Tojikistonning Panjikent tumani, O‘zbekistonning Samarqand, Qashqadaryo va
Buxoro viloyatlari o‘rniga to‘g‘ri keladi.
So‘g‘diyona haqida «Avesto», ahmoniylar davri, mixxat yozuvlari va yunon-
rim tarixchilari ma’lumotlar beradilar. Qashqadaryodagi bir qator turar-joylar va uy-
qo‘rg‘onlar qoldiqlari mil. avv. IX-VIII asrlarga oiddir. So‘g‘diyonada
Afrosiyob,
Yerqo‘rg‘on, Uzunqir kabi yirik shahar markazlari hamda qo‘shni viloyatlar va
davlatlar bilan o‘zaro iqtisodiy va madaniy aloqalar rivojlanadi. Darvoqe, o‘z o‘rnida
o‘lkaning tabiiy sharoiti, iqlim xususiyatlariga mos ko‘plab qishloq xo‘jalik ekinlari,
xususan, donchilik, bog‘dorchilik, polizchilik kabi sohalar rivoj topgan.
O‘lkada sun’iy sug‘orishga bunchalik katta ahamiyat berilganligi ajdodlarimiz
hayotida dehqonchilik naqadar katta o‘ringa ega ekanligidan guvohlik beradi.
Darvoqe o‘z o‘rnida o‘lkaning tabiiy sharoiti, iqlim xususiyatlariga mos ko‘plab
qishloq xo‘jalik ekinlari, xususan, donchilik, bog‘dorchilik, polizchilik kabi sohalar
rivoj topishi barobarida, ulardan olinayotgan daromad hisobidan kelayotgan soliqlar
ham hukmron davlatlarning byudjetini boyishiga xizmat qilgan.
Ushbu davlat hukmronligi davrida chet davlatlar bilan jadal savdo- iqtisodiy
munosabatlar o‘rnatar ekanlar, harbiy yurishlar mahalida mag‘lub davlat g‘olib
tomonga o‘lpon tarzida katta miqdorda soliqlar to‘laganlar.
Shuningdek, o‘lkada
yetishtirilgan qishloq xo‘jalik, chorvachilik mahsulotlari, hunarmandchilik
buyumlari, shisha, qog‘oz, jun, qorako‘l teri, qovun, tarvuz, ot, tuya kabilar chet
elliklar e’tiborini tortgan.
Miloddan avvalgi II - I asrlarda
rivojlangan davlatlardan biri,
qadimgi
Farg‘ona
(Dovon, Davan) davlatidir. Ushbu davlatning Xitoy bilan aloqalari
kuchaygan. Shu maqsadda xitoyliklar ushbu o‘lkaga bir necha marotaba yurishlar
qiladilar. Birinchi yurish muvaffaqiyatsiz tugagach, ular miloddan avvalgi 102 yilda
bu yerga ikkinchi marta yurish qiladilar, ularning e’tibori asosan ushbu davlatning
poytaxtini zabt etishga qaratilgan edi. Bu yurishda qurol-aslaha va oziq-ovqat bilan
yaxshilab ta’minlan-gan 60 ming kishilik qo‘shin ishtirok etadi.
Dushman poytaxtni qamal qilish bilan bir vaqtda, yaqin atrofdagi chorvador
xalqlarni ham talar edilar. Bu voqealardan xabar
topgan Guyshan oqsoqollari
yig‘ilib, maslahat qiladilar. Ularning fikricha, «Yu» shahrida Dovon podshosi
Muguan tomonidan birinchi yurish davrida «Xitoy elchisining o‘ldirilishi va Dovon
otlarini bosqinchilarga bermasdan, yashirib qo‘yilishi Xitoy qo‘shinlarini ikkinchi
marta bostirib kelishlariga sabab bo‘lgan. Endi Dovon arg‘umoqlari ularga taqdim
etilsa, xitoyliklar urushni to‘xtatishlari mum-kin» - deydilar
4
.
Agar xitoyliklar
bosqinchilik urushini to‘xtatishmasa, o‘lguncha kurashishini asosiy maqsad qilib
qo‘yadilar.
Xitoy qo‘mondonligi bilan muzokaralar olib borish uchun poytaxtning obro‘li
oqsoqollaridan birini elchi qilib yuboradilar. Elchi Xitoy
sarkardasi Li Guan-li huzuriga borib, oqsoqollar yig‘inida bo‘lgan gaplarni unga
aytib, «arg‘umoqlardan tashqari farg‘onaliklar Xitoy
armiyasini yetarli darajada
oziq-ovqat bilan ta’minlaydi. Agar bu shartlar qabul qilinmasa, dovonliklar barcha
arg‘umoqlarni o‘ldiradilar, shu orada qang‘uylardan kutilayotgan yordamchi kuch
ham yetib keladi» - deb Xitoy qo‘shinini qurshovda qolganligini bildiradi.
Shunday qilib, Qadimgi Farg‘onada mavjud bo‘lgan «arg‘umoqlar» (“samoviy
nasldor otlar”) hamisha xitoylik savdogarlar, harbiylarni o‘z e’tibori bilan lol
qoldirganligi ayon. Miloddan avvalgi II-I asrlarda Xitoy hukmdorlari bir necha bor
bu davlatni bosib olmoqchi bo‘lsalar-da, biroq ularning harakatlari behuda ketadi.
Harbiy yurishlarning birida ular Dovon davlatining poytaxti Ershini qo‘lga
kiritadilar, biroq aholining tazyiqi ostida o‘lpon va soliqlar evaziga uni tashlab chiqib
ketganlar. Ikkinchi bor yurishlarida xitoyliklar Ershi shahrini qamal qildilar,
shaharga keladigan suv yo‘llarini to‘sib qo‘yadilar. Dovon hukmdorlari qal’aga
bekinib oldilar va sulh to‘g‘risida
muzokaralar boshlaydilar, nihoyat xitoyliklarga
samoviy otlardan berishga rozilik bildiriladi. Aks holda, barcha arg‘umoqlarni
qirg‘in qilmoqchi bo‘ladilar. Qang‘ davlatidan madad yetib kelishidan cho‘chib,
xitoyliklar sulhga rozi bo‘ladilar. Ular Ershiga kirmasdan zarur miqdordagi nasldor
otlardan tovon olib, vatanlariga qaytadilar.
Farg‘onaning dehqonchilik vohalarida aholining o‘troqlashuvi kuchayadi.
Buning oqibatida esa obikor yerlarga bo‘lgan ehtiyoj ortadi. Kichik-kichik sug‘orish
kanallari qazib chiqarilib, minglab gektar yangi yer maydonlari o‘zlashtiriladi.
Sug‘orish
texnikasi takomillashadi, sug‘orish tarmoqlari kegayadi. Hozirgi vaqtda
ham mavjud bo‘lgan yirik sug‘orish tarmoqlari tarkib topishiga o‘sha paytlardayoq
tamal toshi qo‘yilgan.
Dostları ilə paylaş: