Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

çevqəlmək çevgəlmək. devgəlmək. yüvgəlmək. sarılmaq. hörəlmək. burulmaq.

çevrə 1. salaq. bölüm. 1. saran. mühut. sahə. məkan. - telvizya saranı: telvizya məkanı. - ədəbiyyat saranı: ədəbiyyat dayirəsi. 1. siçi. sınır. hudud.
-göz, pəncərə düz, doğrusuna ala bilən görüntü, çevrə, mənzərə: sıyrım. sıyırım. sıyırdım. (nərsənin uzunlaması).
-yüksələndə çevrə bilər sən kimsin, düşən anda sən doslarun tanırsan.

çevrəq çevrək. çövərək. çövrək. çevərək. dövərək. dövrək. devərək. devrək. səbət. çəpət. sərbət. quşaq. şərayit. mühit.

çevrələmək quşatmaq. belləmək. girdələmək.

çevrələnmiş -çevrələnmiş, qorunmuş yer: sarnıc. sarnaç. sarnaq. sarnıq. sarqaq.

çevrələyən -nərsəni saran, çevrələyən:saratuq.

çevrələyib -nərsəni çevrələyib durmaq: sarışmaq. (sataşmaq: dönərək nərsiyə dəğib, toxunmaq, toxunub keçmək) .

çevrələyintə -çevrələyində açığı olan yekə çadır: saçar. saçavan. sayavan. (> çadorvan (fars)}. sığqaç. sağac. sıyıc. günlük çadır. - saçar barlamaq, barqurlamaq: böyük çadır qurmaq.

çevrəli siçili. sınırlı. hududlu.
-çevrəli, saraylı sarılı böyük yer: saray. sarac. qaray.

çevrənə -kəndivə görə düşün, çevrənə baxıb biçin. (biçin: tədbir qıl. səyasət götür).

çevrəni -çevrəni bəkləyən geridə qalar. -irəli!.

çevrənin -yalnızlıq çevrənin boşalması yok, başın boşalmasıdı. (için yoxalmasıdır).

çevrəsi -çevrəsi sarılı yekə yapılara verilən ad: saray.
-çevrəsi, üstü qapalı yer, dam: salma.

çevrəsin -başmaqda bağlıq bacaların, dəliklərin çevrəsin qorumaq, sağlamaq üçün taxılan dəmir qoraq: quşgözü.

çevrəsinə -bir yerin çevrəsinə sınır kimi çəkilən enli taxda: sək. səkə.
-baxca kimi yerlərin çevrəsinə salınan, taxılan incə, uzun, düz dirək, sırıq: saldal.
-nərsəni nərsənin çevrəsinə sərimək, devirmək, çevirmək: sarmaq. - ip sarmaq: ip çevirmək. (# sərmək: sarılı, bükülü, qapalı nərsəni açmaq, yaymaq, dağrıtmaq. - ip sərmək: ip açmaq, uzatmaq) .

çevrəsintə -bir sürü, kərvanın çevrəsində çapıb durmaq, qaçışmaq, qoşuşmaq: səğirmək. səğrimək. dağalanmaq. dağqalanmaq. dalqalanmaq. çalxalanmaq. - göz qapağım səğirir. - yel əsib su örpəyin səğirir.

çevrətən -çevrədən ayrılmış yer: səbət. çəpət. səhnə.

çevrəvi -tərs kişilər almasa sənin çevrəvi, başda iyi duyquların tez dəğişər tərsliyə.

çevrəyə -çevrəyə görə gözə çarpan dək dəğişik, marağlı olan nərsə: sırboyaq. sığboyağ. sığbodağ. orijinal.

çevrəyə -başdan çevrəyə (alna, üzə, yana, dala) çıxan, düşən, sarğan saç: saçağ <> sağac.

çevrilən -özəlliklə yemək boşqabının, sinisinin üstünə çevrilən govuq qapağ:sarğuc. > sərpuş. hər örtük.

çeynəmək - saqqız qılıb çeynəmək: durmadan təkərləmək. ağzından düşürməmək.

