1 T. C. Sağlik bakanliği bakirköy dr. Sadġ konuk eğĠTĠm ve araġtirma hastanesġ



Yüklə 1,13 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə2/7
tarix03.02.2017
ölçüsü1,13 Mb.
#7520
1   2   3   4   5   6   7

 

 

 



 

İleri  derecede  sıvı  –  sodyum  dengesizliği  (hiponatremi, 



hipervolemi), 

 



Hiperpotasemi  (serum  potasyumunun  6.5-7  mEq/L  ve 

üzerinde olması), 

 

Metabolik asidoz (plazma bikarbonat 15 mEq/L ve kan pH‟sı 



7.15‟den düşük  olması), 

 



Kan üresinin 250-300 mg‟den fazla olması, 

 



Kan üresinin günde 100 mg veya kan potasyumunun günde 1 

mEq/L‟den fazla yükseldiği katabolik durumlar, 

 

Medikal 



tedaviye 

yanıt 


vermeyen 

hiperfosfatemi, 

hiperkalsemi, hiperürisemi, 

 



Metabolik alkaloz (Özel diyalizatörler kullanılarak yapılır). 

 

Diyalizin Göreceli Kontrendikasyonları 

 

Diyaliz  tedavisinin  mutlak  bir  kontrendikasyonu  yoktur.  Ancak 



böbrek yetmezliğine eşlik eden göreceli ( rölatif ) kontrendikasyonları 

vardır. Bunlar: 

 

Alzheimer hastalığı, 



 

Multi-infark demans, 



 

Hepatorenal sendrom, 



 

Ensefelopati ile ilerlemiş siroz



 

İlerlemiş malignite. 



 

Diyaliz Prensipleri 

 

Diyaliz  tedavisinin  amacı  uygun  sıvı  ve  solüt  değişimini 



sağlamaktır.  Sıvı  ve  solut  değişiminin  diffuzyon  ve  ultrafiltrasyon 

olmak  üzere  iki  temel  prensibi  vardır.  Diffüzyon  membranın  iki 

yanındaki  konsantrasyon  farkı  nedeniyle  solütün  konsantrasyonu 

yüksek olan taraftan düşük olan tarafa hareketidir. Diffüzyon hızını ve 

yönünü etkileyen başlıca üç faktör vardır: 

 



 

Konsantrasyon  gradienti;  İki  taraf  arasındaki  konsantrasyon 

gradienti arttıkça madde alışverişi hızlanacaktır. 

 



Solütlerin molekül ağırlığı ve hızı; porlardan geçen maddelerin 

molekülleri  ne  kadar  büyük  ise  membrandan  geçen  madde 

miktarı ve geçiş hızı o kadar azalır.  


 

 

 



 

Membran  direnci;  yarı  geçirgen  membran  kalınlığının  artması, 



porların  küçülmesi  veya  por  sayısının  azalması  membranların 

madde  alışverişine  karşı  direncini  arttırır.  Ultrafiltrasyon 

uygulanan  basınç  nedeni  ile  membranın  bir  yanından  diğer 

yanına  sıvı  transferidir.  Sıvı  transferine  solüt  transferide  eşlik 

eder.  Hemodiyalizde  ultrafiltrasyon  hidrostatik  basınç  ile 

sağlanırken, sürekli ayaktan periton diyalizinde ozmotik basınç 

ile sağlanmaktadır (26). 

 

 



 

  DĠYALĠZ YÖNTEMLERĠ 

 

 

  PERĠTON DĠYALĠZĠ 

  Son 


dönem 

böbrek 


yetmezlikli 

hastalarda 

böbrek 

fonksiyonlarının  kesintisiz  olarak,  doğal  bir  membranla  herhangi  bir 



kuvvete  veya  alete  gerek  duyulmadan  yerine  koyma  düşüncesinden 

periton  diyalizi  geliştirilmiştir.  Periton  boşluğundaki  solüt  ve  su 

absorbsiyonu  periton  zarındaki  kapiller  dolaşım  ve  lenfatikler 

yardımıyla olur. Periton zarı toksik maddeleri filtre eden yarı geçirgen 

zar vazifesi görür (26). Periton diyalizinde vücut ısısına kadar ısıtılmış 

genelde 2 litre diyaliz solüsyonu periton boşluğuna yerleştirilmiş olan 

kateter vasıtasıyla 10 dakika gibi bir sürede periton boşluğuna verilir. 

