63
YAŞLIDA DİYABETİN KRONİK KOMPLİKASYONLARINA YAKLAŞIM
Optimal KB kontrolü: Retinopati riskini azaltmak veya gelişim sürecini yavaşlatmak için KB kont-
rolü sağlanmalıdır.
Sistolik tansiyonun <120 altına indirilmesinin retinopati açısından ek yarar ge-
tirmediği gösterilmiştir. Lipid düzeyleri yüksek hastalar, retinopati açısından yüksek risklidir.
Tedavi:
Genç diyabetik hastalar ile benzer özellikler gösterir. Hastaların bireysel özellikleri,
yaşam bek-
lentisi, fonksiyon kapasiteleri, polifarmasi açısından almak zorunda oldukları ilaçlar tedavi plan-
lanırken değerlendirilmelidir.
Gereğinde
laser fotokoagülasyon, vitrektomi ve anti-vasküler endotelyal büyüme faktörü (an-
ti-VEGF) ile diğer farmakolojik tedaviler uygulanmalıdır.
Diyabetik maküler ödemin tedavisinde Anti-VEGF tedavisi ile daha iyi sonuçlar elde edilmekte-
dir. Bu sebeple maküla ödemi olan diyabetli hastalarda, monoterapi ya
da lazer ile birlikte kom-
bine tedavide intravitreal anti-VEGF kullanılması standart tedavi olarak önerilmektedir.
Proliferatif diyabetik retinopatili hastalarda primer/sekonder KV koruma için aspirin kullanılma-
sında bir sakınca yoktur.(A)
Nöropati
Yaşlı diyabetikte nöropati değerlendirilirken, bulguları ile karışabilecek diğer patolojiler dikkatle
değerlendirilmelidir. Kullanılan ilaçlar, B12, folat düzeylerini
etkileyebilecek faktörler, kemote-
rapötikler, lokomotor sistemde gelişen dejenerasyonlara bağlı sinir sıkışmaları gibi pek çok etmen
değerlendirilmelidir. Tarama ve tedavi önerileri gençlerdeki gibidir. Tedavide verilen ilaçların yaş-
lıdaki polifarmasi nedeniyle ilaç etkileşimleri dikkatle irdelenmelidir.
Nöropati vücudun herhangi bir sistemini tutabilir. Özellikle alt ekstremiteleri
tutan distal-simet-
rik duyusal polinöropati infeksiyon ve iskemi ile birlikte en önemli ayak amputasyonu nedenidir.
- Daha genç yaşlarda tanı almış Tip 1 diyabetikler, eski ve yeni Tip 2 diyabetik yaşlılar her
yıl nöropati açısından taranmalıdır.
- Nöropati taraması fizik muayenenin yanında 10-g bası yapan monofilament ve diyapazon
gibi basit klinik testlerle yapılmalıdır.
Periferik Polinöropati
1.
Distal polinöropati
- En yaygın görülen, ilerleyici tablodur.
- Dengesiz yürüme,
ataksik yürüme, el ve ayak kaslarında güçsüzlük görülür.
- Propriosepsiyon (vücudun pozisyon) ve hafif dokunma duyularının azalması ile ilişkilidir.
- Ağrı ve ısı duyuları da azalmıştır.
- Dokunma duyusundaki anormal değişiklikler (alodini, ağrı) sonunda duyu kaybına
ilerleyebilir.
- El ve ayaklarda distalden proksimale ’eldiven-çorap’ tarzı tutulum tipiktir.
- Hafif temas ile aşırı hipersensitivite, yüzeysel yanma, zonklayıcı ağrı,
kemiklerde hissedi-
len derin ağrı ve yırtıcı tarzda ağrılar özellikle geceleri oldukça sıkıntılı ve huzursuz edici
bir hal alır.