çəçəmək 1. çəçrəmək saçramaq. sıçramaq. saçamaq. sıçamaq. (> sərçə. səçə. çıpcığ). 1. çəçəmək. saçramaq. sıçramaq. saçamaq. sıçamaq. (> sərçə. səçə. çıpcığ).

çəq -qoşa qalıb yalnızlığın utdursa, yalnız qalıb çək qoşalıq nisgilin.

çəqə çəkə. 1. çəggə. səkə. təkgə. təkə. 1. nuqdə -sıyaz, siyəz, duyqun, həssas çəkə, nuqdə: sıvaq. zıvaq. zivək. zibək.
-gül, əkin, yeri sulamaq üçün, suyu çəkə çəkə səpələyən başı süzgəçli qab: suğrıc. suğac. abpaş. abbaş.

çəqəq çəkək. kəkək. səpgil. sıpqıl. çıpqıl. xal. bənək. (şəbnəm) .

çəqələmək çəkələmək. ləkələmək. səkələmək. saçıramaq. sıçıramaq.

çəqəmək çəkəmək. çəkiləmək. çəkmək. salmıqlamaq. ağırlamaq. dartmaq.

çəqən çəkən. 1. sıyan. mənyetik. 1. çəkici. sınğıran. sınıran. sınğdıran. sındıran. sinğirən. sinirən. sindirən. (sındırıvcan. sındırıvğan. sindirivcən. sindirivcən). cəzb edən. cazib.
-su soran, çəkən nərsə: sonğıra. sorğa. sövğirə. somra. > süngər. isfənc.
- dərdi çəkən bilər, dayağı yeyən.
-kim biliri könül çəkən dərdimi, hər bir sevən istədiyin dərdimi, sonu yox yoxdur çəkmək çilə, boşuna, hər bir ərən istəyinə ərdimi.

çəqər çəkər. çəkir. çəşir. çeşit. (< çəkmək). təhər. təhir. təkir. tür. cür. nov'. - iki çeşir. - üç çeşir. - dörd çəkər yemək. - bu hançı çeşirdəndi.
-keçmşləri daşıyan, çətin çata yarına, olmaq içrə ölməyini görməyən, çox zor çəkər anlam verə yaşına.
- əməyi yengə çəkər, daduğu güveyə düşər. (yengə: muşata). (daduğu: ləzzəti). (güveyə: kürəkənə)
-soylu soyuna, dəli dölünə çəkər. (soyuna: atasına). ( dölünə: anasına).

çəqərəq - güclə, çəkərək yencib çıxarmaq: sıtıb çıxarmaq.
-nərsəni bir yerdən çəkərək çıxartmaq: saçılamaq. - qılıncı saçıladı cumdu. - acıdısa atıla (kmsə), batıbdısa saçıla (tikan) .

çəqəş çəkəş. çəkləş. sıraş. sıralış. səf bəndlik. səf çəkiş. sətir bəndlik.

çəqət çəkət. kürcə. kürtək. kürdə. kürdü. kürdən. köpdən. qıssa kürk. kot.

çəqəyi çəkəyi. çənəsi. -çəkəyi (çənəsi) açıq: boşboğaz. ağzı boş. sayrağ. sayrağı. sayruc. sağraş. sağrac. sağruc. dilli. sözlü. qonuşqan. çənəçi. çalçənə. çərənçi. gəvəzə. çənəsi düşük. söz düşüyü. çox danışan, söyləyən. (vərrac).

çəqi çəki. 1. nuxdəsi. -birləşim çəki, nuxdəsi: qatım, qovşum, ək yeri. sancaq. tutac. tutaş. tuşac. sancığ. 1. sağı. sağu. çağu. ölçü. dartı. 1. çəkir. dartı. sal. ağrlıq. ağram.
-nərsə üçün aşırı istək, çəki, əğim duymaq, susmaq: qurumsamaq. yerikləmək.
- kimsəyi qoğmaq üçün '' əkil! çəkil! sikdir'' demək: quşlamaq. kişləmək. kişələmək.
-nərsənin ən son yeri, çəki: sirgil. sırqıl.

