Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
Yüklə 7,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 197
Uinston kölgəli cığırla gedirdi. Budaqların bir-birinə çatılıb tağ əmələ gətirmədiyi yerlərdə arabir qızılı rəngə çalan parlaq gün işığına çıxırdı. Sol tərəfdə ağacların altı başdan-başa zəngçiçəyi ilə örtülmüşdü. Hava elə bil insanın dərisini tumarlayırdı. Mayın ikinci günü idi. Meşənin dərinliklərindən alabaxtaların çığırtısı eşidilirdi. Vaxtından bir az tez gəlmişdi. Yolda heç bir çətinliklə üzləşməmişdi. Görünür, qız belə məsələlərdə o qədər təcrübəli idi ki, Uinston hətta normal vəziyyətdə də içini yeyən qorxunu hiss etməmişdi. Kifayət qədər təhlükəsiz yer seçildiyinə şübhə ola bilməzdi. Şəhər kənarında hər yerin Londonla müqayisədə daha təhlükəsiz olduğunu düşünmək sadəlövhlük idi. Əlbəttə, burada telekekran quraşdırılmamışdı. Lakin gizli mikrofon qorxusu həmişə vardı. Mikrofona səsi yazıb sonra sahibini tapmaq olurdu. İkinci tərəfdən, diqqəti çəkmədən təkbaşına səyahətə çıxmaq da asan məsələ deyildi. Doğrudur, yüz kilometrdən az məsafəyə gediş üçün pasportda müvafiq qeydiyyat aparılması tələb olunmurdu. Lakin bəzən dəmiryol stansiyalarının yaxınlığında patrullar dolaşırdılar. Onlar rastlarına çıxan bütün Partiya üzvlərinin sənədlərini yoxlayır, cəncəl suallar verirdilər. Bəxtindən, patrula rast gəlməmişdi. Stansiyadan çıxandan sonra bir neçə dəfə çevrilib ehtiyatla arxasına baxmış, izlənmədiyinə tam əmin olmuşdu. Qatar təkcə elə xoş yaz havasına görə özlərini bəxtəvər sayan bayram əhvali-ruhiyyəli prollarla dolu idi. Bütün yolu taxta oturacaqlı vaqonda gəlmişdi. Oturacaqların hamısını dişləri tökülmüş ulu nənədən tutmuş bir aylıq südəmər körpəyə qədər çoxsaylı prol ailəsi zəbt etmişdi. Onlar bir günlüyə kəndə, “qudalarına” qonaq gedirdilər. Həm də çəkinmədən Uinstona dedikləri kimi, qara bazardan bir az yağ tapmaq ümidində idilər. Cığır tədricən genişləndi. Uinston qızın təsvir elədiyi kolluqlar arasında mal-qaranın tapdaladığı talaya çıxdı. Saatı yox idi, amma vaxtından tez gəldiyini hiss edirdi. Zəngçiçəyi elə sıx bitmişdi ki, tapdamamaq mümkün deyildi. Uinston dizi üstə çöküb çiçək dərməyə başladı. Həm vaxtı öldürmək lazım idi, həm də qız gələndə sürpriz eləmək - ona çiçək dəstəsi vermək fikrinə düşmüşdü. Az qala bir qucaq zəngçiçəyi yığmışdı. Onları burnuna yaxınlaşdırıb başgicəlləndirici tünd ətrini sinəsinə çəkmək istəyirdi ki, arxadan eşidilən səsdən bütün bədənini soyuq tər basdı. Kiminsə ayağı altında qalıb sınan budağın şaqqıltısı eşidildi. Uinston heç nə olmamış kimi yenə gül dərməyə davam etdi. Bu ən düzgün