C
əhalət və hidayət
Əmir Məncər və başqa bir dostu
Cahil tağut dövrünün düşüncələrinə qərq olmuş bəzi
dostlarına çox ürəyi yanırdı. Məhəllənin bəzi savadsız
idmançılarının irqi və məhəllə təəssübkeşlikləri isə təəssüf
ki, cavanlar arasında hətta bıçaq davalarının çoxalmasına
səbəb olurdu.
İbrahimin Məhəmməd adlı bir dostu var idi. Onun
ailəsinin mədəniyyəti bizim məhəllə sakinləri ilə uyğun
gəlmirdi. O bir neçə dəfə İbrahimlə məşq etmiş, hətta Hacı
Həsənin zorxanasına getmişdi. O, Əbu-Müslim klubunda
yaxşı güləşçi idi, İbrahimi çox istəyirdi, hamı kimi bir
ünsiyyətlə ona vurulmuşdu.
Məhəmməd yarışda qələbə çalıb Kanadada keçiriləcək
beynəlxalq turnirə vəsiqə qazandı. Getməzdən öncə
İbrahimin dəvəti ilə Hacı Həsənin zorxanasına gəldi.
Məşqdən bir saat sonra Əli Nəsrullahla birgə zorxanaya
getdik. İçəri girəndə İbrahimin səsini eşitdik: "Məni vurun,
amma Məmmədlə işiniz olmasın. O bizim qonağımızdır".
Həmin cahillərin üçü əllərində bıçaq hücum etmək
istəyirdilər.
Məhəmməd İbrahimin arxasında dayanmışdı. İbrahim
qışqırırdı. Mən içəri girən kimi onların birini tutub bıçağı
əlindən aldım. Əli Nəsrullah da birini zərərsizləşdirdi və
sonuncu adam İbrahimin hücumu ilə yerə yıxıldı. Onlar
döyüləndən
sonra
qaçdılar. Məhəmməd İbrahimlə
sağollaşıb getdi və həmin il dünya çempionu oldu.
Sonralar da uğurla çıxış etdi və son illərdə Yunan-Roma
güləşi üzrə yığma komandamızın baş məşqçisi oldu. O
bizim çempionlarımızdan olan Məhəmməd Bənna idi.
45
***
Bəzi dostlardan onun yerini soruşdum. Özünü görmək
və barəsində eşitdiklərimə əmin olmaq istəyirdim.
Onu məsciddə tapdım. Salamlaşıb halını soruşdum və
axtardığım adam olduğunu dəqiqləşdirmək istədim. Təsdiq
əlaməti olaraq başını yelləyib dedi: "Buyurun".
Bir qədər dayanıb onu başdan-ayağa süzdüm.
Qocalmışdı, amma İbrahimin həmyaşıdı sayılırdı. Əxlaqı
və rəftarı eşitdiklərimlə uyğun gəlmirdi. Eşitmişdim ki,
İbrahim Hadi onun həbsxanadan azad olunması üçün
dəfələrlə sənəd qoymuşdu. Eşitmişdim ki, hamı ilə dalaşan
bir adam olmuş və əməlləri ilə İbrahimi çox incitmişdi.
Artıq bir neçə ildir ki, ilk vaxtda camaat namazı tərk
olunmur. O hətta sübh namazını da məsciddə cəm halda
qılır. İdman klubu var və məhəllə gənclərinin idmanı üçün
çox əziyyət çəkir. O, məhəllənin dindar şəxslərindəndir,
heyət məclislərində iştirak edir və sakinlərin etimadını
qazanıb.
Onunla söhbətə haradan başlayacağımı bilmirdim.
- Sizinlə İbrahim Hadi barədə danışmaq istəyirəm.
Dərin bir ah çəkdi.
- İbrahim... Bilirsiniz necə idmançı idi?! Ayaqla
ilişdirmə fəndində usta idi. Bir dəfə Sədra klubunda
yarışda ardıcıl olaraq beş nəfərə böyük hesabla qalib gəldi
və hamısını həmin fəndlə məğlub etdi. Mən yarışa çıxanda
yanımda olur, məşqçi kimi tövsiyələr verirdi.
