1.
| Rozdział II |
Fundacja Vis Maior
|
„utrzymanie psów asystujących” (§ 1 pkt 7a rozporządzenia).
Proponowane rozwiązanie jest niezwykle potrzebne. Od kilku lat osoby korzystające z pomocy psów asystujących nie mają możliwości starania się o wsparcie w utrzymaniu psów. Ważne, by w ogłoszeniu o konkursie pojawił się zapis o konieczności posiadania wpisu do Rejestru Podmiotów Uprawnionych do Wydawania Certyfikatów Potwierdzających Status Psa Asystującego, prowadzonego przy Ministerstwie Rodziny Pracy i Polityki Społecznej.
|
Wymóg dot. Wpisu do Rejestru pozwoli na uzyskanie większej pewności, że środki przeznaczone na to działanie trafią do organizacji, które specjalizują się w szkoleniu psów asystujących. Ważne, by Wnioskodawca, który ubiega się o środki na wsparcie utrzymania psów asystujących przedstawił konkretne zasady przyznawania dofinansowań, tak, by pieniądze były przeznaczane na konkretne potrzeby, a nie jedynie redystrybuowane.
| Uwaga nieuwzględniona. W przypadku zadania „utrzymanie psów asystujących” NGO występuje de facto w imieniu osoby niepełnosprawnej, która korzysta z pomocy psa asystującego. Decyzja w zakresie wyboru NGO, która wystąpi o dofinansowanie kosztów utrzymania psa powinna należeć do osoby niepełnosprawnej. W warunkach konkursu wprowadzona zostanie natomiast konieczność posiadania przez psa asystującego certyfikatu, o którym mowa w art. 20b ustawy o rehabilitacji. |
|
|
|
|
|
|
2.
|
Rozdział III
|
Dolnośląskie Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom i Młodzieży z MPDz OSTOJA
|
Wątpliwości budzi zasadność zaproponowanego łączenia zadań w ramach projektu. Zapisy wymagają urealnienia w zakresie faktycznych potrzeb wspierania osób z niepełnosprawnościami w prowadzonych placówkach, uwzględniających podstawowe zasady – kompleksowości, wieloprofilowości i ciągłości oddziaływań. Proponowane sposoby łączenia zadań powodują, że wiele wypracowanych w organizacjach skutecznych i zgodnych z wysokim standardem rehabilitacji społecznej metod pracy z beneficjentem będzie musiała ulec zmianie (pogorszeniu) aby sprostać wymaganiom proponowanych procedur.
|
Z przygotowanej propozycji i opisu podziału „typu placówek” w odniesieniu do realizowanych przez nie „zadań” wynika, że nie będzie możliwości prowadzenia w ramach placówki działań kompleksowych i wieloprofilowych, np. sugeruje, że prowadzony proces rehabilitacji w placówce nie niesie za sobą konieczności jednoczesnego korzystania z takiej formy wsparcia jak np. „asystentura osobista”. Wielu beneficjentów realizowanych przez nas dotychczas projektów może aktywnie uczestniczyć w zajęciach tylko dlatego, że wspierani są przez asystentów osoby niepełnosprawnej w czasie realizacji zajęć. W przeciwnym razie byłyby to osoby wykluczone społecznie, zamknięte w czterech ścianach swoich domów. Udział asystentów w terapii jest niezwykle istotny, również wtedy gdy beneficjenci realizują zadania podczas terapii grupowej. Podobnie treningi sportowe realizowane w sposób ciągły lub cykliczny z całą pewnością wpływają pozytywnie na kondycję czy umiejętności motoryczne beneficjentów i powinny jednak stanowić uzupełnienie dla pozostałych form realizowanej terapii wpływających na usamodzielnienie osób niepełnosprawnych. Tworzenie placówek łączących wszystkie proponowane” typy” daje możliwość całościowego podejścia do terapii z uwzględnieniem podmiotowości każdego beneficjenta. Pozwala też na jego wieloaspektowe poznanie, dokonanie kompleksowej i trafnej diagnozy jego potrzeb, możliwości czy deficytów. Samemu beneficjentowi oraz jego rodzinie pozwala na korzystania z różnorodnych form wsparcia w jednym miejscu, z udziałem zespołu specjalistów. Wyklucza również ryzyko braku możliwości korzystania z jednego z typu zadań np. uwagi na nakładające się na siebie terminy ich realizowania przez różne placówki.
