Yazıçı Anar haqqında payız düşüncələri (Cəmil Həsənli) Moskvada Anarın 70 illiyində çıxışından
Yüklə 2,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Həsən Turabov, Azərpaşa Nemətov, Kamal Aslanov
|
Anar, Fikrət Qoca, Çingiz Abdullyev, Arif Əmrahoğlu
Bəstəkarlar İttifaqı adından Tofiq Quliyev, Vasif Adıgözəlov, Ramiz Zöhrabov Rəssamlar İttifaqı adından Fərhad Xəlilov Teatr Xadimləri adından Həsən Turabov, Azərpaşa Nemətov, Kamal Aslanov Kinematoqrafçılar İttifaqı adından Rüstəm İbrahimbəyov, Rasim Balayev, Cəmil Fərəcov Musiqi Xadimləri İttifaqı adından Fərhad Bədəlbəyli BU GÜN HƏLƏ GEC DEYİL
Əliyevə, Azərbaycanın Milli qəhrəmanı Surət Hüseynova, AMİP-in sədri Etibar Məmmədova, Xalq Cəbhəsinin rəhbərliyinə! Əziz qardaşlarım,əziz qandaşlarım! Bu müraciəti Yazıçılar Birliyi adından deyil,ancaq öz adımdan edirəm,çünki müxtəlif və bəzən fərqli fikirləri birləşdirib vahid bir rəy kimi qələmə vermək də keçmişdən qalmış qəlp miraslardandır. Amma güman edirəm ki, bu müraciətə çoxları da qoşulacaq. Dörd ay Türkiyədə məzuniyyətdə olub Vətənimizin bu ən çətin anında Bakıya dönərkən xalqımızın başının üstünü almış ölümcül təhlükəni bütün dəhşətiylə daha aydın görürəm. Yer üzündə tək və yeganə Vətənimiz Azərbaycan öz tarixinin ən amansız sınağı qarşısındadır,parçalanmaq,qardaş qanına qəltan olmaq, daxili çəkişmələrdən,vətəndaş müharibəsindən zəif düşüb düşmən qarşısında gücsüz qalmaq qorxusuyla üz-üzə durub. Azərbaycanın bölgə-bölgə parçalanması, ölkəmizin Livana,Bakımızın Beyruta çevrilməsi haqqında qəddar düşmən niyyətlərinin gerçəkləşməsinə bir addım, bircə addım qalır. Bu son beş-altı ildə - Qarabağ məsələsi ortalığa atıldığı 87-ci ilin noyabrından bu günəcən mən öz adımdan, Yazıçılar Birliyi adından,ya həmfikir olduğum ziyalılarla birgə müəyyən təkliflər,mülahizələr irəli sürürdüksə də eşidən olmurdu. Nə əvvəlki, nə indiki iqtidar bu fikirləri heç olmasa müzakirə belə etmək istəmədi. Təbii ki,özümü hamıdan ağıllı saymıram,böyük siyasət bilicisi kimi də qələmə vermək istəmirəm. Ancaq Azərbaycanın uzaq, yaxın tarixini az-çox bilən,bundan nəticələr çıxaran,qonşumuz olan ölkələrin ictimai-siyasi fikrini, ab-havasını mütəmadiən izləyən adam kimi bizi gözləyə biləcək təhlükələri nəzərə almağa çağırırdım. Müxtəlif çıxışlarım, qəzetərdə yazılarım yəqin ki, yaddaşı olanların yadındadır. Nə yazıq ki, hər bir iqtidar yalnız eşitmək istəbiyini, yəni ona xoşgələni eşitmək istəyir. Amma indi giley-güzar vaxtı deyil. Düşdüyümüz bu ağır sınaq məqamında bizə birlik və barışıq gərəkdir. Nüfuzu və real gücü olan bütün siyasi xadimləri əqilə, görüş fərqlərindən, şəxsi münasibətlərindən, incikliklərindən, umu-küsülərindən yüksək durmağa çağırıram. Bu gün meydana elə böyük şeylər qoyulub ki,məsuliyyətsiz bir addım belə atmağa haqqımız yoxdur. Hər şeyi itirə bilərik və heç kəs, heç nə qazanmaz.Qoy hamı bilsin ki, biz tayfa deyil, xalqıq. Vətənimizin bütövlüyü, toxunulmazlığı,dövlət sərhədlərimizin bərpası təmin olunandan sonra və vəziyyətin sabitləşməsindən sonra bütün siyasi və şəxsi münasibətlər tənzimlənə bilər. Bu gün silahları bir-birimizə qarşı deyil, təcavüzkar düşmənə qarşı çevirməliyik.
Mən Sizə müraciət edirəm,hörmətli Əbülfəz bəy!Biz də,bütün dünya da Sizi Azərbaycanın xalq tərəfindən seçilmiş Prezidenti kimi tanıyırıq. Bu yüksək vəzifəninin bütün məsuliyyəti haqqında düşünün və vicdanınızın səsiylə ürəkdən sevdiyiniz və yolunda cəfalar çəkdiyiniz xalqın taleyini tam ciddiyyətlə nəzərə alaraq qəti qərarınızı verin! Hörmətli Heydər bəy! Tale Sizin çiyinlərinizə Azərbaycan tarixinin həlledici məqamında çox ağır və məsüliyyət dolu bir yük qoyub. Zəngin siyasi təcrübənizi, dünya siyasətinə miqyaslı baxışınızı,əzminizi, iradənizi xalqımızı bu ağır vəziyyətdən çıxarmaq üçün əsirgəməyin. Xalq Cəbhəsinin hörmətli rəhbərləri! Azərbaycanın istiqlaliyyəti uğrunda mübarizələrdə Cəbhənin döyük xidmətlərini heç kəs tarixdən silə bilməz. Amma xalqın nəbzini duya bilənlər onun narazılıqlarını da doğru-dürüst qiymətləndirməyi bacarmalıdır. Zorakılıq xalqın qəbul edəcəyi yol deyil... Bu qisaslar, «hayıf çıxmalar», bu gün iş başına gələnlərin dünən iş başında olanlara düşmən gözüylə baxması - xalqı çaşdırır, bədbinləşdirir, onda özünə inam hissini zəiflədir. Düşmənlərimizə də elə bu lazımdır. Bir də «külək əkən-tufan biçər» deyiblər, «keçmişə güllə atanı gələcək topa tutar» deyiblər, «nə tökərsən aşına,o çıxar qaşığına» deyiblər. Bu çıxmazdan qurtulmalıyıq, bu ğaranlıq tunelin sonunda bir işıq ucu görünməlidir axır… Bu zəncirvarı reaksiyaya hardasa son qoyulmalıdır… Şuşamız əldən gedib, Xocalımız, Laçınımız, Kəlbəcərimiz əldən gedib, niyə düşmənlərimizdən çox bir-birimizə bu qədər amansızıq? Qardaşlarım, qandaşlarım! Allah var,tarix var, balalarımız var, gündə bir vədə inanan, gündə bir şüara aldanan bu biçarə xalq var.Bilmir çörək dərdi çəksin, Vətən dərdi çəksin, ya özünü,ailəsini özümüzünkülərin hədələrindən qorusun. Heç olmasa bu səfər eşidin sözlərimizi, harayımızı, fəryadımızı. Bəlkə bu gün hələ gec deyil,amma sabah artıq gec ola bilər. 24 iyun 1993 «Azərbaycan» qəzeti. Bu müraciət həmin günlərdə ixtisarla Azəbaycan Televiziyasıyla da səsləndirilmişdi.
|