çəqib -çəkib çıxartmaq, ayırmaq: sirmək. siyirmək. sırmaq. sıyırmaq. - yaşam dadın ağzımda sırdı. - nə tez dosdundan sırdın. - onun tutağı, durağı yoxdu, sarılmadan sırıb gedər.
-şişə (sixə) çəkib (soxub) od üsdə soğurmaq, qızartmaq: sikləmək. sixləmək. şişləmək. soğurmaq. soxurmaq. kabablamaq.
-çəkib örtmək: sərmək. - çarşabı paltarlarların üstünə gər.
- çəkib, dartıb bağlamaq: sırıb bağlamaq
-çəkib, uzanıb gedən: sapıl. yol.
-için çəkib ağlamaq: sığıtmaq. sağıtmaq. sağutmaq. hıncqırmaq.

çəqici çəkici. 1. çəkən. sınğıran. sınıran. sınğdıran. sındıran. sinğirən. sinirən. sindirən. (sındırıvcan. sındırıvğan. sindirivcən. sindirivcən). cəzb edən. cazib. 1. sınışlı. sınğışlı. sınğışımlı. sınşımlı. sinişli. sinşimli. cana yatan. qanı isti. isti qanlı. söy söhbətli, otur durumlu kişi. elsevər. yovşan. xoşagəlim. sığışlı. sıyışlı. duyarlı. sıyaz. siyəz. sıysağ. siysək. əris. sosyal. ictimai. maaşirətli. ünsiyyətli. simpatik. cəzzab. atifəli. rəhim. şəfiq. həssas. ləziz. mulayimül məzac. dilsuz. qəmxar .

çəqiq çəkik. > keşik. çəkit. yasaq. çəkiniş. oruc. qoruc. oyuc. qoyuc. kürcək. kürnəc. kürənc. kürəş. kürəc. kürən. kürnəş. künəş. künəc. pərhiz. ictinab.
-dışa doğru çəkik, yığıq: tomurtuq. (# somurtuq: içə doğru çıxıq, yığıq. ).

çəqiqlənmək çəkiklənmək. çəkillənmək. çəkinmək. pərhiz edmək.

çəqiləmək çəkiləmək. çəkəmək. çəkmək. salmıqlamaq. ağırlamaq. dartmaq.

çəqilən -bir yerin çevrəsinə sınır kimi çəkilən enli taxda: sək. səkə.
-ırmağ yatağının qırağlarını, su axıntısı yumamağ üçün çəkilən bənd, sədd: sapay. səpəy. savba. savğa.
-nərsiyə çəkilən üz, örtü: sərir. siltə. qılıf. qilaf. (rupuş. rukeş. puşiş)
-qolay alınan, tutunan (qəbul olunan), çəkilən, dartılan, öğrənən, əzbərlənən, həzm olunan, aşınan: sınğış.
-çəkilən arx: kanal. salma.
-çəkilən nərsənin qabının ağılığı: sar. sarm.
-qorxulu yerlərdə, nərsədən çəkinmək, qorunmaq üçün qoyulan, çəkilən sınır, qorxuluq: sakınduruq. saxlac.

çəqilər -su tökülməz quyuya, çəkilər su quyudan.

çəqili çəkili. 1. çəkirli. çağlı. çağıl. sallı. dartılı. ağramlı. ağır. 1. salmıqlı. ağramlı. ağır.
-qurula, qanuna, düzənə, quruluşa, ocağa, təşgilata istəkli, çəkili, əğimli: qurumsaq.

çəqilib -suyu çəkilib yığılıb büzülmək: soğalmaq. - soğalıb solağmaq.
-çəkilib ayrılmaq: sıyrılmaq. sıvrılmaq. savrılmaq. dalqınmaq.

çəqilir -söğüt suluğa, qatığ qatıya çəkilir: ( söğüt sulunğa, qatınğ qasınğa). (söğüt sulunğa, qazanğ qatınğa) 1. söğüt ağacı yumşaq işlərə, qazan ağacı qatı işlərə uyğundur. 1. söğüt sulu yeri sevər, qaba sərt tikən quraqlığı, sərtliyi.

çəqillənmək çəkillənmək. çəkiklənmək. çəkinmək. pərhiz edmək.