qərar idi. Arxadakı qız da ola bilərdi. Amma bəlkə kimsə onu izləyib bura qədər gətirmişdi? Ətrafa boylanırsansa, deməli, nə isə şübhəli işin var. Odur ki, başını qaldırmadan zəncirçiçəyi dərirdi. Çiyininə yüngülcə bir əl toxundu. Gözlərini qaldırıb baxdı. Qız idi. Əlini dodağına qoyub susmaq işarəsi verdi. Sonra kolları aralayıb dar cığırla sürətlə meşənin içərisinə tərəf addımladı. İnamlı hərəkətlərindən əvvəllər dəfələrlə burada olduğu aydın sezilirdi. Əraziyə bələdliyi bataqlıq yerlərin yanından çox asanlıqla keçib getməsindən də bilinirdi. Uinston gül dəstəsini sinəsinə sıxıb onun dalınca addımlayırdı. Qızı görəndə əvvəlcə içərisində bir rahatlıq hiss etmişdi. İndi isə belindəki qırmızı qurşağın daha aydın nəzərə çarpdırdığı güclü və gözəl bədənini, yaraşıqlı ayaqlarını gözdən keçirəndə birdən-birə bu qıza layiq olmadığı fikri düşüncəsinə hakim kəsilmişdi. Hətta qızın arxaya çevrilib diqqətlə ona baxacağı təqdirdə, qərarını dəyişib geri qayıdacağı ehtimalı fikrindən keçdi. Havanın xoş rayihəsi, ağacların göz oxşayan yaşıllığı da Uinstonun qorxusunu artırırdı. Hələ stansiyadan gələndə gözəl may günəşinin şüaları altında özü öz gözündə çox çirkli, kif basmış, Londonun toz və qurumu az qala dərisinin hər santimetrinə işləmiş adam kimi görünmüşdü. Qızın indiyə qədər onu bir dəfə də günəş işığında, yaxud açıq yerdə görməməsi fikri qənaətini daha da möhkəmləndirirdi. Dünən nişan verilən ağacın yanına gəlib çatdılar. Qız qurumuş ağacın üstündən keçib divar kimi üzü yuxarı boy çəkmiş kolların arxasında görünməz oldu. Uinston da onun ardınca kolluğa girdi. Cavan ağacların dörd tərəfdən əhatə elədiyi seyrək otlu, təbii otağa bənzəyən kiçik talaya gəlib çıxdıqlarını gördü. Nəhayət, qız dayanıb üzünü Uinstona tərəf çevirdi. – Gəldik! - dedi. Uinston onun iki-üç addımlığında durub baxırdı. Elə bil yaxın gəlməyə cürəti çatmırdı.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 198
– Cığırda özüm qəsdən danışmırdım. - Qız sükutu pozdu. - Çünki ətrafdakı kolların arasında mikrofon gizlədə bilərlər. Doğrusu, düşünmürəm ki, belə şey olsun. Amma istənilən halda işimizi ehtiyatlı tutmalıyıq. O donuzlardan birinin səsimizi yazıb tanıyacağını heç vaxt yaddan çıxarmamalıyıq. Bura isə tam təhlükəsiz yerdir. Uinston hələ də qıza yaxınlaşmağa cəsarət etmirdi. – Deyirsiniz bura təhlükəsiz yerdir? - deyə səfehcəsinə bir də soruşdu. – Əlbəttə! Siz bir ağaclara baxın. - Ətrafda əvvəllər kəsilmiş göyrüş ağacının kötüyündən qalxan pöhrələr dimdik ucalırdı. Gövdələri hələ adam biləyindən yoğun olmazdı. - Mikrofon gizlətməyə hündür, qalın yarpaqlı ağaclar yoxdur. Həm