Alisher navoiy h ayrat ul-abror

Das]it unga gulsJian-u, nasrirt - tikan,
Yo‘lki yonida mug'iloi chaman.
Samum esgandagi qizil rang shamol gulu lola uchirgan shamol rangini eslatadi. Haq unga rahinatini dalil qilib, shu’Iada Xalilni eslatib, barcha shartini yaratib beradi. Borgan odam do‘sti uyiga inehmon bo‘lgandek rohatlanadi. Mezbon hamma narsani tayyorlab qo‘ygan. Balki bu mehmonni o‘zi hamroh bo‘lib uyigacha yetkazib qo‘yadi.
Xullas, sahro xalqi qancha-qancha mol sarflasa, kambag‘allarning borishida o‘zgacha bir holat bordur. Boy odamning topgan nozu niyozini ozgina niyozi bilan g‘arib ham topa oladi.
Ibrohim Adham haqida hikoya
Ibrohim Adham shahzodalikni tark etgach, iloh uning boshiga fano tojini qo‘ydi. U o‘z mamlakatu saltanatini fano yeliga berdi-yu, saliro tomon joynamoz bilan yo‘lga tushdi va har qadamda ikki rak’at namozga bosh qo‘yib, o‘zi yoqtirgan Makkani madh etib, o‘n to‘rt yil yo‘l bosdi. Makkaga yetib kelgach, uni o‘z o‘rnida ko‘rmay hayron bo‘ldi-da: “Yo Iloh, bu qanaqasi bo‘ldi?” deb fig‘on chekdi. Masjid ichidan ovoz eshitildi: “Bir ojiza shu sahroda yayov yurib kelayotib, shavq- muhabbat yukidan bukchayib notavon bo‘lib qolgan ekan, Ka’ba uni ziyorat qilish uchun ketdi”.
Bu voqeaga hayron qolgan Ibrohim Adham orqasiga qarasa, Robiyaning kelayotganini ko‘ribdi. Dedikim: “Sening ziyorat makoning Arsh, osmonning yuqorisi bo‘lsa, Ka’ba tomonga azm elib ko‘rki, jahonni ne holatga qo‘yibsan?” deb so‘radi. Robiya dediki : “Dag‘allik qilma. Sahroda o‘n to‘rt yil yo‘I yurib, sening o‘zing olamga g‘avg‘o solibsan”. Ibrohim dedi: “Ey pokiza, balki farishtalar ahlidek falakda kezuvchi ayol, nega men ming ranj chekib, ganj senga tegyapti?” Robiya unga: “Ogoh bo‘I, necha yil sen sahroda namoz o‘qish bilan band bo‘lgan esang, men yolborish, o‘tinish, umid bilan
Kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi
o‘tkazclim. Sen nainozu riyo nievasidan bahramand bo‘lgan esang, bizni niyozu fano uniidiniizga yetkazdi”.