Њзбекистон республикаси олий ва њрта

Birinchidan, mafkura g‘oyaga nisbatan mazmunan kengroq tushunchadir.
Ikkinchidan, har qanday mafkurada ijtimoiy voqyelikni saqlab qolish yoki o‘zgartirishga qaratilganlik, ya'ni maqsadlar botiniy emas, balki zohiriy tarkibda mavjud bo‘lishini, mafkuraning o‘zagini tashkil etadi.
Uchinchidan, har qanday ijtimoiy g‘oya faqat ma'lum bir mafkuraviy qarashlar doirasidagina o‘zining uyushtiruvchilik, yo‘naltiruvchilik salohiyatini, jozibadorlik kuchini namoyon qila olishi mumkin.
Mafkuraning nazariy manbalari:

1. 
   Mafkuraning falsafiy ildizlari.
   
2. 
   Mafkuraning dunyoviy ildizlari.
   
3. 
   Mafkuraning diniy ildizlari haqida so‘z yuritish mumkin.
   

Ijtimoiy taraqqiyot - g‘oya va mafkuralar tarixi sifatida. Insoniyat tarixiga xalqlar va davlatlar, millatlar va jamiyatlarni yuksalishga yetaklagan yoki ularni tanazzul va halokatga mahkum etgan turli xil g‘oyalar ta'sir o‘tkazib kelgan. Chunki insoniyat taraqqiyoti yoki tanazzuliga g‘oya va mafkura bevosita ta'sir etadi. Mafkuraviy jarayonlar ijtimoiy sharoitlar bilan bevosita aloqadorlikda bo‘ladi.
Milliy g‘oya va mafkura o‘zida gumanizm talablarini, xalqning iroda va intilishlarini aks ettirgan taqdirda jamiyatni birlashtirib, uning salohiyat va imkoniyatlarini to‘la yuzaga chiqarishda beqiyos omil bo‘ladi.
Masalan, XX asrda dunyo hamjamiyati tomonidan tan olingan yaponcha taraqqiyot modelini olaylik. Yapon milliy mafkurasi «milliy davlatchilik tizimi» (kokutay) «fuqarolik burchi», «yapon ruhi», «tadbirkorlik», «umummilliylik», «fidoyilik», «vatanparvarlik», «paternalizm», «jamoaga sadoqat», «modernizatsiya» kabi g‘oya va tushunchalarga asoslanib, mamlakat erishgan yuksak natijalarda poydevor bo‘ldi.
Tarixda davrlar almashinuvi bilan mafkuralar ham o‘zgarib borgan. Foyaviy zaiflik va mafkuraviy beqarorlik esa millatning birdamligi, davlatning qudratiga putur yetkazadi, uning taraqqiyotini orqaga surib yuboradi. Foyaviy zaiflik va mafkuraviy beqarorlikning tarixda achchiq saboqlari qolgan. Masalan, Makedoniyalik Aleksandr va arab bosqini, Chingizxon bosqini, chor istilosi davrlarida ayrim hukmdorlarning xalqni birlashtirib kurashga safarbar etmagani o‘lkamizning qaramlik changaliga tushib qolishiga sabab bo‘ldi.
Mafkura va g‘oyalar tarixiy taraqqiyotda yetakchi mavqyelardan birini egallaydi. Insoniyatning ko‘p ming yillik o‘tmishi buni yaqqol tasdiqlaydi. yer yuzida dastlabki odamzod paydo bo‘lib, uning urug‘, jamoa yoki xalq sifatida shakllanishi ro‘y bergan dastlabki davrlardayoq ularni birlashtirib turadigan umumiy g‘oya va mafkuraga ehtiyoj tug‘ildi. Prezidentimiz Islom Karimov ta'kidlaganidek: «Chunki, mafkura - jamiyatda yashaydigan odamlarning hayot mazmunini, ularning intilishlarini o‘zida mujassamlashtiradi»⁵.
