1 O‘zbekiston respublikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi

Foydalanilgan adabiyotlar: 
1. Temur tuzuklari, forschadan Alixon Sogʻuniy va Habibullo Karomatov 
tarjimasi, T., 1991. 
2. Ibn Arabshoh, Ajoib al-maqdur fi tarixi Taymur (Temur tarixida taqdir 
ajoyibotlari), T, 1992. 
3. Nizomiddin Shomiy, Zafarnoma, T, 1996. 
4. Sharafuddin Ali Yazdiy, Zafarnoma, T., 1997. 
5. Qissai Temur (Malfuzoti Temuriy). – Toshkent, 2000. 
Кенжаев Сардор Нурмурод ўғли 
БухДУПИ “Ижтимоий-фанлар” кафедраси ўқитувчиси 
ХИТОЙ САРИ ЮРИШГА ТАЙЁРГАРЛИК ЖАРАЁНЛАРИ ЁХУД АМИР 
ТЕМУР ҲАЁТИНИНГ СЎНГГИ КУНЛАРИ 
Аннотация: 
Ушбу мақолада Амир Темурнинг Хитой сари йўлга чиқиши, 
тайёргарлик жараёнлари ва касалликка чалиниши билан боғлиқ масалалар 
тарихий манбалар асосида ёритилган. 
Таянч сўзлар: 
Амир Темур, Самарқанд, Ўтрор, Хитой, васият, табиблар, 
амирлар, беклар, маликалар, шаҳзодалар. 

---

-53- 
Соҳибқирон Амир Темур 1404 йилнинг июль ойида етти йиллик 
юришдан Самарқандга қайтгандан сўнг, мамлакат марказида қандай 
бунёдкорлик ишлари амалга оширилгани ва унинг ҳолати билан қизиқди. Шу 
билан бирга пойтахт Самаркандда бунёдкорлик ва ободонлаштириш ишларига 
янада эътибор қаратди. Бир неча шаҳзодаларнинг тўй маросимларини 
ўтқазди[5,191]. 
Мамлакат ишларини тартибга солгандан сўнг, Хитой юришига 
тайёргарлик кўра бошлади. Лашкарни кузатар экан Хитойни эгаллаш учун 
тайёрлигини, Хитой билан уруш қилиш учун ғоятда қудратли кучга эга 
бўлганини ҳис қилмокда эди. Манбаларда таъкидланишича Хитой юриши 
пайтида Амир Темур кўшини икки юз минг суворийдан иборат бўлган[4,158]. 
Амир Темур режаси буйича лашкар Сирдарёдан ўтиб, Ўтрорда нафас ростлаб 
Турфон оркали Су-Чунни қўлга киритиши лозим эди. Баҳорга чиқиб эса Хитой 
забт этилиши режаланган эди. 
1404 йилнинг 27 ноябр куни Амир Темур Самарқанддан чиқиб, Оқсулот 
кишлоғига етиб борди[5,293]. Ундан сўнг Қорабулоқ мавзесига етганда сафарга 
чиққан шахзодалар ва амирлар ўз қўшинлари билан Соҳибқиронга келиб 
қўшилдилар. Бутун бошли қушин биргаликда Илонўтти йўли орқали Томлик 
деган жойга келганда қалин қор ёғди ва жуда қаттик совуқ бўлди. Қўшин ўз 
саркардаси бошчилигида Оқсулот мавзесига келиб тушди. Ушбу жой қумлоқ 
эди ва ўтин мўл эди. Соҳибқирон Оқсулотда қарийб эллик кун ўлтирди[5,294]. 
Бундан кўриниб турибдики, қаттик совук ва қалин қор ёғиши натижасида 
қўшин бир ерда туриб олган. Олдинга ҳаракатланиш иложи бўлмаган. 
Сўнгра Амир Темур Оқсулотдан Сирдарёнинг қуйи тарафидан юриб 
дарёдан ўтди. Қаттиқ совуқ бўлганлигидан Сирдарё суви қалин музлаган эди. 
Дарёнинг устидан карвонлар аравалари, отлари билан бемалол ўтса бўларди. 
Амир Темур 1405 йилнинг 14 январь куни Ўтрордаги Бердибек саройига келиб 
жойлашган[5,295]. Бердибек Амир Темурнинг энг содиқ амирларидан бири 