| Zadanie pn. „prowadzenie rehabilitacji osób niepełnosprawnych w różnych typach placówek” (§ 1 pkt 1 rozporządzenia MPiPS), które może zostać zgłoszone, w typie projektu „prowadzenie rehabilitacji w placówce”, nie określa jakie formy wsparcia mogą być poprzez to zadanie realizowane. Wskazuje natomiast miejsce realizacji działań podejmowanych na rzecz osób niepełnosprawnych. Zatem, zakres działań możliwych do zgłoszenia w ramach tego typu projektu jest nieograniczony – warunkiem jest iż wsparcie realizowane będzie w placówce i na rzecz podopiecznych tej placówki. Należy jednocześnie podkreślić, iż „Zasady” wprowadzają możliwość zgłoszenia w projekcie (dodatkowo) form wsparcia realizowanych poza placówką, o ile udział w tych formach wsparcia stanowić będzie dla podopiecznych placówki uzupełnienie rehabilitacji prowadzonej w placówce. |
|
|
|
|
|
|
3.
|
Rozdział III ust. 1 i 2
|
Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną
|
W przypadku typu projektu 1) prowadzenie rehabilitacji w placówce (rehabilitacja ciągła) (ust. 1 pkt 1), wybór zadania 2) prowadzenie poradnictwa (ust. 2 pkt 1) wyklucza możliwość świadczenia poradnictwa dla osób niepełnosprawnych i ich otoczenia z kilku placówek wnioskodawcy oraz zupełnie eliminuje świadczenie poradnictwa dla osób nie będących uczestnikami placówki.
Propozycja:
Zadanie „prowadzenie poradnictwa psychologicznego, społeczno-prawnego oraz udzielanie informacji” przenieść do ust. 1 jako odrębny typ projektu, dopisując pkt 4.
|
Specjalistyczne poradnictwo skierowane do osób z określoną niepełnosprawnością oraz ich najbliższego otoczenia nie jest świadczone w żadnych publicznych ośrodkach poradnictwa, ponieważ osoby tam zatrudniane nie znają specyfiki danej niepełnosprawności. Mogą udzielać podstawowych informacji społeczno-prawnych, wspólnych dla wszystkich osób z niepełnosprawnościami, ale nie potrafią np. przygotować i przedstawić informacji w formacie łatwym do czytania i zrozumienia bądź z użyciem sposobów komunikacji alternatywnej. Tym bardziej nie są w stanie prowadzić takiego poradnictwa i wsparcia psychologicznego. Taki jak obecnie proponowany zapis, przypisujący specjalistyczne poradnictwo do jednej placówki całkowicie wykluczy możliwość skorzystania z niego przez osoby z niepełnosprawnością nie będące uczestnikami placówki, poszukujące np. doradztwa zawodowego czy specjalistycznego wsparcia w znalezieniu zatrudnienia lub mające problemy wymagające interwencji psychologicznej – co może przynieść chęć zmiany swojego życia, podjęcie aktywności. W tej chwili zostaną tego całkowicie pozbawieni, a świadczenie poradnictwa zostanie skierowane na osoby już aktywizowane w placówkach.
| Uwaga uwzględniona częściowo. W treści „Zasad” wprowadzona zostanie zmiana w zakresie wyłączenia konieczności przygotowania IPD oraz uzyskiwania aktualnych orzeczeń o niepełnosprawności – w odniesieniu do beneficjentów ostatecznych, którzy korzystają w projekcie wyłącznie ze wsparcia w ramach zadania pn. „prowadzenie poradnictwa (…)”. Jednocześnie w treści ogłoszenia o konkursie wskazane zostaną warunki funkcjonowania „placówki” w której prowadzone jest poradnictwo lub udzielane są informacje. |
|
|
|
|
|
|
4.
|
Rozdział III, ust. 2
|
Wrocławski Sejmik Osób Niepełnosprawnych
|
W związku z zapisem:
„W przypadku typu projektu „Prowadzenie rehabilitacji w placówce (rehabilitacja ciągła) projekt musi dotyczyć co najmniej jednego z następujących dwóch rodzajów zadań: 1) prowadzenie rehabilitacji osób niepełnosprawnych w różnych typach placówek (§ 1 pkt 1 rozporządzenia); 2) prowadzenie poradnictwa psychologicznego, społeczno-prawnego oraz udzielanie informacji (§ 1 pkt 4 rozporządzenia)”
należy umożliwić realizację projektów obejmujących działania wymienione w punkcie 2 jako samodzielną specjalistyczną placówkę informacyjno-poradniczą realizującą zadania 5 dni w tygodniu i co najmniej 10 m-cy w roku, posiadającą odpowiednie zaplecze kadrowe, lokalowe i sprzętowe do realizacji zadania.
|
Uzasadnieniem dla opisanego rozwiązania jest przykład placówki prowadzonej przez WSON. W 2015 roku w ramach realizacji projektu informacyjno-poradniczego zespół specjalistów ośrodka informacji i poradnictwa prowadzonego przez WSON udzielił 3485 porad społeczno-obywatelskich i socjalnych, 669 porad prawnych oraz 571 porad psychologiczno-pedagogicznych.