çəqilmək çəkilmək. 1. saplanmaq. - sağa gedirəm, sağa saplanır, sola gedirəm, sola saplanır. 1. savrılmaq. sovrılmaq. soyulmaq. sıyrılmaq. çıxarılmaq. lütlənmək. 1. sığınmaq. kəsilmək. - qoyunun sütü sığmış. 1. soğulmaq. sorğılmaq. dartılmaq. sinğmək (içəri cummaq. azaymaq). - sular soğuldu: toprağa sindi. - mal davarın sütü soğuldu. - qanı soğulmuş, əti tökülmüş bir gənc. - pəs sənin qeyrətin hara soğuldu: geddi. 1. axınmaq. savrulmaq. sevrilmək. səvrilmək. (rəvan olmaq). - tünüz günüz ürək sənə savrulur.
-öz içinə çəkilmək: sindirəmək.
-öz içinə çəkilmək: sindirəmək.
-sapa çəkilmək: saplanmaq.
-birbirinə istəklə çəkilmək, dartılmaq: sevişmək. səvişmək. sövüşmək. söyüşmək. süyüşmək. sevişmək. birbirin sevmək, istəmək. əsnişmək. (soxuşmaq: birbirinə güclə, basaraq girmək, taxılmaq).
-ürküb, qorxub çəkilmək, qaçmaq. (> qorixtən (fars)}. kürükmək. küyrükmək. geyrikmək. geyikmək.
-öz yerinə çəkilmək: quyruq qısmaq. quyruğun yığmaq. əl ayağın yığışdırmaq.
-ürküb qaçmaq, çəkilmək: quyruq çevirmək. quyruğu omuzlamaq. quyruğun qısmaq.

çəqilməli -sixə, şişə soxulmalı, çəkilməli gəvrək, yumşaq, körpə ət, nərsə: soğuş. soxluq. ox qabı. (siklik. sixlik) şişlik. kabablıq olan.

çəqilmiş -suyu çəkilmiş, solmuş: sarı soruğ. soğar solağ. arığ soluq. lağır züğürt.
-çəkilmiş arx: salma su.
-oğuq, oğulmuş, döğülmüş nərsənin irisin narınından ayıran, incə tellərdən toxunub, qasnağa çəkilmiş ayqıt: sıvalağ. sıvalqaq. (sıvdıran, süzdürən asac). ələk.

çəqilti -süt çəkildi: sağlıq savaldı. sağma, sütlük çağı bitdi.

çəqimə -sınağa çəkimə: dənək. - iç üz tovda, dənək pulda. (tovda: qızğınlıqda. sınılıqda).

çəqimli cəzzab. - üzü isti, çəkimli, yumşaq, sulum, məlih, cəzzab: ısı sıt. sırtı ısıq. sırtası ısıq.

çəqin çəkin. 1. səkin. həzər ed. 1. ölçüsün. həddin . -çəkin, ölçüsün, həddini bildirmək: silkib daşlamaq. silkəvətmək. 1. sıxın. sifin. utan.
-bir nəyin çəkin, sınırın aşmaq: qudurmaq.

çəqinə - çəkinə çəkinə, çağına yağına baxmadan: sırılı sırısız. sıralı sırasız. sırıqlı sırıqsız. yerli yersiz.

çəqinə - çəkinə çəkinə, çağına yağına baxmadan:sıralı sırasız. sırılı sırısız. sırıqlı sırıqsız. yerli yersiz.

çəqiniq çəkinik {> çəkidə (fars)}. sıyğırıq. sızırıq. sızğırıq. süzmə. sızma. yaxma. yaxım. şirə. şəhd. - yaxma bal. - yaxma tiryək: tiryək şirəsi, yanığı.

çəqiniş çəkiniş. yasaq. keşik < çəkik. çəkit. oruc. qoruc. oyuc. qoyuc. kürcək. kürnəc. kürənc. kürəş. kürəc. kürən. kürnəş. künəş. künəc. pərhiz. ictinab.

çəqinqən çəkingən. silik. utanqaç.

çəqinmə çəkinmə. pərhiz.

