1.
O‘rta Osiyoda ilk davlatchilikning shakllanishidagi asosiy omillar va
boshqaruv.
Miloddan avvalgi II ming yillikning oxirlari va I
ming yillikning boshlarida
ajdodlarimiz temirni ishlatishni, undan qurol-yarog‘lar tayorlashni o‘zlashtirganlar.
Shu tarzda mexnat qurollarining takomillashishi ham mintaqada davlatchilikning
shakllanishiga turtki bo‘lgan muhim omillardan edi. Bu esa o‘z navbatida inson
faoliyatining muhim mahsuli bo‘lib, bu holat jamiyatning barcha sohalarida
iqtisodiy, madaniy, ijtimoiy sohalar rivojiga turtki bo‘lgan.
Umuman bu davrda aholi ishlab chiqarishning ma’lum
bir sohalariga
dehqonchilik, chorvachilik va hunarmandchilikka ixtisoslashib bordi. Bu
jarayon ishlab chiqaruvchi kuchlarning o‘sishi va ularning bir yerga to‘planishi uchun
zamin yaratdi. Ishlab chiqaruvchi kuchlarning o‘sishi o‘z navbatida mahsulot hajmining
o‘sishiga, qo‘shimcha mahsulot paydo bo‘lishiga sabab bo‘lgan. Demak, qadimgi
xo‘jaliklarning ixtisoslashuvi, sug‘orma dehqonchilikning rivojlanishi,
metallning
hayotga jadallik bilan kirib kelishi va yoyilishi, hunarmandchilikda turli tarmoqlarning
rivojlanishi, o‘zaro ayirboshlash va savdo-sotiq taraqqiy etishi natijasida jamiyat
hayotida ijtimoiy-iqtisodiy yuksalish kuzatiladi. Bu yuksalish ilk davlatchilikning
asosiy poydevori hisoblangan.
Ko‘pchilik tadqiqotlardan bizga ma’lumki, ilk shaharlar davlatchilik paydo
bo‘lishining muhim va asosiy belgisi hisoblanadi. Ushbu ma’lumotlar mil.avv. II
ming yillik oxiri I ming yillik boshlari Qadimgi Baqtriya hududlarida davlatchilik
ko‘rinishlari paydo bo‘la boshlaganidan dalolat beradi. Ktesiy bergan ma’lumotlarga
ko‘ra, mil.avv. II ming yillikning dastlabki asrlarida
Baqtriya qudratli podsholik
bo‘lib, mintaqada hukmronlik mavqeini qo‘lga kiritish maqsadida Midiya va
Ossuriya o‘rtasidagi urushlarda ishtirok etgan.
Davlatchilik paydo bo‘lishining muhim belgilaridan yana biri jamiyatning
ijtimoiy tabaqalarga bo‘linishi hisoblanadi. Ko‘pchilik manbalardan bizga
ma’lumki, Avesto jamiyati quyidagi to‘rtta tabaqaga bo‘lingan: 1) qohinlar, 2)
harbiylar, 3)
dehqon-chorvadorlar, 4) hunarmandlar. Jamiyatning bunday
tabaqalashuvi qadimgi, ya’ni, zardushtiylikkacha bo‘lgan a’analarni ham aks
ettiradi. Bu an’analar ayrim o‘zgarishlar bilan ko‘p asrlar, Avestodan keyingi
davrlarda ham saqlanib qolgan.
Dastlabki ikki tabaqa ancha imtiyozlarga ega bo‘lib, jamiyatni boshqarganlar.
Ayniqsa, qohinlar juda yuqori mavqeda turganlar. Zaratushtra o‘z g‘oyalarini targ‘ib
etish jarayonida podsho Vishtaspning eng yaqin odami va maslahatchisiga aylanadi.
O‘sha davrdagi jamiyatning har bir bo‘lagi - uy, qishloq, voha va viloyat - o‘lka
ma’lum unvoni bo‘lgan o‘z diniy yo‘lboshchisiga ega bo‘lgan. Manbalarga ko‘ra,
davlatning bosh qohini
«zaratushtrotem» unvoniga ega bo‘lgan. Undan tashqari «zautara» (diniy qo‘shiqlar
ijrochisi), «aturpat» (olov bosh qohini), «xirpat» (ibodatxona
va diniy tadbirlar
boshlig‘i) kabi diniy unvonlar ham mavjud bo‘lgan. Jamiyatning asosiy ishlab
chiqaruvchilari va moddiy yaratuvchilari dehqonlar, chorvadorlar va hunarmandlar
edilar. Avestoda qullar ham bir necha bor eslatib o‘tiladi. Ular tabaqalarga kirmagan
va jamiyat hayotida unchalik katta rol o‘ynamaganlar.
Mil. av. bir minginchi yillarning boshlarida ajdodlarimiz temirdan mehnat
qurollari, qurol-yarog‘lar, bezakli buyumlar yasashni o‘zlashtiradilar va temirdan
foydalanish keng tarqaladi. Odamlar hayotida temir davri boshlanadi.
Temirdan
yasalgan omoch, ketmon, belkurak va boshqa mehnat qurollari oila yumushini
yengillashtirgan, ular bilan ancha keng maydonlarni haydash, to‘g‘onlar qurish,
kanal va ariqlar qazib suv chiqarish imkoni paydo bo‘lgan. Bu dehqonchilikning
yuksalishiga olib kelgan.
Temirning kashf etilishi hunarmandchilikni yanada yuqori pog‘onaga ko‘taradi.
Temirdan qattiq va o‘tkir
pichoqlar, o‘roqlar yasalishi mehnat umumdorligini
oshirishga yordam bergan.
Dostları ilə paylaş: