Söz köNLÜMÜ QƏLƏm etdi (publiSİSTİk düŞÜNCƏLƏR)
Yüklə 1,12 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Oxu, sevdiciyim, öz həvəsinlə!
İlham qanadlanır sənin səsinlə. Nəğməndə oynasın sellərin səsi, Dan yerindən əsən yellərin səsi! Bakı ərazisi, ümumilikdə Abşeron bölgəsi muğamın, qəzəlin beşiyidir. Burda tar hər insan qəlbinin istəkli qonağıdır. Onun telindən qopan sədaları burda uşaqdan böyüyə hamı sevir, çünki tarın əsrarəngiz tellərindən muğamın şöbələri yaranıb bəmdə-zildə muğam xiridarlarının nəfəslərində pərvəriş tapıb. Elə Müşfiq də dağlı ailəsində böyüyüb boya-başa çatmışdı, o, muğamı da, qəzəli də çox sevirdi. Elə o sevgidən yana onun “Oxu tar” şeri yaranıb. Dünən olduğu kimi bu gün də, sabah da xalqın könlündə bu şeir zaman-zaman yaşayacaqdır. İstedadı sellər təki aşıb-daşmış şair “Oxu tar” şerilə tara əbədi bir heykəl yonub. Nə qədər ki vətən insanı durur, bu şeir də onunla bahəm yaşayacaqdır: Oxu, tar, oxu, tar! Səsindən ən lətif şeirlər dinləyim. 154 Oxu, tar, bir qədər! Nəğməni su kimi alışan ruhuma çiləyim, Oxu, tar! Səni kim unudar? Ey geniş kütlənin, şirini, şərbəti – Alovlu sənəti!... Tarın qəlb titrədən sehrinə düşmüş şair onun tellərinin fəğanını mis- ralarının dili ilə oxucunun ürəyinə bir şərbət kimi səpir. Tarın mizrabının tellərə haray salan sədaları altında qulaqlarında bağrı yandıran “Segah”, “Çahargah”, “Hümayun”, “Şahnaz”, “Şüştər” səslənir. Budur, Müşfiqin bulaq kimi çağlamış istedadının bəhrəsi!.. İlhamı sellər təki aşıb-daşan Müşfiqin “Həyat sevgisi” şeri, sanki öz dostu-yarı ilə, doğmaları ilə vida şeridir. Bədbəxt taleli şair, elə bil başına gələcək fəlakətin acı yellərinin qoxusunu qabaqcadan duyubmuş, ona görə insan ruhunu qəmləndirən, onu qəhər yaşları ilə boğan bu şeir yaranıb: Ah, mən gündən-günə bu gözəlləşən İşıqlı dünyadan necə əl çəkim? Bu yerlə çarpışan, göylə əlləşən Dostdan, aşinadan necə əl çəkim? Həyat dedikləri bu keşməkeşdən, Qəlbimdə, qanımda yanan atəşdən, Gecədən, gündüzdən, aydan, günəşdən, Bu əngin fəzadan necə əl çəkim? Özünə Müşfiq adını təxəllüs götürən şair, yəqin ki, bu adın ərəbcədən tərcüməsini bilməmiş deyildi. Müşfiq – şəfaqətli, mərhəmətli, ürəyi yumşaq, mehriban deməkdir, amma çox təəssüf ki, dövr onunla mərhəmətli, şəfaqətli, mehriban olmadı. Bir el bayatısında deyildiyi kimi: Fələyin qəhri mənə, Gəlmədi rəhmi mənə. Doldurub qəm piyaləsin İçirtdi zəhri mənə... 155 Onun ilhamla çağlayan ürəyini susdurdular, hətta bir quru məzarı da ona çox gördülər. Hələ uşaq vaxtlarımdan Mikayıl Müşfiqin Siyəzən rayo- nunun girəcəyindəki büstünün küskün görkəmilə rayona gəlib-gedənlərin nəzərini cəlb etdiyini görürdüm. Bizi də ədəbiyyat müəllimlərimiz həmin büstün önünə gətirər və biz də onun şeirlərini əzbərdən deyərdik... Bu gün də o büst Siyəzənin girəcəyini bəzəməkdədir. Müşfiq öz küskün və yaraşıqlı görkəmilə üzü Xıdırzindəyə – Beşbarmağa, Xızı dağlarına sarı boylanmaqdadır, amma onun məhvinə fərman verənlərinsə nə özləri xalqın qəlbində var, nə izləri, nə də sözləri... Olub-keçənlər onu diktə edir ki, gec-tez zaman öz sözünü deyir, bu ikiayaqlı bəndələr hansı imansızlıqları, haqsızlıqları etsələr də, fələk hər kəsin əməlini öz qarşısına çıxarır. İstər yaxşı mənada, istər pis mənada. Müşfiqin də qətlinə fərman verənlər yəqin ki, Yaradanın qəzəbinə gəlməmiş deyillər. Arxivlər açılır, hər kəsin əməlləri yavaş-yavaş üzə çıxır və çıxacaq... Onsuz da dünyaya gələn istədi-istəmədi bir gün bu dünyadan yığışıb getməlidir. Mikayıl Müşfiq iyirmi doqquz il- lik ömrü ilə ədəbiyyatımızda öz nəhəng və möhtəşəm şeir heykəlini yon- du, bu heykəli nə zamanın qasırğaları, nə tufanları yox edə bilməz, çünki o heykəl xalqın ürəyində ucalıb qeyri-adi istedad sahibi olan dahi şairin özü tərəfindən. Ruhun şad olsun, ey qəlbimizdə iyirmi doqquz yaşlı qalan şair!.. Allah sənə qəni-qəni rəhmət etsin... 19.11.2011 Yüklə 1,12 Mb. Dostları ilə paylaş:
|