Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

çıqmaqilə -alçaq kötü dağ başına çıxmaqilə ucalmaz.

çıqmalamaq çiğmələmək. çırmalamaq. çıymalamaq. sıyırmaq. sıymalamaq. sıtğalamaq. sırmalamaq. siymələmək. sirmələmək. siğmələmək. siğgələmək. yuxarı qəddəmək. - tutacı sıymala otağa gün düşsün. - ətəyin, yenin sıtğayıb suya basdılar. - qamı el işə sıtğandı.

çıqmasına - bir nəyin keçməsinə, çıxmasına, qaçmasına yol bıraxmamaq: quş uçurmamaq. -quş yuxusu: yüngül yuxu.

çıqmaz çıxmaz. sarqac. bonbəst.
-qanmamazlıq qaldı bir ‘çıxmaz quyu’ hər çağ ıraq, qanmamazlardan uzaq dur çaşmasın durmuş yolun
-ötən yaşdan, axan yaşdan, əsik başdan, kar çıxmaz. (əsik: əsrük. kefli)
-dan atmadan saçğanmaz. (saçğanmaz: ışğınmaz. ışınmaz. gün çıxmaz).

çiqmələmək çiğmələmək. çırmalamaq. çıymalamaq. çığmalamaq. sıyırmaq. sıymalamaq. sıtğalamaq. sırmalamaq. siymələmək. sirmələmək. siğmələmək. siğgələmək. yuxarı qəddəmək. - tutacı sıymala otağa gün düşsün. - ətəyin, yenin sıtğayıb suya basdılar. - qamı el işə sıtğandı.

çıqmırıtq çığmırıtq. sımırtığ. çımırtıq. (çığmırtıq < çığ. çiğ) burşuq. qarışıq. pırtlaşıq. - bu sımırtığ işdən qurtul.

çıqmış -ağacların artığ, yeni çıxmış sürgün, dalların budama, qırma işi, çağı: sırat. sırıt.
-çıxmış olaraq: çıxasıya.

çiqrəmək çiğrəmək. sıkılmaq < sık. (s <> ç - k <> ğ) sıkramaq. bərkimək. döyülüb bərkimək.

çıqrıq çığrıq. çərx. cəhrə. sarqac. dolab.
-nərsənin gurultulu, çığrıq, patlaq səsi: savır. savrı. çavır. çavrı. çağır. çağrı. (sorağ. sorğa. xəbər). iblağ. ittila'.

çıqta çıxda. çıxat. yaxıt. (# sığıt) çaxıt. çaxt. saxt. sırt (< yırt. qırt). nərsənin dış üzü. nəma. numa. duruğ. durğ. çehrə. zahir. - savıq salıt: soyuq üz. - yağışdan çaxtı pozqun ev, iç toxusu sağlam dururu.

çıqtı -sara sara sarıb gəlib sarısına çıxdı: bura bura buruşub gəlib burcağa (çəkirdəyə) çatdı. dolanıb dolanıb gəlib doğanağa çıxdı: dolayı dolayı gəlib mətləbə çatdı.

çil 1. səpgil. səpgə. - səpgəli üz. 1. çıl. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çınğ. çinğ. {tınğ. dınğ. başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır. - sun sulağ: sim sulağ: cim cilağ. - çünğ dolu göl: tambalab (ləm bə ləb) dolu olan, dom dolu göl. - çin dolu kişi: çox bilgili adam.
- çonğ söz: əsil söz. - çonğ çin: həqiqətin özü. əsli həqiqət. - çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti. - simsıyığ: sıyğa. teyxa. sirf. sərə}.
-çil çil: çor çor. kor kor. sildirən. seyrək. sil sil. silikləri, pozuntuları olan. - tuxum pozuqmuş, əkin sildirən çıxıb.

çıl 1. çil. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çınğ. çinğ. {tınğ. dınğ. başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır. - sun sulağ: sim sulağ: cim cilağ. - çünğ dolu göl: tambalab (ləm bə ləb) dolu olan, dom dolu göl. - çin dolu kişi: çox bilgili adam. 1. çır. sır. sıl. cızğı. xətt.
- çonğ söz: əsil söz. - çonğ çin: həqiqətin özü. əsli həqiqət. - çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti. - simsıyığ: sıyğa. teyxa. sirf. sərə}.

