Türkcə Etimoloji Sözlük

özlən

 

 

özdən. xisusi. 

 

özləniq

 

 

özlənik

.

özləm

. 

özlək

. 

əsrik. əsrük. əsrək. üzrük. azrut. 

həsrət. düşgün. 

 

özləniş

 

 - 

özləniş

, 

istək duyusu

, hissi

: könül keçməsi. 

 

özlənmək

 

 

arzulamaq. arzılanmaq. istəklənmək. həvəslənmək. 

iştiyaqlanmaq. təmənni edmək. 

 

özlənmək

 

 

üzləmək

. 

quyulaşmaq

.  

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

834 

özləntirmək

 

 

özləndirmək

. istəndirmək. istəkləndirmək. 

iştiyaqlandırmaq. yeriklətmək. arzulandırmaq. 

arzılandırmaq. həvəsləndirmək. müştaqladırmaq. 

xoşlandırmaq. oxsandırmaq. oxşandırmaq. 

yaxşındırmaq. gözsündürmək. düşsündürmək. 

imləndirmək. imrəndirmək. imsəndirmək. umrandırmaq. 

umsandırmaq. yumrandırmaq. yumsandırmaq. 

bəğəndirmək. əğsəndirmək. əğsindirmək. tutsundurmaq. 

çalsındırmaq. çəksindirmək. 

 

özləş

 

 

kəndinə dönüş.

  

özləşdiriş

 

 

genişlətmə

. 

sayğarış

. 

alışdırma

. 

öğrətmə

.  

özləşən

 

 

öyrənən

. 

alışan

. 

genləşən

. 

yayılan

. 

gəlişən

. 

gücləşən

. 

yaradılan

. 

böyüyən

. 

qalınlaşan

. 

qatlaşan

.  

özləşmək

 

 

vəxləşmək

. 

ayırmaq

. 

öğrəşmək

. 

alışmaq

.  

özləştirmək

 

 

1

. kökləmək. köklətmək. 

1

. 

özəlləşdirmək. 

şəxsiləşdirmək. 

 

özləştirmək

 

 

ələ keçirmək

. almaq. qapmaq. 

həzm edmə

. 

sindirmə

. 

alışmaq

. 

öğrənmək

.  

özlətən

 

 

özlətgən. coşturan. qomıtqan. qomıtqan. coşturan

.  

özlətqən

 

özlətgən

. 

özlətən. coşturan. qomıtqan

.  

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

özlətmək

 

 

özləşdirmək

. 

öndərmək

 (

özünü özlətmək

: 

özünü 

öndərmək

)

.

 

tə'min edmək

.  

özləyən

 

 

1

.

 

özləmiş

. 

özləm

. saqay. 

sağay

. 

1

.

 

saxıncı

. 

sağınca 

duyan. 

sağınan

. 

düşünən.

  

özləyən

 

 

özəkli

. 

özləmli

. 

özləkçi

. 

üzüklü. üzüntülü. həsrətli. çiləli. 

muştaq. 

 

özləyəniz

 

 

özləkliz

. istəkliz. istəyəniz. diləkliz. diliyəniz. 

iradətməndiz.

 

özləyim

 

 

bax > 

özlək

. 

 

özləyim

 

 

bax > 

özlək

. 

özləyimsiz

 

 

istəyimsiz. diləyimsiz. iradətməndəm.

 

özləyin

 

 

özlüyün

. 

özlükdən

. 

özgülükün. özgündən. özdərin. 

içindən. kərəkin. kərəkdən. köknün. kökdən. quruğun. 

quruqdan. q

urqudan. tapının. tapından. taplışın. 

taplışdan. doğunun. doğudan. doğuşun. doğuşdan. 

olnun. olşun. oluşdan. yaranşın. yaranışdan. yaratlışın. 

yaratıldan. yaratşın. yaratışdan. yaratının. yaratıdan. 

xilqətən. xilqətdən. fitrətən. fitrətdən. zatən. zatından

. 

təbiətindən. 

 

özləyiş

 

 

bax > 

özlək

.  

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

836 

özləyit

 

 

bax > 

özlək

. 