çəqinmək çəkinmək. 1. sapağmaq. sapalmaq. sapmaq. uzanmaq. sarğmaq. sağrımaq. sürmək. sürünmək. sürüb gedmək. 1. sıxınmaq. sifinmək. sıxcınmaq. sıxışmaq. sifcinmək. sifişmək. utanmaq. tutqunmaq. durqunmaq. -sənə nə olub belə sifinirsin. - sıxın:sifin: çəkin. utan. 1. sıymaq. sımaq. qorxmaq. kürənmək. pərhiz edmək. 1. səkinmək. saxlanmaq. ehtiraz, ehtiyat, həzər edmək. 1. sınğmaq. sinğmək. cəzb olmaq. özünə dalmaq, girmək. 1. saxlanmaq. saklanmaq. - məndən nə üçün saxlanırsın. 1. çəkiklənmək. çəkillənmək. pərhiz edmək. 1. çəkginmək. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırılmaq. qırınmaq. kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq). 1. səkinmək. sakınmaq. (sanğınmaq. sanığmaq). 1. sakınmaq. gizlənmək. örtünmək. (# sərinmək: özünü vermək)
-gizlicə, yavaşcadan bir yerdən, işdən çəkinmək: sakğınmaq. sayxınmaq. yayğınmaq.
- sakınmadan: düşünmədən.
- düşünüb çəkinmək: sağınıb səkinmk
- sağınıb səkinmk: düşünüb çəkinmək.
- can sakınmaq: can qorumaq.
- bəğənmədiğin yerdən kimsədən sakın.
-qorxulu yerlərdə, nərsədən çəkinmək, qorunmaq üçün qoyulan, çəkilən sınır, qorxuluq: sakınduruq. saxlac.

çəqinməli çəkinməli. pərhizçilik. pərhizkarlıq.

çəqinsiz çəkinsiz. sırısız. sırıqsız. sırasız.

çəqintirmək -qorxudaraq bir işi yapmaqdan çəkindirmək: sindirmək. (sındırmaq) dindirmək. yindirmək. yendirmək. sınğırtmaq. ürkütmək.

çəqintirtmək çəkindirtmək. sınğdırmaq. sınğıtmaq. sinğitmək. sinğdirmək. cəzb editmək. yedirtmək. özünə daldırtmaq, girirtmək, soxutmaq.

çəqir çəkir. 1. səğir. səkir. səyir. sənğir. (üzü aşağı, yüksək olan yer). dağ təpəsi. 1. təpə. 1. çəkər. çəşir. çeşit. (< çəkmək). təhər. təhir. təkir. tür. cür. nov'. - iki çeşir. - üç çeşir. - dörd çəkər yemək. - bu hançı çeşirdəndi. 1. çəki. dartı. sal. ağrlıq. ağram.
-sevərəm mən səni candan içəri, hər nə çəkir məni səndən ötəri.

çəqirqə -çəkirgə quşu: sığırcığ.

çəqirlənmək çəkirlənmək. çağlanmaq. çağlınmaq. sallaşmaq. dartınmaq. ağırlanmaq.

çəqirli çəkirli. çəkili. çağlı. çağıl. sallı. dartılı. ağramlı. ağır.

çəqirtəqli -yemişin çəkirdəkli, yeyilməyən bölümü: kütün.

çəqirtəyə çəkirdəyə. burcaqa -bura bura buruşub gəlib burcağa (çəkirdəyə) çatdı:sara sara sarıb gəlib sarısına çıxdı. dolanıb dolanıb gəlib doğanağa çıxdı: dolayı dolayı gəlib mətləbə çatdı.

çəqisin -əllə götürüb ağır yüngül edib, çəkisin çəkləmək, təxminləmək: salbamaq. sambamaq. samlamaq. sallamaq.

çəqisiz çəkisiz. salmıqsız. ağramsız. yüngül.

çəqiş çəkiş. 1. sevgi. yenğ. yenğiş. əğilim. sığış. sıyış. meyl. meyil. 1. çəkişmə. satav. satıv. dartış. dartışma. tutuş. qavqaş. istək. tutsuq. çıxılda. da'va. iddia.

çəqişmə çəkişmə. çəkiş. satav. satıv. dartış. dartışma. tutuş. qavqaş. istək. tutsuq. çıxılda. da'va. iddia.