Jamiyat tarixini o‘rganish shuni ko‘rsatadiki, ilk moddiy va ma'naviy madaniyat maskanlarining ko‘pchiligi dastlab Sharqda shakllangan va bu insoniyatning keyingi taraqqiyoti uchun zamin bo‘lib xizmat qilgan. Xususan, qadimgi Misr, Vavilon, Turon, Eron, Hindiston va Xitoyda vujudga kelgan sivilizatsiyalar tarixda muhim o‘rin tutadi. Šadimgi Sharq zamini xalqlari dunyoda birinchilardan bo‘lib yerga ishlov berdilar, tabiatdan tanlab olish yo‘li bilan madaniy o‘simliklarning ko‘plab navlarini yetishtirdilar. Ular murakkab sug‘orish inshootlari va moslamalarini yaratdilar, tarixga ma'lum bo‘lgan birinchi suv tegirmonlari va objuvozlarni qurdilar, dastlabki uy hayvonlarini qo‘lga o‘rgatdilar, ipak qurti boqib, undan tabiiy ipak olishni kashf etdilar. Nihoyatda murakkab me'morchilik san'atiga asos soldilar, tabiat kuchlari qarshisida qanchalik sabr-toqatli, irodali, o‘tkir fikrli, jismonan baquvvat va ruhan yengilmas bo‘lishni jahonga namoyon etdilar. Shu asnoda xilma-xil g‘oyalarni yaratdilar, ularni amalga oshirdilar.
Mafkuraviy jarayonlar tarixiy va ijtimoiy shart-sharoit bilan uzviy aloqador bo‘lib, davrlar almashuvi bilan yangilik tomon o‘zgaradi.
Ma'lumki, milliy g‘oya va mafkuraning tarixiy shakllari va ko‘rinishlari xalqimizning ko‘p ming yillik o‘tmishi davrida rivojlanib keldi. Qadimgi Xorazm, Sug‘diyona va Baqtriyada ilk bor shakllangan, ajdodlarimiz tomonidan bundan 2700 yil oldin yaratilgan dastlabki yozma manba - «Avesto» kitobida ham ezgulik g‘oyalari ilgari surilgan. (2001 yili YuNeSKO hamkorligida 2700 yilligi keng nishonlandi). Yaxshilik bilan yomonlik o‘rtasidagi azaliy kurash aks ettirilgan. Zardo‘shtiylikning ezgulik va insonparvarlik haqidagi qarashlari mintaqamizga islom dini kirib kelgunga qadar asosiy g‘oyalar edi⁶. Shuningdek, turkiy xalqlar o‘rtasidagi Ko‘k tangrisiga (osmon va quyoshga) sig‘inish (shamanizm) va buddizm (buddaviylik) ham diniy e'tiqod sifatida zardushtiylik bilan yonma-yon yashab keldi.
Zardushtiylik mintaqada ilk bor shakllangan dastlabki davlat birlashmalari: Xorazm, Sug‘diyona va Baqtriyada davlat dini darajasiga ko‘tarildi va rasmiy mafkura vazifasini ham bajardi. Kushon davriga kelib zardushtiylik bilan bir qatorda, buddaviylik ham davlat dini vazifasini o‘tay boshladi.
Ammo, Turonning vaqti-vaqti bilan bosqinchilar hujumiga uchrab turishi jamiyatdagi barqarorlikni izdan chiqarar edi. Miloddan avvalgi VI-IV asrlarda Ahmoniy shohlari, 329-327 yillarda Aleksandr Makedonskiyning bosqinchilik yurishlari mintaqada mavjud bo‘lgan mustaqil davlatchilikka ma'lum muddatga chek qo‘yilishiga sabab bo‘ldi. Xalqimiz o‘z mustaqilligini qayta tiklash uchun dushmanga qarshi yillar davomida kurash olib bordi. Mustaqillik g‘oyalari, o‘z milliy davlatchiligini tiklash uchun kurash xalqimizning o‘sha paytdagi orzu-umidlari, ta'bir joiz bo‘lsa, uning g‘oya va mafkurasini tashkil qildi. Ularga asoslangan xalqimiz Kushon podsholigi va Buyuk Turk Xoqonligi kabi ulkan saltanatlarga asos soldilar.