özləyit

 

 

bax > 

özlək

. 

 

özli

 

 

dözli

. durumli. 

sağız yalı möhkəm

. 

kökli

. 

yapışan

. 

özli 

dözli

:

 

dayanıqlı

. 

özli un

:

 

qəvi

. 

saqqız kimi xəmir

.  

özlü

 

 

1

. 

eygili. qalaysız. taarüfsüz. 

1

. 

qalaysız.

 

içtən.

 

könüllü. 

könüldən. ürəkdən. səmimi.

 

1

. ortalı. qarınlı. aralı. 

göyüllü. könüllü. içərikli. içirlikli. içlikli. içərimli. sağtıq. 

sağıtlı. anğılamlı. alğılamlı. anlamlı. gəbəli. yüklü. 

qapsamlı. toplanlı. dolqun. dolu. doluq. məğzli. 

möhtəvalı. məfhumlu. məzmunlu. mə‟nili. mə'nalı. 

1

.çin. 

xalis. əsli. 

-

 

özlü topraq: verimli yer.

 

1

. 

yapışqan. qapır. 

- 

özlü

 

çamır

: 

ət palçıq. 

 

-

 

özlü üzlü qaçaqoça, gizli izli, pərdə olmadan. sənli mənli. 

başbaşa, qaşqaşa. utanıb çəkinmədən. təkəllüfatsız. 

taarüfsüz. al taxamı,

 

ver taxavı. al börküm, ver börkün.

 

- 

özlü

, 

qısa söz

: 

qısa, göstərişli söz: yapıcı güdə söz: qut, qıt 

söz: dərli, toplu söz: us, qıs söz: ötəyiş. ötləyiş. özdeyiş. 

muxtəsər, müfid kəlam. vəciz.

 

-

 

palçığı özlü

, tutumlu, 

yapışqanlı qara topraq

: 

qarakəpir. 

 

özlü

 

 

1

. 

gürmən

 soylu. 

1

. 

ruhlu. canlı. 

1

. 

tamarlı. damarlı. 

mayalı. 

 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

özlüq

 

 

özlük

. 

özük

. 

özgük

. 

özgül

. 

kimlik. şəxsiyyət. 

1

.özünlü. 

zati. 

1

. üsarə. sıra. şirə. 

1

. çin. xalis. 

1

. çiğlik. çiylik. 

qırtlıq. gədik. xamlıq.

 

özlüq

 

özlük

. 

özül

. 

1

.

 

dərbəs

. 

şəxsi

. xass. 

özgü

. xas. 

özgü

. 

istisna

. şəxsi

.

 

özəl

.

 

kişisəl

.

 1

.

 

can. 

1

. 

kəndilik. zatiyət. 

xisusiyət. 

1

. 

mənlik. qurur. covhər. maddə. 

1

. 

1

.

 

xisusi. 

vijə. 

1

.

 

üzlü. yağlı. 

 

özlüqsüz

 

özlüksüz

. 

həmişə

.  

özlüqtən

 

 

özlükdən

. 

özləyin

. 

özlüyün

. 

özgülükün. özgündən. 

özdərin. içindən. kərəkin. kərəkdən. köknün. kökdən. 

quruğun. quruqdan. qurqudan. tapının. tapından. 

taplışın. taplışdan. doğunun. doğudan. doğuşun. 

doğuşdan. olnun. olşun. oluşdan. yaranşın. yaranışdan. 

yaratlışın. yaratıldan. yaratşın. yaratışdan. yaratının. 

yaratıdan. xilqətən. xilqətdən. fitrətən. fitrətdən. zatən. 

zatından. təbiətindən. 

 

özlülüq

 

 

özlülük

. 

1

.qalaysızlıq. könğüllük. səmimilik.içdənlik. 

1

.eygilik. qalaysızlıq. çəkinməməzlik. taarüfsüzlük.

 

özlüyün

 

 

özləyin

. 

özlükdən

. 

