41
Sehrli nağıllar
Sehrli nağıllar
qeyri-adi hadisələrlə, qəhrəmanlarla,
möcüzəli əşyalarla zəngindir.
Mürəkkəb quruluşa malik
olan bu nağıllarda mifik təsəvvürlər özünəməxsus şəkildə
əks olunmuşdur. Sehrli nağıllarda sehr kimi qəbul etdiyimiz
detallar ilkin zamanlarda dini inancın təsirilə ortaya çıxsa
da, bu təsəvvürlər inkişaf prosesində tədricən aradan çıxıb,
ancaq nağıl estetik mənasını itirmədən bədii əsər kimi xal-
qın yaddaşında bu gün də yaşayır.
İngilis folklorşünaslığında sehrli nağıllara
münasibət
bir qədər fərqlidir. Nağıl, möcüzə, sehrli nağıl yaxud al-
manca işləndiyi halda märchen kimi ifadələrlə adlandırılan
bu mətnlər elflər, pərilər, divlər, yunikornlar və ifritələrin,
sehrbazların iştirakı ilə xarakterikdir. “Fairy tale”
termini
ilk mərhələdə Avropa ənənələrindən qaynaqlanan hekayələr
üçün işlədilsə də, son zamanlar uşaq ədəbiyyatı üçün işlədi-
lir.
Dar mənada, termin həm də xoşbəxt sonluğu təsvir et-
mək üçün də işlədilir: “
fairy tale ending” (
a happy ending) ya-
xud “fairy tale romance” (Əgər nağılın sonu xoşbəxt son-
luqla deyil, faciə ilə bitərsə, bu anti-fairy tale adlanır.). Bu-
nun qarşılığında, “fairy tale” yaxud “fairy story” terminləri
həmçinin far-fetched story yaxud tall tale kimi mənaları da
ehtiva
edə bilər; yəni xüsusilə heç cür həqiqətə uyğun ol-
mayan, doğru ola bilməyəcək hekayələr üçün də bu termin
işlədilir.
“Fairy tales” şifahi və yazlı
ədəbiyyatda özünü göstərə
bilir; bu ifadəni ilk dəfə 17-ci əsrdə Madam Dulunoy (Ma-
42
dame d'Aulnoy) işlətmişdir. Bugünki nağılların əksəriyyəti
dünyanın bir çox mədəniyyətlərində əsrlər boyu dəyişiklik-
lərlə ortaya çıxan hekayələrdən inkişaf etmişdir. Nağılın ta-
rixi haqda bilgi vermək çətindir. Amma buna baxmayaraq,
Durham və Lizbon universiteti mütəxəssisləri nağılların 6
min il əvvələ aid ola bilmə ehtimalını irəli sürürlər (http:
Fairy tale).
Folklorçular sehrli nağılları müxtəlif cür təsnif etmişlər.
Bu təsnifatlar arasında ən diqqətəlayiq olanları Aarne-
Tompsona və Proppa məxsusdur.
Bəzi folklorçular almanca “märchen” yaxud “wonder
tale” kimi terminləri bu janra aid etmişlər. “Bu tərz nağıllar
motivlərin vəya hissələrin birbirini izləyən uzunluğundadır.
Hadisələr müəyyən bir lokallıq yaxud əcaib varlıqların
mövcud olduğu, həqiqətə
uymayan bir dünyada inkişaf
edir. Burada dünya sonsuzdur, qəhrəmanları krallara qalib
gəlir və şahzadələr ilə evlənirlər” (Stit T., 1946:342).
Nağılların simvol və motivləri sadə və arxetipaldır:
prinsesalar və qaz-qızlar; ən kiçik oğlan və qüdrətli şahza-
dələr; divlər, nəhənglər, əjdahalar;
pis övladlar və saxta
qəhrəmanlar; pərilər və digər sehrli köməkçilər, danışan at-
lar və ya tülkü, və ya quşlar; şüşə dağlar; qadağalar və qa-
dağaların pozulması.
Termin ilk dəfə Madam Dulunoy Kontenin (Madame
D'Aulnoy's Conte) 1697-ci ildə istifadə etdiyi kolleksiyası-
nın tərcümələrində özünü tapmışdır. Alimlərin qənaətincə,
ortaq ifadə kimi fairy tales canavar haqqında mətnləri və
digər
folklor mətnlərini birləşdirir, burada pərilərin yaxud
mifoloji varlıqların (məs:, Elflər, qoblinlər (
goblin orta əsr