Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Sabirlə Zakir eyni saatda yenidən xəstəxananın həyətində görünmüşdülər. Sabir bir günü neçə başa vurduğunu heç özü də bilmirdi. Bütün günü susub qonaq otağının bir küncündə oturub qalmışdı. Nə kimləsə danışmış, nə də yemək yeyə bilmişdi. Oğlu Rüfət belə onu güldürə bilməmişdi. Elə hey düşünmüş, suallar yaratmış, ancaq heç bir cavab ala bilməmişdi. İndi isə kor-peşman xəstəxanaya gəlmişdi. Özlüyündə məcbur olduğuna inandırmışdı özünü. Ancaq arabir gələn peşmanlıq hissi ayaqlarını geriyə atmağa səsləyirdi. Çıxılmaz yollara düşmüşdü. Gəl ki, dönə də bilmirdi. – Həkim burda olar? Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 41 – Olar. Tez gəlir. Dünən demişdim axı. – Demişdin. – Sabir qısaca dedi. – Gəl gedək. – Zakir əli ilə binanı göstərdi. İkisi də bir yerdə binaya daxil olub ikinci mərtəbəyə çıxdılar. Dəhlizlə həkimin otağının yanına yaxınlaşdılar. Zakir əvvəlki kimi qapını iki dəfə döydükdən sonra açıb içəri boylandı. İcazə alıb ikisi də içəri keçdi. – Salam, həkim. Necəsiniz? – Zakir stula əyləşərək həkimə baxdı. – Heç yaxşı deyiləm. Arvadla səhər dava eləmişik. – Həkim gileyli halda dedi. – Mənə deyir, səni boşayacam. Uşaqları da alacam deyir. Hələ məhkəməyə də vermək fikri var. Uşaqlar da mənim yanımda qalmaq istəyirlər. Məni çox istədiklərindən yox ha... Oğlum deyir, atamın pulu var, anamla qalmayacam. Biqeyrət köpək uşağı. Adam da anasını atar?! – Rişxəndlə gülümsədi. Zakirlə Sabir həkimin danışdıqlarına təəccüblə qulaq asırdılar. Bu yersiz, mənasız söhbət onları çaşdırmışdı. Onlar elə belə, sadəcə yalandan “necəsiniz” sualını vermişdilər. Qarşılığında isə gözləmədikləri cavabları almışdılar. –Yaxşı olar, İnşaAllah. – Sabir süni təbəssümlə dedi. – Əşşi, boş şeylərdir. – Həkimin biranda əhvalı dəyişdi. Gülərək dedi. – Deyin görək, siz necəsiniz? Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 42 – Yaxşıyıq, sağ olun. – İkisi də qısaca cavab verdi. – Nə gözəl. Sizin analizlərin cavabını da almışam. – Sabirə baxaraq dedi. – Hamısı çox gözəldir. Sağlam adamsınız. Heç bir xəstəliyiniz yoxdur. – Lap yaxşı. Bəs mənim xəstəxanaya getməyimdə problem yaratmayacaq ki? – Qətiyyən. Daha rahat olacaq. – Nə vaxt gedəcəm xəstəxanaya? – İki gündən sonra. Bugün ayın beşidir. Ayın yeddisi orda olmalısan. Ona kimi sən də işini bilmiş olarsan. – Olar. – Sabir çarəsizcə dedi. – Necə deyirsiniz, elə də olsun. – Ancaq yenə də deyirəm... – Həkim başını onlara tərəf uzadaraq astaca danışmağa başladı. – Ora gedəndə ordakılardan biri kimi apar özünü. Ağıllı olmağın heç bir faydası yoxdur. Nə desələr, onu da elə. On beş, iyirmi gündən sonra da komissiyanın qarşısına çıxacaqsan. Ordan da keçsən, sənə ölüm yoxdur. – İnşaAllah. Keçəcək. Sabirin bacarmadığı heç nə yoxdur. – Zakir gülümsəyərək dedi. – Mən inandım. – Həkim də gülməyə başladı. – İndi siz gedə bilərsiniz. Burada işiniz qurtardı. İki gün sonra gələrsiniz. Buradan sizi ora apacaqlar. |