çəqişmək çəkişmək. salmaşmaq. tutuşmaq. (dərgir olmaq) .

çəqit çəkit. keşik < çəkik. yasaq. çəkiniş. oruc. qoruc. oyuc. qoyuc. kürcək. kürnəc. kürənc. kürəş. kürəc. kürən. kürnəş. künəş. künəc. pərhiz. ictinab.

çəqitə 1. { çəkidə (fars)} < çəkinik sıyğırıq. sızırıq. sızğırıq. süzmə. sızma. yaxma. yaxım. şirə. şəhd. - yaxma bal. - yaxma tiryək: tiryək şirəsi, yanığı. 1. çəkidə (fars) təkidə (fars). (< tək. təkə yatmaq. 1. < çək. çəkinmiş. 1. < çikidə. çirkit. cirgə) 1. çəkidə < çəkiz. cirgə. sağız. {nəğiz (qırqız) }. şirə. nərsənin özüyü, əsli. - sağız anlam: kök anlam, mə'ni.

çəqitmək -seçib çəkitmək, çəkdələmək: saralamaq. sağalamaq. savalamaq. soralamaq. soğalamaq. sovalamaq. arıtlamaq. ağartdamaq. çallamaq. arçamaq. arçılamaq. təmizləmək. pahlamaq. silikləmək. silgirləmək. silivləmək. (sığallamaq. cilalamaq) yaxcı pisi ayırmaq. - başağı (> mağaşar. düğü, ləpə kimi burcəklər) ağartdamaq. - çigit, xarman savalamaq.

çəqiyə - çəkiyə sal: tərazıya qoy.

çəqiylə -daşlar ağır çəkiylə, kişi ağır söziylə, min duymaqdan yeğ basar, kişi görsə göziylə.

çəqiz çəkiz > çəkidə. cirgə. sağız. {nəğiz (qırqız) }. şirə. nərsənin özüyü, əsli. - sağız anlam: kök anlam, mə'ni.

çəqqə çəggə. çəkə. səkə. təkgə. təkə.

çəqqəl çəkgəl. saqqal. - geçi saqqal: seyrək saqqal. - saqqalında kuf uçmaq, qurmaq: qadın, ərkəyin gücün ələ alması.

çəqqi -qalı ortasına salınan çəggi, nəxşə: sığdıq.

çəqqinmək çəkginmək. çəkinmək. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırılmaq. qırınmaq. kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq) .

çəqqül çəkgül. çalağ. çaqqul. qaqgül. kakil. qırxma. kəsmə. pərçəm. zülf.

çəqləmək təxminləmək. -əllə götürüb ağır yüngül edib, çəkisin çəkləmək, təxminləmək: salbamaq. sambamaq. samlamaq. sallamaq.

çəqləmək çəkləmək. sayğı. sayma. sınlama. yoxlama. sərmələmə. baxlama. gözləmə.

çəqləş çəkləş. çəkəş. sıraş. sıralış. səf bəndlik. səf çəkiş. sətir bəndlik.

çəqlətmək çəklətmək. şikaftən (fars) < çaxratmaq. açmaq. yarmaq.

çəqmə çəkmə. (pilov çeşiti) səpbə.
-at almamış arx çəkmə, bellənməmiş yer əkmə.