də bura birinci dəfə gəlmirəm. Yalnız bundan sonra arxayın danışmağa başladılar. Uinston çəkingənliyini üstələyib yaxın gəldi. Qız qarşısında dayanmışdı. Sifətində elə bil cavan kişinin belə yerdə bu qədər ləng tərpənməsindən təəccübləndiyini bildirən qınaq ifadəsi vardı. Uinstonun qucağındakı zəngçiçəyi dəstəsi dağıldı. Sanki gülləri kimsə əlindən alıb yerə səpələdi. Yaxınlaşıb qızın əllərindən yapışdı. – İnanmazsınız, - dedi, - indiyə qədər gözlərinizin nə rəngdə olduğunu bilmirdim. Qızın gözləri qonur, daha doğrusu, açıq qonur rəngdə idi. Uzun, qara kirpikləri vardı. – İndi gözlərimin rəngini görəndən sonra baxmağa yenə ehtiyat edirsiniz? – Bir az ehtiyatlanıram. Qoy özümü sizə bir az tanıdım. Otuz doqquz yaşım var. Evliyəm. Arvadımla heç cür üzülüşə bilmirəm. Ayaqlarımda varikoz damarlarının genişlənməsindən əziyyət çəkirəm. Dişlərimin beşi protezdir. – Mənim üçün bunların elə bir əhəmiyyəti yoxdur. Təşəbbüsün kimdən gəldiyini söyləmək çətin olsa da, bir an sonra qız artıq onun qolları arasında idi. Əvvəlcə Uinston ilk təmasdan heç bir şey hiss etmədi. Şüuruna yalnız bir fikir hakim kəsilmişdi: baş verənlər mümkün olan şey deyil! Cavan qadın bədəni ona sarılmışdı. Sifəti gur, qara saçların içərisində görünməz olmuşdu. Nəhayət, qız başını yuxarı qaldırdı. İndi Uinston onun dolğun, qırmızı dodaqlarını öpürdü. Qız qollarını Uinstonun boynuna dolamışdı, nəvazişlə “əzizim”, “həyatım”, “sevimlim” deyirdi. Heç bir tərəddüd, yaxud müqavimətlə üzləşmədən onu ehtiyatla otların üstünə uzatdı. Demək, istədiyini edə bilərdi. Lakin bədənlərinin təmasından başqa heç bir fiziki istəyinin olmadığını çox tezliklə anladı. Hələ də düşüncəsinə hakim kəsilən yeganə hiss baş verənlərin mümkünlüyünə inamsızlıq olsa da, qızın məhz onu seçməsindən də qürur duyurdu. Münasibətlərin belə asanlıqla yoluna düşməsinə sevinir di gəl, fiziki yaxınlıq istəyi duymurdu. Hər şey gözlədiyindən daha sürətlə baş vermişdi. Qızın gəncliyi və gözəlliyi onu qorxutmuşdu. Bəlkə uzun müddət qadınsız yaşamağın törətdiyi fəsadlar rol oynamışdı. Uinston həyəcanının səbəbini bilmirdi. Qız yerindən qalxdı. Saçlarına ilişmiş zəngçiçəyini qoparıb atdı. Sonra Uinstonun qarşısında oturdu, əlləri ilə onun belini qucaqladı. – Narahat olma, əzizim. Tələsən yerimiz yoxdur. Hələ nə qədər vaxtımız var! Görürsən, nə əla gizli görüş yeridir? İctimai turist gəzintisi zamanı, dəstədən geri qalanda buranı bələdləmişdim. Əgər işdir, təsadüfən kimsə yaxınlaşsa, lap yüz metrlikdən də eşitmək olur. – Adın nədir?-deyə Uinston soruşdu. – Culiya. Səninkini bilirəm. Uinstondur. Uinston Smit. – Haradan öyrənmisən?