çilə 1. çilək. dərd . -bir ürək var min dilək, bir sevinci min çilək, çilək sevinc qarışıq, qoşalıqda birligində yaşırıq. 1. silə. az. - bir silə çörək yedim, ürəyimin başına düşdü. - silə qalmış: az qalmış. - silə silə: burun buruna. üz üzə. 1. sarqac. kələf.
-kim biliri könül çəkən dərdimi, hər bir sevən istədiyin dərdimi, sonu yox yoxdur çəkmək çilə, boşuna, hər bir ərən istəyinə ərdimi.

çiləq çilək. çilə. dərd . -bir ürək var min dilək, bir sevinci min çilək, çilək sevinc qarışıq, qoşalıqda birligində yaşırıq.

çilələmək çiləmək. çisələmək. çisgələmək. saçmaq. saçımaq. (sprinkle (ingilis). saçalamaq.

çiləmək çilələmək. çisələmək. çisgələmək. saçmaq. saçımaq. (sprinkle (ingilis). saçalamaq.

çiləniş iləniş. şikayətlənmə.

çilənmək 1. ilənmək. şikayətlənmək. 1. sərilmək. sərpilmək. saçılmaq.

çiləyiş iləniş. şikayət. şikayətnamə.

çilqara salqara. kora fəhim. ussuz. sağınsız. sanağsız. düşüncəsiz.

çilqəşmək çilkəşmək. salışmaq. titrəşmək. təprəşmək. - əl salışmaq: 1. əl eləmək. 1. əl atmaq. barmaq eləmək.

çılqın 1. (qayanğ. cayanğ) çalınmış. çırpıq. çırpınmış. vırqın. çalanğ > çərənğ. salanğ. dəli. başsız. ağılsız. 1. çalqın. alqın. sapal. düşgün. dəli. - kitab sapalı. 1. sincoy. cincoy. cinli. dəlir.

çılqınlıq 1. (qayanğlıq. cayanğlıq). salanğlıq. çalanğlıq > çərənğlik. çalınmışlıq. çırpıqlıq. çırpınmışlıq. vırqınlıq. dəlilik. başsızlıq. ağılsızlıq. 1. çalqınlıq. alqınlıq. sapallıq. düşügünlük. dəlilik.

çillə çiğlə. kür. qor. bir nərsə üçün qoyulan, bəllətilən sürə, dövrə.
- sap çillə: çillənin ortası. (sap: lap) .

çillənin - çillənin ortası: sap çillə. (sap: lap) .

çilli səpili. səpgilli.

çılpaq -çırıl çılpağ: sallac çallac. sallaş çallaş.

çıltırası -çıldırası sevənləriz, dəli qibi atanlar.

çımaylaşmaq çırmaşmaq. çımırışmaq. sıtğaşmaq. sıyğaşmaq. sıyraşmaq. sıyvanışmaq. - hamı bilək topuq sıtğaşdı: hammı qıçın qolun çırmaladı. - .

çimçavat sırğov. iğrəngən. - sırğov yaşamaq çox güc.

çımırışmaq çırmaşmaq. çımaylaşmaq. sıtğaşmaq. sıyğaşmaq. sıyraşmaq. sıyvanışmaq. - hamı bilək topuq sıtğaşdı: hammı qıçın qolun çırmaladı. - .

çımırtıq sımırtığ. çığmırıtq (çığmırtıq < çığ. çiğ) burşuq. qarışıq. pırtlaşıq. - bu sımırtığ işdən qurtul.

çimri saxqat. sıxqat. sıqqat. səqqət. xəsis. - sıxqatın malın özgələr yeyər.

çımrıq sırmıq. çırmıq. sınır. kiriş. kas teli.

çimriliq - çimrilik edmək:sıxmaq. sıxqamaq. acı vermək. basqılamaq. əzmək. bunaltmaq. üzmək. qısmaq. qısıtmaq. qısqıtmaq. pısmıtmaq. darıtmaq. (əfsürdə, diltəng edmək) darıxdırmaq. basmaq. bezdirmək. gücləmək. dürtmək. dürtdəmək. zorlamaq. büzmək.

çimtiqləmək çimdikləmək. savardamaq.