çəqmək çəkmək. 1. sapmaq. 1. saplamaq. 1. serv edmək. 1. sərmək. cıdamaq. cıdaşıqmaq. səbr edmək. dözmək. dartmaq. (açılmaq. durmaq). -sərmədən geddi. - o bu sözlərə sərməz. 1. sərmək. sərimək. gərmək. əsnətmək. keşətmək. - bu ip sərdikcə sərilir. 1. çəkiləmək. çəkəmək. salmıqlamaq. ağırlamaq. dartmaq. 1. salmaq. rəsm edmək. - nəxşə salmaq. 1. savırmaq. sovurmaq. soymaq. soyutmaq. sıyırtmaq. çıxartmaq. lütləmək. 1. soğurmaq. sıyırmaq. siyirmək. çıxarmaq. 1. sinmək. sınğımaq. sınımaq. sinğmək. cəzb edmək. özünə, içinə çəkmək.
-sapa çəkmək: saplamaq.
-geri çəkmək, dartmaq: sırıtmaq. - gündən günə sırıtan ölkələr.
-qətləyib yana çəkmək: sıpatlamaq. çıpatlamaq. sıvamaq. sıvırmaq. sırıtlamaq. çırmamaq. çırmalamaq. qaldırmaq.
- sımıq çəkmək. {sımıq: simik. (< sımaq: istəmək. oxşamaq). şəkil. foto. rəsm. rəsim. surət. nəqş. təsvir. timsal}.
-oqqaçəkmək: oqqadöğmək: ağırlaşmaq. ağır gəlmək. ağır başlı olmaq. (oqqa: yoqqa: bir kiloluq ağırlıq ölçüsü).
-için çəkmək: sınğılmaq. sınğırmaq. hıncqırmaq.
-özünə, içinə çəkmək: sinmək. sınğımaq. sınımaq. sinğmək. çəkmək. cəzb edmək.
-acı çəkmək: zırıncamaq. zırıldamaq. sırıncamaq. sığıncamaq. ağlamaq.
-ağlıya ağlıya burnun çəkmək: sıxmırmaq. sımxırmaq.
-əl çəkmək: qol saltamaq, sallamaq. sərf nəzər edmək.
-başa çəkmək: sıyıpqarmaq. sıpqarmaq. çıpqarmaq.
-için çəkmək. sıtqamaq. munğlanmaq. büksələnmək. tuxsalanmaq. tıxsalanmaq. tüstələnmək. tütsələnmək (< düd: tüstü) oysalanmaq. qussələnmək. könüklənmək. mütəəssir olmaq. kədərlənmək. kitirlənmək. darılmaq.
-nazın çəkmək: sıymaq. sıyımaq. sıtmaq. sıtımaq. söymək. söyümək. sevmək. sevimək. sevəmək. sığamaq. oxşamaq.
- piçağ çəkmək: piçağ salmaq.
-nərsəni içəri axıtmaq, çəkmək: içmək. simirmək. soğurmaq: sormaq. somurmaq. sığırmaq. sınğırmaq. - qum suyu sığırdı, sınğırdı. (somurdu). {# sağqurmaq. nərsədən dışarı axıtmaq. nərsə suyun sızıtmaq. - qurut, yoğurt sağurmaq. - göyə sağuran üzündə yığar. }
-gözü yol çəkmək: sakırmaq. ılqın yalqına düşmək. sәrab görmək. xəyala qapılmaq, tutsuğmaq.
-suya çəkmək: sağtılamaq.
-əl çəkmək: saçmaq. atmaq. əldən qoymaq. tərk edmək. bıraxmaq. - gecə keçmiş yarıya, çapıl (əcəl) gəlmiş qapıya, güman qalmış qaçıya, indi ev davarın saçqılan.
-somurub, içinə çəkmək: somurtdurmaq. sorutdurmaq. sorutmaq. sortdurmaq. sotdurmaq.
-acı çəkmək: ağlamaq. zırıncamaq. zırıldamaq. sırıncamaq. sığıncamaq.
-acı çəkmək ölməyin, dadın almaq olmağın.
- əl çəkmək, sallamaq:əl silkəmək. qol silkəmək.
- qılınc çəkmək: qılıc sıyırmaq.
-kim biliri könül çəkən dərdimi, hər bir sevən istədiyin dərdimi, sonu yox yoxdur çəkmək çilə, boşuna, hər bir ərən istəyinə ərdimi.

çəqməqlə -sıxma, tovlama, dartma, çəkməklə atılan ox, güllə: sıxma. çaxma. tirbaran.

çəqməmək -dibinə soxulub əl çəkməmək: singirləmək. - bir dilənçi singirləmişdi.
-əl çəkməmək: sıvaşmaq. sivişt, sirişt, sıvışt olmaq. sıvışmaq. sıvaşmaq. suvaşmaq. yapışmaq. - bilməm nə istir, sivişt olub qopmur.

çəqməyən -başı çəkməyən bilməz, tulalı arvad nədir, hər ikisin doyursan, sonu deyər bu nədir.
-əl çəkməyən: sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.