özgülükün. özgündən. özdəri

n. 

içindən. kərəkin. kərəkdən. köknün. kökdən. quruğun. 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

838 

quruqdan. qurqudan. tapının. tapından. taplışın. 

taplışdan. doğunun. doğudan. doğuşun. doğuşdan. 

olnun. olşun. oluşdan. yaranşın. yaranışdan. yaratlışın. 

yaratıldan. yaratşın. yaratışdan. yaratının. yaratıdan. 

xilqətən. xilqətdən. fitrətən. fitrətdən. zatən. zatından. 

təbiətindən. 

 

özlüyüntən

 

 

özlüyündən

. özü özündən. kəndiliyindən

. 

quduru. 

xuduru. -

 

kəndiliyindən

 

bitən otlar

.  

özmən

 

 

düz

. 

doğru

. 

dürüst

.

 

özü sözü bir. 

 

özmənlik

 

 

nəfs. eqo. 

 

özmiq

 

 

özmi

k

. covhər. öz, əsas varlıq. 

 

öznə

 

 

1

. öğə. ünsür. 

- 

yoğuru (xəmiri) aşıtan

, 

acıtan

, qarbartan 

öğə

, 

öznə

:

 

acıtma tozu, otu: qabartma, abartma tozu, otu. 

1

. 

fail. amil. 

öznə

 

 

ətrək. ataq. çəki. maraq. ələqə. 

 

öznəq

 

öznək

. 

özgül

. yalqız. yalınquz. hər nədən arın, arı, qıraq 

olan.  

öznəl

 

 

sübjektif

.

 (

özünün duyqusuca düşünən

)

.  

öznəmək

 

 

özənmək

. diqqət edmək. 

 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

öznəşic

 

 

özənli

. 

qaraçıq. qapısıq. qaplıcıq. tamahlı

. 

tamahkar. 

təmə'li. yapasıq. qılasıq. atışıq. utuşuq. oduşuq. alışlı. 

qızıqlı. qoruqlu. qızımlı. qısıqlı. qınıqlı. coşquq. yaxışıq. 

yanqısıq. azman 

<

 

acman. aclıq. gözlü. acgözlü. tutuq. 

tutuqlu. tutalı. dalvalı. talvalı. gərikli. çəkişli. dalqıçıq. 

oburlu. hopurlu. öpürlü. yumuqlu. umuqlu. umaqlı. əmikli. 

yerikli. yenikli. dadıqlı. araşıq. arzıqlı

. mara

ğlı. sevişli

. 

iştahlı. istəkli. əsikli. istəşli. həvəsli. həvəskar. 

 

özötüq

 

özötük

. 

öttük. biyoqrafi. 

 

özrüm

 

 

seçgin

.

 

seçilmiş. 

 

özseçir

 

 

özsəçir

. özün tutan. özuzar. qalandır. qalantur. qalnadır. 

qalnatur. qələndər. danqatur. donqatur. qalaylı. qalğatur. 

tüməkir. qurra. gurra. quraq. guraq. şişrən. pozlu. foslu. 

qırlı fırlı. qırıl fırıl.xudpəsənd. mütəkəbbir. 

 

özsevər

 

 

1

. 

boqursa. kəndini bəğənmək. xudpəsənd. 

1

. enlin. 

ənlin. xudpəsəd. 

qurulu. qurlu 

(

 

<

 

qurulmaq)

. xudpəsənd. 

satan. 

1

. 

maqtanqıc. kəndini artıq övən. 

 

özsevər

 

 

özgörüşlü. özdaluq. məncil. mənçil. qaqanuz. qaqanoz. 

qaqqoz. qaqoz. qaqlaq. qurqın. qurra. çağaçı. yaxaçı. 

çalımçı. şişgin. şişirən. çişrən. geçgin. keçgin. dolqun. 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

840 

dolu. doluq. köpük. kibirli. böyüklənən. foslu. tovlu. 

ifadəli. qiyafəli. yelli. köpbüş. köpbərən. göbəş. göbəç. 

göbəkli. kombaq. bombaq. qabaq. kopaş. qapaz. apaz. 

qonbadaq. gombul. qabarıq. ormun. orman. hobban. 

hovlu. hovlac. bəğgin. şişgin. qurra. köpbərən. 

xodpəsənd. quruqan. qanquru. kübarqın. gurbaqın. 

böyüksinən. böyüksək. yekəsik. məğrur. mütəkəbbir. 

xudpəsənd. xudpəsət. narsist. 