Sözünü kəsib dedim: "Mən eşitmişəm ki, İbrahim sizin
hidayət olunmanız üçün çox əziyyət çəkib, çox vaxt sərf
edib”.
Səsinin tonu dəyişdi, acı bir təbəssüm etdi və gözləri
yaşardı.
46
- Allah bilir ki, mənim və mənim kimilərin hidayəti
üçün nə qədər əziyyət çəkib. Mən ətrafımdakı pis dostlara
görə həmişə üstümdə bıçaq gəzdirir, ona-buna sataşırdım.
O dövrün şəraiti elə idi və mən də heç kimdən geri
qalmırdım.
Bıçaqlamaq üstündə dəfələrlə həbs olunmuşam,
İbrahim sənəd qoyub məni zaminə götürüb, azadlığa
çıxarıb. Mən onu çox incitmişəm. İsti və soyuqda dəfələrlə
Dolab məhəlləsindəki evimizin önünə gəlib mənə nəsihət
verib. O ən çox dalaşmamağı tapşırırdı.
Biz nadan gənc idik, anlamırdıq. Lakin İbrahim bizə o
qədər vaxt ayırdı ki, nəhayət, həyatımızı dəyişdirdi.
İnqilab günləri yadımdan çıxmaz. Bir dəfə güclü
yağışın altında bizə gəlmişdi. Başdan-ayağa islanmışdı.
Mənimlə çox danışdı ki, bıçağı kənara qoyum, insanlarla
astadan danışım və dalaşmayım. Onun əsas tövsiyəsi bu
idi ki, ya dərs oxuyun, ya da bir işlə məşğul olun.
Mən iş adamı deyildim. Buna görə özü yenicə başladığı
bir sahədə məni işə cəlb etdi. Qısası, şəhadətindən öncə
bizi işə alışdırdı və özü getdi.
İbrahim getdi, amma qəmi həmişəlik qəlbimizdə qaldı.
Bir qədər ara verdi, gözlərini siləndən sonra sözünə
davam etdi: "Bizə əl tutmaq üçün İbrahimi Allah
göndərmişdi. Mən indi ölkənin ən təcrübəli və uğurlu
güləşçilərindən biri ilə çalışıram, gənclərə təlim keçirəm.
Lakin işlə yanaşı onlara həmişə İbrahimdən danışıram.
Deyirəm ki, güləşlə bərabər insanlara necə xidmət
göstərsinlər, İbrahim kimi Allaha həqiqi bəndə olmağa
çalışsınlar.
Əlbəttə, mənim kimilər çox idi. İbrahimin vaxt ayırdığı
və bəhrəsini gördüyü adamlar az deyildi. Sərbəst güləşdə
62 kq. çəki üzrə Həmdullah Muradinin önünə çıxan yox
47
idi. İnqilab günlərində hamı onun yığma komandaya
gedəcəyini düşünürdü. Lakin o, İbrahimlə dost olandan
sonra güləşi kənara qoyub cəbhəyə getdi və sonunda şəhid
oldu.
Dostlarımızdan başqa birinin adı Qasim idi. O da
mənim kimi həmişə bıçaqla gəzirdi və dalaşqan adam idi.
İbrahim onu da “ovladı”, güclü imanı onu özünə cəlb etdi.
O məndən də yaxşı dəyişdi, İbrahimlə birgə cəbhəyə getdi
və Allaha doğru pilləkənlə zirvəyə qalxdı. Eşitmişəm ki,
şəhid olmazdan öncə batalyon komandiri imiş. Allah
hamısına rəhmət eləsin və bizi də onlara qovuşdursun!
Allah bizim günahlarımızdan keçsin!”
Bu cümlələri deyib ayağa qalxdı, yaşlı gözlərlə
sağollaşdı və getdi.
|