Allah b
əndəsi
Abbas Hadi
Bizim kiçik evimiz Şəhid Əcəbgül xiyabanının Təcəlla
dalanında yerləşirdi. İllərlə kirayədə qalandan sonra
atamız o evi aldı və biz kirayəçilikdən qurtulduq.
İbrahim həmin evdə atam və qardaşımla birgə klassik
idman məşqlərinə başladı. O həmin evdə heyət təşkil edir
və məhəllənin gənclərini dini məclislərə cəlb edirdi.
Evimiz böyük deyildi, iç-içə iki otaqdan ibarət idi. Buna
baxmayaraq, çox vaxt orada İmam Hüseyn (ə) əzadarlığı
keçirirdik.
Atam adətən qapımızın önündən bir lampa asıb ensiz
küçəni işıqlandırırdı. Hərçənd, həftədə ən azı bir dəfə
lampanı oğurlayırdılar.
Atamızın başqa bir müsbət xüsusiyyəti də vardı. O
deyirdi: "Həyət qapısını səhərdən-axşama qədər açıq
qoyun, hər hansı qonşunun və ya bir başqasının ehtiyacı
olsa, bir şey istəsə, çəkinməsin".
Bir axşam hələ qapımız açıq idi. Biz şam yeməyini
yedik, süfrə yığılandan sonra bir nəfər içəri girib dedi: "Ya
Allah!"
Anam tez çadrasını başına çəkdi. Atam samovarın
yanında oturmuşdu. Dedi: "Buyurun".
Mən soruşdum: "Ata, kimdir?"
– Bilmirəm. Bir Allah bəndəsidir.
Kişi həyətə girib salam verdi, yaxınlaşıb dedi: "Heyətin
məclisi bitdi?"
Atam dedi: "Buyurun, əyləşin, sizə bir çay süzüm".
16
Elə bildi ki, məclis yeni bitib. Atamın yanında oturub
çayı aldı, sonra bizə baxdı. Uşaqların əynindəki şortikdən
və anamın başındakı rəngli çadradan hər şeyi başa düşdü.
Çox utandı, atamsa onunla çox səmimi rəftar etdi. O
Allah bəndəsi tez çayını içib üzr istədi və qalxıb getdi.
İbrahim dedi: "Sən onu tanıyırdın?"
Atam dedi: "Yox. Bu axşam Allah bizə lütf etdi, bir
Allah bəndəsi İmam Hüseyn (ə) eşqilə bizə gəlib çayımızı
içdi".
Atamın maddi durumu yaxşı olmasa da, əliaçıq adam
idi. İmam Hüseyn (ə) yolunda bacardığı qədər xərcləyirdi.
Sərçeşmədə Həzrət Əli Əsğər heyətində də əlindən gələni
edirdi.
Bu əxlaqı ona yaxşı və saleh övladlar qazandırdı.
İbrahim hələ orta məktəbi bitirməmiş atamız vəfat etdi və
o, yetim qaldı.
Atamız təxminən 60 il səmərəli ömür sürdü və 1973-cü
ildə Allahın rəhmətinə qovuşdu.
|