Dostęp do informacji przez osoby niepełnosprawne jest wciąż wysoce niedostateczny, a potrzeby i oczekiwania w tym zakresie bardzo duże. Z badań ISP wynika także, że zdecydowanie preferowaną przez osoby niepełnosprawne i najbardziej efektywną formą pozyskiwania informacji i porad stanowi kontakt bezpośredni (dotyczy to zwłaszcza możliwości stałego dostępu do bezpłatnej informacji w postaci specjalistycznego poradnictwa prawnego, psychopedagogicznego czy socjalnego).
Takiego kontaktu nie jesteśmy w stanie zastąpić wydawnictwami. Dla większości zgłaszających się do placówki osób istotna jest interpretacja konkretnych zapisów przez doświadczonego radcę prawnego z uwzględnieniem specyficznych potrzeb tych osób w zakresie sposobu komunikowania się.
Ponadto rozproszenie legislacyjne (przepisy dot. osób niepełnosprawnych regulują różne ustawy) powoduje powstawanie szumu informacyjnego i powoduje istotny problem w docieraniu informacji do osób zainteresowanych. Natomiast ogromna zmienność zapisów prawa powoduje, że wszelkie wydawnictwa dość szybko stają się nieaktualne.
Działalność placówki o profilu informacyjno-poradniczym jest więc także odpowiedzią na opisane problemy z dostępem do rzetelnej informacji istniejące w środowisku osób niepełnosprawnych. A przecież taka informacja to podstawowy warunek dla wzrostu zaradności w życiu i aktywności osoby niepełnosprawnej i jej najbliższego otoczenia.
Każde ograniczenie, np. możliwość prowadzenia opisanej działalności jedynie w placówkach łącznie z zadaniem 1 jest nieuzasadnione patrząc na potrzeby środowiska i fakt, że nie wszyscy będą mogli z przyczyn obiektywnych być uczestnikami takich placówek.
| Uwaga uwzględniona. W treści „Zasad” wprowadzona zostanie zmiana w zakresie wyłączenia konieczności przygotowania IPD oraz uzyskiwania aktualnych orzeczeń o niepełnosprawności – w odniesieniu do beneficjentów ostatecznych, którzy korzystają w projekcie wyłącznie ze wsparcia w ramach zadania pn. „prowadzenie poradnictwa (…)”. Jednocześnie w treści ogłoszenia o konkursie wskazane zostaną warunki funkcjonowania „placówki” w której prowadzone jest poradnictwo lub udzielane są informacje. |
|
|
|
|
|
|
5.
|
Rozdział III ust. 2 pkt 2
|
Krajowe Towarzystwo Autyzmu Oddział w Szczecinie
|
Czy można prowadzenie poradnictwa psychologicznego rozumieć szeroko, iż jest to wsparcie udzielane nie tylko przez psychologa, ale i przez pedagoga?
|
Osoby z autyzmem poza poradnictwem psychologicznym potrzebują wparcia / poradnictwa pedagogicznego. Tak jak niezbędna jest wiedza osobom niepełnosprawnym ruchowo na temat przysługującego im sprzętu rehabilitacyjnego potrzebnego do poruszania się czy innego sprzętu do rehabilitacji, tak osobom z autyzmem potrzebne są specjalistycznie opracowane programy terapeutyczne -edukacyjno -rehabilitacyjne, opracowywane/aktualizowane przez specjalistów pedagogów, niezbędne do procesu terapii i rehabilitacji osób niepełnosprawnych z autyzmem.