---

-54- 
Шайх Нуриддиннинг укаси эди. Совуқ тушиб қолгани учун Темур қўшин 
бошлиқларини, амирларини қишлаш учун Тошкентга жўнатиб юборади. Унинг 
ёнида факат амирлар Шоҳ Малик, Шайх Нуриддин ва Хожа Юсуфларгина 
қолади. Амир Темур турган уйда ёнғин чиққан, уни тезда ўчиришган ва 
таъмирлашган. Ўша пайтда кечалари одамлар ёмон, қўрқинчли тушлар кўра 
бошлашган. Бу эса қўшин кайфиятига ўзгача таъсир қилган[4,159]. 
Амир Темур буйруғи билан олдинга юриш учун йўлларни текширишга 
гуруҳ юборади. Йўлларни текширган гуруҳ қорнинг қалинлиги икки найзага 
тенг 
келиши, 
юриш 
имконияти 
йўқлиги 
хабарини 
келтиришади. 
Тўхтамишхондан Ўтрорга Қора Хожа бошчилигида элчи хайъати келади ва 
унинг мактубини келтиради. Мактубда Амир Темур унинг айбидан ўтишини ва 
тахтга ўтиришга ёрдам беришини илтимос қилиб, ҳеч қачон унинг амридан 
чиқмаслигини, ниҳоятда афсусда эканлиги айтилган эди. Амир Темур элчи 
шарафига катта зиёфат беради. Зиёфат чоғида Хитой юришидан қайтгандан 
сўнг, албатта Жўчи улуси тахтига Тўхтамишхонни ўтказишга ваъда 
этади[4,159]. 
Шу куни Амир Темур маликалар ва шаҳзодаларни Самарқандга қайтишга 
ва Тўхтамишхон элчиси Қора Хожага кўп совға-саломлар билан рухсат бериб, 
Хитойга юришни давом эттиришга фармон беради. Лекин, тўсатдан Амир 
Темур қаттик касалланиб ётиб колади. 1405 йилнинг 11 февралига келиб, 
соҳибқиронни кучли иситма аъзойи баданини қамраб олди. У зоҳиран совуқдан 
амин бўлиб, ботинан ўзидан ибрида (касали)ни даъф қиладиган нарса 
тайёрламоқни истади[1,324]. 
(Ибн Арабшоҳнинг Амир Темур тарихига 
бағишланган асарида “ибрида” касаллиги ҳақида маълумот берилиб, у бурудат 
(совуқ) 
ва 
рутубат 
ғалабасидан 
пайдо 
бўладиган 
ва 
жимони 
заифлаштирадиган касалликдир).
Ўз замонасининг энг кучли табибларидан Мавлоно Фазлуллоҳ Табризий 
бошчилигидаги табиблар Амир Темурда бир касалликка қарши даъво 
дориларини қўлласалар, бошка бир касаллик чиқиб кела бошлайди. Пайдо 

