğru. 4. təqribən. civarında. - otuz yaşlara doğru. 5. (< tor. tir. dir: düz.). öğüz. iyi. duraç. uz. gözəl. yarar. saleh.üzək. çin. daynaqlı. doğurdan. doğal. qalaysız. özdək. içdən. qayım. qaqım. düz. uyğun. saib. yalansız.sağlam. möhgəm. əsaslı. mühəqqəq. - üzək kişi: doğru, som adam. - toqru!: doğru !. aha !. ahan !. ha !. gərçək !.
- doğru olmayan: yan. əğri. bir yana, bir tərəfə. yan baxış. yan baxmaq.
- dos doğru, çin, iç, xalis olan:. yalınğız. yalınqaq. yalıncız.
- doğrusu: əlhəq.
- doğru durmaq: iyilikdə bulunmaq.
- doğru olmayan: tolaşlı. dolaşlı. dolaşaraq varılan. sapa. - dolaşlı yol. - dolşlısöz. - dolaşlı yaşam. - dolaşlı cizgi.
- kəsə, doğru, düz yoldan yox, sapa yoldan götürmək, apartmaq: tolaşdırmaq. dolaşdırmaq. - bizi haralaracan dolaşdırdı.
- doğrudan: doğrudan doğruya: doğruca. dolaşmıyaraq. quşqusuz. müstəqim. bilavasitə.
- gün doğrusu: 1. gün doğuşu. məşriq. tilui şəms. 2. doğu güney yeli.
- doğru yol: hidayət.