Pytanie:
Czy poradnictwo pedagogiczne (m.in. obserwacja, diagnoza, opracowywanie specjalistycznych programów i ich aktualizacja, opracowywanie strategii postępowania) można zaliczyć do formy wsparcia, czy też należy traktować je jako element realizowanych form wsparcia i ujmować tylko w pozycji budżetowej?
| W przypadku zadania pn. „prowadzenie poradnictwa psychologicznego, społeczno-prawnego oraz udzielanie informacji na temat przysługujących uprawnień, dostępnych usług, sprzętu rehabilitacyjnego i pomocy technicznej dla osób niepełnosprawnych” (§ 1 pkt 4 rozporządzenia), realizacja projektu może obejmować wsparcie psychologicznie. Wsparcie pedagoga może mieć w tego rodzaju projektach charakter uzupełniający (może być częścią wsparcia psychologicznego). |
|
|
|
|
|
|
6.
|
Rozdział III ust. 3
|
Stowarzyszenie Integracji Społecznej "DROGA”
|
„(…) dla osób niepełnosprawnych-aktywizujących zawodowo i społecznie lub tylko społecznie (dotyczy to osób zależnych)”
|
Nasze Stowarzyszenie prowadzi dwie placówki oświatowe, na których prowadzenie otrzymuje dotację z budżetu państwa. Natomiast absolwenci po ukończeniu 25 roku życia z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim (wg PPP) – zupełnie zależne są pozbawione jakiejkolwiek aktywności społecznej, bo o aktywizacji zawodowo-społecznej nie ma co w tej sytuacji rozmawiać, gdyż byłaby to fikcja.
| Zgłoszona uwaga odnosi się do zacytowanej treści rozporządzenia MPiPS. Nie może zatem zostać przez Fundusz uwzględniona. |
|
|
|
|
|
|
7.
|
Rozdział III ust. 3 pkt 2
|
Stowarzyszenie na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju Społeczno-Gospodarczego „KLUCZ”
|
Nieprecyzyjnie określone zajęcia dotyczące realizacji zadania 2 „prowadzenia grupowych i indywidualnych zajęć”.
|
Brak informacji czy wymienione 3 rodzaje zajęć – a,b,c – muszą być realizowane łącznie, czy można skupić się tylko na jednym z nich. W związku z czym trudno jest określić precyzyjnie grupę docelową beneficjentów i jednocześnie ustalić rodzaj wskaźników efektywności, ich poziom oraz sposób pomiaru.
| Decyzja co do zakresu projektu należy do Wnioskodawcy. Nie jest wymagana przez Fundusz łączna realizacja wszystkich działań wskazanych w zadaniu o którym mowa w § 1 pkt 5 rozporządzenia MPiPS. Wnioskodawca może dokonać wyboru, które z działań będą realizowane w projekcie. |
|
|
|
|
|
|
8.
|
Rozdział III ust. 3 pkt 4
|
Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowy Koło w Stargardzie
|
„4) świadczenie usług wspierających w miejscu zamieszkania w mieszkalnictwie wspomaganym (wspieranym), w których liczba miejsc nie jest większa od 30, zamieszkanie ma charakter stały, a które mają na celu umożliwienie lub wspomaganie niezależnego życia osób niepełnosprawnych w społeczności lokalnej, w szczególności usług asystencji osobistej” (§ 1 pkt 13 rozporządzenia). Charakter zamieszkania nie będzie zobowiązywał do mieszkania w szczególnych warunkach.
(zmiany zaznaczone wytłuszczonym drukiem)
|
Przedstawiona propozycja jest odpowiedzią na ratyfikowaną w 2012 r. i wdrażaną przez Polskę Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych (z przedstawionym poniżej Art. 19 Konwencji)
„Artykuł 19 Niezależne życie
Państwa Strony niniejszej konwencji uznają równe prawo wszystkich osób niepełnosprawnych do życia w społeczeństwie, wraz z prawem dokonywania wyborów, na równi z innymi osobami, oraz podejmą skuteczne i odpowiednie środki w celu ułatwienia pełnego korzystania przez osoby niepełnosprawne z tego prawa oraz ich pełnego włączenia i udziału w społeczeństwie, w tym poprzez zapewnienie, że:
(a) osoby niepełnosprawne będą miały możliwość wyboru miejsca zamieszkania i podjęcia decyzji co do tego, gdzie i z kim będą mieszkać, na zasadzie równości z innymi osobami, a także, że nie będą zobowiązywane do mieszkania w szczególnych warunkach,
(b) osoby niepełnosprawne będą miały dostęp do szerokiego zakresu usług wspierających świadczonych w domu lub w placówkach zapewniających zakwaterowanie oraz do innych usług wspierających, świadczonych w społeczności lokalnej, w tym do pomocy osobistej niezbędnej do życia i włączenia w społeczność oraz zapobiegającej izolacji i segregacji społecznej,
(c) świadczone w społeczności lokalnej usługi i urządzenia dla ogółu ludności będą dostępne dla osób niepełnosprawnych, na zasadzie równości z innymi osobami oraz będą odpowiadać ich potrzebom.”.