Biroq, tarixiy jarayon o‘zgarishi bilan mintaqada mustaqil davlatchilikka yana vaqtincha chek qo‘yishga to‘g‘ri keldi. VII asrning oxiri - VIII asrning boshlarida arab bosqinchilari Turonni bosib oldilar. Bunda istilo va istibdodga qarshi kurash g‘oyalari yagona maqsad yo‘lida, masalan, Turon zaminni arab istilochilaridan ozod qilish uchun janglarda birlashtiruvchi g‘oya bo‘ldi. Muqanna qo‘zg‘oloni va uning ozodlik uchun kurash g‘oyalari istiqlolchilariga qarshi kurashda mafkura vazifasini bajardi.
Movarounnahrda islom dinining tarqalishi xalqning yagona maslakka birlashtirishdek tarixiy vazifani bajardi. IX-XII asrlarda somoniylar, qoraxoniylar, g‘aznaviylar, saljuqiylar, xorazmshohlar sulolari tomonidan mintaqada asos solingan davlatlar nafaqat o‘zbek xalqi, balki jahon xalqlari tarixida ham chuqur iz qoldirdi. Muhammad Xorazmiy, Abu Nasr Forobiy, Ahmad Farg‘oniy, Abu Ali ibn Sino, Abu Rayhon Beruniy kabi allomalarning o‘lmas asarlari jahon fanini boyitdi. Mutasavvuflar: Xoja Yusuf Famadoniy, Ahmad Yassaviy, Abdulxoliq Fijduvoniy, Bahouddin Naqshband, Najmiddin Kubro; muhaddislar: Imom Buxoriy, Imom Termiziylarning ta'limotida aks etgan komil inson g‘oyalari, adolat haqidagi qarashlar jamiyatning sog‘lom ma'naviy-axloqiy ruhini saqlash va mustahkamlashga xizmat qildi. Bu g‘oyalar Vatan va xalq manfaati yo‘lida fidoyilik va insonparvarlikni ulug‘ladi. Ular milliy-ma'naviy qadriyatlar sifatida xalqimiz madaniyati, adabiyoti va san'atida, jumladan, Mahmud Qoshg‘ariy, Yusuf Xos Hojib, Ahmad Yugnakiy, Lutfiy, Abdurahmon Jomiy, Alisher Navoiy, Jaloliddin Rumiy, Mirzo Abdulqodir Bedillar ijodida chuqur o‘rin egalladi.
Bu g‘oyalar o‘zbek davlatchiligining rivojlanishida ham muhim omil bo‘lib xizmat qildi. Amir Temurning «Temur tuzuklari», Nizom-ul-mulkning «Siyosatnoma» kitoblarida davlat idorasi va ahli fuqaroga munosabatda adolat, insof, diyonat, el-yurt tinchligi va obodligi bosh g‘oya sifatida ilgari surildi. Bu g‘oyalar Temuriylar davlati g‘oyaviy tamoyillarining ustuvor yo‘nalishi edi.
XVII-XIX asrlarda umummilliy manfaatlar o‘rniga tor va cheklangan, shaxsiy va sulolaviy manfaatlarning ustun qo‘yilishi, jamiyat hayotida ma'naviy-axloqiy qadriyatlarni mustahkamlash va ilm-ma'rifatni rivojlantirishga yetarlicha e'tibor berilmagani o‘zbek davlatchiligining tanazzulga yuz tutishiga, mustaqillikning qo‘ldan berilishiga, Turkistonda mustamlakachilik tuzumi o‘rnatilib, pirovardida milliy davlatchilikning yana bir bor tugatilishiga olib keldi. Shunga qaramasdan, chuqur tarixiy ildizlarga ega bo‘lgan milliy g‘oyalar tamomila yo‘q bo‘lib ketmadi. Aksincha, mustamlakachilik sharoitida ular milliy davlatchilikni tiklash, millat taraqqiyoti va istiqboli uchun kurash bayrog‘i sifatida yana ilgari surildi.