Periton  diyaliz  tipine  göre  değişen  periyotta  bu  solüsyonlar  periton 

boşluğunda  bekletilir.  Bekleme  sürecinden  yaklaşık  20  dakika 

içerisinde  diyalizat  periton  boşluğundan  geri  alınır  ve  yeni  bir 

diyalizat tekrar periton boşluğuna verilir. Bu işlem genel olarak günde 

4 kez, haftanın 7 günü uygulanır (27). Periton diyalizi  hastaları için 

altı  farklı  periton  diyaliz  yöntemi  vardır.  Bunlar;  sürekli  ayaktan 

periton diyalizi, aletli periton diyalizi, aralıklı periton diyalizi, sürekli 

siklik periton diyalizi, gece periton diyalizi ve tidal periton diyalizidir. 

Hem hastanın sosyal şartlarına uygun hem de periton diyalizinin gerek 

solüt klirensi gerekse  ultrafiltrasyon transferini  en yükseğe çıkaracak 

olan bir periton diyaliz yöntemi seçilir. 

 


 

 

 



  Periton Diyalizinin Avantajları 

 

 



Kolay uygulanabilirlik ve taşınabilirlik, 

 



Kardiyovasküler problemi olanlarda daha iyi kan basıncı ve sıvı  

kontrolü sağlanması,  

 

Rezidüel renal fonksiyonun daha iyi korunması, 



 

Sürekli antikoagülasyona ihtiyaç duyulmaması, 



 

Aneminin görülme sıklığı ve derinliğinin daha az olması, 



 

Kan biyokimyasının yavaş ama etkili düzelmesi, 



 

Çocuklar,  yaşlılar,  diyabetik  hastalar  gibi  damar  problemi 



bulunan hastalarda kolay uygulanabilmesi, 

 



Hepatit bulaşma riskinin az olması,  

 



Daha serbest diyet ve sıvı alımı, 

 

  Periton Diyalizinin Dezavantajları 

 



 



Artmış enfeksiyon riski (özellikle peritonit), 

 



Yetersiz diyaliz riski, 

 



Potansiyel protein kaybı ve malnutrisyon oluşması, 

 



Kateter yerleştirilmesine bağlı psikolojik problemler, 

 



Hipertrigliseridemi, 

 



Artmış adinamik kemik hastalığı riski, 

 



Özellikle  yaşlı  hastalarda  ve  çocuklarda  sürekli  uygulamaya 

bağlı bıkkınlık. 

 

 

  Periton Diyaliz Komplikasyonları 



 

   


Periton  diyaliz  komplikasyonları  enfeksiyon  ve  enfeksiyon  dışı 

olmak üzere iki gruba ayrılır. 

  

 Periton  diyalizinin  enfeksiyon  komplikasyonları;  katater  çıkış 



yeri  enfeksiyonu,  tünel  enfeksiyonu  ve  peritonittir.  Enfeksiyon  dışı 

komplikasyonları  ise;  sızıntı,  herni,  hidrotoraks,  sırt  ağrısı,  karın 

ağrısı, malnutrisyon ve sklerozan peritonittir. 

 

 



 

 


 

 

10 


 

  HEMODĠYALĠZ 

 

   Hemodiyaliz,  hastadan  alınan  kanın  antikoagülasyonla  vücut 



dışında makine yardımıyla yarı geçirgen bir membrandan geçirilerek, 

sıvı  solüt  içeriğinin  yeniden  düzenlenlenip  hastaya  geri  verilmesi 

işlemidir.  İlk  olarak  1946  yılında  Wilhelm  Korff  tarafından  akut 

böbrek  yetmezliğinin  tedavisinde,  1960‟lardan  itibaren  de  giderek 

KBY  bulunan  hastaların  tedavisinde  uygulanmaya  başlandı. 

Hemodiyaliz  işleminin  gerçekleştirilmesi  için  yeterli  kan  akımı 

sağlanmalıdır (erişkinde genellikle dakikada 200-600 ml). Yeterli kan 

akımı sağlanması için kalıcı veya gecici vasküler giriş yolu gereklidir. 

Geçici  vasküler  giriş  yolu  sağlanmak  için  günümüzde  en  yaygın 

kullanılan yöntem çift lümenli bir kateterin femoral, subklaviyen veya 

internal juguler vene yerleştirilmesidir.  