Celem przedstawionych zmian założeń konkursu jest zwrócenie uwagi na wieloletni problem marginalizacji praw osób niepełnosprawnych do samodzielnego życia i zamieszkania w otwartym społeczeństwie. Jednocześnie zmiany te umożliwiają finansowanie usług asystenckich na rzecz osób niepełnosprawnych w miejscu ich zamieszkania oraz które to osoby mają prawo i prowadzą samodzielne życie w społeczności lokalnej. Wymóg zmian systemowych w zakresie rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych, a szczególnie tworzenie się nowych form możliwości dla ON – mieszkania wspomagane (wspierane) wymusza odejście od instytucjonalnych form opieki (np. Domy Pomocy Społecznej). Niebagatelne znaczenie ma również kwestia finansowa usług asystenckich (koszt pobytu w DPS śr. 4.400zł/m-c) przy orientacyjnych kosztach usług asystenckich na poziomie 1.500-1.800 zł/m-c. Wdrożenie instrumentów finansowych zezwalających na usługi asystenckie wspomagające (wspierające) niezależne życie osób niepełnosprawnych w mieszkaniach wspomaganych (wspieranych) pozwoli na realizację Art. 19 Konwencji, rozwój samodzielności ON, a świadczone w społeczności lokalnej usługi i urządzenia dla ogółu ludności będą dostępne dla osób niepełnosprawnych, na zasadzie równości z innymi osobami. Przedstawione zmiany odpowiadają zapotrzebowaniu społeczności osób niepełnosprawnych na umożliwienie samodzielnego zamieszkania i wsparcia ON w prawach równości z innymi. Limit 30 miejsc nie dotyczy beneficjenta (nie jest to liczba miejsc we wszystkich mieszkaniach, które prowadzi dany beneficjent), ale właśnie liczby miejsc w obiekcie (w budynku, w jego skrzydle, klatce itp.), w którym znajdują się mieszkania wspomagane. Ponadto należy zwrócić szczególną uwagę, żeby mieszkania były jak najbardziej zakorzenione w lokalnych społecznościach i nie tworzyły rozwiązań na zasadzie gett w postaci oddzielnych bloków, dzielnic, wyodrębnionych skupisk mieszkań dla osób np. z niepełnosprawnościami, co ma uniemożliwić dalsze wykluczanie ich mieszkańców z życia lokalnej społeczności. Warunki życia w mieszkaniach wspomaganych winny być jak najbardziej zbliżone do normalnych warunków domowych.
| Zgłoszona uwaga odnosi się do zacytowanej treści rozporządzenia MPiPS. Nie może zatem zostać przez Fundusz uwzględniona. Fundusz przekaże zgłoszony przez NGO postulat do Biura Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych. |
|
|
|
|
|
|
9.
|
Rozdział IV ust. 2 pkt 3
|
Polskie Stowarzyszenie NASZE SPRAWY
|
Proponujemy usunięcie zapisu lub zapis „co najmniej 0,5 roku lub sześć miesięcy”.
|
W poprzednich edycjach było wiele zapisów, które eliminowały szeroki krąg organizacji z możliwości składania wniosków. Przecież w kilku punktach wniosku organizacja powinna wymienić swoje dotychczasowe działania oraz potencjał kadrowy i techniczny, a więc eksperci będą mogli ocenić możliwość realizacji zamierzeń. Nasza organizacja powstała w kwietniu 2016 roku, ale została założona przez osoby niepełnosprawne oraz specjalistów, którzy od wielu lat realizują i rozliczają zadania będące przedmiotem tego konkursu. Ponadto od samego powstania i rejestracji organizacji, początkowo społecznie, a teraz – w ramach realizowanego projektu działamy z ramach zespołu aktywności społecznej i dysponujemy już wyposażeniem, które można wykorzystać kontynuując zajęcia tego typu. Sądzimy, że automatyczne wykluczenie nowych organizacji z szansy pozyskiwania dofinansowań na tak długo jest krzywdzące, a potencjał prawidłowej realizacji powinien być po prostu oceniany przez ekspertów.
| Uwaga nieuwzględniona. Wsparcie w ramach konkursu ukierunkowane jest przede wszystkim na zapewnienie prowadzenia ciągłej rehabilitacji osób niepełnosprawnych, w szczególności w specjalistycznych placówkach kierowanych przez organizacje pozarządowe. |