Bu intilishlar XIX asrda ma'rifatparvarlik g‘oyalari bilan chiqqan Ahmad Donishning ilg‘or qarashlarida, XX asr boshida yuzaga kelgan jadidchilik harakatining taraqqiyparvar namoyondalari - Behbudiy, Fitrat, Cho‘lpon, Munavvar Qori, Abdulla Avloniy ijodi va faoliyatida yana ham kuchaydi. Jadidlar Turkistondagi xalqlarni birlashtirish va butun o‘lkaning milliy mustaqilligi uchun kurash g‘oyasini ilgari surdilar. Turkistonda bosqinchi qizil armiya va sovet tuzumiga qarshi ko‘tarilgan istiqlolchilik harakatining mafkurachilari ham aynan jadidlar bo‘ldilar. Biroq, mustabid sovet tuzumi bu g‘oyalarga qarshi g‘ayriinsoniy mafkurani ilgari surib, xalq manfaatlarini inkor etdi. Bu utopik, hayoliy g‘oyalar real hayot talablariga javob bermas, xalqning an'anaviy turmush tarziga, jamiyat taraqqiyoti qonunlariga mutlaqo zid edi. Ular milliy istiqlolni tan olmas, milliy qadriyatlarni toptar, diniy e'tiqodga qarshi kurash asosiga qurilgan edi. Lekin, mustabid hukumat ularni xalqqa tan oldirish uchun jon-jahd bilan kurashdi. Bu siyosat ayovsiz kurashlar, ta'qib, tazyiq va zo‘ravonliklardan iborat edi. O‘sha yillardagi mash'um qatag‘onlar bu kurashning fojeali namoyon bo‘lishi edi.
Bu tuzum o‘lkamizda zo‘rlik bilan o‘rnatilgach, xalqimiz uning siyosati va mafkurasiga qarshi kurash olib bordi. Bu kurash shafqatsizlik bilan bostirilgach esa, yashirin tarzda davom etdi. Va nihoyat, 1937 yildagi ommaviy qatag‘on bu tuzum va uning mafkurasiga, g‘oyalariga qarshi chiqqan, umummilliy manfaatlarni himoya qilgan har qanday «o‘zgacha fikrlaydigan» kishini «xalq dushmani» deb e'lon qildi. Ular ba'zi milliy g‘oyalarni ilgari surib, xalqimiz manfaatlarini himoya qilganliklari uchun ularni yo‘q qilib yubordi.
Shundan keyingina, zo‘ravonlik bilan o‘rnatilgan bu g‘oyalar jamiyatning yakka-yu yagona va hukmron mafkurasiga aylandi. Butun ommaviy axborot vositalari - radio, matbuot, televidenie, madaniyat, san'at, adabiyot, ijtimoiy fanlar shu mafkurani targ‘ib qilish va singdirishga xizmat qildi, davlat tashkilotlari uning hukmronligini kuch va zo‘rlik bilan ta'minlab turdilar. Lekin bu g‘oyalar baribir xalq qalbidan chuqur joy ololmadi, jamiyatning o‘z mafkurasiga aylanmadi, xalqimizning milliy g‘oya va asriy qadriyatlarini yo‘q qila olmadi. Xalqimiz hayotida chuqur ildiz otgan, uning azaliy orzusi bo‘lgan milliy g‘oyalar XX asr 80-yillar oxirida davlatimiz rahbari Islom Karimov tomonidan izchil va jasorat bilan yana kun tartibiga qo‘yildi va Vatanimiz ozodligi hamda mustaqillikni qo‘lga kiritishda muhim omil bo‘ldi. Ular mamlakatimizda mislsiz o‘zgarishlarni amalga oshirish, xalqimiz hayoti va taraqqiyotini belgilab olishda umuminsoniy qadriyatlar ustuvorligiga asoslangan ozod va obod Vatan, erkin va farovon hayot qurish kabi oliy maqsadlarimiz ifodasi bo‘lib kelmoqda.