Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
33 iki dəfə yuduqdan sonra əlləri ilə üzündəki suyu dağıtdı. Sonra başını qaldıraraq yenidən güzgüdəki əksinə baxdı. Gözlərinin altı çökmüşdü. Baxışları qorxuducu idi. Sual dolu. – Nə olub? Nə baxırsan? Başqa çarəm var?! Axı məcburam. Etməliyəm, qadası. Mən bu evin başıyam. Bunu yaddan çıxartma. Nə olar! Mən hər şey etməliyəm. Onlar üçün. Yasəmən üçün, qızım üçün, oğlum üçün. Məni başa düşürsən, qadası? Etməliyəm. Buna məcburam. Düzgünlük bir yerə qədərdir. Sonrası isə daşlı-çınqıllı yollardır, qadası. O yollar insanı çirklədər, bilirsənmi? Məni də. Mən kiməmki! Adi bir insan. Məcburam. Bil bunu. Məcburam, qadası. Dərindən nəfəs alaraq suyu yenidən açdı. Bir dəfə də üzünü yuduqdan sonra suyu bağlayıb hamam otağından çıxdı. Yataq otağına keçib yerinə uzandı. Gözlərini yumaraq yatmağa çalışdı. Sabahın olmasını istəməsə də. *** Ertəsi gün iş vaxtından yarım saat keçmiş olar ya yox, Zakirlə Sabir xəstəxananın həyətində idilər. – Həkim gəlmiş olar? Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 34 – Hə. Hamıdan tez gəlir. Dünən də danışmışam. Burda olacaq. – Təki elə olsun. – Olar, olar. – Necə adamdır? – Həkimdi də... necə olacaq. Yaxşı adamdır. Özün də görəcəksən. Ancaq biraz qəribədir. – Necə yəni? – Özün yanına girəndə görəcəksən. – Başıma oyun açırsan, Vallah. – Ay kişi, sən nə vasvası adamsan. – Zakir əllərini yana açaraq dedi. – Hər şeyə mızıldanırsan. Deyirəm, narahat olma, Vəssalam daa... – Neyniyim? Birinci dəfədir, başıma belə bir iş gəlir. Qınama məni. – Başını aşağı salaraq sakitcə dedi. – Heç nədən qorxma. Yaxşı olacaq. – Sözünü bitirib yolun sağ tərəfinə tərəf boylandı. – Gedək. O binadadır. İkisi də binaya yaxınlaşıb içəri girdilər. İkinci mərtəbəyə qalxıb dəhlizlə həkimin otağına doğru addımladılar. Zakir iti addımlarla otağa doğru irəliləyir, Sabir isə asta addımlarla onun arxasıyca gedirdi. Utandığından addımlarını daha da yavaşladırdı. Həkimin onun haqqında nə düşünəcəyini bilmədiyindən daha da sıxılır, otağa girməmək üçün özlüyündə bəhanələr yaradırdı. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 35 Ancaq Zakirin səsi onu sanki yuxudan ayıltmış, içində çabaladığı həyata geri qaytarmışdı. – Sabir, bu otaqdır. Gəl. Zakir qapını iki dəfə astadan döydükdən sonra açıb içəri boylandı. – Sabahınız xeyir, həkim. Gəlmək olar? – Gəl, gəl. – İçəridən həkimin səsi eşidildi. – Sabir... – Əli ilə işarə verərək Sabirin də arxasıyca gəlməsini istədi. İkisi də içəri keçərək həkimin qarşısında dayandılar. – Oturun da... nə gözləyirsiniz? – Həkim stulları göstərərək dedi. – Sağ olun, – deyə ikisi də bir ağızdan dilləndilər. – Hə... deyin görək, nə məsələdir. Həkim eynəyini taxaraq onlara baxdı. Sabir içəri girəndən bu həkimdə nəsə qəribəlik olduğunu sezmişdi. Həkimin üz quruluşu elə idi ki, insanın istər-istəməz gülümsəməsinə səbəb olurdu. – Həkim, dünən də sizinlə telefonda danışdıq. Həmin dediyim adamı gətirmişəm. – Budur? – Əli ilə Sabiri göstərdi. – Necəsən? – Sağ olun. Yaxşıyam. Siz? – Pis deyiləm. – Maraqla Sabirə baxırdı. – Qorxmursan ki? – Yox. Niyə? Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 36 – Elə belə. Söz olsun deyə dedim. – Həkim gözlərini iri açaraq Sabiri başdan ayağa süzdü. Sonra yenə ona baxıb əlavə etdi. – Səndən olar. Olar. – Nə olar? – Sabir də qorxu qarışıq maraqla soruşdu. – Başa salacam səni. Qəti qorxma. – Əlini yuxarı qaldırdı. – Şəxsiyyət vəsiqəni gətirmisən? – Gətirmişəm. – Gözəl. Hər şeyi mən həll edəcəm. Xəstəxanada yatacaqsan. Orda da özünü elə apar ki, guya həqiqətən xəstəsən. Belə də ki, bir neçə günə ordakılara özün də öyrəşəcəksən. Həkimin son cümləsi Sabiri narahat etməyə bilməzdi. Ona görə də, birinci Zakirə, sonra həkimə baxıb dedi: – Necə yəni öyrəşəcəm? – Xəstəxananı deyirəm. Yaxşı yerdir. Xəstələrə də yaxşı baxırlar. Korluq çəkməzsən. – Siz inanırsınız ki, bu iş alınacaq? – Birinci dəfə deyil ki. – Həkim sözünü bitirib gülməyə başladı. Onun gülməyi də qəribə idi. – Siz daha yaxşı bilərsiniz, həkim. – Zakir araya girdi. – Mən bilirəm. Bu iş də alınacaq. Ancaq əvvəlcə analiz verəcəksiniz. Tam sağlam olduğunuza əmin olmalıyıq. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 37 – Sağlam olanın orada nə işi var? – Sabir heç nə anlamamışdı. – Daxili orqanları sağlam olmalıdır. Onsuzda, bu elə xəstəlikdir ki, kimsə olub-olmadığını deyə bilmir. Gərək sən özünü elə aparasan. – Başa düşdüm. – Onda dur get. Vaxt itirmək olmaz. Analizləri ver. – Yaxşı. – Sabir ayağa qalxdı. – Üçüncü mərtəbəyə qalxın. Orada verəcəksiniz. Sonra yenə yanıma gələrsiniz. – Oldu, həkim. – Zakir dedi. İkisi də həkimin yanından ayrılıb otağı tərk etdilər. Dəhlizə çıxaraq pilləkənlərə tərəf addımlamağa başladılar. – Ay Zakir, bu həkimin özünü aparmaq lazımdır ora. – Əşşi, sənə nə var. Yazıq o qədər dəlilərlə danışır ki, belə olacaq da. – Bu belədirsə, gör indi ordakılar necədir. – Qorxaq olma. Gedək. İşimiz çoxdur. – Zakir Sabirin qolundan tutaraq pilləkənlə üçüncü mərtəbəyə çıxartdı. *** Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 38 Otaq-otaq gəzib analizləri verdikdən sonra yenidən həkimin otağına qayıtdılar. Zakir əvvəlki kimi qapını iki dəfə astadan döydükdən sonra açıb içəri boylandı. Həkimin razılığından sonra ikisi də içəri girdilər. – Həkim, analizləri verdik. Ancaq hamısı bugün çıxmayacaq. Dedilər, sabah gəlin götürün. – Zakir dedi. – Götürün də. Bura niyə gəldiniz? – Həkim maraqla onlara baxdı. – Demədiniz, analizləri verib yanıma gəlin? – Sabir həkimə baxdı. – Dedim, dedim də... cavabları alın, sonra gələrsiniz. – Necə istəyirsiniz. – Hə. Gedin. Durmayın burda. – Oldu. Sağ olun. – Sabir qapıya tərəf yaxınlaşdı. – Sabah cavabları versək, neçə günə xəstəxanaya gedəcək? – Zakir isə yenidən sual verdi. – Onu sabah deyərəm. Gedin. – Həkim təbəssümlə qapını göstərdi. – Sağ olun, həkim. – Xoş getdiz. İkisi də dəhlizə çıxdılar. – Dəhşət qəribə adamdır. Adamı lap ələ salır. Belə iş olar? – Sabir əsəblə, ancaq sakit səslə dedi. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 39 – Fikir vermə. Xasiyyəti belədir. Ancaq yaxşı adamdır. – Nə bilim, Vallah. – Elədir, elədir. Gedək. Nahar vaxtı çatdı. Acından öldüm. – Gedək. Pilləkənlə aşağı düşməyə başladılar. – Yasəmən evdədir? – Evdə olmalıdır. – Görəsən, nə bişirib? – Aş qoymuşdu dəmə. – Yaxşı da. – Zakir ona baxaraq sevinclə dedi. – Ə, nə aş! Mən nə hayda, sən nə hayda. – Niyə əsəbləşirsən? Vecinə alma heç nəyi. Hər şey yaxşı olacaq. – Görək də, Zakir. Xəstəxananın həyətinə çıxıb asta addımlarla getməyə başladılar. Burada işləri hələki bitmişdi. Hər şey sabah bəlli olacaqdı. Yüklə 1,85 Mb. Dostları ilə paylaş:
|