O'zbekistondagi bitta qishloq aholi punktiga o'rtaclia hisobda 675
tadan kishi to ‘g ‘ri keladi. Lekin, aholisining soni 500 tagacha boMgan
toifaga kiruvchi qishloq aholi punktlari ko‘pchilikni tashkil etadi -
ularda qishloq aholisining 1/3 qismidan ko'progM istiqomat qiladi. Bu
shundan dalolat beradiki, bitta qishloq aholi punktiga to‘g‘ri keladigan
aholi sonining yuqorida qayd etilgan o'rtacha ko'rsatkichi
toifasi
yuqoriroq boMgan aholi punktlarida yashovchilar hisobiga shakllanadi.
Respublikaning alohida viloyatlari bo‘yicha qishloq aholi
punktlarining o ‘rtacha gavjumligida sezilarli farqlanishlami kuzatish
mumkin. Misol uchun, agar Farg‘ona viloyatida bu ko'rsatkich 944
kishini, Surxondaryo viloyatida - 984 kishini,
Andijon viloyatida -
1065 kishini, Namangan viloyatida -1 2 0 7 kishini tashkil qiladigan
boMsa, Buxoro viloyatida va QoraqalpogMston Respublikasida mos
ravishda 285 va 367 kishiga teng. Bunday holat xo'jalik yuritish ob-
yektlari va aholi joylashuvida hududlar bo‘yicha sezilarli
farqlanishlar
mavjudligidan dalolat beradi.
Ta’kidlash lozimki, 0 ‘zbekistondagi yirik (aholisi 5000 dan ortiq
boMgan) qishloq aholi punktlarining soni MDH ning Markaziy Osiyo
mintaqasidagi boshqa mamlakatlarnikiga qaraganda ko'proq boMib,
ulaming soni 300 dan oshib ketgan (2-jadval). Bunday aholi punkt
larida yashovchilaming soni shahar tuzilishi bo‘yicha 0 ‘zbekiston
uchun belgilangan me’yordan ortiqdir. Shaharlar tarmogMni toMdi-
rishda muhim o ‘ringa ega boMgan bunday
qishloq aholi punktlari
shaharlardagi yirik sanoat obyektlarining filial lari, shuningdek
agrosanoat komplekslari va xizmat ko‘rsatish sohasi korxonalarini
joylashtirish uchun qulay ijtimoiy-iqtisodiy
va shaharsozlik asoslarini
yaratib beradilar.
Shu bilan birga ta’kidlash lozimki, qishloq aholi punktlarining
umumiy tarkibida kichik, aksariyat hollarda o ‘zidan o ‘zi va bosh
rejasiz paydo boMgan aholi punktlari eng yomon ahvoldalar. Ular
aholiga xizmat ko'rsatish uchun zarur ijtimoiy-maishiy
sharoitlarga
ega emaslar. Bunday qishloq aholi punktlarida muhandislik ta’minoti
eng past darajada, obodonlashtirish deyarli amalga oshirilmaydi,
aholiga kundalik xizmat ko'rsatish muassasalari: maktabgacha maktab
ta ’limi
obyektlari, tibbiy muassasalar, savdo shaxobchalari, kommu-
nal-maishiy vazifalar uchun moMjallangan obyektlar qurilmaydi. Bu
esa ulami qayta o'zgartirish bo'yicha radikal choralar ko‘rilishini
tadab etadi.
16