---

-55- 
бўлаётган касалликлар бир-бирига зид бўлиб, даволаш чоралари фойда бермай 
қолди. Дардига даво бериш мақсадида тайёрланган дорилар ичирилса ҳам 
ўзгариш бўлмасди. Амир Темур қирчиллама ёшда кўп йўл босиб, ўпкасини 
совуққа олдирган, кучли шамоллаш касаллигига чалинганди. 
Улуғ Соҳибқирон Амир Темур бобомиз ўз васиятида давлат ишига бирор 
дақиқа бўлсин лоқайд ва бефарқ қарамасликни таъкидлаган. Шундан сўнг 
Мавлоно Хубатуллоҳ ичкари кириб, Амир Темурнинг ёнида Қуръон тиловат 
қила бошлаган. 1405 йил 18 февраль куни кечки пайт шом ва хуфтон намозлари 
орасида бир неча бор “ла илаҳа иллаллоҳ” калимасини такрорлагач жон таслим 
қилди. Тонгда Ҳиндушоҳ хазиначи ва Мавлоно Қутбиддин Амир Темурни ғусл 
қилдилар. 
Шундан сўнг, Ўтрорда ҳозир бўлган амирлар Шайх Нуриддин, Шоҳ 
Малик, Бердибек, Сари Буға, Хожа Юсуф ва хос кишилар иттифоқ қилиб, аҳд 
қилдилар. Ўзаро бир-бирларига қарши бормасликка, соҳибқирон васиятига 
қатъий амал қилишга қасам ичишган. Амирлар келишиб, Амир Темур ўлимини 
қўшиндан яширдилар ва маликалар, шаҳзодалар аза тутиб йиғлашларини маън 
қилдилар. 
Лашкардан Амир Темур ўлимини қанчалик яширмасинлар барибир сир 
ошкор бўлди. Лашкар ичида ҳар хил гап-сўзлар кўпая бошлади. Аввало, тахтга 
муносиб ўғил фарзанд Шоҳрух бўла туриб, нега невара Пирмуҳаммад валиаҳд 
қилинганлигини гапира бошладилар. 1405 йилнинг 19 февраль куни хуфтон 
намози пайти маликалар ва шаҳзодалар Амир Темур жасадини олиб Ўтрордан 
Самарқанд томон йўлга чиқдилар. Тонгга яқин тўхтаб ҳамма йиғлаб дод-фарёд 
қилиб бош кийимларини улоқтириб, тупроққа ағнаб, дод сола бошладилар. 
Сирни яшира олмадилар. Фиғон солдилар. Беклар насиҳат қилдилар ва сабр 
қилишдан бошқа чора йўқлигини тушунтирдилар. Агар пароканда бўлинса, 
душманлар хабар топиб ҳаракатга келишлари мумкинлигини уқтирдилар. 
Амирлар, беклар, қўмондонлар маслаҳатлашиб, маликалар ва шаҳзодалар 
олдига бориб бундай қудратли қўшин бир жойда жам булган пайтда фақат 

---

-56- 
Хитой мамлакати томон олға юриш кераклигини билдирдилар. Аллоҳга 
таваккал қилиб Соҳибқирон Амир Темур руҳини шод қилган, ниятини амалга 
оширган бўламиз, дедилар. Ҳеч иш қилмай қайтсак бу биз учун жуда катта 
уятли иш бўлади дедилар. Тошкентда турган шаҳзода Халил Султонни подшоҳ 
қилиб Хитой сари юрамиз. Ўша пайтда яқин жойда бўлган Халил Султон 
шаҳзодалар ичида энг ёши каттаси, йигирма бир ёшда эди. Хитойдан 
қайтгандан сўнг Амир Темур васияти бўйича қурултой чақириб иш кўрамиз деб 
келишдилар. Амир Темур билан бирга Хитой юришида Шоҳрухнинг иккита 
ўғли Мирзо Улуғбек ва Иброҳим Султон бирга эди. 
Амир Темур жасадини Самарқандга юбордилар. Қўшинни жанговар 
сафга тизиб, Уч ариқ деган жойда Калдирама кўприги олдида Соҳибқироннинг 
Ок чодирини тикдилар. Ок чодирга ноғоралар садоси остида шаҳзода Шоҳрух 
мирзонинг ўғли Иброҳим Султон кириб ўтирди. Қўшин Хитой сари юришга 
тайёр бўлди. Хитой чегарасига яқин жой Чуккалак мавзеси бутун лашкарнинг 
ётилиш жойи қилиб белгиланди[4,300]. Лекин, шаҳзода Султон Ҳусайн ва 
шаҳзода Халил Султоннинг тахт учун кураш бошлашлари ҳамма умидларни 
пучга чикарди. Шундай катта ва қудратли қўшин Самарқандга қайтишга 
мажбур бўлди. 
Амир Темур ўз замонасининг улуғ саркардаси, узоқни кўрувчи буюк 
давлат арбоби бўлган. Тарқоқ бўлган Турон ва Эронни ягона давлатга 
бирлаштирган, ўрта аср уйғониш даври маданияти, илм-фани, санъати 
тараққиётига бебаҳо ҳисса қўшган, унинг беназир ҳомийси бўлиб танилган.