çin 1. çınğ. çinğ. sınğ. sın. sinğ. sin. çıl. çil. {tınğ. dınğ. başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır. - sun sulağ: sim sulağ: cim cilağ. - çünğ dolu göl: tambalab (ləm bə ləb) dolu olan, dom dolu göl. - çin dolu kişi: çox bilgili adam. 1. sin. teyxa. bir nərsə artırıb qarşmadan. - çin çay: acı çay.
-dəli könlüm talvasma, dincək yerim yurdumda, oxu öğrən çin içdən, adım sanım yurdumda, qış qutarıb gögərbən, coşub yazın, yazlanıban yurdumda.
-çin səfeh: diri salsıq. sırtsərsik. salsıq. samsıq. sərsik. səfeh. axmaq.
-çin sıtqılıy, çıtqılıy: sındıq. sinsir. sinbat. yarsıy. yastağ. (qavışsın. yumuşaq. yola verən) səlim. tutşı. tutşu. tuştu. gəlişgin. yoğursaq. yoğsaq. yaxın. isrik. isti qanlı (xungərm) ilisin. insinik. inənc. içdən. candan. canciyər. doğus dürüst. doğru dürüst. içli dışlı. muxlis. sadiq. səmimi.
-çox çin çüllü: sıraçın. sıxaçın. (sıxıq açıq) sırburma. sığburma. çox əzik büzük. çox əğri büğrü.
- çonğ söz: əsil söz. - çonğ çin: həqiqətin özü. əsli həqiqət. - çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti. - simsıyığ: sıyğa. teyxa. sirf. sərə}.
- çin dolu kişi: çox bilgili adam. {tınğ. dınğ. (çınğ. çinğ. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çıl. çil) başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır}.
- çin çini: çinğ çini: dop doğrusu. lap həqiqəti.
-sın, çin könül: sağ könül. tutşı. tutşu. tuştu. səmimi qəlbli.

çinəli -yumşaq, gözəl qılıqlı, çinəli, xuylu: söğüt. söyüt. söyümlü. sevimli.

çini - çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti.

çinq çinğ. 1. sinğ. {dinğ. tinğ. 1. dik. dikə. düz. 1. rast. qaim. - dinğ dur: düz qal. 1. doğru. həqiqət. - dinğçi. tinğçi. çinğçi. sinğçi. siniçi. həqiqətcu}. 1. çınğ. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çıl. çil. {tınğ. dınğ. başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır. - sun sulağ: sim sulağ: cim cilağ. - çünğ dolu göl: tambalab (ləm bə ləb) dolu olan, dom dolu göl. - çin dolu kişi: çox bilgili adam.
- çonğ söz: əsil söz. - çonğ çin: həqiqətin özü. əsli həqiqət. - çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti. - simsıyığ: sıyğa. teyxa. sirf. sərə}.
- çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti.

çınq çınğ. 1. çinğ. çin. sınğ. sın. sinğ. sin. çıl. çil. {tınğ. dınğ. başına artırıldığı sözə teyxalıq, doluluq anlamı artırır. - sun sulağ: sim sulağ: cim cilağ. - çünğ dolu göl: tambalab (ləm bə ləb) dolu olan, dom dolu göl. - çin dolu kişi: çox bilgili adam. 1. sınc. sinc. zınqırv. qaval kimi nərsələrə taxılan həlqə.
- çonğ söz: əsil söz. - çonğ çin: həqiqətin özü. əsli həqiqət. - çinğ çini: çin çini: dop doğrusu. lap həqiqəti. - simsıyığ: sıyğa. teyxa. sirf. sərə}.

çinqçi çinğçi. dinğçi. tinğçi. sinğçi. siniçi. həqiqətcu.

çınqı çınğı. sınğı. öc. kin. - sınğısın çıxarmaq: öcün almaq.

çınqır (moğol) çıpqır. çatan. qaydan. qaytan. qaydıran. qayırdan. sapan. azdıran. sapdıran. çaşırdan. şaşırdan. şeytan.

çınlama tınlama. səkməcingilti. (səs) yansı. yankı. yanılma. yayılma. yansıma (təpgi. reaksiyon) eko. tənin. rezonans.

çınlıq sıyılıq. sıylığ. sıyınlıq. şənlik. söyünlük. sevinlik. şadlığ. tərəbnaki.

çintən -mən çıxan çay sandığı çindən gəlir, yuğru çındır, çörəgi daş, dadı yox undan gəlir. (yuğru: xəmiri).

çıntır çındır. 1. diş kəsmə qarın açmaz tikə. 1. çətin soru . -bir çındırı ya sindir ya sındır ya at. 1. sınğır. damar. əsəb.
-mən çıxan çay sandığı çindən gəlir, yuğru çındır, çörəgi daş, dadı yox undan gəlir. (yuğru: xəmiri) (yuğru: xəmiri) .

çıntırqayış çındırqayış. sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.

çıp -bu sözlər ''çıp çıp, civ civ, cük cük'' səsindəndə alına bilir > (sərçə. səçə. çıpcığ).

çıpa 1. > sıpa. (< çapcıq). çıpcıq > cocuq. yavrı. uşaq. 1. sıpa. çuxur. xəndəq. 1. sibə. qıpa. (toprağdan, nərsədən qurulmuş) səngər.

çıpaq çıpağ. sıpağ. sırağ. çırağ.

çıpal çıpıl. sıpal. 1. rüsva. 1. mundar.

çıpallamaq çıpıllamaq. sıpallamaq. 1. rüsva, abırsız edmək. 1. mundarlamaq.

çıpatlamaq sıpatlamaq. sıvamaq. sıvırmaq. sırıtlamaq. çırmamaq. çırmalamaq. qətləyib yana çəkmək. qaldırmaq.

çıpba çırpba. sallama.

çıpcıq 1. > cocuq. (< çapcıq). sıpa < çıpa. yavrı. uşaq.

çıpcıq çıpcığ. 1. sərçə. səçə. səğirçə. (> səriçə (fars)}. durmadan cüh cüh səriyən, oxuyan balaca. quş türü. 1. (< saçramaq. sıçramaq. saçamaq. sıçamaq. çəçəmək. çəçrəmək). 1. < ''çıp çıp, civ civ, cük cük'' səsindəndə alına bilir.

çıpçınmaq sıpçınmaq. çabalamaq. - çıpçınıb əlimdən çıxdı.

çıpı sıxı. tənbih. cəza.

çıpıq -arıtlanan nərsədən arda qalan çər çöp, çıpıq, qabığ: sap. çap. xırım xırda. töküntü. - qoz sapı. - pambıq sapı.
-çöp, çıpıq, zibil qabı: silbiç. silbiş. silbinc. silvinc. > siviş. (sil: zibil)
-quru sür, çöp, çıpıq, dal, səğə: qurudal. qurdal.

çıpıl çıpal. sıpal. 1. rüsva. 1. mundar.

çıpıllamaq çıpallamaq. sıpallamaq. 1. rüsva, abırsız edmək. 1. mundarlamaq.

çıpır sipər. savır. (1. < çırpmaq. 1. < savmaq). 1. nərsəni başqa nərsəylə çırpışıb yaralanmasını önləyən tikə, bəd. 1. önlük.
- sipər almaq: qalxanlanmaq. gizlənmək.
- kəndinə qalxan edmək. sipər edmək.

çıpışqa sıpışqa. çaxmaq. kibrit. birbirinə çırparaq, vuraraq çaxır, qor törədən nərsə.

çıpıt salmaşıq. əngəl. bəla. afət. təhlükə. qarmaşıq.
-çıpıt yoğuş: söğüş oğuş. lə'nət rəhmət.
-çıpıt gəzməz: quşuçmaz. quşqonmaz. quşsəkməz. ins cin ayağı çatmamış yer. tanınmamış, açılmamış, itgin, yumuq, əlçatmaz, qorxunc yer.

çıpqa 1. sıpqa. sapqa. çapqa. dağlıq yer. qayalığ, sarp, çarp yerlər. 1. dal. qələmə. sıvğın. sırğın. sıvqa. < sürgə. 1. sapqa. nacağ. dəhrə.

çıpqarlamaq çıpqarmaq. sıvqarmaq. sıvqarlamaq. siyirmək. sırqıtmaq. sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək). nərsəni işlədib qurtarmaq. - pulu sıvqarıb geddi.

çıpqarmaq 1. çıpqarlamaq. sıvqarmaq. sıvqarlamaq. siyirmək. sırqıtmaq. sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək). nərsəni işlədib qurtarmaq. - pulu sıvqarıb geddi. 1. sıvqarmaq. sırqıtmaq. sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək). süzmək. - son damlasına dək çıpqarıb. - qoy suyu sıvqarsın. 1. sıyıpqarmaq. sıpqarmaq. başa çəkmək.