 

   



 Kalıcı  vasküler  giriş  yolları  ise  arteriyovenöz  greft  ve 

arteriyovenöz fistüldür. Arteriyovenöz fistül, arter ile ven arasında bir 

pencere  açılmasıdır.  Sıklıkla  distalden  başlayarak  ön  kol  ve  kol 

kullanılır.  Eğer  fistül  girişimi  beklendiği  şekilde  olmuşsa  (üzerine 

dokunulduğunda  dolgunluk  ve  thrill  sesi  alınıyorsa)  hasta  3  hafta 

sonra hemodiyaliz makinesine bu fistül ile bağlanabilir (28). 

 

  Hemodiyaliz iĢleminin üç ana birleĢeni vardır. 

 

 



Diyalizör (filtre), 

 



Pompa yardımıyla kan diyalizat dolaşımını sağlayan sistem, 

 



Solüt  klirensi  için  belirli  bir  kimyasal  kompozisyonda  sıvı      

(diyalizat). 

  

 Diyalizin  etkinliğini  arttırmak  amacı  ile  diyalizat  ve  kan 



akımları  ters  yönlüdür.  Diyalizörler  Hallow  fiber  (içi  boş  kapiller) 

veya  paralel  tabakalar  yapısında  olabilir.  Membranların  kimyasal 

içeriği sellüloz, substituted sellüloz, sentetik sellüloz, sentetik olabilir. 

Diyaliz  membranın    (diyalizör)  kapiller  içinde  hastanın  kanı,  kapiller 

arasında  ise  makine  tarafından  hazırlanmış  diyalizat  bulunur.  Kan 

akımı 300 ml/dk‟da tutmak için yeterli olan geçici ya da kalıcı damar 

girişiminden  alınan  kan  yarı  sentetik  membrandaki  çok  sayıda 

kapillere  pompalanır.  Kan  akımına  ters  yönde  sodyum  klorür,  asetat 



 

 

11 


 

veya  bikarbonat  ve  değişken  konsantrasyondaki  potasyum  içeren  bir 

diyalizat  diyalizöre  verilir.  Membrandaki  diffüzyon,  üre  gibi  küçük 

molekül ağırlıklı  maddelerin konsantrasyon gradiyentine bağlı olarak 

kan tarafını bırakıp diyalizat tarafına hareket  etmesini sağlar.  Benzer 

şekilde  genelde  konsantrasyonu  35  mEq/L  olan  bikarbonat  kan 

tarafına difuze olur. Su ve sodyum klorür fazlalığının uzaklaştırılması, 

membran  boyunca  olan  hidrostatik  basınca  bağlı  olarak 

ultrafiltrasyonla  olur.  Hemodiyaliz    hastasının  ortalama  haftada  üç 

kez-dört saat diyalize girmesi gerekir (24-25). 

 

  Hemodiyalizin Avantajları 

 



 

Atık maddeler vücuttan hızla ve başarı ile uzaklaştırılır, 

 

Hergün değil, haftada iki veya üç kez uygulanır, 



 

Malnutrisyon ile daha az karşılaşılaşılır, 



 

Hastaneye yatma gereksinimin daha az olur, 



 

Karına ait komplikasyonlarla karşılaşılmaz, 



 

Diyaliz ortamı hastanın diğer hastalar ile ilişki kurmasını sağlar. 



 

  Hemodiyalizin Dezavantajları 

 



 

Tedavi  seansları  arasında  sıvı-elektrolit  ve  metabolik  değişime 

bağlı  olarak  diyaliz  sonrası  hastanın  kendini  iyi  hissetmesi, 

ancak  sonraki  seansa  kadar  yavaş  yavaş  tekrar  kötüleşmesi 

sonucu olaşan rahatsızlık hissedilmektedir, 

 



Tedavi sırasında iğneler kullanılmaktadır, 

 



Çeşitli sıvı ve gıdaların alınmasında kısıtlanmalar vardır, 

 



Fistül için minör cerrahi bir girişim gerekmektedir. 

 

 



  Hemodiyalizin Komplikasyonları 

 

  



 Hemodiyalizin  komplikasyonları  sık  rastlanan  ve  daha  az 

rastlanan fakat ciddi olan komplikasyonları olarak ikiye ayrılmaktadır. 

Sık  görülen  komplikasyonları;  hipotansiyon,  kas  krampları,  huzursuz 

bacak  sendromu,  bulantı,  kusma,  baş  ağrısı,  göğüs  ve  sırt  ağrısı, 

kaşıntı,  titreme  ve  ateştir.  Daha  az  rastlanan  fakat  ciddi 

komplikasyonlar;  disekilibrium  sendromu,  anafilaktik  reaksiyonlar, 



 

 

12 


 

aritmiler,  kalp  tamponadı,  intrakranial  kanama,  konvülziyonlar, 

hemoliz, hava embolisi ve hipoksemidir (24,25,26). 

