Qaytganimda uyda bo’l Elchin Safarli
Bizning yagona burchimiz-hayotni sevish
Yüklə 0,55 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
6
Bizning yagona burchimiz-hayotni sevish Dostu, sen ham ba’zan g’alati,g’ayrioddiy holatlarga duch kelsang kerak. Jan bu holatni reinkarnatsiyaning namoyon bo’lishi, deb ta’riflaydi. Barhayot ruh o’zining yangi holatida avvalgi vujudda his qilgan narsalarni xotirlab qoladi. Bunga aql bovar qilishi qiyin. "Cheksiz koinot mana shu mitti zamindagi o’lim deb atalmish hilqatdan qo’rqmaslik kerakligi, borliq abadiy ekanligini uqtirib turadi..." Keyingi yigirma yillik hayotimda men bilan bunaqangi g’ayritabiiy holat ro’y bermadi. Ammo kechagina yoshligimdagi lahza aynan takrorlanganini his qildim. Kechga yaqin bo’ron ko’tarildi va biz Amir bilan ishlarni barvaqtroq saranjomladik: u ertalabki non uchun xamirturishni achitishga qo’ydi, men qat-qat kulcha uchun koritsali olmalarni dimlashga qo’ydim. Bu yangi kulchamiz mijozlarga yoqib qolgandi. Qatlamli xamir tez yetiladi, shuning uchun ichiga solinadiganlarni kechki payt tayyorlab qo’yamiz. Kechki yettilarda novvoyxonani yopib qo’ydik. Tubidagi sokinlikni yashirgancha sirtida g’alayon kelgan ummonni yoqalab uyga qaytayotgandim. Sohil bo’ylab odimlarkanman chetdan qaraganda sirtimda xotirjamlik libosini kiyib olgandek edim, biroq ichimda o’z o’y-xayollarim to’lqinida chayqalardim. Bir vaqt yuzimga izg’irin og’riqli ignalarini sanchishga tushdi. Yuzlarimni izg’irindan yashirgancha xayolan ellik yillar burungi xotiralarimga ko’chib o’tdim. Qaytganimda uyda bo’l Elchin Safarli @BookBek O’n sakkiz yoshdaman... Urush... Bizning batalon uzunligi 70 kilometrlik tog’da joylashgan chegarani mudofaa qiladi. 20 daraja sovuq. Tungi bosqindan so’ng juda kamchilik qolgandik. O’ng yelkamdan olgan jarohatimga qaramay postni tashlab ketmagandim. Yegulik tugagan, suv ham jindakkina, buyruq tonggacha turib berish! Yordamchi kuchlar yo’lda. Har daqiqada dushmanlar batalon qoldig’ini yakson qilib tashlashi tayin. Sovqotgan va kuchdan qolgan, vaqt-vaqti bilan og’riqdan hushimni yo’qotgancha postda turardim. Bo’ron qutirgandan-qutirar, har tomondan hamla qilardi. Dostu, ana shunda men ilk bor noumidlik iskanjasida qoldim. U asta-sekinlik bilan ich-ichimni to’ldirdi, unga qarshilik qilishga madorim qolmadi. Bunday damlarda duo o’qishgayam diqqatingni jamlay olmay qolarkansan kishi. Kutasan. Yo hayot, yo mamot... Bilasanmi, o’shanda meni nima asrab qoldi? Bolaligimda eshitgan bir hodisa. Uydagi kattalar gaplashib o’tirgan stol ostida berkinib o’tirgan paytimda Anna buvim ana shu hodisani hikoya qilib bergandi. Buvim shafqat hamshirasi sifatida Leningrad qamalini boshidan o’tkazgan. Buvimning eslashicha, shaharni tinimsiz to’pga tutish payti oshpaz ayol yerto’ladagi jonsaqlash maskanida gorelkada sho’rva qaynatayotgan ekan. Sho’rvagayam kim nimani topgan bo’lsa shuni solishgan: birovdan kartoshka, boshqasidan piyoz, kimdandir tinchlik kunlaridan qolgan bir hovuch yorma deganlariday. Sho’rva deyarli tayyor bo’lganida oshpaz ayol qopqoqni stolga qo’yib mazasini ko’rgach, qopqoqni qayta yopibdi: "Yana besh daqiqadan so’ng tayyor bo’ladi!" Madorsiz odamlar ne-ne umidlar bilam navbatga turishibdi. Qaytganimda uyda bo’l Elchin Safarli @BookBek Ammo o’sha sho’rvani ichish ularga nasib qilmagan. Sho’rvaga bir bo’lak sovun tushib qolgan ekan: oshpaz ayol qopqoqni stolga qo’ygan payti unga sovun bo’lagi yopishibdi-qo’yibdi. Ming afsus, ishqorli sovun qo’shilib qaynagan taomni ichib bo’lmasdi. Besh daqiqa ichida qozon yonida och-nahor kishilar turnaqator bo’lib tizilishgan. Tayyor sho’rvani suzishdan oldin yana bir bor ta’tib ko’rgan oshpaz ayol yig’lab yuboribdi... Hech kim unga tanbeh bermagan, tazyiq o’tkazmagan, ola qaramagan. Eng og’ir vaziyatlarda ham odamlar insoniylikni yo’qotishmagan. Ana shu kuni postda turgan paytim Anna buvim aytib bergan voqeani qayta-qayta esladim. Kuch topdim. Tong otdi, yordam kuchlari ham yetib keldi. Meni gospitalga olib ketishdi Dostu, odam qanchalar utinmasin, hayot sir-sinoatini to’laligicha idrok eta olmaydi. Biz ko’p narsalarning qanday va nima uchun aynan shunday tuzilganligini tushunib yetganday bo’lamiz o’zimizcha. Ammo har bir yangi kunning qo’ydi-chiqdilari, mayda tashvishlariga yechim topolmay qolishimiz - bizlar hamon ona suti og’zidan ketmagan bandalar ekanimizni isbotlaydi. Bizning yagona burchimiz - hayotni sevish, bir-birimizni ardoqlash. ARDOG’IMDASAN... Dadang Yüklə 0,55 Mb. Dostları ilə paylaş:
|