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 199
– Görünür, məlumat toplamaqda səndən daha bacarıqlıyam, əzizim. Düzünü de, kağızı sənə verməmişdən əvvəl haqqımda nə fikirləşirdin? Uinstonun qıza yalan danışmaq istəmirdi. Bəlkə ən xoşagəlməz şeylərdən başlamaq məhəbbət izharının qəribə üsullarından biri sayıla bilərdi. – Sənə nifrət edirdim,-dedi.-Səni zorlamaq, sonra da öldürmək istəyirdim. İki həftə əvvəl başını çaylaq daşı ilə əzməyi qətiləşdirmişdim. Düzünü bilmək istəsən, Fikir Polisi ilə əlaqəli olduğunu düşünürdüm. Qız qəhqəhə ilə güldü. Eşitdiyi sözləri rolunu əla oynamasının təsdiqi kimi qəbul eləmişdi. – Bircə Fikir Polisi çatışmırdı! Doğrudan belə fikirləşirdin? – Bəlkə də tam belə deyildi. Amma zahiri görünüşündən, belə cavan, sağlam, təzə-tər olmağından... Başa düşürsən... Fikirləşirdim ki, yəqin... – Fikirləşirdin ki,yəqin nümunəvi Partiya üzvüyəm. Əməllərimdə və fikirlərimdə büllur kimiyəm. Bayraqlar, yürüşlər, şüarlar, gəzintilər, idman oyunları, ictimai turist səfərləri və başqa buna bənzər şeylər. Fikirləşirdin ki, əlimə imkan düşsə, səni fikir cinayətində ittiham edəcəyəm, o biri dünyaya göndərilməyinə qərar verəcəyəm? . – Aha! Təxminən oxşar şeylər düşünürdüm. Bilirsən, indiki qızların çoxu məhz belə olur. – Yəqin hamısı bu andıra qalmışın ucbatındandır!-deyə Culiya Anti-Seks Liqasının qırmızı qurşağını açıb kolların üstünə atdı. Əlini belinə toxunduranda yadına nə isə düşdü. Kombinezonunun ciblərini axtarıb balaca, yastı şokolad çıxardı. İki yerə bölüb bir parçasını Uinstona uzatdı. Uinston hələ şokoladı əlinə almamış ətrafa yayılan xoş qoxudan onun qeyri-adiliyini hiss etdi. Şokolad qaramtıl və parıltılı idi, gümüşü rəngli kağıza bükülmüşdü. Gördüyü şokoladlar, adətən, solğun-qəhvəyi rəngə çalır, adamın əlində ovxalanır və yandırılan zibil iyi verirdi. Uinston nə vaxtsa indicə qızın verdiyi həqiqi şokoladın dadına baxmışdı. Ətrafa yayılan xoş qoxu onda güclü, həyəcanlandırıcı hiss oyatmışdı. Çalışsa da gözlənilməz hissin təsirindən çıxa bilmirdi. – Bunu haradan tapmısan?-deyə soruşdu. – Qara bazardan- qız laqeyd halda cavab verdi. - Düzünü bilmək istəsən, elə düşündüyün kimi qızam. Yaxşı idmançıyam. Kəşfiyyatçılar dərnəyində dəstə başçısı olmuşam. Həftədə üç axşam Gənclərin Antiseks Liqasında könüllü çalışıram. Saatlarla onların cındır plakatlarını London küçələrində yapışdırıram. Nümayişlər zamanı mütləq transparantın bir tərəfindən tuturam. Sifətimdə həmişə məmnun ifadə olur. Heç bir işdən boyun qaçırmıram. Şüarım daim kütləyə qoşulub bağırmaqdır. Başı salamat saxlamağın yeganə yolu budur. Şokoladın ilk tikəsi Uinstonun ağzında əridi. Çox nəfis idi. Damağında hiss etdiyi dad şüurunun dərin qatlarındakı xatirəni yenidən oyatdı. Gözün ucu ilə görünən əşya kimi düşüncəsinə