 

 



  TRANSPLANTASYON 

 

   



Transplantasyon, son dönem böbrek yetmezliğinin seçkin tedavi 

şeklidir.  Çünkü  transplantasyon  ile,  diyaliz  tedavilerinde  olduğu  gibi 

böbrek fonksiyonlarından bazıları değil tamamı yerine getirilir. Ayrıca 

diyaliz  işleminin  oluşturduğu  fiziksel  ve  psikolojik  zorluklar  ortadan 

kalktığından  yaşam  kalitesi  daha  iyidir.  Fakat  transplantasyon 

yapılabilmesi  için  alıcının  hayatı  tehdit  eden  ekstrarenal 

komplikasyonlarının  olmaması  gerekir.  Primer  oksalozis,  tedavi 

edilemeyen 

psikoz, 

immünsupresif 

tedavi 

ile 


progresyon 

gösterebilecek bir hastalığın olması transplantasyona engeldir. Diffuz 

damar 

harabiyeti 



olmadığı  sürece  diabetes  mellitus  kesin 

kontrendikasyon değildir (5,23). 

 

   ANKSĠYETE BOZUKLUKLARI 

 

   


 İç sıkıntısı, kaygı, bunaltı gibi sözcüklerle anlatılmaya çalışılan 

anksiyete yaşamı tehdit eden ya da tehdit şeklinde algılanan, rahatsız 

edici, endişe ve korku duygusudur. İçsel ya da dış dünyadan bir 

tehlike olasılığı ya da kişi tarafından tehlikeli olarak algılanıp 

yorumlanan herhangi bir  durum karşısında yaşanan bir 

duygudurumdur (29). Kişi kendini bir çeşit alarm durumunda ve sanki 

kötü bir şey olacakmış gibi hissetmektedir. Anksiyete, tehlike 

durumunda aktif hale geçen biyolojik bir uyum düzeneğiyle 

oluşturulur ve tüm bu uyum sağlayıcı özellikleri nedeniyle insan 

yaşamının sürdürülebilmesi için var olması gerekli duygudur. Ancak 

sağlıklı olan ve olumsuz durumlarla başa çıkabilmek amacıyla ortaya 

çıkan bu duygunun şiddetli ve uzun süre yaşanması, bir noktadan 

sonra kişinin yaşamını, aktivitelerini, sosyal yaşamını ve kişiler arası 

ilişkilerini olumsuz etkilemeye başlamaktadır. İşte bu çizgiden sonra 

anksiyete, artık kişide ruhsal sorunlar yaratan bir duygu olarak 

karşımıza çıkar. 



 

 

13 


 

   


 Anksiyetede  gerginlik, kaygı ve korku gibi ruhsal belirtilere 

davranışsal ve bedensel belirtiler de eşlik etmektedir. Bütün bunların 

gerçekleşmesi için o duruma uygun olan otonom sinir sisteminin 

etkilediği, solunum, kardiovasküler işlevler, ısı kontrolü gibi 

hemostatik düzeneklerin işlevi gereklidir. 

 

 

    TARĠHÇE 

 

    


 Anksiyete  sözcüğü,  darlık  ve  sıkışma  anlamına  gelen 

hindogermanik    „angh‟    kökünden  türetilmiştir.  Anlamı  değişik 

dillerde  benzerlik  göstermektedir.  „anchein‟    (boğulmak,  sıkılmak) 

„angor‟  (boğulmak, nefes düzensizliği)  gibi (29). 

  

  

  Çiçero,  öznel  anksiyete  yaşantısının  süresi  ve  yoğunluğundan 



söz edip, geçici patlama tarzında olan anksiyeteyi tanımlarken  „angor‟ 

terimini,  daha  hafif  ve  süreğen  olanı  anlatmak  için  „anxietas‟  terimi 

kullanılmıştır.  Orta  çağda  anksiyete  kavramı  tanrı  korkusuyla  ilgili 

olarak yorumlanmış, hastalık boyutunda  ele alınmamıştır. Varoluşçu 

akımın ileri sürdüğü ve anksiyetenin özgürlük ve suçluluk bilincinden 

kaynaklanan hiçlik ve varolmama korkusuyla oluşan bir duygu olduğu 

bu nedenle insan ruhunun ulaşacağı doğal bir sonuç olduğu şeklindeki 

yaklaşımı bu konuya farklı bir bakış açısı getirmiştir (29). 

