Salam olsun İbrahimə

Toyota 
Abbas Hadi 
İnqilabın  əvvəlləri  idi,  hələ  müharibə  başlamamışdı. 
İbrahim bir dövlət idarəsində işləyirdi. Mən də bir müddət 
idi  Teleradio  şirkətinin  mühafizə  xidmətində  çalışırdım. 
Biz  o  zaman  Ziba  xiyabanında,  Məhəmmədi  məscidinin 
yaxınlığında  yaşayırdıq.  Bir  gün  axşamüstü  küçədə 
dayanmışdım.  Birdən  İbrahimin  gəldiyini  gördüm.  Onun 
bu gəlişi çox fərqli idi; bahalı bir avtomobillə gəlirdi. 
Ağ rəngli yeni toyota avtomobilini evin önündə saxladı. 
Təəccübdən  ağzım  açıq  qalmışdı.  Yaxınlaşıb  dedim:  "Nə 
gözəl maşındır! Haradandır? Neçəyə aldın?” 
Maşının qapılarını bağlayıb evə girdi. 
Onun  ardınca  gedib  hamının  yanında  maşınını 
tərifləməyə  başladım.  Sonra  dedim:  "Açarı  ver,  bir  az 
sürüm". 
İbrahim sakit qalmışdı, heç nə demirdi. Bir qədər sonra 
dilləndi: "Yox, bu maşın bizə yaramaz. Qorxuram ki, bizi 
yıxar". 
– Məgər motosikletdir ki, yıxılasan?! 
Sözlərini  yenidən  təkrarlayıb  dedi:  "Bu  maşın  da  bizi 
yıxa,  bizi  hər  şeydən  uzaqlaşdıra  bilər:  Allahdan, 
xalqdan... Günü sabah başqasına verəcəyəm”. 
– Kimə? Bunu haradan almısan? 
–  Alim  ağaların  biri  idarədə  hədiyyə  verdi,  amma 
mənim işimə yaramaz. 
– Eybi yoxdur, qoy qalsın, mən istifadə edərəm. Ən azı, 
anam və uşaqlar bir yerə getmək istəyəndə... 
– Yox, bizə yaramaz. 

---

 
64 
Ertəsi  gün  işə  maşınsız  getdi.  Axşamüstü  qapının 
zənginə  çıxdım.  Qapının  ağzında  bir  kişi  dayanmışdı. 
Salamlaşandan  sonra  maşına  baxa-baxa  dedi:  "Maşının 
açarını  almağa  gəlmişəm.  Bura  ağa  Hadigilin  evidir, 
düzdürmü?" 
Təəccüblə dedim: "Bəli. Siz kimsiniz?" 
–  Məni  ağa  İbrahim  göndərib.  Siz  də  Abbas  ağa 
olmalısınız. 
Verdiyi  əlamətlərdən  əmin  olub  açarı  verdim.  O  da 
maşınla  getdi.  Həmin  axşam  İbrahimlə  çox  danışdım. 
Dedim  ki,  nə  üçün  özünə  bir  şey  saxlamırsan,  əlinə  nə 
düşür, bağışlayırsan?! Sənin də gələcəyin var, ailən var... 
Adəti  üzrə  gülümsəyirdi.  Mənə  yalnız  bir  cümlə  dedi: 
"O maşının getməyi çox yaxşı oldu". 
Gördüyü  işlərin  doğruluğuna  əmin  idi.  Bilirdi  ki, 
cəmiyyətdən,  xalqın  arasından  çıxıb  sonradan  dəbdəbəli 
həyat tərzinə qurşananlar belə işlərdən başlayıblar; əvvəlcə 
bahalı maşın, böyük ev... 
Ertəsi 
gün 
dostu 
Hüseyn 
Cahanbəxşin 
köhnə 
avtomobilini  alıb  qapının  önündə  saxladı  və  dedi:  "Bu  da 
maşın. Bir yerə getmək istəsən, maşın var". 
Mən köhnə maşına etinasızlıqla həyətə girdim. 

---

 
65