qəfildən hakim kəsilən anılarına hec cür dəqiq şəkil verə bilmirdi. Uinston bu mübhəm xatirəni özündən uzaqlaşdırmağa çalışıdı. Yaddaşını çözələyən hissin nə vaxtsa məmnuniyyətlə görmək istədiyi, amma bacarmadığı bir işlə bağlı olduğuna əmin idi. Üzünü qıza tutub: – Çox gəncsən, - dedi. - Yəqin, məndən on, bəlkə on beş yaş cavan olarsan. Qəribədir, mənim kimi adamda diqqətini nə cəlb edə bilərdi? – Sifətində nə isə fərqli ifadə gördüm. Bəxtimi sınamaq qərarına gəldim. Məndə daxilən ora bağlı olmayanları iyləyib tapmaq qabiliyyəti var. Səni görən kimi onlardan olmadığını başa düşdüm.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 200
“Onlar” deyəndə Partiyanı, həm də yəqin ki, Daxili Partiyanı nəzərdə tutur. Özü də bu haqda gör necə istehza qarışıq nifrətlə danışır! -deyə Uinston fikrindən keçirdi. Ümumiyyətlə, “təhlükəsiz yer” mövcuddursa, buranın ən salamat yer olduğunu bilsə də, narahatlıq hissi Uinstonu tərk etmirdi. Təəccüb qaldığı başqa cəhət isə qizin kobud ifadələr işlətməsi idi. Partiya üzvlərinin söyüş söyməsi məqbul hərəkət sayılmırdı. Uinston nadir hallarda dilinə sərbəstlik verirdi. Culiyanın isə Partiya, xüsusən də Daxili Partiya haqqında hasarlara təbaşirlə gizlicə yazılan sözləri işlətmədən danışması mümkün deyildi. Lakin hər adamın dilinə gətirə bilmədiyi kəlmələr Uinstonu qızdan qətiyyən uzaqlaşdırmırdı. Belə danışıq tərzi Culiyanın Partiya əleyhinə, Partiya ilə bağlı olan hər şey əleyhinə üsyanının təzahürü idi. Qabağına çürümüş ot qoyulan atın etiraz dolu fınxırtısı kimi, bu hərəkət də təbii və məntiqi idi. Onlar taladan çıxıb yenə ağacların kölgəsində gəzməyə başladılar. Cığır geniş olduğundan qucaqlaşıb yanaşı addımlayırdılar. Antiseks Liqasının qurşağını açıb bir tərəfə atandan sonra qızın belinin necə zərif, yumşaq olduğu Uinstonun diqqətini çəkdi. Hələ də pıçıltı ilə danışırdılar. Taladan çıxandan sonra qız mümkün qədər səs salmadan yeriməyi məsləhət görmüşdü. Artıq balaca meşənin kənarına gəlib çatmışdılar. Culiya onu dayandırdı. – Açıqlığa çıxma. Bəlkə kimsə bizi izləyir. Kolların arxası daha təhlükəsizdir. Qoz ağacının kölgəsində dayanmışdılar. Amma sıx yarpaqların arasından süzülən günəş şüası sifətlərini hələ də isindirirdi. Uinston başını çevirib çəmənliyə baxdı. İlk dəfə olduğu yerin gözlərinə çox tanış görünməsindən yüngülcə heyrətlənmişdi. Buraları baxan kimi tanımışdı. Ortasından cığır keçən köhnə, otları tapdanmış çəmənlik, göstəbəklərin eşib çıxardıqları torpaq topaları...Qarşı tərəfdə budaqları mehdən yüngülcə silkələnən, sıx yarpaqları qadın saçlarını xatıtrladan tər göyrüş ağacları əyri-üyrü canlı hasar kimi uzanıb gedirdi. Haradasa lap yaxınlıqda yaşıl sulu gölməçələrində balıqlar üzən balaca çay da olmalı idi. – Yaxınlıqda balaca çay yoxdur ki?