 

  

  1869‟da  Board    „fizyolojik  yetersizliklerin  psikolojik 



bozukluklara  yol  açtığı‟    görüşünden  yola  çıkarak    „nevrasteni‟  

terimini ortaya atmış ve bunun tüm anksiyete bozukluklarını içerdiğini 

kabul  etmiştir.  Hecker  ise  1893‟te  nevrastenik  hastalarının  çoğunun 

anksiyete  ataklarından  yakındığına  dikkat  çekmistir.  Öznel  anksiyete 

yaşantısı  olmaksızın  somatik  anksiyete  belirtilerinin  ön  planda 

olabileceği  görüşü  1908  yılında  Stekel‟in    „rezidüel  anksiyete‟  

kavramını  ortaya  koymasına  neden  olmuştur.  Nitekim  bu  yaklaşım 

ileriki    yıllarda  Beltman  tarfından  da  „korkusuz  panik  bozukluğu‟ 

adıyla tekrar gündeme gelmiştir (29). 

 

 



 

 


 

 

14 


 

 

ANKSĠYETE BELĠRTĠLERĠ 



 

1. Bilişsel belirtiler 

2. Duygusal belirtiler 

3. Davranışsal belirtiler 

4. Fizyolojik belirtiler    olarak 4 alana ayrılmıştır. 

 

BiliĢsel belirtiler: 

   

Aklın  sisli  bulanık  olması,  çevredeki  nesneleri  uzakmış  gibi  ya 



da bulanık görme, aşırı uyanıklık hali, kendini aşırı gözleme, çevrenin 

olduğundan  farklı  ve  gerçek  dışı  görülmesi,  önemli  şeyleri 

hatırlayamama, düşünceyi kontrol edememe, konsantrasyon  güçlüğü, 

dikkat  dağınıklığı  (hipervijilans),  düşüncede  duraksamalar,    bloklar, 

objektif güçlüğü, nedenselleştirme güçlüğü, kontrolü yitirme duygusu, 

başa  çıkamama  korkusu,  yineleyici  korkulu  düşünceler,  bilişsel 

sapmalar (distorsiyon)  (29). 

 

Duygusal belirtiler: 

  

 Korku, endişe, dehşet duygusu, tedirginlik, alarm durumuna 



geçme, gerginlik, sinirlilik, çaresizlik. 

 

DavranıĢsal belirtiler: 

   

Kaçma,  kaçınma,  huzursuzluk,  olduğu  yerde  hareketsiz  dona 



kalma,  davranışlarda  inhibisyon,  konuşma  akışında  bozukluk, 

koordinasyon bozukluğu (29). 

 

Fizyolojik belirtiler: 

   


Bunlar  genelde  organizmanın  kendini  korumaya  yönelik  bir 

savunma durumu içine girdiğini gösterir. Çarpıntı, kalp hızında artma, 

arteryel kan basıncı değişiklikleri, bayılma hissi, gerçek bayılma, yüz 

kızarması, aritmi, derin soluma, nefes darlığı, kesik soluma, boğazda 

düğümlenme, bronşiyal spazm, kaslarda gerginlik, reflekslerde artma, 

yorgunluk  hissi,  çabuk  yorulma,  ağrılar,  karın  ağrısı,  karında 

huzursuzluk, spazm, bulantı kusma, ishal, yutma güçlüğü, hava yutma, 

ağızda  kuruma  ya  da  sulanma,  iştah  değişiklikleri,  uykuya  dalma 

güçlüğü,  uykusuzluk,  huzursuz  uyku,  cinsel  isteksizlik,  erken 


 

 

15 


 

boşalma,  sık  idrara  çıkma,  yaygın  terleme,  lokal  ellerde  terleme,  

kaşınma  krizleri,  sıcak  ve  soğuk  basma  nöbetleri,  ateş  basması  gibi 

belirtiler  normalde  zaman  zaman  hepimizde  yaşanan  olaylardır. 

Dikkat edilirse, çoğu ya normal işlevlerin abartılı hale gelmiş şekli ya 

da normal işlevlerdeki baskılanmalardır (29). 