çıpqı sıxqa. > sikkə. sikgə. yörük, yürkə, yürək, (yerik. rayic) pul. məskuk. -sikgə sıxmaq, çırpmaq.

çıpqıl səpgil. sıpqıl. xal. bənək. kəkək. çəkək (şəbnəm) .

çıpqın 1. sıpqın. sapqın. çapqın. dəlisi. bunaq. 1. > sıpqın. nərsə çırpmağ üçün çubuğ, ayqıt.

çıpqınlamaq sapqınlamaq. sıpqınlamaq. sıpqıtmaq. çıpqtmaq. oğurlamaq.

çıpqır çınqır (moğol) çatan. qaydan. qaytan. qaydıran. qayırdan. sapan. azdıran. sapdıran. çaşırdan. şaşırdan. şeytan.

çıpqırmaq sıpqırmaq. bir işi bir kərədə, yerli dibli eləmək.

çıpqıtmaq sapqınlamaq. sıpqınlamaq. sıpqıtmaq. çıpqınlamaq. oğurlamaq.

çıplaq çırılçıplaq. sıyam. lüt.

çıplamaq sibləmək. sinləmək. kibləmək. oxlamaq. önəmsəmək. aldırmaq. dikləmək. dəğər vermək.

çıplıq -çır çıplığ: çər çöplük. çər çöp. siyir siplik. sır sıplığ. sür süplüğ. töküntü.

çıpmaq 1. sapmaq. 1. çırpmaq. çarpmaq. çapmaq. salmaq. çalmaq. vurmaq. - ənsəsinə elə saldı ki iki qədd oldu. 1. salmaq. çırpmaq. 1. çırpmaq. silkəmək. silkmək. (1. salqamaq. çalqamaq. 1. ləmək) .

çıpta çıpda. sıpda. incə. işgə. nazik. - çıpda boylu.

çıptamaq çıpdamaq. çapcamaq. sapcamaq. sıpcamaq. 1. çox iti davranmaq, qılınmaq, işləmək. 1. birdənbirə sıçramaq, atılmaq. - yerindən sapcayıb, üzərinə daşlandı: cumdu.

çıptatmaq çıpdatmaq. çapcıtmaq. sapcatmaq. sıpcıtmaq. 1. çox iti davrandırmaq, qıldırmaq, işlətmək. - arabasın sapcatıb getdi. 1. birdənbirə sıçratmaq, atlatmaq. - onun səsi uşağı yuxudan sapcatdı.

çır çıl. sır. sıl. cızğı. xətt.
-çır çıplığ: çər çöplük. çər çöp. siyir siplik. sır sıplığ. sür süplüğ. töküntü.

çıra - çıra çıra. sıza sıza. süzə süzə. qorxa qorxa.

çirain -çirkin kotan, qanmaz kişi olmasa, çirkin yaşam bulunmaz.

çıraq çırağ. sırağ. sıpağ. çıpağ.

çiraqqaz saldal.

çıraqlar -arabaların ged gəlin dəngələyib, yolüsdə göydən aslağ, yerə tikilən çırağlar, ışıqlar: sırqa. çırqa. sırqavul. (sıvortqa) çiraği rahnəmayi.

çıray sıray. siriy. sirəy. siliy. siləy. açıq. aşgar. anlaşıqlı. dürt. sərih. (qabili dənk, fəhm). - siliy gəp: açıq söz.
- soğuq çıray: soğuq sıray: soğuq burun: soğuq tumsuğ: açığ, xoş üzlü, səmimi olmayan.

çirəq çirək. sırışı. siriş. çiriş. kiriş. sırac. siriş. (< sırıtmaq) (sıraclamaq: sirişləmək. kirişləmək) kitiş. (< kitmək) (sirişm (fars)}. sürüş. neçə nərsəni birbirinə qatma, tikmə üçün yılım, çəsb.

çırıl -çırıl çılpağ: sallac çallac. sallaş çallaş.

çırılçıplaq çıplaq. sıyam. lüt.

çiriş sırışı. siriş. kiriş. sırac. çirək. siriş. (< sırıtmaq) (sıraclamaq: sirişləmək. kirişləmək) kitiş. (< kitmək) (sirişm (fars)}. sürüş. neçə nərsəni birbirinə qatma, tikmə üçün yılım, çəsb.

çırıt çırt. çert. sayağ. sayvağ. cayağ. cayvağ. çərən. qıvır zıvır. qıvır savır. qatıq. qatqayır. sapıq. müzəxrəf. həzyan. latayir.

çirq çirk. irin. sarus. sasuq. (sarı su). - yarası sasuqladı.

çırqa sırqa. sırqavul. (sıvortqa) arabaların ged gəlin dəngələyib, yolüsdə göydən aslağ, yerə tikilən çırağlar, ışıqlar. çiraği rahnəmayi.

çirqin -biçimsizcə, çirkin görünəcək dək şişmanlamaq: saltaxlamaq. şaltaxlamaq.

çirqit çirkit. çikidə. cirgə.

çirqli çirkli. kirli. irkli. saçmağlı. - saçmağlı paltarı dəğişmək.

çırmalamaq 1. çırmamaq. sıpatlamaq. çıpatlamaq. sıvamaq. sıvırmaq. sırıtlamaq. qətləyib yana çəkmək. qaldırmaq. 1. çiğmələmək. çıymalamaq. çığmalamaq. sıyırmaq. sıymalamaq. sıtğalamaq. sırmalamaq. siymələmək. sirmələmək. siğmələmək. siğgələmək. yuxarı qəddəmək. - tutacı sıymala otağa gün düşsün. - ətəyin, yenin sıtğayıb suya basdılar. - qamı el işə sıtğandı.

çırmamaq çırmalamaq. sıpatlamaq. çıpatlamaq. sıvamaq. sıvırmaq. sırıtlamaq. qətləyib yana çəkmək. qaldırmaq.

çırmanmış sıtğar. sıyrılmış. - qol qıçın sıtğar tutub keçəni suda ayaqladılar.

çırmaşmaq çımaylaşmaq. çımırışmaq. sıtğaşmaq. sıyğaşmaq. sıyraşmaq. sıyvanışmaq. - hamı bilək topuq sıtğaşdı: hammı qıçın qolun çırmaladı. - .

çırmıq sırmıq. çımrıq. sınır. kiriş. kas teli.

çırnaşıq 1. qıynaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır. 1. sırnaşıq. sürnaşıq. qıynaşıq. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.

çırpan -durmadan atan, çırpan: sapıtqan. saplağan. vurağan. atağan. salağan.

çırparaq -birbirinə çırparaq, vuraraq çaxır, qor törədən nərsə: sıpışqa. çıpışqa. çaxmaq. kibrit.
-yünü, nərsəni çırparaq şişirtmək: sabamaq. sabmaq. çapmaq. çapamaq.

çırpba çıpba. sallama.

çırpıq (qayanğ. cayanğ) çalınmış. çılqın. çırpınmış. vırqın. çalanğ > çərənğ. salanğ. dəli. başsız. ağılsız.

çırpıqlıq (qayanğlıq. cayanğlıq). salanğlıq. çalanğlıq > çərənğlik. çalınmışlıq. çılqınlıq. çırpınmışlıq. vırqınlıq. dəlilik. başsızlıq. ağılsızlıq.

çırpılan -dama duvara çırpılan, sürülən samanlı palçıq: saman suvağ.

çırpılası lə’nətə gələsi. -çırpılası fələk.

çırpınmış (qayanğ. cayanğ) çalınmış. çılqın. çırpıq. vırqın. çalanğ > çərənğ. salanğ. dəli. başsız. ağılsız.

çırpınmışlıq (qayanğlıq. cayanğlıq). salanğlıq. çalanğlıq > çərənğlik. çalınmışlıq. çılqınlıq. çırpıqlıq. vırqınlıq. dəlilik. başsızlıq. ağılsızlıq.

çırpıp -üstündə paltar çırpıp yumağ daşı: sapanğ. (< sapmaq: çıpmaq).
-çırpıp əzmək: sıvatmaq. tapdatmaq. çeğnəmək. əzib yerə sərmək.

çırpışıb -nərsəni başqa nərsəylə çırpışıb yaralanmasını önləyən tikə, bəd: sipər. çıpır. savır. (1. < çırpmaq. 1. < savmaq).

çırpışmaq sancılmaq. vurulmaq.

çırpıtma -nərsəni nərsiyə çırpıtma: sırıtma. səritmə. döşətmə.

çırpma -üstün açılmış yoğuru sərib, təndirə çırpma, yapma döşəkcəsi: səpic. (1. < sərmək. sərpmək) çörək döşəkcəsi.