 

özsevərcə

 

 

qalandurca. qalandursı. göstərişsi. şişincəmsi. şişinmişi. 

mütəkəbbircə. 

 

özsevərliq

 

 

özsevərlik

. qalandurluq. göstərişçilik. şişinçilik. 

mütəkəbbirlik. 

 

özsevərliq

 

özsevərlik

. 

1

. 

boğursamaq

.

 

bənçilənmək

. maxtanmaq. 

maxtanırqa

. 

maxtanırçaq

. 

özsevərmək

. 

ulumçuluq

. 

boysanmalıq

. 

özbilərmən

. 

özsevər

. 

xutpəsət

. 

1

. 

qaraquşi. 

özbaşnalıq. mənmən. xodpəsəndlik. 

-

 

qaraquşi

 

buyruğu

: 

öz başına verilən, sürülən söz

.

 

-

 

qaraquşi

 

sürmək

: 

özbaşnalıq edmək

.

  

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

özsevmək

 

 qurulmaq.

 

ögəncmək. övəncmək. ögünmək. övünmək. 

xudpəsətlənmək. 

-

 

iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı

.

 

-

 

qurulub 

şişinmək kişiyə yaraşmaz

.  

özsəçir

 

 

özseçir

. özün tutan. özuzar. qalandır. qalantur. qalnadır. 

qalnatur. qələndər. danqatur.

 

donqatur. qalaylı. qalğatur. 

tüməkir. qurra. gurra. quraq. guraq. şişrən. pozlu. foslu. 

qırlı fırlı. qırıl fırıl.xudpəsənd. mütəkəbbir. 

 

özsu

 

 

çaxır. araq. üsarə. usarə. 

 

özsünmək

 

 

özündən

 

saymaq.

 

yadırqamamaq

.

 

bağrına basmaq. 

 

özsüz

 

 

məğzsiz. içsiz. saçma. anlamsız. 

 

öztaluq

 

 

özdaluq. özsevər. narsist. 

 

özteyiş

 

 

özdeyiş

. 

1

. doğru, gözəl, anlamlı duyunu, qıssa biçimli 

yetirən söz. kələmati qisar. 

1

. sözün qıssası. son söz. 

1

. 

ötəyiş

. 

ötləyiş

. 

qısa, göstərişli söz. vəciz. 

 

öztəq

 

 

özdək

. 

özbək

. öğə. maddə. c

ism. cisim.  

- 

qanunu andıran özbək çalqısı: çəng. çanğ. 

 

öztəq

 

özdək

. 

1

.

 

nərsənin sağılmış sığılmış özü, özlüyü

.

 

maddə

.

 

təməl

.

 

əsil

.

 

yapı

.

 

quruluş

.

 

təməl

. 

öz

. 

gövdə

. 

kök

. 

əsas

.

 

oluş

.

 

oluşum

. 

1

.

 

bədən

.

 

vicud. 

1

.

 

kündə

.

 

ağacın kökünə 

yaxın olan qısım

. 

1

. 

iç

. 

öz

. 

xulasə

. 

1

. 

qalaysız. içdən. 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

842 

doğal. doğru. doğurdan. yalansız. 

(# 

üzdək)

. 

1

. qaymaq. 

öz. 

-

 

özlü topraq.

  

öztəqlənmək

 

özdəklənmək

. 

gövdələnmək

. 

köklənmək

. 

təməllənmək

. 

əsaslanmaq

.  

öztən

 

 

-

 

içdən

, 

özdən

, 

kəndiliyindən

 

gələn tansuq çəki

, 

cəzbə

: 

qayat. qayta. 

 

öztən

 

 : 

özdən

.

 azad

.

  

öztən

 

özdən

. 

özdəl

.

 1

. soylu. əsilzadə. zadəqan. 

1

. özlən. 

xisusi. 

1

.

 

içdən

.

 

səmimi

. -

 

özdən

 

gələn

: 

özə ayit

.

 

özqəl

.

 

özgəl

.

 

səmimiyyət

.

 1