 

 

 



ANKSĠYETE BOZUKLUKLARI (DSMIV-TR Sınıflandırılması) 

 

 

Agorofobi olmadan panik bozukluğu 



 

Agorafobi ile panik bozukluğu 

 

Panik bozukluğu öyküsü olmadan agorafobi 



 

Özgül fobi 

 

Sosyal fobi 



 

Obsesif kompulsif bozukluk 

 

Travma sonrası stres bozukluğu 



 

Akut stres bozukluğu 

 

Yaygın anksiyete bozukluğu 



 

Genel tıbbi bozukluğa bağlı anksiyete bozukluğu 

 

Madde kullanımına bağlı anksiyete bozukluğu 



 

Başka türlü adlandırılamayan anksiyete bozukluğu 

 

 

 



 

Anksiyete belirtileri gösteren hastalarda tanı Ģeması: 

 

 

Eğer hastada anksiyete belirtileri izleniyorsa, tanı koyabilmek 

için: 

 

     A. Organik neden araştırılır, organik neden varsa tanı organik 



anksiyete , 

     B. Organik neden yoksa aşağıdaki nedenler araştırılmalıdır. 

 


 

 

16 


 

          • Belirli durum  ya da durumlardan  mantıksız biçimde kaçınma 

ve topluluklarda bulunma kokusu varsa tanı:  „sosyal fobi‟ olmalıdır. 

          • Belirli nesne ya da durumlardan kaçınmalar varsa, ancak 

topluluklarda bulunma öyküsü yoksa tanı: „ özgül fobi‟ olmalıdır. 

          •  Sosyal  fobi  ve  özgül  fobi  tanısı  konamıyorsa,  ancak  panik 

atağı öyküsü ve evden çıkma korkusu varsa, tanı:  „agorafobi ile giden 

panik bozukluğu‟  dur. 

          • Panik atağı var ancak evden çıkma kokusu yoksa tanı: 

„agorafobisiz panik bozukluğu‟  dur. 

          •  Yineleyici  düşünce  ve  seremoniler  varsa  tanı:    „obsesif 

kompulsif  bozukluktur.‟ 

          • Geçirilmiş sosyal ya da fiziksel travma öyküsü ve bunları 

yeniden yaşantılama yakınması izleniyorsa, tanı: „travma sonrası stres 

bozukluğudur.‟ 

          •  Sürekli  ve  dışarıdan  bakıldığında  elle  tutulur  bir  nedeni 

saptanamayan aşırı endişe durumlarında tanı: „yaygın anksiyete 

bozukluğu‟ olmalıdır. 

        • Yukarıdaki şartları karşılamayan durumlarda da tanı: „atipik 

anksiyete‟ olmalıdır. 

 

 

 



 

DEPRESYON 

 

Tanımlama: 



 

   


Depresif    duygular    (  depresif  duygu  durumu  „mood‟  )  sağlıklı 

insanlarda  istenmeyen  ya  da  hayal  kırıklığına  neden  olan  yaşamsal 

olaylar karşısında ortaya  çıkan sıkıntı, üzüntü, keder içeren duygusal 

tepkiler  olup,  yaşamın  normal  bir  parçası  olarak  kabul  edilebilir. 

Ancak  klinikte  ruhsal  bir  çok  daha  şiddetli  ve  kişinin  yaşamını 

olumsuz  olarak  etkileyen,  hatta  onun  tüm  yaşamsal  işlevlerini  bozan, 

belirli belirti kümelerinden oluşan bir sendromdur. 

 


 

 

17 


 

  Temel  özellikleri  arasında  kederli  ve  karamsar  duygu  durumu, 

kötümser  düşünme,  gelecek  hakkında  umutsuzluk,  hayattan  zevk 

alamama,  enerji  azlığı,  psikomotor  yavaşlama,  iştah  ve  uyku 

düzensizlikleri gibi vejatatif belirtiler yer alır (30).  

 

  



 20. Yüzyılın ikinci yarısında teknolojik gelişmeler, duygudurum 

bozukluklarının  sebeplerinin  araştırılmasında  biyolojik  faktörlerin 

rolüyle  ilgili  çalışmaları  hızlandırmıştır.  Depresyon  etyolojisine 

yönelik olarak yapılan nörokimyasal ve nöroendokrinolojik çalışmalar 

bu  alanda  önemli  adımlar  atılmasına  yol  açmıştır.  Yine  depresyonda 

beynin  yapısal  yönünün  incelenmesi,  belli  beyin  bölgelerinin 

hastalıktaki rolü için ilgi çekici olmuştur (31). 

 


Yüklə 1,13 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin