|
2. Ədəbi məktublar. Ədəbi məktub intim-məişət məktublarından fərqli olaraq, daha çox sosial mahiyyətdə olur. Əslində, ədəbi məktubda epistolyarlıq təkcə onu yazanın – korrespondentin və adresatın olmasıdır. Taprixdə belə hadisələr çox olur ki, alim və ya şair, yazıçı müəyyən bir sosial problem haqqında öz dostu, ya məsləkdaşı ilə fikirlərini, ümumi dərdlərini bölüşür, ya hər hansı bir hadisə ilə bağlı dostunu, bütövlükdə milləti, ictimaiyyəti təbrik etmiş olur. Ədəbi məktubun dili onu yazandan asılıdır. Əgər şair və ya yazıçı məktub yazırsa, bədiilik burada aparıcı olacaqdır.
Ədəbi məktublar sırasında S.Ə.Şirvaninin H.B.Zərdabiyə, Q.B.Zakirin M.F.Axundova, C.Məmmədquluzadəyə, B.Vahabzadənin, S.Rüstəmin, M.Rahimin Məhəmmədhüseyn Şəhriyara, Şəhriyarın birincilərə məktublarını və onlarla belə məktubları misal göstərmək olar. Ədəbi kamilliyini və siyasi məzmununu nəzərə alaraq, Məhəmmədhüseyn Şəhriyarın S.Rüstəmə yazdığı məktubu ixtisarla veririk:
QARDAŞIM SÜLEYMAN RÜSTƏMƏ
Gün çırtladı, göz qamaşdı,
Araz mənlə xosunlaşdı,
Eşqim ayaqyalın qaçdı,
Səsin gəlsin, Süleymanım,
Sənə qurban mənim canım!
Köməkləşən gedir maha,
Bizə kömək yoxdur daha,
Bizimki qalmış Allaha,
Şeytan quluymyş şahımız,
Qardaşların gözündən öp,
Bəxtiyarın üzündən öp,
Səmədin də sözündən öp,
Mən də təkəm sizə qurban,
Tək canım hammuza qurban!
3. Rəsmi – işgüzar üslublar
Dostları ilə paylaş: |