-deyə pıçıltı ilə soruşdu. – Düz tapmısan, var. Qarşıdakı talanın qurtaracağındadır. Ağacların altındakı nohurlarda iri balıqlar üzür. Diqqətlə baxsan suda o baş-bu başa şütüyüb quyruqlarını tərpətdiklərini də görə bilərsən. – Deməli, Qızıl Ölkə buradır... - Uinston öz-özünə pıçıldadı. – Qızıl Ölkə? – Elə-belə, sözgəlişi dedim. Qəribədir, buranı bir neçə dəfə yuxuda görmüşəm. – Ora bax!-Culiya başı ilə qarşı tərəfi göstərdi. Təxminən beş addım aralıda, başları bərabərində olan kola qaratoyuq qonmuşdu. Deyəsən onları görmürdü. Çünki quş gün işığında idi, Culiya ilə Uinston kölgədə dayanmışdılar. Qaratoyuq əvvəlcə qanadlarını geniş açdı, sonra ehtiyatla yığdı. Tələsmədən başını bir neçə dəfə tərpətdi. Elə-bil günəşə təzim edirdi. Sonra şövqlə cəh-cəh vurmağa başladı. Günortanın lal sükutunda səsi gur və şaqraq çıxırdı. Biri-birlərinə sarılan Uinstonla Culiya heyrətdən yerlərində donub qalmışdılar. Dəqiqələr keçib gedirdi. Quşun səsi isə kəsilmək bilmirdi. Qaratoyuq sanki qəfil qonaqların qarşısında məharətini nümayiş etdirirdi. Öz-özünü təkrarlamır, nəğməsini hər dəfə yeni zəngulələrlə zənginləşdirirdi. Arada bir neçə saniyəliyə susurdu. Qanadlarını yığıb-açır, çil- çil sinəsini qabardır, sonra əvvəlkindən də yüksək, şövqlü səslə oxuyurdu. Uinston səbəbini özü də anlamadığı heyranlıqla qaratoyuğa tamaşa edirdi. Görəsən, quş burada niyə, kimin üçün oxuyurdu? Yaxınlıqda nə rəfiqəsi, nə də rəqibi vardı. Onu meşənin kənarındakı tənha ağacın budağına qonub heç kəsin eşitmədiyi gur, şaqraq nəğməni oxumağa vadar edən hansı qüvvə idi? Ağlına hətta quşun ötməsinin də bir tələ, qurma olduğu fikri gəldi. Bəlkə haradasa yaxınlıqda mikrofon gizlədilib?! Bayaqdan bəri güclə eşidiləcək pıçıltı ilə danışmışdılar. İstəsələr belə səslərini yaza bilməzdilər. Quşun səsini isə yazmaq mümkün idi. Bəlkə xəttin o biri başında “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 201
balacaboy, böcəyəbənzər adam oturub diqqətlə qulaq asır? Qaratoyuqun pillə-pillə yüksələn səsi bir an sonra gərəksiz fikirləri Uinstonun başından çıxardı. Mahnı sərin meh kimi bədənini oxşayır, yarpaqların arasından süzülən günəş işığına qarışıb qeyri-adi bir gözəllik və rahatlıq hissi yaradırdı. İndi Uinston heç nə fikirləşmirdi, yalnız musiqini dinləməyə, his etməyə çalışırdı. Qucaqladığı cavan qız beli yumşaq və hərarətli idi. Culiyanı özünə tərəf çəkdi. Sinəsini döşlərinə dayadı. Sanki bir-birlərinə yapışmışdılar. Əlini bədəninin harasına aparırdısa, Culiya yağ kimi əriyir, su kimi axıb gedirdi. Özlərindən asılı olmayaraq dodaqları bir-birini tapdı. Bu bayaqkı tələsik, qətiyyətsiz öpüşə bənzəmirdi. Aralanıb nəfəslərini dərdilər. Qaratoyuq elə bil nədənsə duyuq düşmüşdü. Qanadlarını çalaraq uçub getdi. Uinston dodaqlarını qızın qulağına yapışdırıb pıçıldadı: – Gəl... – Burada yox, - Culiya da pıçıltı ilə cavab verdi. - Bayaqkı talaya qayıdaq. Ora daha təhlükəsizdir. Tələsə-tələsə, budaqları şaqqıltı ilə aralayaraq çəmənliyə qayıtdılar. Təzədən göyrüş pöhrəliyinin arxasında görünməz olandan sonra Culiya ona tərəf çevrildi. İkisi də kəsik-kəsik nəfəs alırdı. Bayaqkı zərif təbəssüm yenə qızın dodaqlarında peyda olmuşdu. Bir neçə saniyə sakitcə dayanıb Uinstona baxdı, sonra əlini kombinezona atdı. Nəhayət! Demək olar ki, eynən Uinstonun xəyallarında canlandırdığı kimi bir göz qırpımında onu sivirib əynində çıxardı, sanki bütöv bir sivilizasiya ilə vidalaşırmış kimi teatral jestlə kənara tulladı. Ağappaq bədəni gün işığında bərq vururdu. Amma o anda Uinston qızın bədəninə baxmırdı. Gözlərini onun qorxmadan bütün dünyaya meydan oxuyan zərif təbəsüm dolu çil-çil sifətinə zilləmişdi. Culiyanın əlini əllərindən buraxmadan onu yaşıl otların üstünə tərəf çəkdi. – Sən... əvvəllər də belə iş görmüsən? – Əlbəttə. Yüz dəfə... Yaxşı, olsun on dəfələrlə... – Kiminlə? Partiya üzvləri ilə? – Əlbəttə. Ancaq Partiya üzvləri ilə. – Aralarında Daxili Partiya üzvləri də olub? – Yox. O donuzlarla yox! Əlbəttə, əllərinə balaca bir imkan düşsə, çoxları istərdi. Onlar zahirən göründükləri qədər də müqəddəs deyillər. Uinstonun ürəyi sürətlə döyündü. Deməli, qız belə işlə dəfələrlə məşğul olub. Uinston isə yüz, hətta min dəfələrlə təkrarlanmasını istəyirdi... Aşılanan, korlanan, pozulan hər şey onda vəhşi bir ümid oyandırırdı. Kim bilir, bəlkə Partiya içəridən çürümüşdü. Hər yerdə gözə soxulan coşqunluq ruhu, fədakarlıq əhvali-ruhiyyəsi tənəzzülü gizlətməyə xidmət edən butaforiyadan başqa bir şey deyildi? Uinsonun imkanı olsaydı, Partiya üzvlərinin hamısını cüzama, yaxud sifilisə yoluxdurardı. Həm də necə ləzzətlə yoluxdurardı! Hər şeyin tənəzzülə uğraması, çürüməsi, dağılması üçün əlindən gələni eləməyə hazır idi. Qızın qollarından tutub aşağı çəkdi. İndi ikisi də çəmənlikdə, dizləri üstdə üz-üzə oturmuşdular. – Qulaq as. Nə qədər çox kişi ilə olmusansa, səni bir o qədər çox sevirəm. Nə demək istədiyimi başa düşürsən? – Əlbəttə.Yüz faiz! “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 202
– Təmizliyə nifrət eləyirəm. Əxlaq qaydalarına nifrət eləyirəm. İstəyirəm dünyada saxta ləyaqət, fəzilət kimi qələmə verilən heç nə qalmasın. İstəyirəm hər şey son zərrəsinə, son damlasına qədər pozulsun, korlansın! – Onda biz bir-birimizə tam uyğun gəlirik, əzizim. Mən də iliklərimə qədər pozulmuşam. – Bu işdən xoşlanırsan? İndiki görüşümüzü demirəm. Ümumiyyətlə, kişilərlə olmağı xoşlayırsan? – Xoşlayırsan nədir? Ölürəm belə şeylərdən ötrü! Uinston ən çox bu sözləri eşitmək istəyirdi. Qoy qadınlarda tək bir kişiyə məhəbbət olmasın. Qoy onlara heyvani instinkt, idarəedilməz şəhvət duyğusu hakim