qog‘ozli portfeli bilan uyga ketsa ham, yakshanba kunlari ishga kelsa ham, hamma narsani o ‘zi hal qilishga harakat qiladi, chunki hamma narsani hammadan yaxshi biladi va haqiqatga ham to ‘g ‘ri keladi, boshqaruvchi «ishlab chiqaruvchi» dan farqli ravishda o ‘z «vakolatlarini» boshqalarga beradi. «Ishlab chiqaruvchi» o ‘zi uchun eng yaxshi xodimdir. N em is iqtisodiyotining urushdan keyingi katta yutuqlarga m aiu m darajada shunday «ishlab chiqaruvchi»- laming bor kuchini sarflab ishlashi orqali erishilgan edi. Am m o ular bir narsani bilmaydi: ular boshqalarning o'sishi uchun sharoit yaratmaydilar. «Ishlab chiqaruvchi» boshqarishni bilmaydi, chunki u kim nimaga qobiliyatli ekanligini ko‘rsatishga imkoniyat bermaydi, u muvaffaqiyatlarni faqat o ‘ziniki qilib, boshqalami bunday rag‘batdan mahrum qiladi. B osh qarish jarayoni — d o im o ijodiy jarayon, u yangi g ‘oyalarni takomillashtirishga tayyorgarlikni talab qiladi. Boshqacha so‘z bilan aytganda boshqarish bu ilm. Kim uning isbotsiz qoidalariga amal qilsa, u m a iu m talablar qo‘yadi. Bu talablarga u mos kelishi kerak, aks holda har bir xato pul bilan oichanadi, undan ham yom oni u sizga ishongan kishilami e ’tiqodini so‘ndiradi. Xatolar shunga olib keladiki, kishilar o ‘z imkoniyatlarini ochmaydilar, ishlashni xohlamaydilar, mojaro vujudga keladi. Har bir kishi o ‘z ish joyiga o ‘z energiyasini olib keladi. Bu energiyaning potensiali rahbarning o ‘z xodimlari imkoniyatlarini ro‘yobga chiqarishi uchun t o ia sharoit yaratib berishiga bogiiqdir. Boshqarishning vazifasi bu energiyani qoniqish hosil qiladigan aniq natijalar olishga y o ‘llashdir. K o‘pchilik o ‘z faoliyatini kunlik (oylik, yillik) rejalashtiradi, so ‘ng uni amalga oshirish uchun resurslar tashkil qiladi. Bunday kundalik ishlar qator