kəsilsin. Partiyanı parçalayıb dağıda biləcək yeganə qüvvə budur! Culiyanı çəmənliyə, bayaq əlindən yerə dağılmış zəngçiçəyi güllərinin üstünə uzatdı. Bu dəfə hər şey çox asanlıqla alındı. Nəfəslərini dərib rahatlıqla dolu gücsüzlük içərində yan-yana uzandılar. Bir an öncə həyəcandan bərk-bərk döyünən ürəkləri tədricən sakitləşməyə başladı. Günəşin hərarəti daha da artmışdı. İkisinin də yuxusu gəlirdi. Uinston əlini uzadıb yaxınlıqdakı kombinezonu götürdü. Ehtiyatla qızın üstünü örtdü. Deyəsən, gözlərini yuman kimi dərhal yuxuya getdilər. Təxminən yarım saat yatdılar. Uinston birinci ayıldı. Qalxıb oturdu. Hələ də başını ovcunun içinə qoyub dərin yuxuya dalmış Culiyanın çil-çil sifətinə tamaşa etməyə başladı. Dolu, al-qırmızı dodaqlarını çıxmaq şərtilə onun gözəl olduğunu demək çətin idi. Diqqətlə baxanda gözlərinin kənarındakı xırda qırışları da görmək olurdu. Qısa, qara saçları həm sıx, həm də çox yumşaqdı. Uinston hətta o “işdən” sonra da qızın familiyasını, harada yaşadığını bilmədiyini təəccüblə düşündü. Culiyanın yuxuda tənha, köməksiz görünən cavan, hərarətli bədəni Uinstonda qıza qarşı qəribə himayədarlıq duyğusu oyatmışdı. Amma bununla belə, bir az əvvəl, qoz ağacının altında dayanıb qaratoyuğun nəğməsinə qulaq asdıqları vaxt duyduğu zərif hisslər nədənsə qayıtmırdı. Kombinezonu azacıq qaldırıb Culiyanın hamar, ağappaq bədəninə tamaşa etdi. Fikirləşdi ki, əvvəllər kişi qadına baxıb özündə istək duyanda məsələ həll olunmuş sayılırdı. İndi isə nə təmiz məhəbbətdən, nə də həqiqi ehtirasdan söhbət gedə bilər. Heç bir ülvi hiss qalmayıb. Hər şey qorxu və nifrətə bulaşıb. Onların sevişmək üçün bir-birlərini qucaqlamaları döyüş, işi uğurla qurtarmaları qələbə sayıla bilərdi. Bu, Partiyaya endirilmiş zərbə idi. Siyasi etiraz idi.
– Bura bir dəfə də gələ bilərik, - Culiya dilləndi. - Bir yerə iki dəfə gəlmək o qədər də qorxulu deyil. Amma aydın məsələdir ki, yalnız aradan bir, bəlkə də iki ay keçəndən sonra burada görüşmək olar. Yuxudan oyanandan sonra qızın davranışı tamam dəyişmişdi. Yenə əvvəlki kimi qətiyyətli və işgüzar görkəm almışdı. Dərhal paltarlarını geyindi, qırmızı qurşağını belinə bağladı. Qayıtmaq planının təfərrüatlarını izah eləməyə başladı. Təşkilatçılığı əlinə alması çox təbii görünürdü. Uinstonla müqayisədə gündəlik həyat məsələlərində böyük təcrübəsinin olduğu hər addımda hiss edilirdi. Üstəlik də, çoxsaylı ictimai turist səfərləri zamanı London ətrafını incəliklərinə qədər öyrənmişdi. Uinstonun qayıtması üçün tamam fərqli marşrut seçmişdi. Şəhərə dönüşü başqa vağzalda sona çatmalı idi. Qız “Heç vaxt gəldiyin yolla qayıtma!”-deyə hansısa mühüm prinsipi elan edirmiş kimi, sözlərinə təntənəli ahənglə yekun vurdu. Birinci o getməli idi. Uinston yarım saat gözləyəndən sonra yola çıxa bilərdi. |